1- اون چیه که در رشت ، اوله در ورامین دومه و در تهران سومه؟

2- اون چیه که در گوش و چشم هست ولی در دهان نیست؟

3- اون چیه که اگه از بالای یک کوه پایین بیفته نمی شکنه ولی اگه توی آب بیفته، می شکنه؟

4- اون چیه که خیلی تیغ داره ولی نه ساقه، نه برگ و نه ریشه داره؟

5- اون چیه که در ثانیه یک بار، در دقیقه هم یک بار ظاهر می شود ولی در ساعت اصلا ظاهر نمی شود؟

6- اون کدوم جزیره ی ایرانیه که اگر سر و ته اش بکنی میشه تکلیف دانش آموزان؟

7- آن چیست که برگ های زیادی دارد اما ساقه ندارد؟

8- کدام کلیدی است که هیچ دری را باز نمی کند؟

9- آن چیست که هم در آشپزخانه است و هم در اتومبیل؟

10- شهری که در آخرش ماده ی خوشبو دارد؟

 جواب
1- حرف ر
2- حرف ش
3- کاغذ
4- جوجه تیغی
5- حرف ی
6- قشم
7- کتاب
8- کلید برق
9- گاز
10- اندیمشک

گاهي اوقات برايمان مشكلات ساده فيزيكي و يا ذهني پيش مي آيد كه اهميتي به آنها نمي دهيم و به سادگي از كنارشان مي گذريم اما ممكن است موضوع فراتر از آني باشد كه فكر مي كنيم. دندان درد، كلفت شدن يا تيرگي پوست، جويدن يخ، كابوس ديدن و مواردي از اين دست چه حسي را در شما ايجاد مي كند؟

به احتمال زياد هر چه هست حس ترس يا نگراني نيست چون همه آنها مسائل پيش پا افتاده و روزمره اي هستند كه هر لحظه ممكن است رخ دهند اما اگر بگوييم بعضي از آنها نشانه يك مشكل جدي هستند چه مي كنيد؟

گاهي علائم ساده بيانگر يك مشكل بزرگند. اگرچه قصد ما به هيچ وجه نگران كردن شما نيست و اين موارد هميشه به مشكلات بزرگتر ختم نمي شوند اما از قديم گفته اند احتياط شرط عقل است؛ بنابراين اگر دچار اين ۹ علامت شديد به همين راحتي از كنارشان نگذريد.

۱. ديدن توهم هاي عجيب
احتمال نابينايي
اگر نيمه هاي شب از خواب پريديد و ديديد مهره هاي شطرنج دوروبرتان پراكنده اند، ممكن است تصور كنيد داريد يك كابوس وحشتناك مي بينيد اما نه صبر كنيد؛ اين وضعيت مي تواند نشانه يك مشكل حاد و جدي تر باشد. وقتي فردي چيزهاي عجيب و غريب مي بيند، ممكن است او در حال از دست دادن بينايي اش باشد.

مهين، ۸۵ ساله شش سال پيش تا مرز نابينايي پيش رفت. او يك بار نيمه هاي شب از خواب بيدار شد و ديد از سقف مهره هاي شطرنج به زمين مي ريزند و عروسكي زيبا ميان زمين و هوا معلق است. بدتر از همه چند مرد با صورت هاي تجزيه شده ديد كه حتي بعضي از آنها روي تخت تجزيه نشسته بودند. او مي گويد: «از اين كابوس بسيار وحشت كردم و فوراً پيش پزشك رفتم. او گفت بهتر است آزمايش زوال عقل دهم.» اما مهين مشكل ذهني نداشت. او به سندروم «چارلزبونت» مبتلا شده بود؛ وضعيتي كه موجب مي شود افراد مبتلا به اختلال بينايي گرفتار توهم هاي پيچيده شوند و حتي در بيداري چيزهاي عجيب ببينند.

مبتلايان به اين سندروم، بيماري هاي حاد بينايي مانند تخريب شبكيه چشم و آب مرواريد دارند. متخصصان مي گويند: «ديدن تصاوير موهوم واكنش عادي مغز به فقدان ورودي اطلاعات از دريچه چشم است.» توهم ها معمولاً پس از مدتي محو مي شوند و از انجا كه اين مشكل درمان دارد، نيازي نيست فرد مبتلا در سكوت عذاب بكشد. به دليل اقدام فوري، مهين از نابينايي نجات پيدا كرد.

۲. ضخيم شدن پوست كف دست
احتمال سرطان تخمدان
پژوهش ها نشان داده اند كلفتي و سفتي پوست مي تواند علامت سرطان تخمدان باشد. محققان مي گويند: «هنوز مطمئن نيستيم آيا اين وضعيت به دليل ترشح تركيبات زهردار از تومور است يا واكنش طبيعي سيستم ايمني بدن عليه آن.» اما پزشكان مي دانند اين سفت شدگي و التهاب كف دست زماني رخ مي دهد كه تومور در حالت كاملاً پيشرفته اي قرار دارد.

وقتي تومور درمان شود، سفت شدگي پوست نيز برطرف مي شود. اين وضعيت مي تواند هنگام ابتلا به سرطان هاي ديگر مانند پروستات، شش، سينه و... و همچنين بيماري هاي خوش خيمي مانند نوعي پسوريازيس يا داءالصدف (يك بيماري پوستي كه منجر به پوسته ريزي و تورم مي شود و سلول هاي پوست در عمق پوست رشد كرده و به آهستگي از سطح پوست بلند مي شوند) نيز به وجود آيد اما علائم ديگر سرطان تخمدان مانند درد لگني غالباً بسيار مبهم است و تشخيص بيماري وقتي صورت مي گيرد كه خيلي دير شده است.

