پلنگ های برزیلی که به دلیل شکار غیرمجاز نسلشان در معرض خطر انقراض قرار داشت، برای جان به در بردن از وقوع سیل در آمازون به بالای درختان پناه برده اند.
 

مهر

در این گزارش نگاهی داریم به صنعت عظیم دامداری و کشاورزی در استرالیا.

مهر

بزرگترین پل سه‌بعدی جهان که ساخت آن در این هفته به پایان رسیده است، مراحل آزمایشی را پشت سر می‌گذارد. 

به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمودو، این هفته، موسسه "آلن تورینگ" (Alan Turing) در انگلستان و استارت‌آپ " MX3D" در هلند، از تکمیل بزرگترین پل سه‌بعدی جهان، خبر دادند.

چاپ این پل 12 متری که از 4500 کیلوگرم فولاد ضدزنگ و 1100 کیلوگرم سیم ساخته شده، شش ماه به طول انجامید.

قرار است این پل بالای کانال " Oudezijds Achterburgwal canal" در شهر آمستردام قرار گیرد تا کمکی برای عبور افراد پیاده و دوچرخه سواران باشد.

این پروژه، نخستین ساخت از نوع خودش است و اندازه‌ها برای ارزیابی چگونگی عملکرد آن، در حال بررسی است.

به گفته گروه پژوهشی سازه‌های فولادی "کالج سلطنتی لندن" (Imperial College London) که مسئول آزمایش ساختاری پروژه هستند، این پل به محض تکمیل شدن، به حسگرهایی مجهز خواهد شد که علاوه بر عوامل محیطی، داده‌هایی مانند کشش، جابه‌جایی و لرزش را گزارش می‌کنند.

این اطلاعات، در کپی دیجیتالی پل قرار می‌گیرد تا پل به عنوان نخستین نمونه برای پروژه‌های آینده عمل کند و اصلاح مدل اخیر را برای پژوهشگران امکان‌پذیر سازد تا به سازه‌ای ایمن برای کاربران تبدیل شود و سلامت و رضایت طولانی‌مدت از آن را تضمین کند.

تاکنون، آزمایش‌ها از نظر پژوهشگران و مهندسان، مثبت بوده است.

پروفسور "لروی گاردنر" (Leroy Gardner)، از گروه پژوهشی سازه‌های فولادی، در این باره گفت: در غیاب تدارکات طراحی ساختاری برای فولاد چاپ شده سه‌بعدی ، آزمایش فیزیکی، برای اطمینان از ایمنی این سازه، مهم است. آزمایشات اخیر، نه تنها مقاومت پل زیر بار را ثابت می‌کند، بلکه نشان می‌دهد شبیه‌سازی عددی پل توسط این گروه، نمایش دقیقی از رفتار مشاهده شده را ارائه داده است.

این پروژه در آینده، کاربردهای گوناگون و احتمالا هیجان‌انگیزی خواهد داشت. گفته شده است که شاید این پل در زمینه های گوناگون، از حوزه رباتیک تا تولید سازه‌هایی برای مهاجرت به ماه، کاربرد داشته باشد.

دکتر "کریگ بوچانان" (Craig Buchanan)، سرپرست این گروه پژوهشی گفت: قرار است آزمایش پل همچنان ادامه داشته باشد. گروه در تلاش است تا اثبات کند که پل در برابر بارگذاری کامل مقاوم است و پیش بینی می شود که استفاده از آن در پایان سال 2019 برای مردم ممکن باشد.

عکس امروز نشنال جئوگرافیک غروب خورشید پشت پل گلدن گیت را نشان می‌دهد.

سیاره شگفت‌انگیز ما عجایب زیادی دارد که هنوز کشف نشده‌اند با این حال مکان‌هایی در جهان ما وجود دارد که بیش از حد خطرناک، محافظت‌شده یا خاص هستند و دیدن آنها ممکن نیست.

به گزارش آنا، بازدید از مکان‌های خاص کره زمین حتی برای باتجربه‌ترین مسافران و گردشگران نیز ممنوع است وارتباط این مکان‌های خاص به طور کامل با دنیای خارجی قطع شده است.

1. جزیره آتشفشانی هرد، استرالیا

این جزیره آتشفشانی یکی از مناطق خارجی استرالیا است و مساحت آن تقریبا دو سوم مسافت بین ماداگاسکار و قطب جنوب است. این جزیره که یکی از متروکه‌ترین مکان‌های دنیا به شمار می‌رود، کوهستانی است و 41 یخچال طبیعی دارد. همچنین خانه حیواناتی از جمله پنگوئن، خوک آبی و پرندگان دریایی است.

در سال 2000، محققان دانشگاه هاوایی دریافتند که جریانی از گدازه به اندازه دو کیلومتر در حال ریزش از سمت جنوب غربی یکی از قله‌های همیشه فعال این جزیره آتشفشانی است.

علاوه بر آتشفشان و خطرات آن، آب و هوا در این جزیره به‌شدت خطرناک است. همچنین نزدیک‌ترین مکان به این جزیره در فاصله یک سفر دریایی دو هفته‌ای قرار دارد که این امر این جزیره را به یکی از خطرناک‌ترین و سخت‌ترین مکان‌های دنیا تبدیل می‌کند.

2. جزیره مار، برزیل

جزیره مار یک جزیره 43 هکتاری است که در خط ساحلی برزیل قرار دارد. این جزیره که در فاصله نه چندان دوری از ساحل سائوپولو قرار دارد، خانه یکی از مرگبارترین گونه مار به نام افعی طلایی در جهان است. بیش از 4000 افعی طلایی در جزیره مار وجود دارد اما افراد محلی می‌گویند به ازای هر پنج مترمربع یک مار در این جزیره وجود دارد.

دولت برزیل هرگونه رفت و آمد به این جزیره را ممنوع اعلام کرده‌اند و تنها هر چند سال یک بار گروهی از دانشمندان برای مطالعه این مارها به این سرزمین مرگبار فرستاده می‌شوند.

3. جزیره نگهبان شمالی، جزایر اندامان

این جزیره جنگلی کوچک در ساحل بنگال قرار دارد و به طور کامل توسط صخره‌های مرجانی محاصره شده است. به همین دلیل هم رفت و آمد با قایق به این جزیره بسیار سخت است. با این حال غیرقابل دسترس بودن دلیل اصلی ممنوعه بودن این جزیره نبود.

