∞ آنقدر بخند که دلت درد بگیره!!
∞ بعد از اینکه از مسافرتــ برگشتی ببینی هزار تا نامه داری.
∞ به آهنگ مورد علاقه ات از رادیو گوش بدی
∞ از حموم که اومدی ببینی حوله ات گرمه!!
∞ آخرین امتحانت رو پاس کنی!!
∞ تو لباسی که در سال گذشته ازش استفاده نکردی پول پیدا کنی!!
∞ برای خودت تو ایینه شکلک در بیاری وبهش بخندی!!
∞ بدون دلیل بخندی........
∞ به طور تصادفی بشنوی یکی داره ازت تعریف میکنه....!
∞ از خواب پاشی و ببینی چند ساعت دیگه هم میتونی بخوابی!!
∞ دوستای جدید پیدا کنی!
∞ کسانی که دوسشون داری خوشحال ببینی....
∞ یکی رو داشته باشی که بدونی دوست داره!!!!!
∞ یادت بیاد که دوستات چه کارای خنده داری کردند و بخندی و بخندی و .....بازم بخندی.....

∞ اینا بهترین لحظه های زندگی هستن، قدروشون رو بدونیم.
    زندگی یک هدیه است که باید ازش لذت برد نه یه مشکلی که باید حلش کرد. . .

∞ اگه زندگی صد دلیل واسه گریه کردن به تو نشون داد
    تو هزار دلیل برا خندیدن بهش نشون بده!!!!

 

     !خودت را دوست داشته باش
    برای خودت دعا کن که آرام باشی.
    وقتی توفان می آید تو همچنان آرام باشی
    تا توفان از آرامش تو آرام بگیرد.

    برای خودت دعا کن
    تا صبور باشی؛
    آنقدر صبور باشی تا بالاخره ابرهای سیاه آسمون
    کنار بروند و خورشید دوباره بتابد.

    برای خودت دعا کن تا خورشید را بهتر بشناسی.
    بتوانی هم صحبتش باشی و صبح ها برایش نان تازه بگیری.
    برای خودت دعا کن که سر سفره ی خورشید بنشینی و چای آسمانی بنوشی.

    برای خودت دعا کن تا همه ی شب هایت ماه داشته باشد؛
    چون در تاریکی محض راه رفتن خیلی خطرناک است.
    ماه چراغ کوچکی است که روشن شده تا جلوی پایت را ببینی.

    برای خودت دعا کن تا همیشه جلوی پایت را ببینی؛ آخر راهی را که
    باید بروی خیلی طولانی است. خیلی چاله چوله دارد؛ دام های زیادی
    در آن پهن شده است و باریکه های خطرناکی دارد؛ پر از گردنه های حیران
    و سنگلاخ های برف گیر است.

    برای خودت دعا کن تا پاهایت خسته نشوند و بتوانی راه بیایی
    چون هر جای راه بایستی مرده ای و مرگی که شکل نفس نکشیدن,
    به سراغ آدم بیاید، خیلی دردناک است.
    هیچ وقت خودت را به مردن نزن.

    برای خودت دعا کن
    که زنده بمانی .
    زنده ماندن چند راه حل ساده دارد!
    برای اینکه زنده بمانی نباید بگذاری که هیچ وقت
    بیشتر از چیزی که نیاز داری بخواهی.
    باید همیشه با خدا در تماس باشی تا به تو بیداری بدهد.
    بیداری هایی آمیخته با روشنایی ، صدا ، نور ، حرکت.
    تو باید از خداوند شادمانی طلب کنی.همیشه سهمت را بخواه.
    و بیشتر از آن چه که به تو شادمانی ارزانی می شود در دنیا شادمانی
    بیافرین تا دیگران هم سهمشان را بگیرند.
    برای اینکه زنده بمانی باید درست نفس بکشی و
    نگذاری هیچ چیز ی سینه ات را آلوده کند.
    برای اینکه زنده بمانی باید حواست به قلبت باشد.
    هرچند وقت یکبار قلبت را به فرشته ها نشان بده و از آنها
    بخواه قلبت را معاینه کنند . دریچه هایش را، ورودی ها و خروجی هایش را
    و ببینند به اندازه ی کافی ذخیره شادمانی در قلبت داری یا نه!!
    اگر ذخیره ی شادمانی هایت دارد تمام می شود باید بروی پشت
    پنجره وبه آسمان نگاه کنی . آنقدر منتظر بمان و به آسمان نگاه کن .........
    تا بالاخره خداوند از آنجا رد بشود؛
    آن وقت صدایش کن؛
    به نام صدایش کن؛
    او حتماً برمی گردد و به تو نگاه می کند و از تو می پرسد که چه می خواهی؟؟!
    تو صریح و ساده و رک بگو.
    هر چیزی که می خواهی از خدا بخواه.
    خدا هیچ چیز خوبی را از تو دریغ نمی کند.
    شادمان باش او به تو زندگی بخشیده است و کمکت می کند
    که زنده بمانی . از او کمک بگیر. از او بخواه به تو نفس,
    پشمک ، چرخ و فلک ، قدم زدن ، کوه ، سنگ ،
    دریا ، شعر ، درخت ، تاب ، بستنی ، سجاده ،
    اشک، حوض، شنا ،راه ، توپ ، دوچرخه ،
    دست ، آلبالو ، لبخند ، دویدن
    و عشق....و عشق,بدهد.
    آن وقت قدر همه ی اینها را بدان و آن قدر زندگیت را ادامه بده
    که زندگی از این که
    تو زنده هستی به خودش ببالد!
    دیگران را فراموش نکن..برای خودت دعا کن !!!

