وسایل خلاقانه و گاهی اوقات مسخره‌ای را ببینید که جاسوسان از آن‌ها استفاده می‌کردند.

به گزارش  باشگاه خبرنگاران، جاسوسان با پنهان کردن ابزار و اسلحه‌های جاسوسی خود در جاهای مختلف مشهور هستند.

در این تصاویر که از موزه جاسوس‌های بین‌المللی در واشنگتن گرفته شده‌اند وسایلی مانند پیپی که گلوله شلیک می‌کند، کبوتری که دوربین روی آن نصب شده است و ... که گاهی اوقات بسیار خلاقانه و گاهی اوقات هم مسخره به نظر دیگران می‌آیند، ببینید.

گفتنی است؛ با این وسایلی که در موزه جاسوسان به نمایش گذاشته شده‌اند، راه‌های مختلفی که آن‌ها اسلحه‌های خود را پنهان می‌کرده‌اند، نشان داده است.

بازدیدکنندگان از سراسر جهان ب زحمت به این کوه می آیند تا از تاب استفاده کنند، از طبیعت لذت ببرند و یادداشت هایی روی دفتر مهمان خانه درختی بگذارند. تنوع زبان ها در این یادداشت ها نشان می دهد شهرت این تاب تا کجا رفته است.

در سال های اخیر، کارلوس سانچز، یک داوطلب با موسسه جغرافیایی نظامی با گروهی از آتشفشان شناسان برای مشاهده و ضبط فعالیت های آتشفشان تونگوراهوا از یک خانه درختی که در کوهی سرسبز در اکوادور با فاصله کمتر از یک مایل تا دهانه آتشفشان، ساخته شده همکاری کرده است. از این دیدگاه، سانچز جریان های پیروکلاستیک بالقوه ای را مشاهده می کند که می تواند به سرعت به سمت شهر بنس در 8 کیلومتری شمال آتشفشان حرکت کند. سانچز با یک رادیو هشدار می دهد که ساکنان به موقع شهر را تخلیه کنند. خانواده سانچز معمولا او را در خانه درختی اش در آخرهفته ها ملاقات می کردند و سانچز برای اینکه آن ها را سرگرم کند تصمیم گرفت یک تاب چوبی ساده بسازد که در لبه کوهستان تاب می خورد. سپس یک نفر این تاب را دید و عکس هایی از این تاب شگفت انگیز در اینترنت منتشر کرد و حالا این مکان با هجوم گردشگران روبروست.

سانچز می گوید: «من زمان زیادی که اینجا در آرامش بودم و با سه دخترم به اینجا می آمدم و آن ها مرا فرشته آتشفشان صدا می کردند را از دست دادم. من بسیاری از آن ها را از دست دادم، نشستن اینجا و استراحت کردن با خودم. زمانی پرندگان زیادی اینجا بودند.» بازدیدکنندگان از سراسر جهان ب زحمت به این کوه می آیند تا از تاب استفاده کنند، از طبیعت لذت ببرند و یادداشت هایی روی دفتر مهمان خانه درختی بگذارند. تنوع زبان ها در این یادداشت ها نشان می دهد شهرت این تاب تا کجا رفته است. پیام هایی به زبان اسپانیایی، انکلیسی، آلمانی، چینی، ژاپنی و عربی روی آن دیده می شود.تاکنون سانچز ده کتاب که تا لبه پرشده از این یادداشت ها دارد. رسانه ها نام های مختلفی به این تاب داده اند مثل «تابی در لبه دنیا» و «تاب مرگ».

جشنواره ببرهای رقصان نوعی مراسم مذهبی در هندوستان است که در آن افراد از طریق "رنگ آمیزی" بدن‌های خودشان را به ببر تبدیل می‌کنند.

به گزارش فرادید: جشنواره ببرهای رقصان نوعی مراسم مذهبی در هندوستان است که در آن افراد از طریق "رنگ آمیزی" بدن‌های خودشان را به ببر تبدیل می‌کنند.

