خداى عزوجل فرمود:
فَقالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ یا مَلاَّئِكَتى وَیا سُكّانَ سَمو اتى اِنّى ما خَلَقْتُ سَماَّءً مَبْنِیَّةً وَلا اَرْضاً مَدْحِیَّةً وَلا قَمَراً مُنیراً وَلا شَمْساً مُضِیَّئَةً وَلا فَلَكاً یَدُورُ وَلا بَحْراً یَجْرى وَلا فُلْكاً یَسْرى اِلاّ فى مَحَبَّةِ هؤُلاَّءِ الْخَمْسَةِ الَّذینَ هُمْ تَحْتَ الْكِساَّءِ
پس خداى عزوجل فرمود: اى فرشتگان من و اى ساكنان آسمانهایم براستى كه من نیافریدم
آسمان بنا شده و نه زمین گسترده و نه ماه تابان و نه مهر درخشان و نه فلك چرخان و نه دریاى روان و نه كشتى در جریان را مگر بخاطر دوستى این پنج تن اینان كه در زیر كسایند
بخشی از حدیث شریف کساء