لباس پوشيدن، شاني از شئون انسان است و پديده اي است كه به اندازه طول تاريخ بشر سابقه و به قدر پهنه جغرافياي امروزين زمين، گسترش دارد. اين پديده با خصوصيات مختلف فردي و اجتماعي انسان در ارتباط است و مي توان آن را از ديدگاه هاي مختلفي ازقبيل روانشناسي، ا خلاق، اقتصاد، جامعه شناسي، مذهب، قانون و جغرافيا مورد مطالعه قرار داد. برخي منشا اصلي پيدايش لباس را در سه عامل مي دانند: محفوظ ماندن در مقابل سرما وگرما و برف و باران. عفيف ماندن به جهت حفظ عفت و شرم و در نهايت زيبا بودن وآراستگي و وقار و برخي فراتر از سه عامل مي انديشند. برخي لباس را خانه اول انسان كه جنبه اختصاصي تر نسبت به مسكن او دارد مي دانند و بر همين طريق مي گويند انسان موجودي خانه بدوش است. اما پديده اي كه ما در اين نوشتار تلاش در بررسي آن داريم و بسياري آن را ازانحرافات اجتماعي مي دانند پديده بدحجابي است. اين موضوع در جامعه ما از اموري است كه ذهن بسياري از دينداران جامعه را به خود مشغول كرده است. تلقي بدحجابي به عنوان امري نابهنجار و نامطلوب نشانگر اين است كه ذهنيت فرهنگي و ديني ما براي بدحجابي آثار و تبعات نامطلوبي قائل است و به تعبير ديگر، آن را علت برخي پديده هاي نامطلوب ديگر در جامعه مي انگارد.
نوشته شده در : یک شنبه 21 آبان 1396 ساعت :7:33 PM | توسط :مدیریت فرهنگیان استان کرمانشاه نظرات (0)
