دختر چینی هنگامی که متوجه بیماری سخت پدربزرگش شد تصمیم گرفت آرزوی او را برآورده کند. 

 به گزارش  باشگاه خبرنگاران جوان، پیرمرد 87 ساله چینی که از بیماری و کهولت سن رنج می‌برد از سوی پزشکان جواب شد. پزشکان به نوه پیرمرد گفتند: "پدربزرگت مدت طولانی زنده نخواهد ماند". دختر جوان پس از شنیدن این خبر به  فکر افتاد که پدربزرگش را در روزهای پایانی عمرش خوشحال کند.

در منطقه‌ای که آنها زندگی می‌کردند رسم بر این بود در زمان ازدواج دختران، پدربزرگ‌ها مانند ساقدوش آنها را در جشن همراهی کند. دختر چینی که به شدت به پدربزرگ وابسته بود، تصمیم گرفت رویای همیشگی پیرمرد را که دیدن جشن عروسی نوه‌اش بود رنگ حقیقت ببخشد.

بنابراین دختر دلسوز یک مراسم نمایشی از جشن عروسی بدون حضور هیچ دامادی برپا کرد و خودش نیز با لباس عروس در مراسم حاضر شد تا پدربزرگ عکس های یادگاری بیندازد. 

جشن هاری نایپی یا همان جشن سکوت هر ساله در بالی، یکی از زیباترین جزایر اندونزی برگزار می‌شود که طی آن مدعوین 24 ساعت در سکوت به سر می‌برند.

به گزارش  باشگاه خبرنگاران جوان؛ بالی که عنوان جزیره خدایان را از آن خود کرده است یکی از زیباترین جزیره‌های اندونزی است. اندونزی از جمله کشورهایی است که به دلیل دارا بودن تعداد بالای جزیره یکی از قطب‌های گردشگری جهان محسوب می‌شود. 

 بالی زیباترین و مشهورترین جزیره اندونزی است که جمعیتی بالغ بر سه میلیون نفر را در خود جای داده است که اکثر قریب به اتفاق آنها بومی هستند. البته طی چند سال اخیر به دلیل پیشرفت صنعت و تکنولوژی مهاجران زیادی از استرالیا و اروپا برای کار و زندگی به این جزیره مهاجرت کرد‌ه‌اند. 

اما نکته جالب درباره زیباترین جزیره اندونزی این است که بالی به رسم دیرینه در جشن سال نو "هاری نایپی" از امروز (17 مارس مصادف با 26 اسفند) به مدت 24 ساعت در سکوت فرو می‌رود تا انسان‌ها و طبیعت به دور از هیاهو فرصتی برای تامل و احیا داشته باشند.

هاری نایپی یا جشن سکوت در واقع رسمی است برای استقبال از سال جدید شمسی که توسط هندوهای این جزیره برگزار می‌شود. این جشن از 6 صبح به وقت محلی آغاز می‌شود که از لحظه شروع کسی اجازه ورود یا خروج از جزیره را ندارد. بومیان طبق این سنت این روز را در روزه‌داری و احترام و تکریم طبیعت سپری می‌کنند. 

تصاویری که در ادامه ارائه شده است مربوط به این جزیره و برگزاری جشن هاری نایپی است.  

  عکس امروز نشنال جئوگرافیک برج گیت را در ابوظبی امارات نشان می‌دهد که بالاتر از مه صبحگاهی زمستان قرار گرفته است. این برج بیش از 3 هزار و 3500 واحد دارد.

گروهی از موج سواران با سفر به جزایر لوفوتن در سرمای منفی ۱۳ درجه نروژ به موج سواری پرداختند. 

خبرآنلاین

  سنوت ها ‏‎(Cenote)‎‏ گودال های طبیعی عمیقی هستند که در مکزیک یافت می شوند و عکس امروز نشنال جئوگرافیک به غواصی در یکی از این گودال‌های طبیعی اختصاص یافته؛ گودالی که در شهر کانکون مکزیک قرار گرفته و گردشگران زیادی برای شیرجه و شنا در آن، به کانکون سفر می کنند. در شبه جزیره یوکاتان هزاران گودال‌ طبیعی ‏‏‏‏سنوت قرار دارد که از مکان‌های ایده‌آل برای غواصان پرماجرا به شمار می‌آید.

یک قطعه سفال از آثار هنری هانس کوپر در حراجی رکوردشکن شد در حالی که مالک اثر اصلا از ارزش آن خبر نداشت. 