پژوهشي در سال ۲۰۱۲ نشان داد اين بيماري ۹ ماه پس از اينكه فرد به سفت شدگي پوست روي كف دستش مبتلا شد خود را كاملاً نشان مي دهد. بنابراين، اين نشانه مي تواند تشخيص زودهنگام سرطان، به ويژه تخمدان را امكان پذير كند.

۳. دندان درد هنگام پياده روي
احتمال بيماري قلبي
دندان درد مي كند، پس بايد پيش دندانپزشك برويد، البته نه هميشه. پرويز، ۴۵ ساله مي گويد: «چند بار به دليل درد شديد فك و دندان از خواب عميق بيدار شدم. پس از گذشت مدت كوتاهي بي حسي در دست راستم و فشاري سبك در سينه ام نيز به آن اضافه شد. از آن موقع به بعد موقع پياده روي هم دندان درد داشتم».

همسرش با هوشمندي او را به بيمارستان تخصصي برد و متخصصان تاييد كردند پرويز حمله اي قلبي را از سر گذرانده است. پرويز مي گويد:‌ «پس از آن روز ديگر فكم درد نگرفت.» پزشكان معتقدند قلب فاقد رشته هاي عصبي است كه درد را حس مي كنند؛ بنابراين مغز پيام هاي رشته هاي عصبي را كه از سوي رشته هاي ديگر گسيل مي شود، تفسير مي كند و احساس درد را از راه نخاع منتقل مي كند؛ بنابراين بازو، شانه، گردن، ناحيه بالاي شكم، صورت و دندان هاي فرد دردناك مي شوند.

۴. گوش هاي پر چروك
احتمال بيماري قلبي
نتايج بعضي از پژوهش هاي اخير محققان را به اين نتيجه رسانده است كه علامت ديگر بيماري هاي قلبي داشتن خطوط مورب در لاله گوش است. بعضي از متخصصان مي گويند:‌ «افراد مسن تر احتمالاً روي لاله گوش شان خطوط بيشتري دارند و ممكن است به دليل سن بالا بيشتر از ديگران دچار بيماري قلبي شوند؛ بنابراين، اين ارتباط ممكن است چندان قوي نباشد اما اگر لاله گوش تان بسيار شياردار است، آن را به حال خود رها نكنيد، چنانچه بالاتر از ۵۰ سال داريد، فشارخون و كلسترول تان را به طور مرتب بررسي كنيد.

۵. ابروهاي تيره و موهاي خاكستري
احتمال ديابت نوع دوم
پژوهش هاي اخير نشان داده است مرداني كه موهايشان خاكستري است اما ابروهاي تيره دارند،‌ چهار برابر از افرادي كه ابروهايشان نيز مانند موهايشان خاكستري شده است، احتمال دارد به ديابت نوع دو مبتلا شوند. البته درباره اين مسئله پزشكان هنوز به يك توضيح و اثبات واقعي نرسيده اند و مي گويند شايد ارتباط ژنتيكي تصادفي بين اين دو وضعيت وجود داشته باشد.

۶. جويدن يخ
احتمال كمبود آهن
شما هم جزو افرادي هستيد كه فكر مي كنند جويدن يخ بسيار لذت بخش است؟ شايد اشتباه مي كنيد چون چند مطالعه اخير نشان داده اگر به طور مرتب از جويدن يخ لذت مي بريد، احتمالاً به كمبود آهن مبتلا هستيد. دليل اين موضوع را مي توان در تورمي دانست كه در اثر كم خوني و به نوبه آن عدم انتقال اكسيژن به وسيله خون در دهان به وجود مي آيد. يخ يكي از محبوب ترين خوراكي هاي زنان باردار مبتلا به كمبود آهن است. در مطالعه اي كه سال ۲۰۱۱ درباره كمبود آهن در بدن انجام شد، مورد عجيبي يافت شد؛ يكي از داوطلبان خانم، ۳۷ ساله و بيش از ۲۰ سال مبتلا به كم خوني، روزانه ۳۰ تكه يخ خورده بود.

۷. برآمدگي روي پاشنه پا
احتمال بالا بودن كلسترول خون
ممكن است فكر كنيد كه برآمدگي هاي روي پاشنه پا فقط وقتي مي خواهيد در تابستان صندل هاي بندي بپوشيد كمي آزاردهنده اند اما پژوهش ها نشان داده اند ذخاير چربي روي تاندول آشيل مي تواند علامت بالا بودن ميزان كلسترول خون ارثي باشد كه نوعي بيماري ژنتيكي است كه ممكن است باعث شود سطح كلسترول خون از بدو تولد بالا و بيش از دو برابر حالت عادي باشد.

بيماري بسياري از اين مبتلايان تا مدت ها تشخيص داده نمي شود زيرا افراد جوان تمايل چنداني به بررسي سطح كلسترول خون شان ندارند و ممكن است در دهه هاي ۴۰ يا ۵۰ عمرشان و يا حتي جوان تر به بيماري هاي قلبي عروقي مبتلا شوند و حتي جان خود را نيز از دست بدهند. اگر شما هم برآمدگي روي پاشنه تان داريد و آزمايش ها مشخص كردند به اين بيماري مبتلا هستيد، اصلاً نگران نشويد چون درمان آن بسيار آسان است.