 چقدر عاقلند آنهایی که در عشق احمق اند.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

عذاب وجدان ، بدتر از مرگ در بیابان سوزان است.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

هر چه از کوه بالاتر می رویم ، چشم انداز گسترده تری می بینیم.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

لطف زن مانند ماسه خطرناک است.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

هرچه خدایی نیست ، فرو ریختنی است.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

یک پرنده کوچک که زیر برگها آواز میخواند برای اثبات خدا کافی است.ویکتور هوگو 

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

بزرگترین آزمون گیرنده ، خداست و کوچکترین آزمون دهنده ، بنده ی خدا.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

روزی جهانیان ،همه دست برادری به یکدیگر خواهند داد و آن روزی است که بدبختی و تیره روزی در گستره جهان یافت نخواهد شد.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

از لابه لای شدیدترین تاریکی ها ، نور راستی برافروخته می شود.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

آنچه میگویی بکن و آنچه میکنی بگو! ویکتور

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

لغزش انسان تدریجی است . بدیها در وجود ما ،پای حاضر و آماده و نامرئی دارند .حتی کسانی که از ما با ظاهر پاک و آراسته ، چنین ویژگیهایی دارند. ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

اگر نمیخواهی تو را بیازمایند ، کار خود را درست انجام بده . ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

هر زن پاکدامنی ،زیبا و دلپسند است. ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

زندگانی گل است و عشق ، عسل آن. ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

هر کس ارزش خود را خود تعیین میکند. ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

اگر چشم و هم چشمی در زندگی بشر نبود ،نه نوآوری میشد نه کشفی.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

عشق ، زیبا و زشت نمیشناسد.ویکتور هوگو

 

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

اگر انسان بتواند رنج را نیز به مانند شهری ترک گوید،می تواند خوشبختی را از سر گیرد.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

ازدواج چیز شگفت آوری است،گاه شیران را روباه و گاه روبهان را شیر میکند.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

جان آدمی چه اندوهگین است ،هنگامی که اندوهش از عشق است.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

چقدر باشکوه است که دوستت بدارند و به مراتب باشکوه تر است که دوست بداری!ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

بدون دادگری هیچگونه پیش داوری درست نیست.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

در نوشتن از آنچه دیگران نوشته اند ، نباید یاری خواست ،بلکه از جان و دل خویشتن است که باید یاری جست.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

به کسی عشق بورز که لایق عشق تو باشد نه تشنه عشق … چون تشنه عشق روزی سیراب می شود.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

مانند پرنده باش که روی شاخه سست و ضعیف لحظه ای می نشینید و آواز میخواند و احساس میکند که شاخه می لرزد ،اما به آواز خواندن خود ادامه می دهد زیرا مطمئن است که بال و پر دارد.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

بیش از آنکه خزان از راه برسد ، از هر بهار بهره مند شو .ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

زندگی شما از زمانی آغاز میشود که افسار سرنوشت خویش را در دست گیرید.ویکتور هوگو

زندگی همچون یک خانه شلوغ و پراثاث و درهم و برهم است
و تو در آن غرق …
این تابلو را به دیوار اتاق مى*زنى
آن قالیچه را جلو پلكان مى*اندازى
راهرو را جارو مى*كنى
مبل*ها به هم ریخته است،
مهمان*ها دارند مى*رسند و هنوز لباس عوض نكرده*اى،
در آشپزخانه واویلاست و هنوز هم كارهایت مانده است