به گزارش خبرآنلاین، یک قطعه سفال اثر هانس کوپر هنرمند سرشناس آلمانی انگلیسی در یک حراجی چیزی نزدیک به ۴۰۰ هزار پوند فروخته شد.

مالک این سفال ارزشمند پیرزن بازنشسته بود که سفال را در یک جعبه کفش برای فروش به حراجی آورد. همسر این زن که دیگر در قید حیات نیست این سفال ارزشمند را سال ۱۹۷۰ به قیمت ۲۵۰ دلار خریده بود.

جالب اینکه مالک فعلی سفال از پنج سال پیش و پس از درگذشت همسرش، سفال را در جعبه نگه می‌داشت تا جلوی چشمانش نباشد. این سفال آنقدر در نظر مالک بی‌ارزش بود که وقتی کارشناس حراجی قیمت پایه را چند هزار پوند تعیین کرد، کاملا حیرت زده شد اما با این وجود اصلا گمان نمی‌کرد که در نهایت ۳۸۱ هزار پوند نصیبش شود.

البته در این میان نقش اصلی را در بالا بردن این تکه سفال رقابت میان دو مجموعه‌دار مشتاق سفال بازی کرد که در حراجی برای به دست آوردن این اثر از هانس کوپر هر بار قیمتی بالاتر از پیشنهاد دیگری ارائه کردند.

پیش از این نیز در سال ۲۰۱۱ یکی دیگر از آثار هانس کوپر در حراجی به قیمت ۱۸۱ هزار دلار فروخته شده بود.

نیک سینتی مسئول حراجی اعلام کرد که مالک می‌دانست این سفال اثر هانس کوپر است اما به هیچ عنوان چیزی درباره ارزش مادی آن نمی‌دانست. او در این باره گفت: «همسر مالک در دهه ۷۰ برای خرید این اثر ۲۵۰ پوند هزینه کرده بود. پس از مرگ او همسرش این سفال را از جلوی دید دور می‌کند تا این که آگهی ما را درباره قیمت‌گذاری رایگان آثار هنری می‌بیند و سفال برای ارزش‌گذاری پیش ما می‌آورد.»

هانس کوپر اهل یک خانواده یهودی در آلمان بود و پیش از شروع جنگ جهانی دوم با خانواده‌اش به انگلستان گریخت. 

تصویر زیر که در دسامبر ۱۹۵۷ در مجله «Mechanix Illustrated» ظاهر شد، زن خندانی را نشان می‌دهند که یک کامیون ماموت با چرخ‌های بزرگ عجیب از روی او رد می‌شود.

به گزارش برترین‌ها،  تصویر زیر که در دسامبر ۱۹۵۷ در مجله «mechanix illustrated» ظاهر شد، زن خندانی را نشان می‌دهند که یک کامیون ماموت با چرخ‌های بزرگ عجیب از روی او رد می‌شود. اما اشتباه نکنید! او یک زن قوی هیکل با توانایی‌های خارق العاده نیست که می‌خواهد قدرت خود را به نمایش بگذارد، بلکه یک زن کاملا عادی است. به نظر می‌رسد او در حال لذت بردن از یک سرگرمی بی‌خطر است. این خودروی ۷ تنی غول پیکر «آلبی رولیگون» است.
 

رولیگون نام تجاری نوعی تایر است که برای استفاده در زمین‌های ناهموار یا زمین‌های نرم بیابانی طراحی شده است. این تایر‌ها سطح بزرگی دارند و با هوای بسیار کم فشار پر شده اند.‌ در مقایسه با تایر‌های معمولی اتومبیل فشار آن‌‌ها ۶ تا ۷ برابر است. از آنجا که وزن این خودرو روی سطح بزرگ تایر‌ها توزیع می‌شود، در مقایسه با تایر‌های معمولی فشار بسیار کمتری وارد می‌کند. خوشبختانه فشار کم تایر‌ها به آن‌ها اجازه می‌دهد به راحتی تغییر شکل دهند و از دست انداز‌ها و موانع عبور کنند. عبور با رولیگون از روی فرد، احساس ماساژ به او می‌دهد.

رولیگون توسط ویلیام همیلتون آلبی اختراع شده است. او معلمی بود که در روستای اسکیمویی کوچکی در آلاسکا زندگی می‌کرد، اما بعد مخترع و بنیانگذار شرکت شد. ویلیام در یک سفر ماهیگیری در سال ۱۹۳۵ گروهی از اسکیمو‌ها را مشاهده کرد که یک قایق چوبی سنگین با ۴ تن بار را روی چند کیسه باد شده از جنس پوست خوک آبی گذاشته بودند و با غلتاندن قایق روی کیسه‌ها آن از آب بلند کرده و روی ساحل حرکت می‌دادند. ویلیام مشتاقانه ماهیگیرانی را تماشا می‌کرد که بدون زحمت قایق را روی سطح شبیبدار سنگ و ماسه‌ای حرکت می‌دادند. 
 

