توصیه‌های امام حسین(ع)در مورد حفظ عفاف و حجاب

تبریک میلاد امام حسین, پیامک میلاد امام حسین (ع) و روز پاسدار

 

حجاب یکی از احکام دینی است که برای حفظ و پاکدامنی زن و نیز حفظ جامعه از آلودگی‌های اخلاقی تشریع شده است. نهضت عاشورا برای احیای ارزش‌های دینی بود. در سایه آن حجاب و عفاف زن مسلمان نیز جایگاه خود را یافت و امام حسین(ع) و زینب کبری (س) و دودمان رسالت، چه با سخنانشان، چه با نحوه عمل خویش، یادآور این گوهر ناب گشتند. برای زنان، زینب کبری و خاندان امام حسین (ع) الگوی حجاب و عفاف است. اینان در عین مشارکت در حماسه عظیم و ادای رسالت حساس و خطیر اجتماعی، متانت و عفاف را هم مراعات کردند و اسوه همگان شدند.

 

حسین بن علی(ع) به خواهران خویش و به دخترش، فاطمه(س)، توصیه فرمود که اگر من کشته شوم، گریبان چاک نزنید، صورت مخراشید و سخنان ناروا و نکوهیده مگویید. اینگونه حالات، در شان خاندان قهرمان آن حضرت نبود، به خصوص که چشم دشمن ناظر صحنه‌ها و رفتار آنان بود.

 

رفتار توام با عفاف و رعایت حجاب همسران و دختران شهدای کربلا و حضرت زینب، نمونه عملی متانت بانوی اسلام بود. امام سجاد علیه‌السلام نیز تا می‌توانست، مراقب حفظ شوون آن بانوان بود. در کوفه به ابن زیاد گفت: مرد مسلمان و پاکدامنی را همراه این زنان بفرست، اگر اهل تقوایی!

 

به نقل سید بن طاووس، شب عاشورا امام حسین علیه‌السلام در گفت‌وگو با خانواده‌اش آنان را به حجاب و عفاف و خویشتن‌داری توصیه کرد

در حادثه حمله دشمن به خیمه‌ها و غارت آنچه آنجا بود، زنی از بنی بکر بن وائل از بانوان حرم دفاع کرد و خطاب کرد که: ای آل بکر بن وائل! آیا دختران پیامبر را غارت می‌کنند و جامه‌هایشان را می‌برند و شما می‌نگرید؟

 

 

دختران و خواهران امام، مواظب بودند تا حریم عفاف و حجاب اهل‌بیت پیامبر تا آنجا که می‌شود، حفظ و رعایت شود. ام کلثوم به مامور بردن اسیران گفت: وقتی ما را وارد شهر دمشق می‌کنید از دری وارد کنید که تماشاچی کمتری داشته باشد و از آنان درخواست کرد که سرهای شهدا را از میان کجاوه‌های اهل‌بیت فاصله بدهند تا نگاه مردم به آن‌ها باشد و حرم رسول‌ الله را تماشا نکنند.

 

هدف از نقل این نمونه‌ها نشان دادن این نکته است که هم خاندان امام حسین (ع)، نسبت به حجاب و عفاف خویش مواظبت داشتند، و هم از رفتار دشمن در این‌که حریم حرمت عترت پیامبر را نگاه داشته و آنان را در معرض تماشای مردم قرار داده بودند، به شدت انتقاد می‌کردند.

با آن که زیردست دشمن بودند و داغدار و مصیبت‌زده از منزلی به منزلی و از شهری به شهری و از درباری به درباری آنان را می‌بردند، با نهایت دقت، نسبت به حفظ‌ شان و مرتبه یک زن پاکدامن و متعهد مراقبت داشتند و در همان حال نیز سخنرانی‌های افشاگرانه و انجام رسالت و تبیین و دفاع از اهداف شهدا باز نمی‌ماندند. حرکت اجتماعی سیاسی، در عین مراعات حجاب و عفاف و این درسی برای بانوان در همه دوران‌ها و همه شرایط است.


