رسول خدا (صلی الله عليه و آله ) چگونه وضو مي گرفتند آيا همانند شيعيان يا برادران اهل تسنن؟
﷽؛
رسول خدا (صلی الله عليه و آله ) چگونه وضو مي گرفتند آيا همانند شيعيان يا برادران اهل تسنن؟
سه دليل عمده گوياي آن است كه وضوی رسول خدا (صلی الله عليه و آله) همان وضوی شیعیان است:
1.مستندات تاريخي
مستندات تاريخي متعددی وجود دارد مبنی بر اینكه در زمان خلافت ابوبکر و عمر تا زمان عثمان اختلافي ميان مسلمانان راجع به وضو وجود نداشته و حتي خود عثمان نيز تا حدود شش سال بعد از خلافتش همانند ديگران وضو مي گرفت اما پس از مدتي اقدام به تغيير وضو نموده است.
عمده ترین تغییراتی که عثمان در وضو ایجاد کرد این بود که دست ها را از پائين به بالا شست و به جاي مسح پاها آنها را شست و شو نمود، كه اين اقدام وي با مخالفت صحابه، تابعین و عامه مردم كه از نحوه وضو گرفتن رسول خدا ( صلی الله عليه وآله ) به خوبي آگاه بودند مواجه گردید. (1)
2.سيره اهل بيت پيامبر (صلی الله عليه و آله )
بر اساس حديث مورد اتفاق جميع فرق مسلمين پیامبر فرمودند: «دو شىء گرانبها ميان شما باقى مى گذارم: كتاب خدا و اهل بيتم، مادامى كه به اين دو چنگ بزنيد گمراه نخواهيد شد.» (2)
اگر ائمه(ع) حكمى را بيان مى كنند، صرفاً بيان حكم الهى و سيره رسول اكرم (ص) است و از پيش خود چيزى را تشريع نمى كنند و سيره اين بزرگواران در وضو گرفتن آن بوده كه دست ها را از بالا به پائين مي شستند و پاها را نيز مسح مي نمودند كما اينكه شيعه نيز به تبعيت از ايشان همين گونه وضو مي گيرد (3).
3.روايات
روايات متعددي از شيعه و سني نقل گردیده و در آن شیوه ابداعي عثمان كه بر خلاف وضوی پيامبر بود رد شده كه به دو روايات اشاره مي نمائيم:
ابن عباس در روايتي از سرپيچى مردم سخن به ميان آورده و مي گويد: «مردم جز شستن به چيزى تن ندادند در حالي كه من در قرآن غير از مسح چيزي نيافتم.» (4)
امام باقر (علیه السلام ) در توضیح وضوى رسول خدا ( صلی الله علیه و آله ) فرمودند : «دست راست خود را از آرنج تا سر انگشتان شستند و آب را به سوى آرنجها باز نمى گرداند». (5)
(1)ر .ک به : وضُوء النّبيّ صلى الله عليه واله وسلّم من خلال ملابسات التّشريع، علي شهرستاني كه با عنوان وضو پيامبر به ترجمه حسين صابري منتشر گرديده است.
(2)«اِنِّي تارِكٌ فيكُمُ الثَّقلَين كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا اَبَداً» ؛ صحيح ترمذى، ج2، ص 308
(3) صحيح ترمذى، ج2، ص 308
(4)«أبى الناس الا الغسل و لا أجد في كتاب الله الا المسح» ؛ سيوطى جلال الدين، الدر المنثور فى تفسير المأثور، ج2، ص، 262
(5)«فَغَسَلَ يَدَهُ الْيُمْنَى مِنَ الْمِرْفَقِ إِلَى الْأَصَابِعِ لَا يَرُدُّ الْمَاءَ إِلَى الْمِرْفَقَيْن» ؛ (تهذيب، ج 1، ص 56)
ادامه مطلب
تفسیر نماز؛ «آداب رکوع»
﷽؛
تفسیر نماز؛ «آداب رکوع»
در روايات مى خوانيم كه رسول خدا عليه السلام در ركوع چنان كمر مباركش را كشيده و صاف مى نمود كه اگر قطره آبى روى كمرش مى ريخت وسط كمر مى ماند و به سمتى جارى نمى شد. «وسائل، ج 4، ص 942» سفارش شده است در ركوع گردن خود را بكشيد تا رمز اين باشد كه من ايمان آورده ام گرچه گردنم در راه او برود. «وسائل، ج 4، ص 942»
از ديگر آداب ركوع آنست كه مردان آرنج ها را همچون بال پرندگان به بيرون دهند، نه آنكه به پهلو ها بچسبانند. كف دست را به زانو ها بگذاريم و انگشتان دست را باز كنيم. پا ها در يك خط، نه جلو و نه عقب، و ميان دو پا به مقدار يك وجب فاصله باشد.