جمعیت کوچکی از مردم بومی دراین جزیره زندگی می‌کنند که «سنتینلس» نام دارد که از برقراری هرگونه ارتباط با دنیای خارجی اجتناب می‌کنند. این مردم در میان آخرین جوامع دنیاست که تمدن امروزی تاثیری روی آنها نگذاشته است. در سال 2008، قایق دو ماهیگیر بیش از حد به این جزیره نزدیک شد که منجر به کشته شدن این دو توسط این قبیله شد.

4. غارهای لاسکاوکس، فرانسه

این مجموعه از غارها که در شمال غربی فرانسه قرار دارد، خانه یکی از معروف‌ترین غارنگاره‌های پارینه سنگی است که تا کنون کشف شده است. دانشمندان معتقدند این اثر هنری 17000 سال قدمت دارد. این غارنگاره تصاویری از حیوانات بزرگ را نشان می‌دهد که کشف فسیل‌های آنها در این مکان ثابت کرد که چنین حیواناتی در آن دوره در این منطقه زندگی می‌کردند.

این غارها در لیست مکان‌های میراث فرهنگی یونسکو نیز قرار دارد. از سال 2008، بعد از شیوع نوعی قارچ، این غارها به طور کامل به روی عموم بسته شد. تنها چند دانشمند اجازه ورود و خروج به این غارها را دارند تا نقاشی‌ها را مطالعه کنند.

5. «پاوگلیا»، ایتالیا

این جزیره کوچک بین ونیز و لیدو در تالاب شمالی ایتالیا قرار دارد. این جزیره در طول تاریخ، خانه یک قلعه بوده، به عنوان محلی برای چک کردن کشتی‌ها استفاده شده، ایستگاه قرنطینه طاعون بوده است. از قرن گذشته نیز یک تیمارستان در آن قرار دارد. در سال 1968، تیمارستان روانی بسته شد و از آن پس این جزیره متروکه شد.

جای تعجب نیست که پاوگلیا به عنوان یکی از شبح‌زده‌ترین مکان‌های جهان شناخته می‌شود. طبق شایعات، روح قربانیان طاعون، جنگ و پزشک قاتل در این زمین‌های فرسوده سرگردان است. دولت ایتالیا از سال 2014 این جزیره را برای اجاره دراز مدت لیست کرده است.

6. آرشیو رازهای واتیکان، واتیکان سیتی، ایتالیا

آرشیو رازهای واتیکان زیر دیوارهای شهر واتیکان دفن شده است که تاریخچه فعالیت سریر مقدس (اسقف‌نشین کلیسای کاتولیک)، اسناد مذهبی، اسناد دولتی، کتاب‌های حساب‌داری پاپ و سایر مکاتبات رسمی در آن قرار دارد. قدمت برخی از این استاد به قرن هشتم میلادی نیز می‌رسد.

همچنین نامه‌هایی از اشخاص مهم در آرشیو رازهای واتیکان وجود دارد: نامه‌هایی از میکل آنژ، نامه‌ای از ملکه ماری از اسکاتلند قبل از اعدام شدنش نوشته است و نامه‌ای از شاه هنری هشتم برای لغو ازدواج.

این آرشیو اموال رسمی پاپ فعلی محسوب می‌شود و تخمین زده می‌شود که بیش از 35 هزار اقلام را دربرگیرد. به جز چند خدمه که مسئولیت نگهداری از این آرشیو را برعهده دارند، دسترسی به آنها تنها برای دانشمندان واجدالشرایط از موسسات عالی و تحقیقاتی ممکن است.

7. معبد مقدس ایسی، ژاپن

معبد ایسی که در شهر «یوج‌تاچی» در استان می ژاپن قرار دارند، مجموعه‌ای از معبد شینتو (مذهب ارواح پرستی در ژاپن) است که به افتخار الهه «آماتراسو اومیکامی» ساخته شده است. این معبد شامل دو معبد اصلی و تقریبا 125 معبد فرعی می‌شود.

باوجود این که گفته می‌شود محل ساخت این معبد به قرن سوم میلادی بازمی‌گردد اما ساختار این معبد هر 20 سال یک بارتخریب می‌شده و دوباره از نو ساخته می‌‌شده است. تخریب و نوسازی این معبد که آخرین بار در سال 2013 اتفاق افتاد، مطابق با باورهای شینتو درخصوص مرگ و بازتجدید است.

دسترسی به این معبد تنها برای کاهنان بلند رتبه که عضوی از خاندان سلطنتی ژاپن هستند، ممکن است.

8. منطقه 51، ایالت نوادا

هیچ لیستی از مناطق ممنوعه بدون منطقه 51 کامل نمی‌شود. منطقه 51 لقبی است که به یکی از مقرهای نیروهای هوایی آمریکا، مقر نیروی هوایی ادواردز، در نوادای جنوبی داده شده است. این تسهیلات به صورت سری فعالیت می‌کند؛ برای سال‌ها گمان می‌شد که این مرکز مکانی برای آزمایش هواپیماها و سلاح‌ها باشد.

یکی از نظریه‌های محبوب این است که دولت آمریکا یک سفینه فضایی سقوط کرده و سرنشینانش را در منطقه 51 نگه داشته است. دسترسی به منطقه 51 کاملا ممنوع است، به استثنای پرسنل اطلاعاتی و نظامی خاص. حتی عبور از منطقه هوایی این محل نیز ممنوع است.

9. معبد امپراطور «گین شی هوانگ»، چین

این معبد متعلق به اولین امپراطور چین، گین شی هوانگ، است که 210 سال قبل از میلاد مسیح از دنیا رفت و در زیر تپه‌ای در چین مرکزی دفن شد. این آرامگاه شامل شبکه پیچیده‌ای از غارهای زیرزمینی می‌شود که پر از اشیایی برای زندگی پس از مرگ امپراطور است که شامل مجسمه‌های سفالی از خانواده امپراطور، سربازان، خدمه و اسب‌ها می‌شود. این مجموعه با نام ارتش فسیلی شناخته می‌شود.

ارتش سفالی در سال 1974 در شانسی چین کشف شد. این ارتش در گودال‌هایی در نزدیکی قبر امپراطور «گین شی هوانگ» پیدا شده است. مردم در آن زمان معتقد بودند که این ارتش از امپراطور در زندگی بعدی محافظت می‌کند. دانشمندان تخمین می‌زنند که بیش از 8 هزار سرباز، 130 ارابه و 670 اسب در این گودال‌ها وجود دارد.