ویلیام در سال ۱۹۵۱ به کالیفرنیا بازگشت و شروع به کار روی نسخه مدرن کیسه‌های اسکیمویی کرد. او تایر‌هایی شبیه به کیسه با استفاده از نایلون و لاستیک ساخت که بسیار انعطاف پذیر بودند و به راحتی تغییر شکل می‌دادند. بعد از مذاکرات بسیار، یک شرکت تایرسازی قبول کرد آن‌ها را بر اساس طراحی‌های آلبی تولید کند. در نهایت آلبی کارخانه آلبی رولیگون را تاسیس و شروع به تولید وسایل نقلیه‌ای کرد که مجهز به این تایر‌های کم فشار بودند. بعد‌ها با کمک ارتش آمریکا، شرکت آلبی وسایل نقلیه‌ای مجهز به رولیگون تولید کرد.
 

متاسفانه ویلیام آلبی نتوانست طرحش را به یک کسب و کار موفق تبدیل کند. شرکت او دچار مشکلات مالی شد و آلبی مجبور شد درسال ۱۹۶۰ دارایی‌های کارخانه اش را به جان هلند بفروشد که نام شرکت را به رولیگون تغییر داد. نام تجاری رولیگون اکنون متعلق به (nov) تولید کننده پیشروی جهان در تجهیزات و اجزای مورد استفاده در حفاری نفت و گاز است. این شرکت هنوز وسایل نقلیه مجهز به رولیگون تولید می‌کند و بزگترین مشتریان آن‌ شرکت‌های فعال در شمال آلاسکا هستند. رولیگون نقش بزرگی در حفظ میادین نفتی شمال آلاسکا دارد. این منطقه مثل زمین فوتبال مسطح است، با لایه یخ پوشیده شده و پر از دریاچه‌ها و برکه‌های کوچک است. به همین دلیل فقط رولیگون‌ها می‌توانند تجهیزات و افراد را در این منطقه انتقال دهند. علاوه بر این که به پوشش طبیعی منطقه آسیب نمی‌زنند.
 

فعالان مخالف قانون حمل آزاد اسلحه در آمریکا به نشانه ۷ هزار کشته کودک و نوجوان تیراندازی‌ها در مدارس آمریکا در 6 سال گذشته ۷ هزار کفش مقابل ساختمان کنگره چیده‌اند.

خبرآنلاین

جوانان سعودی تفریح عجیبی دارند که در آن با خواباندن خودرو به یک سمت، حرکات نمایشی انجام می‌دهند.

به گزارش تابناک،‌  فیلم‌های بسیاری از تصادف خودرو در این حالت و از دست رفتن جان سرنشینان آن نیز در فضای مجازی منتشر شده است رویترز از ورزش جوانان سعودی که sidewall skiing نام دارد، گزارشی منتشر کرده است.

اشلی ماکسول لم، مدیر پروژه یک بانک بزرگ در سیدنی، استرالیا، در حدود یک سال است که هر روز با کفش پاشنه بلند به محل کار می‌آید و باور دارد این مدل کفش احساس قدرت در او ایجاد کرده است.

به گزارش تابناک،  او که همیشه با دیدن زنانی که کفش پاشنه بلند می‌پوشند به قدرتمند بودن آن‌ها فکر می‌کرد تصمیم گرفت حس قدرت موجود در تصوراتش را در خود نیز ایجاد کند برای همین با خرید یک جفت کفش پاشنه بلند زنانه سایز بزرگ آغاز کرد و حالا ۹ جفت از این مدل کفش‌ها دارد.

ایده استفاده از کفش‌های پاشنه بلند زنانه برای کار در سال گذشته، درست پس از آنکه اشلی از کوئینزلند به سیدنی نقل مکان کرد در ذهن او ایجاد شد.

"اشلی" در این مورد می‌گوید:باید اعتراف کنم که پوشیدن کفش پاشنه بلند کار سختی است، اما به قدرتی که در من ایجاد می‌کند می‌ارزد و می‌توان سختی آن را تحمل کنم.

روز‌های اول نگاه دیگران برایم سنگین بود، اما به مرور با این مورد هم کنار آمدم و الان یک سال است که با کفش پاشنه بلند سر کار می‌آیم.