«زولی سانگینو» ثابت کرده که معلولیت نمی‌تواند او را از پا دربیاورد و با همین معلولیتش توانسته به یک سخنران بزرگ تبدیل شود و درنتیجه الهام‌بخش کسانی شود که در برابر مشکلات زندگی کم آورده‌اند.

زولی که در بوگوتای کلمبیا زندگی می‌کند، درباره خودش می‌گوید: «درست است که من دست و پا ندارم؛ اما نمی‌گذارم که این موضوع مانع زندگیم شود. من در شرایط سختی بزرگ شده و در مدرسه بارها اذیت شده‌ام. همکلاسی‌هایم مسخره‌ام می‌کردند و به من می‌گفتند فضایی! من زندگی سختی داشتم تا جایی که بارها به فکر خودکشی افتادم.»

زولی درباره اینکه که چگونه از یک دختر ضعیف به یک انسان موفق رسیده می گوید: «خانواده و دوستانم من را به زندگی بازگرداندند و حالا من به دانش‌آموزان مدرسه تا صاحبان کسب‌وکار و حتی زندانیان هم مشاوره می‌دهم. با کودکانی که شبیه خودم مورد آزار و اذیت واقع می‌شوند یا دارای معلولیت هستند، صحبت می‌کنم تا به آن‌ها نشان بدهم که محدودیت ذهنی و فیزیکی نباید آن‌ها را متوقف کند. می‌خواهم به مردم نشان بدهم که شما می‌توانید هر کاری را انجام بدهید به شرط اینکه خودتان بخواهید و ذهنتان را روی آن متمرکز کنید.»

زولی از همان بدو تولد با یک نقص بدنی به نام سندروم تترا آملیا متولد شد. این بیماری ژنتیکی نادر باعث می‌شود که دست و پاهای جنین داخل رحم مادر تشکیل نشود. زولی سه برادر و دو خواهر هم دارد؛ اما هیچ کدام از آن‌ها دچار این بیماری نشده‌اند. زولی تنها دو سال داشته که پدرش را هم از دست می‌دهد تا مشکلات این خانواده بیشتر شود. مدرسه رفتن هم برای زولی بسیار سخت بوده و همیشه از طرف دانش‌آموزان مدرسه مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفته؛ به همین خاطر بارها مجبور شده که مدرسه‌اش را عوض کند.

زولی می‌گوید: «از ۶سالگی متوجه شدم که با بقیه هم سن‌وسال‌هایم متفاوت هستم و ناگهان فهمیدم که آن‌ها می‌توانند بدوند؛ اما من نمی‌توانم. بارها از مادرم پرسیدم که چرا من با بقیه فرق می‌کنم؟ اما او همیشه در جواب می‌گفت که تو با دیگران متفاوت نیستی. اما بچه ها در مدرسه اینگونه فکر نمی‌کردند. آن‌ها به من لقب فضایی دادند. خوراکی‌هایشان را به سمتم پرت می‌کردند و این برای من وحشتناک بود.»

زولی یک بار هم در ۱۵ سالگی اقدام به خودکشی کرده است: «من آن زمان با این فکر می‌خوابیدم که زمانی که صبح از خواب بیدار می‌شوم به یک آدم دیگر تبدیل شده باشم. در مدرسه هیچ دوستی نداشتم و همه هم من را طرد کرده بودند و هیچ امیدی به ادامه زندگی نداشتم. تلاش‌های مادرم هم برای بالا بردن روحیه‌ام فایده‌ای نداشت؛ چون به شدت احساس حقارت می‌کردم.

پس به طبقه چهارم ساختمان رفتم و تصمیم گرفتم که خودم را از بالا به پایین پرت کنم که خوشبختانه مادرم پیش از آنکه این کار را انجام دهم، مرا پیدا کرد و در حالی که به شدت ناراحت بود؛ مرا در آغوش گرفت و گفت: همه چیز درست می‌شود. او به من گفت که باید بدرخشم و به دیگران هم نشان بدهم که با همین معلولیت می‌توانم یک زندگی عادی شاد داشته باشم.»

«گولرمینا» مادر زولی از همان آغاز زندگی با چالش‌های زیادی روبه‌رو بوده و بزرگ کردن ۶ فرزند که یکی از آن‌ها معلول است، آن هم بدون حضور همسر کار دشواری برای او بوده است؛ اما این مادر در شرایطی که کسی در مخارج زندگی و بزرگ کردن یک کودک معلول به او کمکی نمی‌کرده، همیشه سخت کار کرده است.

زولی هم در نهایت مادر را سرمشق خود قرار می‌دهد تا بتواند روی پای خود بایستد: «اوایل برای حمل‌ونقل می‌بایست فردی مسئول جابه‌جا کردن من می‌شد؛ اما کم کم یاد گرفتم چگونه بایستم و خودم حرکت کنم. مادرم کارهای شخصی‌ام مثل مرتب کردن تخت، مسواک زدن و لباس پوشیدن را به من آموزش داد. او می‌خواست تمام کارهایی را که یک انسان سالم توانایی انجام آن را دارد، من هم انجام بدهم.»