تاکنون 2 هزار مجسمه از این کشف شده است که هر کدام از آنها منحصربه‌فرد هستند. احتمالا دولت چین هرگز اجازه نقش قبر امپراطور را ندهد چراکه برای آئین‌ تدفین باستانی احترام ویژه‌ای قائل هستند.

10. خزانه جهانی بذر سوالبارد، نروژ

خزانه جهانی بذر سوالبارد یک بانک جامع بذر و تسهیلات ذخیرخ‌سازی در جزیره «اسپیتسبرگن» در نروژ قرار گرفته است. این خزانه در ماه فوریه 2008 شروع به کار کرد و تاکنون حدود 840 هزار نمونه از 4000 گونه متخلف دانه و بذر از سراسر جهان جمع‌آوری کرده است.

ایده ساخت بانک بذر این است که در صورت وقوع یک رویداد جهانی یا منطقه‌ای، یک شبکه پشتیبانی در اختیار داشته باشیم. این خزانه مانند یک گاوصندوق بزرگ عمل می‌کند که به سازمان‌ها و دولت‌ها اجازه می‌دهد بذرهای خود را در آن به امانت بگذارند تا از آنها محافظت شود و تنها خودشان به آن دسترسی داشته باشند.

سیستم امنیتی این خزانه جهانی بذر سوالبارد بسیار پیشرفته است و تنها چند نفر از کارکنان اجازه دسترسی به آن را دارند.

پژوهشگران انگلیسی با استفاده از تصاویر ماهواره ای، موفق به شناسایی 81 سایت باستان شناسی در منطقه Tapajós Basin آمازون شدند که پیش از این تصور می شد تقریبا خالی از سکنه بوده است.

آمازون پهناورترین جنگل در آمریکای جنوبی است و تا پیش از ورود اروپاییان به قاره آمریکا، این جنگل ها محل زندگی میلیون ها سرخپوست بوده‌ است.

محققان دانشگاه اکستر (انگلیس) در تحقیقات اخیر خود، جزئیاتی از 81 سایت در قلمرو ناشناخته Tapajós Basin آمازون، متشکل از دهکده های کوچکی به وسعت 30 متر تا سایت های بزرگتری تا 19 هکتار را شناسایی کردند.

این سایت های باستان شناسی، نخستین بار در تصاویر ماهواره ای کشف شدند و در ادامه تحقیقات، شواهدی از فعالیت های انسان شامل محصور کردن و محوطه سازی برای ساخت خانه در این مناطق به دست آمد. خانه ها احتمالا از جنس چوب ساخته و دهکده ها توسط دیوارهای چوبی موسوم به palisades محصور شده بودند.

این نتایج بسیار هیجان انگیز هستند، چراکه دهکده های تازه کشف شده، نزدیک نهرها و چشمه های کوچک قرار داشتند و از این ایده پشتیبانی می کنند که مردم، تنها در سایت های نزدیک لبه رودخانه های اصلی متمرکز نبودند.

مدل های تهیه شده براساس تحقیقات نشان می دهند که در آن زمان، لبه جنوبی آمازون احتمالا محل سکونت جمعیتی بالغ بر 500 هزار تا یک میلیون نفر بوده و جمعیت های کوچک تر، در مناطق دورتر از رودخانه های اصلی سکونت داشته اند.

به گفته محققان، این کشفیات جدید کمک می کند تا اطلاعات دقیق تری از تاریخچه آمازون پیش از ورود اروپاییان حاصل شود.

دکتر جوناس گرگوریو دوسوزا (Jonas Gregorio de Souza) نویسنده اول این مطالعه تأکید کرد: این ایده که آمازون یک جنگل بکر و سکونتگاه جمعیت های پراکنده بوده است، درست نیست. بحث اصلی این است که توزیع جمعیتی در جنگل های آمازون در دوره پیشا کلمبی (pre-Columbian) - قبل از ورود اروپاییان به قاره آمریکا - در این منطقه چگونه بوده است.

به نظر می رسد که حومه جنوبی آمازون پیش از 1500 بعد از میلاد، سکونتگاه نزدیک به یک میلیون نفر بوده است که بسیار بیشتر از فرضیات قبلی است.

تیم تحقیقاتی، 24 منطقه را مورد ارزیابی قرار داده و قطعاتی از سرامیک، تبرهای سنگی صیقل خورده را کشف کردند که نشان دهنده سکونت طولانی مدت انسان در این مناطق است.  

این پژوهش با حمایت نشنال جئوگرافیک و شورای پژوهش اروپا پروژه Past انجام شد و نتایج کشفیات صورت گرفته در  در مجله Nature Communication منتشر شد.

 

سینا پرس

تصاویر خیره کننده زیر قندیل‌های غار‌های یخی دریاچه بایکال در سیبری را نمایش می‌دهند.

به گزارش برترین‌ها،  هزاران قندیل یخی داخل غار‌های منجمد روسیه محیطی سورئال و تخیلی ایجاد کرده اند. آندری گراچف از این غار‌ها در دریاچه بایکال روسیه, عمیق ترین دریاچه جهان عکاسی کرده است. این پدیده‌های یخی داخل غار‌ها شبیه مناره‌های وارونه معماری گوتیک هستند و بیش از ۳ متر طول دارند.
 

در عکس زیر قندیل‌های شفاف با پرتو‌های قرمز و نارنجی یک مشعل روشن شده اند. این قندیل‌ها در طوفان‌های شدیدی ایجاد شده اند که مقدار زیادی آب را با شدت پرتاب کرده و فورا در دمای زیر صفر یخ زده است. هر سال سه غار یخی شگفت انگیز در این دریاچه ایجاد می‌شود، اما هر سال کاملا متفاوت است. برای اینکه حس زیبایی واقعی این غار‌ها را درک کنید باید واردشان شوید. گاهی عمق این غارهای کاملا طبیعی به ۱۰ متر می‌رسد. دریاچه بایکال یک دریاچه قدیمی در منطقه کوهستانی روسی سیبری، در شمال مرز مغولستان است.
 

واژه «ناوشکن» خود نشان دهنده قدرت تخریب، نیرو و کارآمدی است. پس جای تعجبی ندارد که در نیروی دریایی این واژه به معنای یک کشتی جنگی بسیار قدرتمند است که با انجام حملات و انجام ماموریت های پیچیده همراه با قدرت آتش ویرانگر خود دشمن را به زانو در می آورد.

