نمی‌دانم چـرا چـشـمـانـم گـاهـی بی‌اخـتـیـار { خـیـس } می‌شـونـد . . .
می‌گـویـنـد { حـسـاسـیـت } فـصـل‌هـاسـت . . .
آری . . .
مـن بـه فـصـل فـصـلِ دنـیـای بی { تــــو } حـســاسـم . . .
•*• الـلـهـم عـجـل لـــولــ ــیــک الـــفـــرج •*•
از مادرم فاطمه سلام الله علیها آموخته ام ...
در امروزه زمین چادرم را محکم می گیرم،
میدانی هر وقت صورتم را با گوشه ای از حجابم پنهان میکنم.
دستم ناخودآگاه روی قلبم میرود، چقدر آرام می تپد.
خدایا شکرت که قلبم از گناه کردن در امان است.
خدایا شکرت که در قلبم، فکری از به گناه کشیدن مردانِ زمینی نیست.
امروز من چادرم را دوست دارم که مونس لحظه های من شده است.
همان لحظه هایی که در خیابانم یا میهمانی و نامحرمان فراوانند
اما من با مونسم در امنیت هستم.
اما روزی بود که بانویی برای نگه داشتن همین حجاب،
بین دیوار و دَر خانه اش ماند.تا جایی که میخِ دَر، در سینه اش،
در گوشه ی قلبش فرو رفت و دست از حجابش برنداشت.
تا جایی که آتشِ درِ سوخته به گوشه ی حجابش گرفت
و چادرش هم با در خانه اش سوخت ولی او دست از ایمان و اعتقادش برنداشت.
من هم دخترِ فاطمه ام، در امروزِ زمین
من مانده ام تا از حریم عفاف و حیای فاطمی دفاع کنم.
اگر ماهواره ها به هر بهانه، عریانی یاد می دهند به حوّاهای زمین.
من عشق می ریزم در جانِ دختران زمین، برایشان از بانویی می گویم
که در آسمان ها، روبروی خدا می نشست و با خدا عشق بازی میکرد.
از دختری می گویم که پدر دستش را می بوسید.
مادرِ پدرش بود در همین زمین.
کدام دختری ست که دلش نخواهد اینگونه باشد.
از بانویی می گویم که همسرداری اش یگانه بود در زمین .
برای آدم قصه هایش چنان دلبری میکرد که علی بی او قرار نداشت.
تا جایی همسرش را دوست داشت که دست امام زمانش را گرفت
و به در خانه ی مردم بُرد تا یادشان باشد علی همان امام زمانِ زمین است.
مادری بود نمونه که فرزندانش، هر کدام فخر زمین و آسمان شدند تا انتهای خلقت.
خلاصه که من، دختر فاطمه ام در امروزه زمین با همان عفت آسمانی.
آبجی چــآدری ، حــوآسـت جـمع بآشـد
کــه هــر کــوتـآهـی از سـمت مـآ ، نسـبت دآده مـی شــود
به دیـن از طـرف دیگــرآن...
.:: مواظـب رسـالتـمـآن بآشـیم ::.
نام دخترانه اش " دنیا "
نام مردانه اش " جهان "
افسوس که این سیاره آبی نه حیای زنانه سرش میشود
و نه وفای مردانه...
به فکر نان عقبا باش این سیاره بیشترش آب است!!!