یكی از مهمان ها كه الان مى آید نكته بین و بهانه گیر و حسود
و چهار چشمى همه چیز را مى پاید …
از این اتاق به آن اتاق سر مى كشى،
از حیاط به توى هال مى*پرى،
از پله*ها به طبقه بالا می*روى، بر می*گردى …
پرده و قالى و سماور و گل و میوه و چاى و شربت و شیرینى
و شهرام و رامین و مهین و شهین ...
غرق در همین كشمكش*ها و گرفتاری*ها و مشغولیات و خیالات

مى روى و مى آیى و مى دوى و مى پرى
كه ناگهان سر پیچ پلكان جلوت یک آینه است …

از آن رد مشو …!
لحظه اى همه چیز را رها كن
خودت را خلاص كن
بایست و با خودت روبرو شو
نگاهش كن
خوب نگاهش كن!

او را مى شناسى؟
دقیقا وراندازش كن
كوشش كن درست بشناسی اش
درست بجایش آورى
فكر كن ببین این همان است كه مى خواستى باشى؟
اگر نه
پس چه كسى و چه كارى فوری تر و مهم تر از اینكه
همه ی این مشغله هاى سرسام آور و پوچ و روزمره و تكرارى و زودگذر و
تقلیدى و بی دوام و بى قیمت
را از دست و دوشت بریزى و به او بپردازى
و او را درست كنى

فرصت كم است!
مگر عمر آدمى چند هزار سال است؟!
چه زود هم مى گذرد
مثل صفحات كتابى كه باد آن را ورق مى زند،
آن هم كتاب كوچكى كه پنجاه، شصت صفحه بیشتر ندارد …

 

آیـــــــــا مــــیـــدانــیـــــد

چــــــــرا به لوله ای که آب از آن خارج می شود می گوییم "شیر"؟

 

در سال های دور ایران؛تنها دوشهر بیرجند و تبریز آب لوله کشی داشتند که آن صنعت را از روسیه به امانت برده بودند.و در کلان شهری مثل تهران مردم از آب چاه که تمیز و سالم نبوداستفاده می کردند.در شهر تهران تنها سه قنات وجود داشت که آن هم متعلق به سه سرمایه دار تهرانی بود.یکی از این قنات ها که به سرچشمه معروف بود(وهست) متعلق به سرمایه داری بود که بچه دار نمیشد.او نذر کرد اگر بچه دار شود؛ برای تهرانیان آب لوله کشی فراهم کند. پس از مدتی بچه دار شد و برای ادای نذرش به اتریش رفت تا مهندسانی را از آنجا برای لوله کشی آب بیاورد.در هر کشوری حیوانی که برای آنها مقدس است را بر سر خروجی آب می گذاشتند.مثلا در فرانسه سر خروس استفاده می کنند.او دید در اتریش،هر جا خروجی آب است؛سردیسی از شیر هست.پس بر سرچشمه آب که برای مردم فراهم کرد،سر شیری گذاشت.و مردم هروقت برای برداشتن آب به آنجا می رفتندومی گفتند: رفتیم از سر شیر آب آوردیم!

 

 

1- اگر هنگام انجام کاري عطسه بيايد با گفتن اينکه خدا مصلحت ندانسته از انجام کار پرهيز ميکنند و از نيمه راه رفته بر مي‌گردند. اگر عطسه دو بار بيايد، حمـل برشتــاب مي‌کنند و بر سرعت انجـــام کـار مي‌‌افزايند.

 

2- خارش کـف پا را حمل بر در پيش بودن سفــر و خاريدن کف دست را به رسيدن مـال و منال تعبير مي‌کنند.

 

3- اگر هنگام درآوردن کفش از پا، يک لنگه آن به روي لنگه ديگر افتد و يا اگر بدون مناسبت و بدون مقدمه اي نام کسي بر زبان جاري شود مي گويند:" دارند در جايي غيبت ترا مي‌کنند".

 

4- چنانچه در هنگام صرف چاي، استکانها ـ معمولاً سه الي چهارـ پشت سر هم قرار بگيرند و يا يک عدد تفاله بزرگ و دراز داخل چاي بصورت عمودي قرار بگيرد مي‌گويند حتماً در ساعاتي ديگر مهمان خواهند داشت.

 

5- اگر گوش کسي بخارد و فردي از آن خانواده در مسافرت باشد مي گويند مثل اينکه ميخواهد برگردد.

 

6- از گرفتن ناخن در روز شنبه و موقع شب خودداري مي‌کنند چرا که اعتقاد دارند اين کار عمر را کوتاه مي‌کند.