به گزارش برترین ها،  واژه «ناوشکن» خود نشان دهنده قدرت تخریب، نیرو و کارآمدی است. پس جای تعجبی ندارد که در نیروی دریایی این واژه به معنای یک کشتی جنگی بسیار قدرتمند است که با انجام حملات و انجام ماموریت های پیچیده همراه با قدرت آتش ویرانگر خود دشمن را به زانو در می آورد. اما ناوشکن از همان ابتدا چنین قدرتی نداشته است و باید بدانید که نمونه های اولیه آن ها برای پیدا کردن قایق های دشمن و نابودی مورد استفاده قرار می گرفت. اولین ناوشکن های ضد قایق های اژدرانداز در اواخر دهه قرن نوزدهم ساخته شده و پس از جنک جهانی اول به سرعت مورد توجه قرار گرفتند. سپس سایز آن ها به شدت افزایش یافته تا بتوانند در نبردهای سطحی جنگ جهانی دوم کارآیی داشته باشند. بعد از آن اختراع موشک های سطح به هوا و کروز ظاهر، اندازه و توانایی های این ناوشکن ها را به طور کامل تغییر داد. اگر چه ناوشکن های امروزی در مقایسه با ناوشکن های جنگ جهانی دوم ظاهر کمتر ترسناکی دارند اما قدرت آتش این ناوشکن ها چندین برابر بیشتر است.
 
10- ناوشکن کلاس آکیزاکی (ژاپن)
 

آکیزاکی (Akizuki) جدیدترین ناوشکن موجود در نیروی دریایی ژاپن به شمار می رود که با تکنولوژی بسیار پیشرفته بومی ساخته شده است و در ترکیب با ناوشکن های بزرگ تر و قدرتمندتر کلاس آتاگو و کونگو توان دفاعی دریایی ژاپن را به شدت افزایش داده است. این ناوشکن با 6800 تن وزن با ناوهای تندرو مدرن اروپایی برابری می کند اما به دلیل سلاح های متنوع و سنسورهای پیشرفته ای که در آن به کار برده شده در زمره ناوشکن ها دسته بندی شده است. در حال حاضر 4 فروند از این ناوشکن در نیروی دریایی ژاپن فعال است. این ناوشکن با سوخت گازی و چهار توربین گازی رولزرویس توان تولید 19.5 مگاوات نیرو در هر توربین را داشته که در کل نیرویی معادل 78 مگاوات برای پیشرانه کشتی تولید خواهد شد.
 
همچنین این ناوشکن دارای رادارهای چند منظوره دو بانده است که برای عملیات جستجو و ردگیری، کنترل آتش و مشاهده واضح هدف مورد استفاده قرار می گیرند. سیستم سونار نیز روی بدنه این ناوشکن نصب شده و از رادار جستجوی سطحی نیز سود می برد. تجهیزات دفاعی این ناوشکن شامل یک سیستم پرتاب موشک ترکیبی برای موشک های دریایی اسپارو و سیستم دفاع موشکی پیشرفته ای بوده و یک توپ 127 میلیمتری که توان شلیک گلوله تا 24 کیلومتر را دارد نیز روی این ناوشکن سوار شده است.
 
همچنین 8 موشک ضد کشتی با برد 150 کیلومتر و کلاهک 225 کیلویی توانایی جنگی سطحی آن را تضمین کرده اند. این ناوشکن همچنین توانایی جای دادن دو هلی کوپتر را نیز دارد. از نقاط ضعف آن می توان به نداشتن سیستم دفاع موشکی برد بلند و عدم توانایی در حمله به مواضع زمینی اشاره کرد.

9- ناوشکن نوع 52 سی/کلاس لویانگ 2 (چین)
 

ناوشکن نوع 52 سی (Type-52C/Luyang II class) که گاهی کپی ناوشکن های AEGIS  ایالات متحده شناخته می شود در واقع ویژگی های خارق العاده و منحصر به فردی دارد که آن را از نمونه آمریکایی متمایز می سازد. این کشتی های 7000 تنی برای آزمایش تکنولوژی های بسیار جدیدی مانند رادارهای اسکن الکترونیکی، سیستم دوربرد سام، قابلیت های حمله زمینی و طراحی جدید بدنه ساخته شدند. این ناوشکن حریف ترسناکی برای ناوشکن های دشمن بوده و راه را برای تولید نسل بعدی ناوشکن های 52 دی هموار ساخت که به مقدار قابل توجهی پیشرفته تر و کارآمدتر هستند. این کشتی با موتور دیزلی برای سرعت های کم و توربین های گازی برای سرعت های بالا از قدرت قابل توجهی برخوردار است.
 
دو توربین گازی اوکراینی هر کدام 24 مگاوات نیرو تولید کرده که در سرعت های بالا برای هر دو توربین به 48 مگاوات می رسد. دو موتور دیزلی شانکسی نیز هر کدام 5 مگاوات و در کل 10 مگاوات نیرو تولید می کنند که برای سرعت پایین مناسب است. این ناوشکن دارای رادار اسکن الکترونیکی فعالی دو بانده نوع 346 است که در باندهای سی و اس عمل کرده و وظیفه آن ها جستجو، ردیابی و هدایت موشکی است. از دیگر رادارهای این ناوشکن می توان به رادار جستجوی هوایی وی اچ اف نوع 517 با برد 300 کیلومتر و رادار کنترل اتش نوع 344 برای توپ اصلی 100 میلی متری اشاره کرد. همچنین سیستم سونار اکتیو/پسیو با عمق های متفاوت روی بدنه آن نصب شده است.
 
این ناوشکن به یک توپ 100 میلیمتری با قدرت آتش 90 گلوله در دقیقه با برد 15 تا 20 کیلومتر، سیستم پرتاب عمودی دارای 48 موشک سام برد بلند با تکنولوژی پرتاب سرد و با برد 200 کیلومتر، لانچرهای مایل دارای 16 موشک کروز ضد کشتی و اهداف زمینی با برد 400 کیلومتر و وزن کلاهک 210 کیلوگرم، دو سیستم پرتاب کلوله 30 میلیمتری با قدرت آتش 5800 گلوله در دقیقه با برد موثر در مقابل موشک های کروز و دو لانچر سه گانه اژدرهای سبک 324 میلیمتری است. از نقاط قوت آن می توان به توانایی نبرد سطحی و هوایی و نقاط ضعف آن نیز نداشتن سیستم دوم ضد موشک های سام و نداشتن سیستم سونار شاخه ای یدکی اشاره کرد.