۸. برداشتن قدم هاي كوتاه
احتمال زوال عقل
پژوهش هاي اخير نشان داده اند آهسته تر از گذشته گام برداشتن مي تواند علائم اوليه زوال عقل باشد. دليل اين مسئله دقيقاً مشخص نيست اما بنابر نظر پزشكان، راه رفتن عملي پيچيده است كه بخش هاي مختلفي از مغز را به كار مي گيرد تا هماهنگي لازم براي حركت را به وجود آورد.

بنابراين وقتي بخش هايي از مغز در حال تحليل رفتن است، قرار دادن يك پا مقابل ديگر كمي سخت تر مي شود. گام برداشتن لرزان علامت زوال عقل عروقي است كه به دليل بروز مشكلاتي در خونرساني به مغز به وجود مي آيد اما وقتي اين بيماري خود را نشان مي دهد كه علائم ديگري مانند كاهش حافظه و ارتباط فرد با ديگران به شدت ضعيف مي شود.

۹. برنزه شدن اسرار آميز
احتمال بيماري آديسون
پوست پژمان، ۲۷ ساله در مدت كمتر از چهار ماه به شدت برنزه شده و روز به روز هم تيره تر مي شد. علاوه بر آن، لثه ها، لب ها، ناخن ها و حتي خطوط كف دستش نيز شروع به تيره شدن كرده بودند. پژمان از اينكه پوستش برنزه مي شد نگران نبود، به همين دليل وقتي به دليل ضعيف پيش پزشك رفت، از تيره شدن پوستش حرفي به ميان نياورد.

پزشك هم خستگي او را به حساب كار شيفتي در سوپرماركت گذاشت. ولي وقتي صبح يك روز پسرش نتوانست او را از خواب بيدار كند و همسرش او را به سرعت به بيمارستان رساند، تازه پزشكان متوجه پوست قهوه اي پژمان شدند. پزشك پژمان متوجه شد او به بيماري آديسون ـ كمبود هورمون هاي قشر غده فوق كليوي ـ مبتلا شده است. اين بيماري نوعي اختلال در غده فوق كليوي است كه توليد كورتيزول و ديگر هورمون ها را كه براي تنظيم فشارخون حياتي اند، به هم مي ريزد.

در مورد پژمان اين شرايط به پايين ترين حد خود و در واقع آستانه خطر رسيده بود. او به درمان پاسخ مثبت داد و پوستش به وضعيت عادي برگشت. بيماري آديسون در ۷۰ درصد موارد باعث برنزه شدن پوست مي شود زيرا بدن به جبران فقدان كورتيزول به توليد هورمون آدرنوكورتيكوتروپيك مي پردازد تا غده فوق كليوي و سلول هاي رنگدانه موجود در پوست را تحريك كند.
منبع:moojehnoo.ir

روش‌های جهت‌یابی در شب
 جهت‌یابی با ستارهٔ قطبی
 از آن‌جا که ستاره‌ها به محور ستاره‌ قطبی در آسمان می‌چرخند، در نیم‌کرهٔ شمالی زمین ستارهٔ قطبی با تقریب بسیاری خوبی (حدود ۰٫۷ درجه خطا) جهت شمال جغرافیایی (و نه شمال مغناطیسی) را نشان می‌دهد؛ یعنی اگر رو به آن بایستیم، رو به شمال خواهیم بود.

 یافتن ستاره قطبی با دب اکبر

برای یافتن ستارهٔ قطبی روش‌های مختلفی وجود دارد:
به وسیلهٔ مجموعه ستارگان «دبّ اکبر»: صورت فلکی دبّ اکبر شامل هفت ستاره‌است که به شکل ملاقه قرار گرفته‌اند: چهار ستاره آن تشکیل یک ذوزنقه را می‌دهند، و سه ستارهٔ دیگر مانند یک دنباله در ادامه ذوزنقه قرار گرفته‌اند. هر گاه دو ستاره‌ای که لبهٔ بیرونی ملاقه را تشکیل می‌دهند (دو ستارهٔ قاعده کوچک ذوزنقه؛ لبهٔ پیالهٔ ملاقه؛ محلی که آب از آن‌جا می‌ریزد) را [با خطی فرضی] به هم وصل کنیم، و پنج برابر فاصله میان دو ستاره، به سمت جلو ادامه دهیم، به ستاره قطبی می‌رسیم.

به وسیلهٔ مجموعه ستاره‌های «ذات‌الکرسی»: صورت فلکی ذات‌الکرسی شامل پنج ستاره است که به شکل W یا M قرار گرفته‌اند. هرگاه (مطابق شکل) ستارهٔ وسط W (رأس زاویهٔ وسطی) را حدود پنج برابرِِ «فاصلهٔ آن نسبت به ستاره‌های اطراف» به سوی جلو ادامه دهیم، به ستارهٔ قطبی می‌رسیم.

نکات
صورت‌های فلکی ذات‌الکرسی و دبّ اکبر نسبت به ستارهٔ قطبی تقریباً روبه‌روی یکدیگر، و دور ستاره قطبی خلاف جهت عقربه‌های ساعت می‌چرخند. اگر یکی از آن‌ها پشت کوه پنهان بود، با دیگری می‌توان ستارهٔ قطبی را یافت. فاصلهٔ هر کدام از این دو صورت فلکی تا ستارهٔ قطبی تقریباً برابر است.
اگر برای یافتن ستاره‌ها در آسمان از نقشه ستاره‌یاب (افلاک‌نما) استفاده می‌کنید، به‌خاطر داشته باشید که ستاره‌یاب‌ها موقعیت ستاره‌ها را در زمان، تاریخ و موقعیت جغرافیایی (طول و عرض جغرافیایی) خاصی نشان می‌دهند.