ادامه مطلب
[ پنج شنبه 31 اردیبهشت 1394  ] [ 2:53 PM ] [ زارع-مرادیان ]
[ نظرات(0) ]

تقویم شیعه (شعبان المعظم)

ماه شعبان ماه سرور شيعه به قدوم امامان معصوم (عليهم السلام ) است . روزهاى 2،3،4،5،9،10،11،14،15،18،19 اين ماه روزهاى مهمى از تاريخ اسلام است .
ولادت امام حسين (عليه السلام )، امام زين العابدين (عليه السلام )، حضرت بقيه الله الاعظم ، حضرت عباس (عليه السلام ) و حضرت على اكبر (عليه السلام ) مهم ترين اخبار سراسر سرور در اين ماه هستند. مرگ حفصه و مغيره بن شعبه نيز دو خبر مسرورر كننده در اين ماه اند.
از سوى ديگر شهادت سعيد بن جبير، وفات على بن محمد سمرى و حسين بن روح نوبختى دو نايب امام زمان (عليه السلام ) روزهاى حزن اين ماه اند.
جنگ بنى سعد جنگ رخ داده در اين ماه است . آغاز و جوب روزه يك روز تاريخى در زمينه احكام اسلامى است . ورود امام حسين (عليه السلام ) به مكه ، آخرين توقيع امام زمان (عليه السلام ) و شناساندن امام زمان (عليه السلام ) به شيعيان نيز سر آغاز تحولات عظيمى در تاريخ اسلام اند.

 

2 شعبان

 

1. آغاز وجوب روزه

در اين روز در سال دوم هجرى روزه ماه مبارك رمضان واجب شد(481).

 

2. مرگ معتز عباسى

در اين روز در سال 255 ه‍ معتز بالله به درك واصل شد. نام او زبير يا محمد بود كه بعد از پسر عمويش مستعين به خلافت رسيد. از بزرگترين جرائم او اين بود كه امام هادى (عليه السلام ) را به شهادت رساند؛ و چون ترس آن داشت كه مؤ يد بر ضد او قيام كند او را در لحاف مسموم پيچيد و دو طرف آن را بست تا در 23 رجب مرد.
او پيوسته سركردگان اتراك را مى كشت تا در روز مبعث سال 255 ه‍ عده اى به سركردگى صالح بن وصيف دور معتز را گرفتند و توبيخ و سرزنش كردند و از او مطلبه اموال كردن و او را از حجره بيرون كشيدند و در آفتاب گرم بپاى داشتند كه از شدت گرما تكيه بر يك پا مى كرد و او را پيوسته مى زدند تا اينكه در 27 رجب خود را از خلافت خلع كرد. سپس سه روز به او آب و غذا ندادند تا مرد؛ و به قولى ديگر او را با آب جوش تنقيه كردند. بعضى گفته اند: او را پنج روز در گرمابه بدون آب و غذا حبس كردند و روز آخر آب نمك يا آب برفى به او دادند و به اين سبب كشته شد(482).

3 شعبان

 

1. ولادت امام حسين (عليه السلام )

در اين روز در سال 4 ه‍ آقاى شهيدان و سرور و سالار شيعيان و دلباختگان ، اشك هر مؤ من ، امام زاهد عباد، شهيد غريب ، عطشان نينوا حضرت ابا عبدالله الحسين الشهيد (عليه السلام ) عالم را به نور خود منور فرمود(483). اقوال ديگر در ولادت آن حضرت پنجم شعبان (484) و سى ام ربيع الاول (485) و دوازدهم رجب است (486).

 

القاب امام حسين (عليه السلام )

نام مبارك آن حضرت در تورات شبير و در انجيل طاب است (487). پدرشان مولانا و مقتدانا امير المؤ منين على بن ابى طالب (عليه السلام ) و مادرشان حضرت وليه الله و حبيبته خاتون دو سرا صديقه كبرى فاطمه زهرا (عليها السلام ) است .
كنيه آن حضرت ابوعبدالله و كنيه خاص آن حضرت ابو على است (488). القاب حضرت الشهيد، السعيد، السبط الثانى ، الامام الثالث ، الرشيد، الطيب ، الوفى ، السيد، الزكى ، المبارك ، تابع لمرضات الله است (489).