بعد از اتفاقی که در ۱۵ سالگی برای زولی افتاد، او تصمیم گرفت که با اعتمادبه‌نفس و کمک مادرش با زندگی مبارزه کند. در ۱۸سالگی به دانشگاه هنر رفت نقاشی خواند و از آن زمان بود که معروف شد و سخنرانی‌هایش شروع شد: «اولین باری که سخنرانی کردم در جمع ۴۰۰ نفر از دانشجویان دانشکده و والدین آن‌ها بود. پس از تمام شدن سخنرانیم همه تحت تاثیر قرار گرفتند و من را تشویق کردند.»

زولی حالا یک نقاش هم شده و با دهانش نقاشی های زیبایی می‌کشد که با توجه به معلولیتش باور نکردنی به نظر می رسد اما او قلم را با دهانش می گیرد و با اعتماد به نفس کارش را ادامه می دهد.

 او تا به حال هیچ کمکی از طرف دولت دریافت نکرده است و با اینکه برای رفتن به مسیرهای طولانی نیاز به ویلچر دارد، پول خریداری آن را ندارد.
زولی دوست دارد روزی ازدواج کند و صاحب فرزند شود. رفتن به کشورهای خارجی و سخنرانی کردن در کشورهای دیگر، آرزوی بعدی زولی است.

او می‌گوید: «من ثابت کرده‌ام که معلولیت نمی‌تواند مانعم بشود. من زمانی در زندگیم از همه چیز ناامید بودم و خودم را برای مرگ آماده کرده بودم؛ اما الان حالم خوب است و دوست دارم بقیه هم به این حال خوب برسند.»

اخبار گوناگون - مهر

طلا فلز گران‌قیمت و زیبایی است که از گذشته‌ها مورد توجه بشر بوده و کسانی که وضع مالی بهتری داشته اند، همیشه سهم بیشتری از آن را ذخیره کرده‌اند. استفاده از این فلز به عنوان زینت امری عادی است؛ اما در سال های اخیر طلا در جامعه ما کاربردهای عجیب و غریب دیگری نیز داشته است:

بستنی های بی خاصیتی که جنجال ساز شد
در برخی رستوان ها به صورت محدود غذاهایی همراه با طلای خوراکی سرو می شود که به گفته کارشناسان تغذیه این طلاهای خوراکی به جز افزایش قیمت، هیچ خاصیت دیگری به غذاها اضافه نمی‌کند. برای مثال امروزه میوه، شکلات، دسر و حتی نوشیدنی های مختلفی دیده می شود که با ورقه های طلا پوشیده شده یا در آن‌ها ذراتی از این فلز موجود است.

نکته جالب اینکه طلای خالص به دلیل بی اثر بودن می تواند بدون جذب شدن از دستگاه گوارش فرد بگذرد و طلا نه تنها ارزش غذایی ندارد که مصرف آن در برخی از افراد می‌تواند باعث آلرژی و دل درد هم بشود.

اما مشهور ترین غذای طلایی ایران جنجالی است که بر سر بستنی های طلایی برج میلاد به وجود آمد! چهار سال پیش بود که خبر سرو بستنی ۴۰۰هزار تومانی در رستوان گردان برج میلاد سروصدای زیادی به پا کرد. این رستوران از برگه‌های طلا برای تزیین بستنی استفاده می‌کرد؛ در حالی که اغلب کشورها فقط از پودر طلا استفاده می‌کنند و ایران دومین کشوری بوده که از برگه‌های طلا استفاده کرده است.

پستانک طلا
این پستانک طلا اولین بار توسط برخی شرکت‌های اروپایی یا آمریکایی با قیمت ۵۰۰ میلیون تومان تولید شد. این پستانک‌های اعیانی با نگین‌های گران‌قیمت طراحی شده است. گران‌ترین این پستانک‌ها از طلای سفید و ۲۷۸ نگین الماس ساخته شده است که ارزش آن 170هزار دلار است؛ نوع این پستانک سیلیکون اصل است. الان اگر به بازارها و طلافروشی‌های ایران هم سری بزنید،حتما با این پستانک‌های طلایی روبه‌رو خواهید شد.

در بسیاری از این طلافروشی ها می توان پستانک‌هایی را خریداری کرد که قیمتی حدود یک میلیون تومان دارند. پستانک هایی که به گفته طلافروشان هیچ کاربردی نداشته و صرفا هدیه‌ای برای نوزادان است و والدین نوزاد را خرسند می کند.

ماسک های طلایی
استفاده از طلا برای ماسک‌های آرایشی بیشتر در کشورهای شرق آسیا مرسوم بوده اما مدتی است که میان زنان ایرانی نیز مشتری پیدا کرده است. این ماسک از یک لایه بسیار نازک طلای ۲۴ عیار استفاده شده است. به گفته سازندگان،این ماسک برای چین و چروک های موجود بر روی پوست مفید است. سازندگان این ماسک گرانقیمت معتقدند که این ماسک در آبرسانی به پوست کمک می‌کند.
اخبار گوناگون - مهر

زندگی این مرد از راهی متفاوت می گذرد. در حالی که هیچکس به توپ های به هدف نرسیده گلف فکر نمی کند، شخصی بوسیله این توپ ها عجیب ترین شغل دنیا را تجربه می کند.

 اگر بازی های گلف را تماشا کرده باشید، حتما برایتان این سوال پیش آمده که سرنوشت توپ های پرتاب شده که به هدف نمی رسند چه می شود؟ این مرد دارای یک شغل کم نظیر و عجیب است. او یک توپ جمع کن است و فقط توپ های گلف را جمع می کند.

اخبار گوناگون - نامه نیوز