8- ناوشکن نوع 45 کلاس دیرینگ (بریتانیا)
 

ناوشکن نوع 45 کلاس دیرینگ که به عنوان جایگزینی برای نوع 42 به شمار می رفت ابتدا قرار بود که 12 ناوشکن جدید جایگزین ناوشکن های قدیمی تر شود اما در نهایت تنها 6 ناوشکن به دلیل کاهش بودجه و دیگر مسایل جایگزین شدند. این ناوشکن ها دارای سلاح ها و سنسورهای مختلف و سطح بالایی از تجهیزات خودکار هستند که نیاز به خدمه انسانی را به مقدار قابل توجهی کاهش می دهد. علی رغم وزن 8000 تنی این ناوشکن ها، آن ها یک پلتفرم چند منظوره دارند اما نیروی دریایی سلطنتی تنها توانایی های ضدهوایی آن ها را توسعه داده است. این ناوشکن دارای یک سیستم پیشرانه یکپارچه الکتریکی بسیار پیشرفته بوده که از پیشرانه دیزلی-الکتریکی با توربین های گازی برای رسیدن به حداکثر توان و کارایی سود می برد. موتورهای نیروی برق تولید کرده که باعث چرخیدن توربین ها خواهد شد.
 
توربین های گازی این ناوشکن از نوع رولز رویس بوده و هر کدام 21.500 کیلووات نیروی الکتریسیته تولید می کنند. دو ژنراتور دیزلی هر کدام با قدرت 2 مگاوات نیروی الکتریسیته لازم برای موتورهای الکتریکی را فراهم خواهند کرد که در نهایت خروجی نهایی موتروها به 45.000 کیلووات می رسد. بدین ترتیب این ناوشکن می تواند با سرعت 18 گره دریایی 13.000 کیلومتر را طی کند. سیستم اسکن الکترونیکی فعال چند کاره سامپسون با دو رادار دو وجهی چرخان با برد فراتر از 300 کیلومتر توانایی هدایت آتش توپ اصلی و جمع آوری داده های مربوط به اهداف برای موشک ها را دارد. رادار جستجوی برد بلند تالس که در باند ال عمل می کند با برد فراتر از 400 کیلومتر برای اخطار دادن اولیه در صورت تهدیدات هوایی و همچنین ردیابی موشک های بالستیک مورد استفاده قرار می گیرد.
 
همچنین یک سیستم سونار بسیار قدرتمند نیز روی این ناوشکن سوار شده است. این ناوشکن دارای یک سیستم لانچر موشکی عمودی با 48 موشک استر-15 با برد فراتر از 50 کیلومتر و استر-30 با برد بالای 120 کیلومتر است. همچنین یک لانجر مورب با 8 موشک هارپون ضد کشتی نیز روی این ناوشکن نصب شده است. یک توپ 114 میلیمتری برای مقابله با اهداف سطحی و بمباران کردن اهداف ساحلی نیز از تجهیزات تهاجمی این ناوشکن به شمار می آید. علاوه بر این دو توپ بوشمستر 30 میلیمتری نیز برای مقابله با کشتی های سبک در این ناوشکن وجود دارد. این ناوشکن در زمینه نبرد هوایی قابلیت های بالایی دارد اما به دلیل نداشتن سیستم پرتاب اژدری در مقابل تهدیدات زیردریایی ها آسیب پذیر می باشد.

7- ناوشکن کلاس هورایزن/اوریزونته (ایتالیا و فرانسه)
 

در طی یک برنامه نظامی مشترک بین بریتانیا، فرانسه و ایتالیا قرار بود که 22 ناوشکن تهاجمی با قابلیت بالا در نبرد هوایی ساخته شود که 12 فروند به نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا، 4 فروند به نیروی دریایی فرانسه و 6 فروند نیز به ایتالیا تعلق بگیرد. اما در نهایت بریتانیا به دلیل اختلاف بر سر کمپانی رهبر در پروژه، هزینه ها و نگرانی های تکنیکی از این برنامه جدا شده و تعداد ناوشکن ها برای نیروهای دریایی ایتالیا و فرانسه هر کدام به 2 فروند کاهش داده شد. بدین ترتیب ناوشکن های کلاس هورایزن با سلاح ها  و سنسورهای مشابهی ساخته شد.
 
برخلاف ناوشکن های کلاس دیرینگ که تنها در بخش نبرد هوایی قابلیت بالایی داشت، ناوشکن های 7000 تنی هورایزن چند کاربرده بوه و می توانند به تمامی تهدیدات پاسخ مناسبی دهند. این ناوشکن ها دارای سیستم پیشرانه گازی یا دیزلی بوده و هر کدام دو توربین گازی دارد که روی هم 41 مگاوات برق تولید می کنند و دو موتور دیزلی دیگر نیز هر کدام 4.7 مگاوات برق تولید نموده که در نهایت توان کلی را به 50.4 مگاوات افزایش می دهد. رادار شبکه ای اسکن الکترونیکی غیرفعال تک وجهی با کارکرد در باند سی برای جستجو، ردیابی هدف و هدایت موشکی اهداف سطحی و هوایی مورد استفاده قرار می گیرد. یک سیستم راداری باند ال نیز برای شناسایی اهداف هوایی در مسافت های طولانی و دادن اخطار زودهنگام مورد استفاده قرار می گیرد. این ناوشکن ها به سیستم سونار نیز مجهز هستند و یک رادار جستجوی سطحی سلکس در باندهای ای یا اف در نمونه ایتالیایی نیز وجود دارد.
 
یک سیستم جستجو و ردیابی مادون قرمز با نام ساژم نیز به منظور شناسایی تهدیدات نامتقارن و ردیابی غیرفعال موشک ها و هواپیماها در مسافت های کوتاه نیز در این ناوشکن ها تعبیه شده است. این ناوشکن نیز دارای یک سیستم پرتاب موشکی با 48 موشک است که بردی بین 50 تا فراتر از 120 کیلومتر دارند. لانچر مایل با 8 موشک ضد کشتی اگزوست در نمونه فرانسوی و لانچر مایل برای پرتاب 8 موشک ضد کشتی اتومات در نمونه ایتالیایی نیز از تجهیزات تهاجمی این ناوشکن است.
 