هر چه از استوا به سوی قطب شمال برویم، ستارهٔ قطبی در آسمان بالاتر (در ارتفاع بیشتر) دیده می‌شود. یعنی ستارهٔ قطبی در استوا (عرض جغرافیایی صفر درجه) تقریباً در افق دیده می‌شود،و در قطب شمال(عرض جغرافیایی ۹۰ درجه) تقریباً بالای سر (سرسو، سمت‌الرّأس، رأس‌القدم) دیده می‌شود. بالاتر از عرض جغرافیایی ۷۰ درجه شمالی عملا نمی‌توان با ستارهٔ قطبی شمال را پیدا کرد.

جهت‌یابی با هلال ماه
 اگر به دلیل وجود ابر یا درختان نمی‌توانید ستاره‌ها را ببینید، می‌توانید از ماه برای جهت‌یابی استفاده کنید.

 هلال ماه کهنه (نیمه دوم ماه قمری)

ماه به شکل هلال باریکی تولد می‌یابد، و در نیمه‌های ماه قمری به قرص کامل تبدیل می‌شود، و سپس در جهت مقابل هلالی می‌شود. در نیمهٔ اول ماه‌های قمری قسمت خارجی ماه (تحدب و کوژی ماه، برآمدگی و برجستگی ماه) مانند پیکانی جهت غرب را نشان می‌دهد. در نیمهٔ دوم ماه‌های قمری، تحدب ماه به سمت مشرق است.
اگر خطی از بالای هلال به پایین آن وصل کنیم و ادامه دهیم، در نیمهٔ اول ماه قمری شکل p و در نیمهٔ دوم شکل q خواهد داشت.

کره ماه در نیمهٔ اول ماه‌های قمری پیش از غروب آفتاب طلوع می‌کند، و در نیمهٔ دوم پس از غروب، تا پایان ماه که پس از نیمه‌شب طلوع می‌نماید.

پیدا کردن جنوب توسط ماه: اگر خطی فرضی میان دو نوک تیز هلال ماه رسم کرده و آن را تا زمین ادامه دهید، تقاطع امتداد این خط با افق، نقطه جنوب را [در نیم‌کرهٔ شمالی زمین] نشان می‌دهد.
این روش جهت‌یابی چندان دقیق نیست، ولی حداقل راه‌نمایی تقریبی را فراهم می‌سازد. در زمان قرص کامل نمی‌توان از این روش استفاده کرد. وقتی ماه به صورت قرص کامل است، می‌توان به کمک حرکت ظاهری ماه (که از مشرق به طرف مغرب است) جهت‌یابی کرد.

روش‌های دیگر جهت‌یابی در شب
حرکت ظاهری ماه در آسمان از شرق به غرب است.
خوشه پروین: دسته‌اى (حدود ده تا پانزده) ستاره، به شکل خوشه انگور، در یک جا مجتمع هستند که به آن مجموعه خوشه‌ پروین می‌گویند. این ستارگان مانند خورشید از شرق به طرف غرب در حرکتند، ولى در همه حال دُمِ آن‌ها به طرف مشرق است.

ستارگان بادبادکی: حدود هفت -هشت ستاره در آسمان وجود دارد که به شکل بادبادک یا علامت سوال می‌باشند. این ستارگان نیز از شرق به غرب حرکت می‌کنند، و در همه حال دنباله بادبادکى آنها به‌طرف جنوب است.
کهکشان راه شیری تودهٔ عظیمی از انبوه ستارگان است که تقریباً از شمال شرقی به جنوب غربی امتداد یافته است. در شمال شرقی این راه باریک است، و هر چه به سمت جنوب غربی می‌رود، پهن‌تر می‌شود. هر چه به آخر شب نزدیک‌تر می‌شویم، قسمت پهن راه شیری به طرف مغرب منحرف می‌شود.

روش‌های جهت‌یابی، قابل استفاده در روز و شب
 جهت‌یابی با قبله
اگر جهت قبله و میزان انحراف آن از جنوب (یا دیگر جهت های اصلی) را بدانیم، می‌توانیم شمال را تشخیص دهیم. مثلاً اگر در تهران ۳۷ درجه از جنوب سمت به غرب متمایل شویم (یعنی حدوداً جنوب غربی)، به طرف قبله ایستاده‌ایم. پس هرگاه در تهران جهت قبله را بدانیم، اگر ۳۷ درجه از سمت قبله در جهت عقربه‌های ساعت بچرخیم، به طرف جنوب ایستاده‌ایم، و اگر ۱۴۳ درجه (37-180) در خلاف جهت عقربه‌های ساعت بچرخیم، به طرف شمال ایستاده‌ایم.

قبله را از راه‌های مختلفی می‌توان یافت:
قبله‌نما: دقیق‌ترین روش تعیین قبله، به‌وسیلهٔ قبله‌نماست، که آن هم با یک قطب‌نما انجام می‌گیرد؛ و اگر ما قطب‌نما داشته باشیم، با آن قطب را مشخص می‌کنیم!
محراب مسجد: محراب مساجد به طرف قبله است. در نمازخانه‌ها هم معمولاً جهت قبله مشخص شده است.