کلودیو سیبر این تصاویر زنده و رنگارنگ را در ماه سپتامبر و در جریان "جشنواره اونام" در شهر تریسورِ ایالت کرالای هند گرفته است. این مراسم که متعلق به آیین هندو است به طور معمول با شرکت تمام طبقات اجتماعی مردم در ایالات کرالا هند برگزار می‌شود. برگزاری این مراسم 10 روز طول می‌کشد که شامل چهار روز تعطیلاتی ایالتی نیز می‌شود.

سیبر می‌گوید: «در زمان برگزاری مراسم اونام، انواع رویدادها و جشن‌ها در سراسر ایالت کرالا برگزار می‌شود. از بین آن همه جشن و مراسم، من این یکی را انتخاب کردم زیرا به نظرم از همه جالب‌تر و عجیب‌تر آمد.»

رقص ببر که در زبان محلی به آن "پولی کالی" گفته می‌شود، توسط هنرمندان آموزش دیده‌ای اجرا می‌شود که بدنشان را به شکل ببر، شیر و حتی پلنگ رنگ آمیزی کرده‌اند. آن‌ها سپس با ضرب ریتمیک اودوکو و تاکیل شروع به رقصیدن در خیابان‌ها می‌کنند. ریشه این رقص آیینی که حول محور شکار ببر تکامل یافته، به بیش از 200 سال پیش بازمی‌گردد.

کلودیو علیرغم اختلافات فرهنگی متوجه استقبال میزبانان خود شد. او می‌گوید: «طبق معمول هند، گردشگران خیلی سریع به یکی از ارکان مراسم بدل می‌شوند. من این انتخاب را داشتم که از مراسم عکاسی کنم و یا بخشی از آن باشم. در ابتدا تصمیم سختی بود اما وقتی دیدم که چربی زیادی برای تکان دادن ندارم، تصمیم گرفتم که همان ناظر بمانم و از مراسم عکاسی کنم.»

هر رقاص حدودا 7 ساعت باید منتظر می‌ماند تا رنگ روی بدنش خشک شود و سپس ماسک بزرگ ببر، پلنگ و یا شیر را روی سرش قرار می‌داد. تمام طول مراسم 12 ساعت طول می‌کشید. در عین حال که مراسم اجرا می‌شود، رقابتی بین دسته‌های اجرایی بر سر انتخاب بهترین رقاص و بهترین لباس صورت می‌گیرد.

فلسفله مراسم چیست؟

این مراسم آیینی که به صورت سنتی برای افزایش محصول اجرا می‌شده، ریشه در افسانه‌هایی آیین هندو دارد: ماهابالی، شاه مغرور، روزگاری بر تمام عالم‌های بهشت و زمین حاکم بود تا اینکه دیوها، قدرت‌گیریِ وی را به منزله تهدیدی برای قدرت خود تلقی کردند؛ به همین دلیل، ویشنو قول مساعدت به دیوها داد و به شکل پسری به نام "وامانا" دوباره در این جهان زاده شد. او سپس به یک برَهمین (مسئولِ مراسم‌های مذهبی معابد در آیین هندو) تبدیل شد و شاه ماهابالی با یک هدیه به استقبالش رفت.

ویشنو درخواست کرد تا زمینی برابر با سه قدمِ او بدهد. شاه ماهابالی نیز پذیرفت. شاه به اندازه طبیعی خودش درآمد و سه گام غول‌پیکرانه برداشت: یکی به اندازه زمین، دومی به اندازه بهشت و سومی، به درخواست ماهابالی، درست بر روی سر او.