 

پيامبر (صلى الله عليه و آله ) در ولادت امام حسين (عليه السلام )

هنگامى كه خبر ولادت آن حضرت به پيامبر گرامى (صلى الله عليه و آله ) رسيد، به خانه امير المؤ منين (عليه السلام ) آمدند و به اسماء فرمودند تا مولود را بياورد. اسماء حضرت را در پارچه اى سفيد پيچيد و خدمت رسول اكرم (صلى الله عليه و آله ) آورد. پيامبر (صلى الله عليه و آله ) در گوش ‍ راست آن حضرت اذان و در گوش چپ اقامه فرمودند(490).
روز اول يا هفتم ولادت امين وحى الهى جبرئيل فرود آمد و عرض كرد: ((سلام خداوند بر تو باد اى پيامبر، اين نوزاد را را به نام پسر كوچك هارون شبير نام بگذار، كه به عربى حسين گفته مى شود. چون على (عليه السلام ) براى شما بسان هارون براى موسى بن عمران است ، جز آنكه شما خاتم پيامبرانى (491))).
به اين ترتيب نام پر عظمت ((حسين )) از جانب پروردگار براى دومين فرزند فاطمه (عليها السلام ) انتخاب شد. در اين رز ملائكه آسمانها براى عرض تهنيت به مناسب اين ولادت خدمت پيامبر (صلى الله عليه و آله ) رسيدند و از خاك قبر آن بزرگوار براى پيامبر (صلى الله عليه و آله ) آوردند و به آن حضرت تعزيت نيز گفتند.
يكى از معجزات روز ولادت آن حضرت اين بود كه فطرس ملك يا دردائيل پناه به آن امام مظلوم برد و خداوند او را بخشيد و او را به مقام قبلى اش ‍ بازگردانيد(492).

 

دوران زندگى امام حسين (عليه السلام )

آن حضرت شش سال و چند ماه با جد گرامى خود رسول اكرم (صلى الله عليه و آله ) بود. مدت سى سال با پدر بزرگوار خود مولاى متقيان امير المؤ منان (عليه السلام ) زندگى كرد، و در جمل ، صفين و نهروان شركت داشت (493).
در دوران زمامدارى غاصبانه عمر، امام حسين (عليه السلام ) در سن ده سالگى وارد مسجد شد و خليفه دم را به منبر پيامبر (صلى الله عليه و آله ) مشاهده كرد كه سخن مى گفت . از منبر بالا رفت و فرياد زد: ((از منبر پدرم فرود آى (494)))!
بعد از شهادت امير المؤ منين (عليه السلام ) همراه و شريك رنجهاى امام حسين (عليه السلام ) بود، و شاهد بود كه معاويه و ديگر منافقين و كافران چگونه دهان آلوده خود را به بدگويى پدر بزرگوارش امير المؤ منين و برادرش امام حسن (عليه السلام ) مى گشايند.
پس از آنكه امام مجتبى (عليه السلام ) را مظلومانه شهيد كردند؛ امامت به آن وجود سراپا جود رسيد، و بعد از مصائب و اذيتها و زخم زبانها، در روز عاشورا آن حضرت را به شهادت رسانيدند(495).
در اين روز توقيع مبارك از ناحيه امام زمان (عليه السلام ) در رابطه با ولادت امام حسين (عليه السلام ) به قاسم بن علاء همدانى صادر شد(496 ).

 

2. ورود امام حسين (عليه السلام ) به مكه

در شب جمعه سوم شعبان سال 60 ه‍ امام حسين (عليه السلام ) وارد مكه شدند و تا ذى الحجه در آنجا اقامت داشتند(497).