قبرستان: مرده را در قبر روی دست راست، به سمت قبله می‌خوابانند. پس اگر شما طوری ایستاده باشید که نوشته‌های سنگ قبر را به درستی می‌خوانید، سمت چپ‌تان قبله است.

دستشویی: از آن‌جا که قضای حاجت رو به قبله نباید باشد، معمولاً توالت‌ها را عمود بر قبله می‌سازند. این هم -در جایی که اصول اسلامی ساخت رعایت شده- می‌تواند کمک‌کار باشد.

جهت‌یابی با قطب‌نمای دست‌ساز
اگر قطب‌نمایی به همراه نداشتید، ولی اتفاقاً یک سوزن یا میخ کوچک در جیبتان یافتید، این روش کمک‌کار شما در ساخت یک قطب‌نما خواهد بود. البته احتمال استفاده از آن در شرایط واقعی کم است، ولی انجام آن کاری سرگرم‌کننده است.

با مالش دادن یک سوزن فقط در یک جهت به آهن‌ربا -یا حتی احتمالاً چاقوی خودتان-، یا مالیدن آن فقط در یک جهت به پارچهٔ ابریشمی یا پنبه‌ای، سوزنْ مغناطیسی یا قطبی می‌شود؛ مانند سوزن قطب‌نما. (مثلاً با ۳۰ بار مالش دادن سوزن به آهنربا از طرف خودتان به سمت بیرون، سوزن به اندازهٔ کافی خاصیت آهنربایی پیدا می‌کند.

همچنین مالش سر سوزن از پایین به بالا بر پارچهٔ ابریشمی باعث می‌شود که سر سوزن نقطه شمال را نشان دهد). حتی می‌توانید آن‌را در یک جهت میان موهای سر خود بکشید. توجه کنید که همیشه فقط در یک جهت مالش دهید.

حال اگر آن‌را روی یک چوب‌پنبه یا پوشال کوچک قرار دهید(سوزن را به چوب‌پنبه چسب بزنید، یا درون آن فرو کنید؛ یا در دو طرف سوزن چوب‌پنبه‌هایی کوچک فرو کنید)، و روی آب (آب راکد یا ظرفی پر از آب) شناور نمایید، مانند یک قطب‌نما عمل می‌کند، و سر سوزن رو به شمال می‌چرخد.

برای این‌که سمت شمال و جنوب سوزن را اشتباه نکنید، این نکته را در نظر بگیرید که -در نیمکرهٔ شمالی زمین- آن سمت قطب‌نما که تقریباً رو به خورشید و ماه است، سمت جنوب است، زیرا آن‌ها در قسمت جنوبی آسمان قرار دارند. همچنین می‌توانید سوزن را با یک آهنربا امتحان کنید، و سپس سمت شمال را با علامتی روی آن مشخص نمایید.

روش دیگر ساخت آهنربا این است که یک میله یا سوزن آهنی یا فولادی را در جهت میدان مغناطیسی زمین تراز کنیم، و سپس آن‌را حرارت داده یا بر آن ضربه وارد کنیم. حال اگر این آهنربا را روی سطحی با اصطکاک کم قرار دهیم (روی یک تکه چوب کوچک در آب شناور سازید، یا مثلاً سوزن را با یک ریسمان غیرفلزی آویزان(معلق) نمایید) قطب‌نمای ما کار می‌کند؛ یعنی میله آن‌قدر می‌چرخد تا در راستای میدان مغناطیسی زمین (شمالی-جنوبی) قرار گیرد.

مغناطیسی کردن سوزن با باتری: اگر سیمی را دور سوزن بپیچانید و برای چند دقیقه سر سیم را به ته باتری وصل کنید، سوزن مغناطیسی می‌شود.
به دلیل کشش سطحی آب، می‌توان سوزن را به تنهایی روی سطح آن شناور کرد. مثلاً می‌توان سوزن را روی کاغذی گذاشت، و کاغذ را روی آب گذاشت. اگر کاغذ روی آب بماند که بهتر، و اگر کاغذ در آب فرو برود احتمالاً سوزن روی آب باقی می‌ماند. اگر سوزن را با گریس یا روغنی غیرقابل‌حل در آب چرب کنید (مثلاً با مالش سوزن به موهای خود سوزن را چرب نمایید)، کار آسان‌تر خواهد شد. چرب بودن سوزن سبب می‌شود که سوزن روی سطح آب شناور بماند.

جهت‌یابی با نشانه‌های طبیعی
هرگونه‌ای از درختان برش‌ها و خصوصیات خاصّ خود را دارد. باد و آفتاب بر درختان تأثیر می‌گذارند و این سرنخی است برای محاسبه جهت شمال-جنوب.
این روش‌ها خیلی قابل اطمینان نیستند. مثلاً «باد غالب» ممکن است حالت عادی را به طور قابل‌ملاحظه‌ای تغییر دهد و باعث تغییر و انحراف آن شود. همچنین در جنگل‌های انبوه -به دلیل عدم نفوذ و رسوخ آفتاب درون آن‌ها- برخی روش‌ها کارا نخواهند بود. اگر از علامت‌های طبیعی استفاده می‌کنید، برای تصمیم‌گیری، باید هر چند تا علامت مختلف را که می‌توانید پیدا کنید.

بسیاری از روش‌های زیر بر اساس آفتاب هستند: در نیمکرهٔ شمالی زمین، جهت رو به جنوب در معرض آفتاب بیشتری است. تابش خورشید رشد شاخه‌ها و برگ‌ها را زیاد می‌کند.