به همین دلیل، شاه ماهابالی به دنیای زیرین تبعید شد. آن منطقه‌ای که ویشنو پایش را در آن گذاشت نیز روستای "تریکاکارا" نام گرفت. اما پادشاه به خاطر فروتنی‌اش فناناپذیر شد و اجازه یافت تا سالی یک مرتبه برای ملاقات مجدد با شهروندان کشورش برگردد؛ همین جا بود که جشنواره "اونام" زاده شد.

هنرمند «کریستین مک کانل» با پروژه های شگفت انگیزی که برای جشن عید به روش های غیرمعمول و اغلب وهم آور اجرا می کند ، شناخته شده است.

هنرمند «کریستین مک کانل» با پروژه های شگفت انگیزی که برای جشن عید به روش های غیرمعمول و اغلب وهم آور اجرا می کند ، شناخته شده است. او در زمستان اخیر خانه اش را به کلبه جادوگر از داستان هانسل و گرتل تبدیل کرد و این کار را با سنگ قبرها و مردان وحش زده زنجبیلی انجام داد.

امسال پروژه او در مقیاس کوچکتر، اما به همان اندازه باورنکردنی بود. او قلعه ای از جنس شیرینی زنجبیلی ساخت که نه تنها بزرگ و باشکوه، بلکه کاملا خوراکی است. این قلعه حدود 1.5 مترارتفاع و معماری چشمگیری دارد. علاوه بر ظاهر گوتیک، این قلعه شیشه های پنجره آب نباتی تزئین شده با جزئیات پیچیده و رنگ آمیزی شده با دست در سراسر آن دارد. آنچه بیشتر قابل توجه است این است که تماما از شرینی زنجبیلی ساخته شده است. هیچ پشتیبانی وجود ندارد و همه چیز به جز چراغ ها، خوراکی هستند. او هر روز 10 تا 15 ساعت و به مدت یک ماه کار کرده تا این قلعه را به پایان برساند.

برترینه

مرد 146 ساله‌ای که به عنوان پیرترین انسان روی زمین لقب گرفته است، تولد خود را در کنار خانواده‌اش جشن گرفت و 147 ساله شد.

 به گزارش  فارس، سیدومجو که اندونزیایی است و در سال 1870 به دنیا آمده است، تمام شدن 146 سالگی خود را جشن گرفت. 

بر اساس کارت شناسایی‌ که هویت او را نشان می‌دهد، سیدومجو در 31 دسامبر سال 1870 به دنیا آمده و با وارد شدن به سال جدید میلادی، 147 ساله شده است. 

وی در روستای جاوه در اندونزی زندگی می‌کند و تمام همسران و فرزندانش فوت کرده‌اند. آخرین همسر او در سال 1988 فوت کرده و سیدومجو در کنار نوه‌هایش زندگی می‌کند. 

با تمام شدن 146، سالگی هم‌چنان این مرد اندونزیایی رکورددار پیرترین انسان روی زمین است. 

سنگ قبر وی در سال 1992 در کنار قبر فرزندانش آماده شده است؛ با اینکه او از لحاظ جسمی سالم است و مشکل حادی ندارد، برای مرگ نیز آمادگی دارد. 

هنرمند «کریستین مک کانل» با پروژه های شگفت انگیزی که برای جشن عید به روش های غیرمعمول و اغلب وهم آور اجرا می کند ، شناخته شده است.

هنرمند «کریستین مک کانل» با پروژه های شگفت انگیزی که برای جشن عید به روش های غیرمعمول و اغلب وهم آور اجرا می کند ، شناخته شده است. او در زمستان اخیر خانه اش را به کلبه جادوگر از داستان هانسل و گرتل تبدیل کرد و این کار را با سنگ قبرها و مردان وحش زده زنجبیلی انجام داد.