دو توپ فوق العاده سریع 76 میلیمتری ملارا در نمونه فرانسوی و سه توپ از همین نوع در نمونه ایتالیایی نصب شده است. نمونه فرانسوی دارای یک سیستم موشکی سطح به هوا با 6 موشک و نمونه ایتالیایی دارای دو توپ 25 میلیمتری ملارا است. علاوه بر این نمونه فرانسوی دو توپ 25 میلیمتری مدل اف 2 نیز دارد. همچنین در این ناوشکن دو لانچر برای پرتاب 24 اژدر سبک وزن تماسی نیز تعبیه شده است. قدرت این ناوشکن ها در دفاع هوایی و ضعف آن ها در سیستم راداری اسکن الکتریکی غیرفعال آن هاست.

6- ناوشکن کلاس کلکته (هند)
 

ناوشکن های کلاس کلکته (Kolkata) بزرگ ترین ناوشکن های سطحی با طراحی بومی ساخت هند هستند. توپ اصلی این ناوشکن ساخت ایتالیا، توربین های گازی آن ساخت اوکراین، سیستم پرتاب موشک سام آن ساخت اسراییل و سیستم موشکی ساخت روسیه است که باعث می شود این ناوشکن از پیشرفته ترین و مجهزترین تجهیزات تهاجمی و دفاعی برخوردار باشد. ناوشکن کلاس کلکته 7500 تن وزن داشته و قدرتمندترین ناوشکن در ناوگان دریایی هند است که تاکنون تنها 3 فروند از آن ها ساخته شده است. نمونه های آینده این ناوشکن با روزآمدسازی های بیشتری تولید خواهند شد و به دلیل بزرگی و داشتن تجهیزات فراوان، خدمه بسیاری نیز در آن مشغول به کار هستند.
 
سیستم پیشرانه این ناوشکن ترکیبی از گاز و دیزل بوده که دارای 4 توربین گازی زوریا و دو موتور دیزلی است که هر کدام 7.400 کیلووات برق تولید می کنند. از تجهیزات دفاعی این ناوشکن به سیستم راداری چند کاربردی در باند اس با برد بیش از 250 کیلومتر و توانایی جستجو، ردیابی و هدایت  سیستم موشکی و توپخانه ای برای اهداف سطحی و هوایی، یک رادار دو تالس با عملکرد در باند ال برای ردیابی در مسافت های بلند و شناسایی اهداف برای سیستم کنترل آتش، یک سیستم راداری جستجو و هدایت موشکی برای هدفگیری موشک های ضد کشتی، یک توپ سنسوری مادون قرمز و اوپترونیک با 300 درجه پوشش برای کنترل سیستم موشکی و دو سیستم سونار اشاره کرد.
 
این ناوشکن دارای یک سیستم پرتاب عمودی 16 موشک کروز سوپرسونیک برای کشتی ها و اهداف زمینی با برد 600 کیلومتر و وزن کلاهک 290 کیلوگرم، 32 موشک باراک 8 با برد بیش از 90 کیلومتر، توپ فوق العاده سریع ملارا 76 میلیمتری، 4 قبضه مسلسل 30 میلیمتری گاتلینگ برای اهداف هوایی و موشکی در فاصله کوتاه، دو پرتاب کننده راکت بومی برای شلیک راکت های ضد زیردریایی با برد 4.5 کیلومتر و دو لانچر اژدر فوق سنگین 533 میلیمتری دارای 4 اژدر نیز است.

5- ناوشکن کلاس هوبارت (استرالیا)
 

نیروی دریایی سلطنتی استرالیا ناوشکن های متعددی در اختیار دارد که ناوشکن های کلاس هوبارت با 6900 تن وزن بزرگ ترین و شناخته شده ترین آن ها به شمار می آیند. این ناوشکن ها از سیستم پیشرانه ترکیبی گازی و دیزلی استفاده می کنند که دو توربین گازی هر کدام 17.5 مگاوات و دو موتور دیزلی کاترپیلار براوو نیز هد کدام 5.7 مگاوات برق تولید خواهند کرد که در کل به 46.4 مگاوات می رسد.
 
این ناوشکن دارای یک سیستم راداری اسکن الکترونیکی غیرفعال با چهار پنل با عملکرد در باند اس برای جستجوی هوایی و سطحی و ردیابی اهداف است که بردی بیش از 350 کیلومتر دارد. سیستم سونار یکپارچه، هدایت کننده های الکترو-اوپتیکال سری 2500، سیستم جستجو و ردیابی ساژم ومپایر برای کشف غیر فعال موشک های کروز، هواپیماها و دیگر تهدیدات نامتقارن، سیستم دیده بانی شناسایی هدف رافائل تاپلایت برای توپ های 25 میلیمتری، سیستم پرتاب موشکی متشکل از 48 موشک با بردهای مختلف، موشک های ضد کشتی هارپونن به تعداد 8 عدد، یک عدد توپ اصلی 127 میلیمتری، 2 توپ بوشمستر 25 میلیمتری، سیستم دفاعی 20 میلیمتری فالانکس برای اهداف نزدیک و دو اژدرانداز دوقلو با اژدرهای سبک از دیگر تجهیزات این ناوشکن هستند. نقطه ضعف این ناوشکن نداشتن موشک های برد بلند برای هدف قرار دادن اهداف زمینی است.

4- ناوشکن نوع 52 دی (چین)
 

ناوشکن های چینی نوع 52 دی که از نمونه های پیشرفته نوع 52 سی هستند در زمینه ی توپ ها، مسلسل ها، رادارها و لانچرهای موشکی بسیار پیشرفته تر شده اند. این ناوشکن های 7500 تنی دارای سیستم پرتاب عمودی جهانی است که به آن امکان می دهد موشک های کروز متنوعی از سطح به هوا و زیردریایی گرفته تا ضد کشتی و اهداف زمینی را شلیک نماید. این تکنولوژی که اولین بار توسط ایالات متحده توسعه یافته و مورد استفاده قرار گرفت توسط چینی ها بهبود یافته و آن ها را دومین کشوری ساخته که از این تکنولوژی فوق پیشرفته استفاده می کنند.
 