1- جهت‌یابی با خزه‌ها و گلسنگ‌ها: سمت شمالی درختان و تخته‌سنگ‌ها، گلسنگ‌ها و خزه‌های بیشتری دارد؛ چرا که نمناک‌تر و مرطوب‌تر از سمت جنوبی آن‌هاست.
خزه در جایی رشد می‌کند که دارای سایه و آب زیادی باشد؛ محل‌های خنک و نمناک. تنهٔ درختان در سمت شمالی سایه و رطوبت بیشتری دارد، و در نتیجه خزه‌ها معمولاً بیشتر در این سمت می‌رویند.

این روش همیشه نتیجهٔ درست به ما نمی‌دهد.

1) هرچند سمت شمالی در سایهٔ بیشتری است، ولی لزوماً رطوبت سمت شمال بیشتر نیست؛ و برای رشد خزه‌ها رطوبت مهم‌تر از سایه است(جایی که رطوبت در آن‌جا بیشتر ماندگار است).

2) گاه ممکن است درختان و پوشش گیاهی مجاور طرف دیگر درخت را هم سایه کند.

3) در یک اقلیم بارانی(جنگل‌ها و بیشه‌های مرطوب) ممکن است همه طرف درخت نمناک باشد(یعنی خزه دور برخی درختان در همه‌طرف رشد کرده؛ البته معمولاً در جهت جنوب بیشتر رشد کرده‌است).

4) ممکن است باد مانع رشد خزه در طرف شمالی درخت شود.

5) در مناطق خشک هم که اصلاً خزه‌ای وجود ندارد!
ضمناً در نظر داشته باشید که معمولاً خزه در جهت نور آفتاب(جنوب) خرمایی رنگ است و در مکان‌های سایه و مرطوب سبز یا طوسی رنگ.

2- جهت‌یابی با درختان: از آن‌جا که سمت شمالی درختان در معرض آفتاب کمتری است، درختان در این سمت‌شان شاخ‌وبرگ کمتری دارند.
به دلیل آن‌که آفتاب بیشتر از سمت جنوب می‌تابد، درختان جنوب بهتر و بیشتر رشد می‌کنند. وجود درختانی مانند صنوبر سیاه و سفید، راش، بلوط، درختان آزاد، شاه بلوط هندی، افرا نروژی و درخت اقاقیا صحت این مسئله را ثابت می‌کند. این درخت‌ها در جنوب بیشتر دیده می‌شوند.

پوست درختان قدیمی در سمت رو به آفتاب(جنوب) معمولاً نازک‌تر است.پوسیده بودن یک طرف از اکثر درختان جنگل، جهت شمال را به ما نشان می‌دهد؛ سمت پوسیده شمال است.به خاطر نوع تابش خورشید، شاخه‌های جنوبی اکثر درختان افقی‌تر و شاخه‌های شمالی عمودی‌ترند.در کوه‌های سنگی، کاج‌های انحناپذیر در شیب جنوبی، و صنوبرهای انگلمان در شیب شمالی می‌رویند.

معمولاً درختان برگ ریز در شیب‌های جنوبی تپه‌ها می‌رویند و سراشیب‌های شمالی همیشه سبز است.زمینِ اطراف ریشهٔ درختان، به سمت جنوب سست‌تر و توخالی‌تر از قسمت شمالی است. پس زمین به سمت شمال سفت‌تر بوده و به خشکی زمین جنوبی نیست.رشد پوشش گیاهی در سمت جنوبی تپه‌ها بیشتر از سمت شمالی خواهد بود.

 توجه کنید که: به درختی نگاه کنید که ریشه‌اش در زمین باشد، نه به کنده‌ای که بریده شده و بر زمین افتاده!

3- جهت‌یابی با تنهٔ درختان بریده‌شده:
[توجه کنید که: به درختی نگاه کنید که ریشه‌اش در زمین باشد، نه به کنده‌ای که بریده شده و بر زمین افتاده!]توجه کنید که: به درختی نگاه کنید که ریشه‌اش در زمین باشد، نه به کنده‌ای که بریده شده و بر زمین افتاده!اگر مقطع درخت بریده‌شده‌اى را نگاه کنید، تعدادى دایرهٔ هم مرکز را مشاهده خواهید کرد، که هر یک از آنها نشان یک سال عمر درخت می‌باشد.

 درختى که بطور دائم آفتاب به تنه‌اش بتابد، دایره‌هاى نشاندهنده عمر آن درخت در یک سمت به هم نزدیک‌تر شده و در سمت دیگر از هم دور خواهند بود. سمتی که فاصله خطوط حلقه‌های سنی درخت به هم نزدیک‌تر باشد سمت شمال را مشخص می‌کند، و سمتی که خطوط حلقه‌های سنی از هم فاصلهٔ بیشتری داشته باشد سمت جنوب را نشان می‌دهد؛ به علت تابش زیاد آفتاب و رشد شدیدتر آن.

4- جهت‌یابی به کمک گل‌ها و گیاهان:

گیاهان، و گل‌های درختان تمایل دارند رو به آفتاب قرار بگیرند؛ یعنی جنوب یا شرق.
برخی گیاهان برای جهت‌یابی اشتهار یافته‌اند. مثلاً در آمریکا گُلی وجود دارد که همیشه جهت‌گیری شمالی-جنوبی دارد (رشد برگهایش به سمت خط شمال- جنوب است) و آن را «گیاه قطب‌نما(یا Compass Plant)» و یا «رُزینوید(Rosinweed)» می‌خوانند. نام علمی آن «سیلفیوم لاکینیاتوم» (Silphium laciniatum) است، و مسافران اولیهٔ این سرزمین از این گیاه برای جهت‌یابی استفاده می‌کرده‌اند.