 

7- هر گاه کودکي دندان شيري‌اش مي‌افتد دندان شيري بچه را به طرف کلاغ در پشت بام مي‌اندازند و به کودک ياد ميدهند که جملات زير را تکرارکند:« قارقا منه ديش گتير، جيبونده يميش گتير»

 

8- اگر بچه اي بترسد و يا مريض و بيمار شود پيراهن وي را در برابر چشمانش مي‌‌سوزانند تا ترس و مرض از وي دور شود.

 

9- معمولاً بچه و نوزاد را روي طاقچه قرار نمي‌دهند و اعتقاد دارند اين کار خوش يمن نيست.

 

10- اگر فردي بترسد 41 تکه پنبه را درون ظرفي گذاشته و در آستانه در روي دلش بوسيله فرد غريبه‌اي آتش مي‌زنند و يا به اندازه قد فرد پنبه را طول داده و باز آتش مي‌زنند تا اين پنبه در روي دلش تمام شود و خاکستر حاصل از سوختن پنبه را به بند پاهايش مي‌مالند تا ترسش بريزد.

 

11- براي اينکه بدانند يک نفر از چه چيزي ترسيده مقداري نمک را موقع خواب زير بالش و متکاي فرد قرار داده ـ روز چهارشنبه گذاشته و روز شنبه بر مي‌دارند ـ و پس از سه روز در روز شنبه نمک را با آب ترکيب و سپس جوشانده آن را در زير ناودان قبله بالاي سر فرد روي يک سيني فلزي مي ريزند و تصوير چيزي که فرد ترسيده روي سيني شکل مي‌بندد.

 

12- پس از پايان دادوستد، اگر وزنه اي روي ترازوي صاحب مغازه جا مانده باشد زود بر مي‌دارند چرا که معتقدند تا زماني که وزنه روي کفه ترازو باشد مشتري ديگري وارد مغازه نمي‌شود.

 

13- مردم ابتداي هر سال را با گرفتن سفته از اين و آن شروع مي‌کنند چرا که معتقدند گرفتن سفته از فردي که دستان پرخير و برکتي دارد خير و برکت را تا پايان سال به ياري خدا قرين ايشان مي‌سازد.

 

14- مردم معتقدند اگر کسي دستهاي خود را آنقدر باز کند که بتواند با دو دست چهارچوبه دروازه درب اتاق را بگيرد از آن خانه مرده بيرون مي‌آيد و عده‌اي هم معتقدند که برکت از آن خانه رخت بر مي‌بندد و براي خنثي کردن اين اثر چند بار با دست ها کف مي‌زنند.

 

15- اگر مردم حادثه ناگوار و خارق العاده‌اي را مشاهده کنند و يا بشنوند ، لالـه گوششان را مي‌کشند ومي‌گويند:"الله گورستمسين"و بدين ترتيب بلا را از خود دور مي‌کنند.

 

16- در روزهاي چهارشنبه از رفتن به حمام و نيز از مسافرت کردن امتناع مي‌کنند زيرا معتقدند در اين روز اجنه‌ها به حمام مي‌روند و سفر در اين روز، بدون بلا و بي دردسر نيست.

 

17- مردم جويدن آدامس و نگاه کردن به آينه را در شب نکوهش کرده و خوش يمن نمي‌دانند.

 

18- زنــان پير معتقدند که بهتـر است هيچ وقت رنگ حناي آنها از بين نرود و مدام به حنا بستن به دست ها اهميت مي‌دهند چرا که هنگام مرگ تمام اعمال نيک آنها باطل شده و در روز قيامت به صورت سگي ظاهر خواهند شد.

 

19- مردم روزهاي دوشنبه، سه شنبه، پنج شنبه و جمعه را ساعات خوش يمن مي‌دانند و مراسم جشن و عروسي و عقد خود را در اين روزها برگزار مي‌کنند.

 

20- معمولاً پشت سر مسافران با يک کاسه آب مي‌پاشند تا ضمن انجام سفر خوب و خوش به سلامت برگردند.

 

دکتر علی شریعتی انسانها را به چهار دسته تقسیم کرده است:

1. آنانی که وقتی هستند هستند وقتی که نیستند هم نیستند

عمده آدمها. حضورشان مبتنی به فیزیک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم می‌شوند. بنابراین اینان تنها هویت جسمی دارند.

2. آنانی که وقتی هستند نیستند وقتی که نیستند هم نیستند

مردگانی متحرک در جهان. خود فروختگانی که هویتشان را به ازای چیزی فانی واگذاشته‌اند. بی شخصیت‌اند و بی اعتبار. هرگز به چشم نمی‌آیند. مرده و زنده‌اشان یکی است.