 

4 شعبان

 

1. ولادت حضرت عباس (عليه السلام )

در اين روز در سال 26 ه‍ علمدار كربلا سقاى نينوا حضرت قمر منير بنى هاشم ابوالفضل العباس (عليه السلام ) به دنيا آمد(498).
نام مشهور آن حضرت عباس (عليه السلام ) است . به آن حضرت ابوالفضل ، ابو القربه ، قمر بنى هاشم ، باب الحوائج ، عبد صالح و سقا مى گويند(499). پدرشان حرت امير المؤ منين على بن ابى طالب (عليه السلام )، و مادرشان حضرت ام البنين فاطمه (عليها السلام ) دختر حزام كلابيه است .
آن حضرت خوش سيما و زيبارو بود و به همين جهت به ماه بنى هاشم ملقب شد. قامتى بلند و بازوهايى قوى داشت و بر اسب كه مى نشست و پا در ركاب مى نمود زانوى آن حضرت تاگردن اسب مى رسيد. مظهر جلال و جبروت حضرت كردگار بود، و در شجاعت و صفات بعد از امام حسن و امام حسين (عليهم السلام ) سرآمد اولاد امير المؤ منين (عليه السلام ) بود. آن حضرت سپهسالار و علمدار مظلوم كربلا بود(500).

 

5 شعبان

 

1. ولادت امام زين العابدين (عليه السلام )

در اين روز در سال 38 ه‍ در زمان امير المؤ منين (عليه السلام ) آقا و مولايمان حضرت سيد الساجدين زين العابدين (ع ) بن الحسين (عليه السلام ) به دنيا آمدند(501).
نام آن حضرت ((على )) است ، و مشهور ترين لقب مباركش زين العابدين و سجاد است (502). پدرشان سرور شهيدان حضرت اباعبد الله الحسين (عليه السلام )، و مادرشان حضرت شهربانو است .
امام سجاد (عليه السلام ) دو سال از عمر بابركتش را به جدش امير المؤ منين (عليه السلام ) بود، و بقيه عمر شريفش همراه عموى مكرم و مظلومش امام مجتبى (عليه السلام ) و پدر والامقامش امام حسين (عليه السلام ) سپرى شد. در واقعه جانسوز كربلا شاهد شهادت پدر، برادر، عمو و بستگان و اصحاب (عليهم السلام ) بود، همراه با عمه اش زينب كبرى (عليهم السلام ) و ديگر اسرا به كوفه و شام رفتند. در كوفه و شام جسارتها به آن حضرت و اهل بيت (عليهم السلام ) نمودند، ولى با خطبه هايى نورانى از مامت و عصمت اهل بيت (عليهم السلام ) دفاع فرمود. در كاخ يزيد در حاليكه با چند تن ديگر از خاندان امامت به يك ريسمان بسته شده بودند، رو به يزيد كرده فرمودند: ما ظنك برسول الله لو رانا موثقين فى الحبال ...: ((اى يزيد، چه گمان به پيامبر مى برى اگر آن حضرت ما را اين چنين در بند ببيند(503)))؟
در ولادت آن حضرت اقوال ديگرى به اين ترتيب وجود دارد: 8 ربيع الاول ، 15 جمادى الاولى (504)، 15 جمادى الاخر، 5 رجب ، 11 رجب ، 7 شعبان ، 9 شعبان (505)، 15 شعبان ، 5 رمضان (506) در روز ولادت هم اختلاف است كه يكشنبه بوده يا سه شنبه يا پنجشنبه يا جمعه (507)؟ در سال ولادت هم اختلاف است كه 36 يا 37 يا 38 ه‍ بوده است (508).

 

9 شعبان

 

1. عقيقه براى امام حسين (عليه السلام )

در اين روز كه هفتمين روز ولادت امام حسين (عليه السلام ) است ، حضرت رسول (صلى الله عليه و آله ) گوسفندى را براى فرزندش به عنوان عقيقه قربانى كرد. سپس سر آن حضرت را تراشيد و هم وزن موى سر او نقره صدقه داد(509).

 

10 شعبان

 

1. توقيع امام زمان (عليه السلام ) براى شيعيان

در اين روز ابوجعفر سمرى شش روز قبل از رحلتش ، توقيعى از ناحيه مقدسه حضرت صاحب الامر (عليه السلام ) براى شيعيان آورد(510).