امسال پروژه او در مقیاس کوچکتر، اما به همان اندازه باورنکردنی بود. او قلعه ای از جنس شیرینی زنجبیلی ساخت که نه تنها بزرگ و باشکوه، بلکه کاملا خوراکی است. این قلعه حدود 1.5 مترارتفاع و معماری چشمگیری دارد. علاوه بر ظاهر گوتیک، این قلعه شیشه های پنجره آب نباتی تزئین شده با جزئیات پیچیده و رنگ آمیزی شده با دست در سراسر آن دارد. آنچه بیشتر قابل توجه است این است که تماما از شرینی زنجبیلی ساخته شده است. هیچ پشتیبانی وجود ندارد و همه چیز به جز چراغ ها، خوراکی هستند. او هر روز 10 تا 15 ساعت و به مدت یک ماه کار کرده تا این قلعه را به پایان برساند.

برترینها

زیباترین تصاویر از شب‌های پرستاره چین در سال 2016، اعلام شده است.

به گزارش  فارس، از شب‌های پرستاره چین تصاویر متعددی در سال 2016 گرفته شد که هر کدام از آنها از مناطق مختلف این کشور تهیه شده است.

در زیر منتخب بهترین تصاویر شب‌های پرستاره که از مناطقی هم‌چون دیوار چین، جنگل‌ها و بیابان گُبی گرفته شده را مشاهده می‌کنید.

در این گزارش از اقدام عجیب ترین صاحبخانه‌ دنیا بخوانید.

به گزارش باشگاه خبرنگاران، یک مستأجر در ملبورن استرالیا از قانونی بودن اقدام عجیب صاحبخانه‌اش در فضای مجازی از کاربرای این فضا پرسید.

بر اساس این گزارش، مستأجر ملبورنی در صفحه شخصی خود در شبکه اجتماعی عکسی از سرویس بهداشتی خانه‌ای که اجاره کرده است به اشتراک گذاشته است و ادعا می‌کند که صاحبخانه او در سرویس بهداشتی سیستمی تهیه کرده است که باید داخل آن سکه انداخت و بعد از سرویس بهداشتی استفاده کرد.

گفتنی است؛ این مستأجر در ادامه نوشته است که اگر داخل دستگاه سکه پول نیندازد سیفون سرویس بهداشتی عمل نمی‌کند.

یک وال در جشن سال نو در آب‌های رودخانه نیویورک دیده شد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، تصاویری که می‌بینید در کنار شهر نیویورک توسط نیروهای پلیس این شهر گرفته شده‌اند که در حال گشت زدن در قایق گشت در آب‌های رودخانه آن بودند و درست چند ساعت قبل از اینکه جشن سال نو در نیویورک آغاز شود، این وال در این آب‌ها دیده شد که با فواره کردن آب خوشحالی خود را از آمدن سال نو اعلام کرد.

گفتنی است؛ در اولین ساعات روز یکشنبه این تصاویر توسط نیروهای پلیس نیویورک در صفحه اجتماعی این پلیس در توییتز بارگذاری شد. 

کوبر پدی (Coober Pedy) نام یک شهر عجیب و غریب و کاملا متفاوت در خاک استرالیا است. این شهر به هیچ عنوان شبیه به ساختمان‌هایی اندک همراه با تپه‌هایی پوشیده از غبار و احاطه شده توسط یک کویر سوخته در انتهای یک بزرگراه نیست.

 گجت نیوز،کوبر پدی (Coober Pedy) نام یک شهر عجیب و غریب و کاملا متفاوت در خاک استرالیا است. این شهر به هیچ عنوان شبیه به ساختمان‌هایی اندک همراه با تپه‌هایی پوشیده از غبار و احاطه شده توسط یک کویر سوخته در انتهای یک بزرگراه نیست.

نام این شهر معدنی زیرزمینی برگرفته از عبارت بومی «یک مرد سفیدپوست در گودال» است که کاملا متناسب با این شهر معدنی انتخاب شده است؛ چرا که نیمی از 3.500 ساکن آن در زیر زمین زندگی می‌کنند. خانه‌ها، رستوران‌ها و حتی اتاق اعتراف به گناه کلیسای آن نیز در زیر زمین دایر هستند.