اکالیپتوس استرالیایی هم گیاهی جهت‌یاب است. این گیاه که در سرزمین‌های گرم و خشک می‌روید، برگ‌هایش رو به شمال یا جنوب است.همچنین درختی به نام «نخل رهنوردان([ یا Traveler’s Palm])» وجود دارد که محور شاخه‌هایش شرقی-غربی اند.

همان‌طور که گفته شد، این که کدام طرف شرق است و کدام طرف غرب، یا کدام یک از طرفین شمال یا جنوب است را می‌توان با توجه به سمت خورشید و ماه در آسمان یا روش‌های دیگر یافت -ماه و خورشید تقریباً در سمت جنوبی آسمان قرار دارند.

5- جهت‌یابی به کمک باد غالب:

بادها را از جهتی که می‌وزند، نام‌گذاری می‌کنند مانند باد شمالی از شمال. هر منطقه‌ای باد غالب و برجسته‌ای دارد که در فصل خاص یا گاهی در تمام فصول حکمفرماست. باد غالب، باد خاصی است که وزش آن طولانی‌تر بوده و در جهت خاصی می‌وزد. با دانستن جهت بادهای غالب می‌توانید چهار جهت اصلی را تشخیص دهید.

معمولاً نام باد را از جهتی که وزیده‌است، نام‌گذاری می‌کنند. مثلاً باد شمال یعنی بادی که از شمال به سمت جنوب می‌وزد.
برای جهت‌یابی به کمک باد غالب، 1) ابتدا باید جهت باد غالب منطقه را دانست. 2) سپس باید در جایی که هستیم جهت باد غالب را تشخیص دهیم. برای نمونه، اگر بدانیم که در منطقهٔ ما باد غالب از شرق می‌وزد، و ضمناً جهت باد غالب منطقه را تشخیص دهیم، طرف منشأ باد شرق خواهد بود؛ که با دانستن شرق، دیگر جهت‌های اصلی هم به سادگی یافته می‌شوند.

نکتهٔ اول: اگر جهت باد غالب منطقه‌تان را نمی‌دانید، اطلاعات زیر ممکن است کمک‌کار باشد:در نواحی معتدل، باد غالب از غرب می‌وزد. (در هر دو نیم کره شمالی و جنوبی)در نواحی گرمسیری، باد غالب بین مناطق شمال شرقی و جنوب شرقی جریان دارد.در نواحی استوایی، باد غالب معمولاً از سمت شرق می‌وزد.

نکتهٔ دوم: جهت باد غالب منطقه را تشخیص دهیم:
در هر منطقه‌ای باد غالب ویژگی‌های خاص خود را دارد؛ مثل درجه حرارت، رطوبت و سرعت که در فصول مختلف تغییر می‌کند.باد غالب بر رشد درختان و گیاهان، جهت جمع شدن برف‌های باد آورنده و در جهت علف‌های بلند تأثیرگذار است. در واقع باد غالب بیشترین تأثیر را بر روی جهت پوشش گیاهی، برف، ماسه یا دیگر اشیای روی سطح زمین دارد.

الف)درختان:
جهت خم شدن اغلب درختان منطقه نشان دهنده جهت وزش باد غالب منطقه است. برای نمونه اگر درختان به طرف شمال منحرف و متمایل شده‌اند، باد غالب محتملا از سمت جنوب وزیده‌است.اثر دیگری که باد غالب بر درختان دارد این است که: در جهتی که از وزش باد در امان است، شاخ و برگ بیشتری رشد کرده‌است.

در واقع باد ممکن است با صدمه زدن یا خشک کردن شاخه‌های جوان، رشد درخت را کند یا متوقف کند. معمولاً وزش باد، باعث کند شدن رشد درختان می‌شود؛ برعکسِ خورشید، که رشد شاخه‌ها و برگ‌ها را زیاد می‌کند.در زمستان باد غالب معمولاً با برف و تگرگ همراه است، که باعث شکستن شاخه‌های جوان می‌شود.

درختی که برای تعیین جهت استفاده می‌شود، باید در محلی باز و وسیع باشد. نباید در پناه تپه، درختان دیگر یا ساختمانها باشد. چند تا از درختان نزدیک به هم را مورد آزمایش قرار دهید. مطمئن شوید که درختان هرس نشده باشند.از آن‌جا که درختان تحت تأثیر عوامل زیادی هستند، و باید یافته‌های خود را با مشاهدهٔ درختان متعددی در همسایگی یکدیگر تأیید کنید.

ب)ماسه و برف:
امواج ماسه در بیابان‌ها، و امواج پستی-بلندی‌های برف در مناطق قطبی جهت باد را نشان می‌دهند. البته گاه به خاطر آن‌که این موج‌ها خیلی کوچک‌اند و از چند سانتی‌متر تجاوز نمی‌کنند، برای یافتن باد غالب نمی‌توانند کمک‌کار باشند، زیرا می‌توانند با هر باد تند موضعی به سرعت تشکیل شوند.