 

11 شعبان

 

1. ولادت حضرت على اكبر (عليه السلام )

در سال 33 ه‍ شبيه ترين مردم به خاتم الانبياء (صلى الله عليه و آله ) حضرت على اكبر (عليه السلام ) به دنيا آمد. نام آن حضرت ((على ))، پدرشان حضرت سيد الشهداء (عليه السلام )، مادرشان ليلى بنت مره ثقفى است (511). كنيه آن حضرت طبق فرمايش حضرت صادق (عليه السلام ) ((اباالحسن )) است (512).
روايت بزنطى هم دلالت دارد كه آن حضرت ازدواج كرده بودند(513) در زيارت وارده از حضرت صادق (عليه السلام ) هم مى خوانيم : صلى الله عليك و على عترتك و اهل بيتك و ابائك و اءبنائك و امهاتك الاءخيار الذين اءذهب الله عنهم الرجس و طهر هم تطهيرا و لفظ اءبناء در زيارت دلالت بر اين دارد كه آن حضرت حتى بيشتر از دو فرزند داشته است (514). در واقعه كربلا نزديك 27 سال از عمر مبارك آن حضرت گذشته بود(515).

 

 

ادامه مطلب
[ پنج شنبه 31 اردیبهشت 1394  ] [ 2:39 PM ] [ زارع-مرادیان ]
[ نظرات(0) ]

سالگرد عروج ایت الله محمد تقی بهجت

 

آیت الله احدی از اساتید خارج اصول حوزه علمیه قم (محرم 1388)
یک هفته قبل از مرگ آقای بهجت ، دور آقا نشسته بودند ؛
آقای بهجت فرمودند :
امسال برای من ، مشهد خانه اجاره نکنید من امسال حرم امام رضا نمیروم .
علی آقا ( پسر آقای بهجت ) گفت :
حاج آقا ما فرستادیم همان ساختمان سابق در کوچه باقری را اجاره کنند .
آقا فرمودند :
زنگ بزنید و بگویید برگرده ، من امسال مشهد نمی روم .
علی آقا از جا بلند شد و موضوع را به مادرش گفت ؛ مادرش گفت :
آشیخ محمد تقی چی گفتید ؟
آقای بهجت فرمود :
سر و صدا نکنید، من این هفته یکشنبه ساعت پنج بعدازظهر میمیرم؛ 
عمرم دیگه تمام شده.
یک ربع مانده به ساعت پنج بیهوش شدند ؛
علی آقا ایشان را گذاشت داخل ماشین تا به دکتر ببرند ، 
یک لحظه آقا چشمانشان را باز کردند و آرام گفتند :
نبرید ! نبرید !
سر چهارراه بعدی که رسید
آقا بلند شدند و دستشان را روی سینه گذاشتند و گفتند :
" السلام علیک یا صاحب الزمان "
و دقیقاً راس ساعت پنج از دنیا رفتند .
آقا این یک هفته آخر عمرشان را شبها تا صبح بیدار بود ، یک لحظه نخوابید ؛ 
روزها که برایشان غذا می آوردند یک لقمه می خورد و می گفت :
" بسم الله و بالله و الیک اعود " خدایا به سوی تو میام .
خانم شان میگفت: آقا یک حال دیگری داشتند، قرآن می خواند و گریه می کرد و می گفت:
خدایا خیلی قرآن را دوست دارم، روز قیامت هم برام قرآن میاری؟ بعد فرمود برام گریه نکنید.
آقا صبح دوشنبه می آمدند حرم. علی آقا میگوید :
صبح دوشنبه بعد از زیارت قبر آیات عظام،
آقا دست من را گرفتند و گفتند : پسرم من را اینجا دفن می کنند.
من این مطلب را جایی نقل نکردم .
صبح روز دفن، هنگامی که جنازه را آوردیم برای دفن، 
دیدم همان جایی است که پدرم آدرس داد، 
به آقای مسعودی (تولیت حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها) گفتم:
چه شد اینجا دفن کردید ؟
آقای مسعودی گفت :
هر کجا داخل حرم دنبال قبر رفتیم پیدا نشد، فقط همین جا را پیدا کردیم.
شایان ذکر است آیت الله بهجت در روز یکشنبه 1388/02/27 دار فانی را وداع گفت.



[ سه شنبه 29 اردیبهشت 1394  ] [ 11:12 AM ] [ زارع-مرادیان ]
[ نظرات(0) ]