یک عکاس خوش ذوق به نام تامارا مرینو (Tamara Merino) به بازدید از این شهر پرداخته و تلاش کرده تا با لنز دوربین خود، کوبر پدی را با شکلی متفاوت به جهانیان معرفی کند. وی می‌گوید:

در نگاه اول، اینجا هیچگاه شبیه به یک شهر متروکه نیست. در واقع اینجا فرهنگ زیرزمینی حکم فرما است.

شهر زیرزمینی کوبر پدی واقع شده در استرالیا به عنوان پایتخت اوپال جهان شناخته شده و بر اساس برآوردهای صورت گرفته، 70 درصد از سنگ‌های جهان، از این منطقه استخراج می‌شود. گفته می‌شود که برای نخستین بار، یک پسر نوجوان در سال 1915 در این منطقه طلا یافته است.

دو سال پس از آن، راه آهن سراسری امواجی از مردمان به دنبال ثروت را به این نقطه از کره خاکی آورد. ویرانی و درجه حرارت سوزانی که بعضی از روزها در طول تابستان حتی به 80 درجه سلسیوس هم می‌رسد، منجر به آن شده تا مردمان این ناحیه برای فرار از گرما، خانه‌های خود را در داخل زمین حفاری کنند.

هرچند در همان زمان بسیاری از افراد مهاجرت کرده طاقت گرما را نیاورده و از آنجا نقل مکان کردند، اما همچنان مردمان جسور و دلیری در آنجا زندگی می‌کنند که با فروش سنگ‌های گران قیمت و جواهرات این ناحیه به کارگزاران بزرگ استرالیا و سراسر جهان، امرار معاش می‌کنند.

گفته می‌شود که شهر کوبر پدی در فاصله‌ی 844 کیلومتری شمال آدلاید، در جنوب استرالیا واقع شده است. مرینو زمانی که در سال گذشته در حال گذر از این منطقه بود، خیلی اتفاقی و به لطف پنچر شدن لاستیک اتومبیلش با این مکان آشنا شد.

او که با نامزدش همراه بود، تصمیم گرفت که در آن اطراف بماند و پس از 5 روز بود که یک خانواده، آن‌ها را به اقامت در منزلشان که 15 متر از سطح زمین پایین‌تر بود دعوت کردند. مرینو پس از این آشنایی اتفاقی، به قدری شیفته‌ی این شهر زیرزمینی می‌شود  که تصمیم می‌گیرد دو هفته در آنجا اقامت داشته باشد. جالب اینجاست که او ماه مارس گذشته نیز یک بار دیگر به این منطقه سفر کرد.

ژنراتورها و پنل های خورشیدی قدرت برق مورد نیاز این شهر شگفت انگیز را تامین می‌کنند. از ستون‌های تو خالی سر به بیرون برده، به منظور تهویه هوای داخل منازل این شهر استفاده می‌شود و هوای آنجا نیز کاملا بهاری است.

همانطور که گفته شد، اکثر مردم زندگی خودشان را از راه حفر معادن می‌چرخانند و برخی نیز با میزبانی از توریست ها به نوعی درآمدزایی می‌کنند. اما جالب است بدانید که تا به حال قسمت‌هایی از فیلم مکس دیوانه ( Mad Max) و البته یک قسمت از مجموعه تخته گاز (Top Gear) نیز در این منطقه ضبط شده است.

اگرچه کوبر پدی دارا یک جامعه منسجم است، اما مردمان این ناحیه همواره آرام هستند و اغلب به تنهایی در خانه‌هایشان زندگی می‌کنند. مرینو می‌گوید که او فردی را دیده که سالیانیست تنهایی زندگی می‌کند و هیچ صدایی را به جز اکوی صدای برگشته از دیوارهای خود نشنیده است. برای او، این سبک زندگی آزادی مطلق بوده است.