سیستم پیشرانه این ناوشکن ترکیبی از دیزل و گاز بوده و دو توربین گازی آن هر کدام 28 مگاوات و دو موتور دیزلی نیز هر کدم 6 مگاوات برق تولید می کنند که در کل تولید 68 مگاوات برق را بر عهده دارند. از تجهیزات راداری این ناوشکن می توان به رادار های 4 وجهی باند اس برای جستجو، ردیابی و هدایت موشک های سطح به هوا در مسافت های طولانی، رادار برد بلند وی اچ اف نوع 517 برای اخطارهای سریع اولیه، رادار نوع 366 برای هدایت موشک های ضد کشتی، سونار دارای حالت فعال/غیرفعال و سونار شاخه ای اشاره کرد. سیستم های تهاجمی این ناوشکن شامل یک توپ 130 میلیمتری، دو توپ 30 میلیمتری، توپ 30 میلیمتری نوع 1130 با 11 لوله، لانچر موشک های سام برد کوتاه با 24 موشک، دو لانچر پرتاب اژدر سبک و سیستم پرتاب عمودی جهانی با 64 موشک با بردهای مختلف تا فراتر از 450 کیلومتر اشاره کرد.

3- کلاس آتاگو (ژاپن)
 

با افزایش تهدیدات کره شمالی و ماجراجویی های چین در نزدیکی جزایر مورد مناقشه ی سنکاکو، ژاپن بیش از پیش به افزایش قدرت ناوگان ناوشکن های کلاس آتاگو خود با رادارهای پیشرفته و موشک های برد بلند احساس نیاز می کند به همین دلیل قصد دارد ناوشکن های قدرتمند آتاگو خود را به 4 فروند افزایش دهد که به سیستم دفاع موشک های بالستیک فرا اتمسفری نیز مجهز خواهند بود. این ناوشکن های 10.000 تنی تاکید زیادی بر روی سیستم دفاعی موشک های برد بلند دارند. این ناوشکن ها طراحی خود را از ناوشکن های کلاس آرلیگ بورکس آمریکایی گرفته اما از آن ها بسیار بزرگ تر هستند.
 
در حال حاضر این ناوشکن ها از ناوشکن های چینی پیشرفته تر و قدرتمندتر هستند اما موشک های کروز جدید چین بزودی این برتری را خواهند گرفت. این ناوشکن با سیستم پیشرانه گازی همراه با 4 توربین گازی ایشیکاواجیما هاریما/جنرال الکتریک می تواند بیش از 75.000 کیلووات برق تولید کند. ناوشکن آتاگو دارای سیستم راداری اسکن الکترونیکی غیرفعال با چهار پنل در باند اس برای جستجو و ردیابی اهداف هوایی و سطحی است که بردی بیش از 350 کیلومتر دارد.
 
همچنین این ناوشکن دارای سه دستگاه روشن کننده هدف برای سیستم راداری نیمه فعال سام خود، سیستم راداری جستجوی سطحی و یک سیستم سونار است. از تجهیزات دفاعی این ناوشکن می توان به لانچر چند منظوره برای 96 فروند موشک مختلف، 8 فروند موشک ضد کشتی، یک توپ 127 میلیمتری، سیستم دفاعی 20 میلیمتری فالانکس و لانچرهای اژدر 324 میلیمتری سبک وزن اشاره کرد.

2- ناوشکن کلاس آرلیگ بورک (ایالات متحده)
 

ناوشکن های کلاس آرلیگ بورک (Arleigh Burke) موفق ترین ناوشکن در جهان است که 62 فروند از آن ساخته شده و 7 فروند دیگر نیز در دست ساخت است. تعداد این کشتی های تهاجمی در سال 2025 به 80 فروند خواهد رسید. از زمان ساخت اولین فروند از این ناوشکن در سال 1991 از آن در نبردهای بسیاری استفاده شده است. این ناوشکن 9800 تنی رادارهای قدرتمند، تجهیزات موشکی قابل توجه و روزآمدسازی های مکرر و سریعی دارد که آن ها را قادر ساخته در برابر هر تهدیدی در اقیانوس ها به خوبی عکس العمل نشان دهند. این ناوشکن با سیستم پیشرانه 4 توربین گازی که هر کدام 19.800 کیلووات برق تولید می کند در کل بیش از 79.000 کیلووات برق تولید کرده و با سرعت 18 گره دریایی مسافتی در حدود 10.000 کیلومتر را طی خواهد نمود.
 
از تجهیزات دفاعی این ناوشکن می توان به رادارهای شبکه ای اسکن الکترونیکی غیرفعال با 4 پنل که در باند اس عمل کرده و به جستجو و ردیابی اهداف هوایی/سطحی می پردازند و بیش از 350 کیلومتر برد دارند و همچنین روشن کننده های هدف برای رادارهای نیمه فعال سام، رادار جستجوی سطحی، یک سیستم سونار نصب شده روی کشتی و یک سیستم سونار شبکه ای یدکی اشاره کرد. تجهیزات تهاجمی این ناوشکن شامل 96 موشک مختلف با بردهای 50 تا فراتر از 1500 کیلومتر، 8 فروند موشک ضد کشتی هارپون، توپ 127 میلیمتری، دو توپ بوشمستر 25 میلیمتری برای تهدیدهای نامتقارن، سیستم تهاجمی 20 میلیمتری فالانکس و دو لانچر اژدر سه گانه 324 میلیمتری با کلاهک سبک اشاره کرد.

1-ناوشکن کلاس شاه سجونگ بزرگ (کره جنوبی)
 

مطمئناً انتظار نداشتید که ناوشکنی از کره جنوبی در رتبه ی اول این فهرست قرار داشته باشد اما کره ای ها صنعت کشتی سازی بزرگ و پیشرفته ای داشته و می توانند به راحتی در این زمینه با محصولات اروپایی و ایالات متحده رقابت نمایند. این ناوشکن ها در مدتی کمتر از یک سال ساخته شده و با اختلاف فراوان بزرگ ترین ناوشکن جهان به شمار می آیند که وزن هر کدام از آن ها بیش از 11.000 تن است. این ناوشکن با الهام از ناوشکن آرلیگ بورک آمریکایی ساخته شده و سیستم راداری و سلاح های پیشرفته ای دارند که آنها را قادر می سازد انواع ماموریت ها از قبیل دفاع در برابر موشک های کروز تا حمله به اهداف زمینی در فاصله 1500 کیلومتری تا نبرد گسترده با زیردریایی ها را به راحتی انجام دهند.
 