در بیابان‌ها انواع مختلف تلماسه‌ها وجود دارند، که شکل آن‌ها جهت باد غالب را نمایان می‌سازد؛ همچنین در مورد تل‌یخ‌های قطب: در مناطقی که به شدت پوشیده از برف‌اند، باد غالب توده‌های برف را می‌راند و آن‌ها را تبدیل به تل‌های برآمده‌ای می‌سازد. این تل‌ها از چند سانتی‌متر تا یک متر ارتفاع دارند، و موازی باد غالب تشکیل می‌شوند. در واقع برف از لحاظ فیزیکی شبیه ماسه عمل می‌کند.

ج) نسیم:

برخی مناطق الگوی حرکت جریان هوایشان نوسان بیشتری نسبت به جاهای دیگر دارد. مثلاً مردم کنار ساحل یا نسیم دریا مأنوس‌اند. معمولاً بعدازظهرها نسیم مداومی از طرف دریا می‌وزد. در شب هم معمولاً جهت نسیم برعکس می‌شود و از خشکی به سمت دریا می‌وزد. نسیم مشابهی در دره‌ها و کوه‌ها می‌وزد: در روز نسیمی از دره به سمت بالای کوه وزیدن می‌گیرد؛ و در شب برعکس، نسیم از بالا به سمت دره می‌وزد. اگر -مثلاً به کمک نقشه- بدانیم که دریا یا کوه (یا ساحل یا دره) در کدام جهت‌مان است، می‌توانیم جهت‌های اصلی را بیابیم.

د) هوای گرم و سرد:

در نیم‌کرهٔ شمالی زمین هوایی که از شمال می‌آید معمولاً سردتر از هوایی است که از جنوب می‌آید(بادهای شمالی از بادهای جنوبی سردتر است).

 هـ) سایر موارد:
اگر گمان می‌کنید که بادی که در لحظه می‌وزد باد غالب منطقه است، می‌توانید به درختان در مسیر باد نگاه کنید. با نگاه به نوک درختان می‌توانید جهت باد را بفهمید.می‌توانید به تغییر جهت ابرها دقت کنید؛ به‌ویژه ابرهای بلندی که توسط بادهای غالب آورده می‌شوند.در روی دریا و اقیانوس‌ها بادهای غالب دارای ویژگی‌ها و ابرهای خاص خود هستند.

6- جهت‌یابی به کمک رودخانه‌ها:
بسیاری از رودها و نهرها در نیم‌کرهٔ شمالی زمین رو به جنوب سرازیرند، یعنی رو به استوا. این روند عمومی رودهاست، ولی همیشه درست نیست. مثلاً رود نیل -که تماماً در نیم‌کرهٔ شمالی است- به سوی شمال جریان دارد و به مدیترانه می‌ریزد.

7- جهت‌یابی به کمک حیوانات و حشرات:
مورچه‌ها خاکِ لانهٔ خود را به سمت جنوب یا شرق می‌ریزند. مورچه‌ها چنین می‌کنند تا در هنگام روز خاکریز‌شان به عنوان سایه‌بانی برایشان عمل کند، تا راحت‌تر کار خود را انجام دهند.
مورچه‌ها خانه‌های خود(مورتپه‌ها) را بر روی شیب‌های جنوب شرقی می‌سازند؛ زیرا خورشید در پاییز و زمستان بیشتر به این قسمت‌ها می‌تابد. آن‌ها مورتپه‌های خود را نزدیک درختان و صخره‌های جنوبی و جنوب شرقی بنا می‌کنند.

اگر شما در کنار برکه یا دریاچه‌ای باشید که پرندگان، ماهیان یا دوزیستان در حال تولیدمثل هستند، در نظر داشته باشید که آن‌ها معمولاً ترجیح می‌دهند در سمت غربی زاد و ولد (تولیدمثل و پرورش) نمایند.دارکوب(شانه‌به‌سر) معمولاً حفره‌هایش را در سمت شرقی درخت حفر می‌کند.سنجاب‌ها هم معمولاً در سوراخ‌های سمت شرقیِ درختان خانه و لانه می‌گزینند.

8- جهت‌یابی به کمک خانه‌های شهری:
امروزه معمولاً خانه‌ها را به موازات شمال -جنوب یا شرق-غرب می‌سازند؛ یعنی نسبت به جهت‌های اصلی مورب نمی‌سازند. این می‌تواند در تنظیم صحیح جهت‌ها و تصحیح روش‌های تقریبی بالا کمک‌کار باشد. باید توجه کرد که در بسیاری موارد این اصل رعایت نشده است.

روش دقیق‌ آن چنین است: به سایت‌هایی مانند گوگل اِرس(Google Earth) یا کتاب اول(برای تهرانی‌ها) بروید و خانه یا خیابان خود را بیابید. در این سایت‌ها جهت‌های جغرافیایی مشخص شده است(معمولاً شمال سمت بالاست).

اگر خانه یا خیابان‌تان دقیقاً مطابق جهت‌های جغرافیایی (موازی با لبهٔ صفحه) باشد، می‌توانید به راحتی 4 جهت اصلی را بیابید، که در جهت دیوارهای خانه‌اند (با این فرض که خانه مستطیلی است). اگر خانه یا خیابان‌تان نسبت به جهت‌های جغرافیایی زاویه دارد، می‌توانید تنظیم مقتضی را انجام دهید.

همچنین می‌توانید به نقشه‌های [چاپی] شهرتان نگاه کنید و ببینید که آیا خیابان‌تان جهت شمالی-جنوبی یا شرقی-غربی دارد، یا نسبت به جهت‌های جغرافیایی انحراف دارد.
منبع : noojum.com