3. آنانی که وقتی هستند هستند وقتی که نیستند هم هستند

آدمهای معتبر و با شخصیت. کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثیرشان را می گذارند. کسانی که هماره به خاطر ما می‌مانند. دوستشان داریم و برایشان ارزش و احترام قائلیم.

4. آنانی که وقتی هستند نیستند وقتی که نیستند هستند

شگفت انگیز ترین آدمها. در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شکوه اند که ما نمی‌توانیم حضورشان را دریابیم. اما وقتی که از پیش ما میروند نرم نرم آهسته آهسته درک می‌کنیم. باز می‌شناسیم. می فهمیم که آنان چه بودند. چه می گفتند و چه می خواستند. ما همیشه عاشق این آدمها هستیم . هزار حرف داریم برایشان. اما وقتی در برابرشان قرار می‌گیریم قفل بر زبانمان می‌زنند. اختیار از ما سلب می‌شود. سکوت می‌کنیم و غرقه در حضور آنان مست می‌شویم و درست در زمانی که می‌روند یادمان می آید که چه حرفها داشتیم و نگفتیم. شاید تعداد اینها در زندگی هر کدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.

دقايقي را كه به عيب جويي ديگران مي گذرانيم، اگر صرف انديشيدن به عيبهاي خود كنيم، فايده هاي زيادي مي بريم كه كوچكترين آن خودشناسي است.((؟))

 

شخص غايب هميشه مورد سرزنش است.((مثل لهستاني))

 

مردم حتي زماني هم كه از شما مي خواهند معايب شان را آشكارا به آنها بگوييد، انتظار ستايش و تحسين دارند.((ويليام سامرست موام))

 

مردم را در غيب همان گوي كه در [ پيش ] روي تواني گفت.((خواجه عبدا... انصاري))

 

مشكل ترين كارها اين است كه انسان خود را بشناسد و آسانترين كارها اين است كه از ديگران عيب جويي كند.((لردآويبوري))

 

وقتي مردم از كسي تعريف مي كنند كمتر كسي باور مي كند، ولي وقتي كه از كسي بدگويي مي كنند همه باورشان مي شود.((؟))

 

اگر ما ديگران را در سختيها و گرفتاريها دلداري دهيم، خود نيز آرام مي شويم.((آبراهام لينكلن))

 

موفق ترين مديران كساني هستند كه تا وقتي " كهنه " خوب است از آن استفاده مي كنند و به محض اينكه " نو " بهتر شد آن را در اختيار مي گيرند.((رابرت وندرپول))

 

آن كس كه از اول مي داند به كجا مي رود، خيلي دور نخواهد رفت.((ناپلئون بناپارت))

 

اسارت و بندگي مردم به خود آنها و ميزان تحمل رنج و قبول فداكاري شان بستگي دارد.((گاندي))

 

تو مي كوشي كه آسوده تر باشي، من مي كوشم كه ديگران آسوده تر از من باشند.((سعيد نفيسي))

 

خود را قرباني كنيم بهتر است كه ديگران را.((گاندي))

 

رَد راستي، رَد خويشتن است.((اُرد بزرگ))

 

گمان مبر كه ديگران تو را به آرمانت خواهند رساند.((اُرد بزرگ))

 

دانشمند شيمي كه با مواد خطرناك به آزمايش مي پردازد و پزشكي كه در معرض ابتلا به بيماريهاي واگيردار است، همه به دليل وظيفه شغلي و احساس نبوغ خود فداكاري مي كنند.((جان كاينرل))

 

فداكاري در دو مورد خوب است : اول اينكه تنها راه باقي مانده باشد و از هيچ راه ديگري غير از جانفشاني نتوان به هدف مورد نظر دست يافت. دوم آنكه بدانيم ديگران با اين فداكاري خوشبخت خواهند شد.((موريس مترلينگ))

 

كساني كه ترك دنيا مي كنند، بهترين راه استفاده از دنيا را يافته اند.((حجازي))

 

آيا به ياد داريد كه در دوره حيات از دست شخصيت خودتان و آنچه كه نامش را «من» مي گذاريد، چقدر آسيب ديده ايد؟ تمام اوقات تلخي ها، رنجها، زيانها، بدبختي ها و ناكامي هاي شما در طول مدت حيات از دست همين «من» بوده است.((موريس مترلينگ))

 

آتش را نمي توان با آتش خاموش كرد.((مثل يوناني))

 

اگر انسان يك روز از خودخواهي [ اش ] بگذرد، همه او را نيك خواهند گفت.((كنفوسيوس))