این ناوشکن دارای 4 توربین گازی بوده که روی هم 75 مگاوات برق تولید خواهند کرد. سیستم راداری آن شبیه سیستم راداری ناوشکن آمریکایی بوده اما یک سیستم راداری جستجو و ردیابی مادون قرمز ساژم برای کشف غیرفعال موشک های کروز، هواپیما و دیگر تهدیدهای نامتقارن نیز دارد. همچنین این ناوشکن دارای توپ اصلی 127 میلیمتری، سیستم تهاجمی گلکیپر 30 میلیمتری، سیستم موشکلی رام با 21 موشک، 80 فروند موشک سطح به هوا با برد بالای 150 کیلومتر، 16 موشک ضد کشتی با برد بالای 150 کیلومتر، 32 موشک موشک های کروز با برد بالای 1000 کیلومتر و 16 راکت ضد زیردریایی و در نهایت 2 لانچر سه گانه اژدرهای سبک وزن بلو هاک است.

«آیام سمانی» گران‌ترین پرنده دنیا و از ماکیان سیاه رنگ بومی کشور اندونزی است که به قیمت 5 هزار دلار فروخته می‌شود.

به گزارش اشگاه خبرنگاران, گران‌ترین مرغ و خروس دنیا با نام آیام سمانی نوعی از ماکیان سیاه رنگ است که بومی کشور اندونزی محسوب می‌شود.

قیمت یک جفت از این مرغ و خروس گاهی به 5 هزار دلار می‌رسد.

پرها، گوشت و اندام‌های داخلی این پرنده به رنگ سیاه است، اما خون جاری در رگ‌های آن به رنگ قرمز تیره است و تخم‌هایی که می‌گذارد نیز به رنگ تخم‌مرغ‌های معمولی است.

این نژاد برای اولین بار توسط مهاجران مستعمره هلندی و در منابع آن‌ها توصیف شده است و اولین بار در سال 1998 توسط جان استورینک، به اروپا وارد شد.

در حال حاضر این نژاد از مرغ در کشورهای هلند، آلمان، اسلواکی و جمهوری چک نگهداری می شود.

گاهی اوقات این خروس یا مرغ را لامبورگینی مرغ صدا می زنند.

ادامه مطلب

انسان از حدود ۲۰۰ هزار سال پیش بر روی این کره خاکی که ۴.۵ میلیارد ساله است، زندگی اش را شروع کرده و به همین علت، میراث زیادی از خود بر جا گذاشته است.

بر اساس کشفیات باستان شناسان می توان فهمید که تمدن های گذشته از دانش بسیاری برخوردار بوده اند و پس از کشف قدیمی ترین اشیا دوران کهن شاید راهی برای درک زندگی و شناسایی ریشه بشریت پیدا کرد. انسان از حدود ۲۰۰ هزار سال پیش بر روی این کره خاکی که ۴.۵ میلیارد ساله است، زندگی اش را شروع کرده و به همین علت، میراث زیادی از خود بر جا گذاشته، که سبب کند و کاوهای بیشماری در سراسر دنیا شده است.

در این مطلب به چند مورد از قدیمی‌ترین اشیای روی زمین اشاره می‌کنیم که پنجره جدیدی از تاریخ را به روی ما می گشاید.

اولین پروتز جهان

تاریخچه استفاده از اندام مصنوعی به سه هزار سال پیش باز می گردد. در آن زمان در صورت نقض عضو از اندام حیوانات و یا چوب و چرم استفاده می شد. در مصر باستان یک پروتز متعلق به زنی که احتمالا بین سال‌های 710 تا 950 قبل از میلاد زندگی می‌کرده است، کشف شد. این پروتز یک شست پای مصنوعی است که در کنار مومیایی دفن شده بود. البته ناگفته نماند چشم مصنوعی شهر سوخته هم در این گروه قرار می گیرد، این چشم از مخلوط قیر طبیعی با نوعی چربی جانوری ساخته شده است و قدمت آن به حدود 2800 سال و 4800 سال پیش از میلاد می‌رسد.

کهن ترین جواهر دنیا

باستان شناسان روس در غاری در منطقه ی سیبری دستبندی را کشف کردند که متعلق به مردمان تمدن دنیسووا است. این دستبند حدود ۷۰ هزار سال قدمت دارد و از ماده ی کلریت ساخته شده که رنگ سبز استثنایی ای دارد. بر روی این جواهر سوراخ هایی ایجاد شده و این سوال را به وجود می آورد که تمدن 100 هزار سال پیش چطور مجهز به تکنولوژی حفر سوراخ بوده است؟ چرا که همچین تکنولوژی ای دست کم تا اواخر دوران نوسنگی وجود نداشته است.

اولین عینک آفتابی

این عینک آفتابی باستانی  شباهت کمی به عینک های آفتابی مدرن امروزی دارد ولی برای همین هدف ساخته شده است. طراحی آن به گونه ای است که سوراخ‌های کوچکی بر روی صفحه ای برای دید دارد و از چشم‌ها دربرابر نور شدید آفتاب حفاظت می‌کند. این نوع عینک ها در مناطق سردسیر و نواحی شمالی کانادا مخصوصا در روزهای برفی که نور خورشید درخشش بیشتری دارد، مورد استفاده قرار می گرفته است. بعد ها در چین از کوارتز دودی برای در امان ماندن از نور مستقیم خورشید استفاده کردند.

اولین آدامس دنیا

در سال ۱۹۹۳ یک دانشجوی بریتانیایی یک تکه شیره ی پوست درخت غان را در یک سایت باستان شناسی در غرب فنلاند پیدا کرد که ۵۰۰۰ سال قدمت داشت و متعلق به دوران نوسنگی بود. مردم آن زمان از این شیره به عنوان یک ماده ضدعفونی کننده برای درمان عفونت‌های لثه و همچنین به عنوان چسب برای تعمیر ظرف‌هایشان استفاده می‌کردند.

کهن ترین سرود

کهن ترین آثار موسیقی  لوح هایی گلی به خط میخی در زبان هوری هستند که در شهر باستانی اوگاریت در سوریه امروزی کشف شدند. بر روی این لوح ها دستور العمل هایی است تا نوازندگان بدانند چطور باید این موسیقی را بنوازند.

باشگاه خبرنگاران