به هنگام ركوع نگاه به ميان دو قدم باشد و پس از ذكر ركوع، در همان حال بر محمّد و آل محمّد صلوات بفرستيم. البتّه تكرار ذكر ركوع حداقل سه مرتبه مورد سفارش و عنايت است. «وسائل، ج 4، ص 920 تا 924»
استاد قرائتی؛ تفسير نماز، ص: 135
ادامه مطلب
تفسیر نماز؛ «آثار رکوع»
﷽؛
تفسیر نماز؛ «آثار رکوع»
امام باقر عليه السلام مى فرمايد: كسى كه ركوع خود را كامل انجام دهد از وحشت قبر در امان است. «وسائل، ج 4، ص 928»
امام صادق عليه السلام مى فرمود: ركوع و سجود طولانى، ابليس را عصبانى كرده و مى گويد: واى بر من! اين مردم با اين گونه بندگى، ديگر مرا اطاعت نمى كنند. «وسائل، ج 4، ص 928»
خداوند به فرشتگان مى گويد: ببينيد بندگان من چگونه مرا تعظيم مى كنند و در مقابل من ركوع مى كنند، من نيز آنان را بزرگ خواهم كرد و به آنان عزّت و عظمت مى بخشم. «جامع الاحاديث، ج 5، ص 203»
امام صادق عليه السلام مى فرمايد: ركوع و سجود طولانى در طولانى شدن عمر مؤثر است. «وسائل، ج 4، ص 928»
استاد قرائتی؛ تفسير نماز، ص: 135
ادامه مطلب
آيا در زمان رسول خدا، عبارت (اَشهَدُ اَنَّ عَلیّا وَلیُّ الله) در اذان ذکر می شد؟
﷽؛
آيا در زمان رسول خدا، عبارت (اَشهَدُ اَنَّ عَلیّا وَلیُّ الله) در اذان ذکر می شد؟
1.ابتدا باید گفت که شهادت بر ولایت و امامت امیرالمؤمنین در اذان شیعه مستحب است و بنابر اتفاق همه مراجع بزرگوار تقلید شیعه، جزء اذان نیست.
امام صادق (ع) فرمودند: هر كس «لااله الا الله محمد رسول الله» مي گويد، علي اميرالمومنين نيز بگويد (1). اين روايت دلالت بر استحباب شهادت به ولايت پس از شهادت به توحيد و رسالت در همه مواضع دارد چه در اذان باشد چه در غير اذان.
2.همچنین شیعه دلایلی در دست دارد که نشان می دهد، اقرار به ولایت علی (علیه السلام) در اذان و اقامه، بین اصحاب رسول خدا ( صلی الله علیه و آله) موجود بوده و ایشان نیز آن را تایید نموده اند.
سلمان فارسی در اذان و اقامه به ولایت امیرمؤمنان علی (ع) شهادت می داد. روزی يكى از اصحاب به محضر حضرت رسول اكرم (ص) رسيد و عرض كرد: يا رسول اللّه! امروز موضوعى را شنيدم كه پيشتر نشنيده بودم. پيامبر فرمود: آن موضوع چيست؟ علی (ع) نيز شهادت داد و مىگفت: (اَشهَدُ اَنَّ عَلیّا وَلیُّ الله). حضرت در پاسخ فرمود: خبر خوبى شنيدى! (2) (توجّه: این ماجرا بعد از حجة الوداع و پس از ماجرای غدیر رخ داده است)
یكی از اصحاب نزد پیامبر (ص) آمده و عرض كرد: ای رسول خدا! ابوذر در اذان بعد از شهادت به رسالت، به ولایت علی نیز شهادت می دهد و می گوید: اشهد ان علیا ولی الله. پیامبر (ص) فرمودند: همین گونه است. مگر سخن مرا در غدیر خم فراموش كرده اید كه گفتم هر كس من مولای او هستم پس علی (ع ) مولای او است؟ هر كس پیمان را بشكند قطعا به خودش آسیب رسانده است.
3.شهادت به ولایت امیرالمؤمنین مطابق آیات قرآن است. چرا که قرآن ایشان را ولیّ مؤمنین معرفی نموده است: «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُون»؛ «تنها سرپرست شما خدا و رسول او و كساني هستند كه ايمان آورده اند. كساني كه نماز را به پاي مي دارند و در حال ركوع زكات مي دهند»، كه به تصريح شيعه و سني بر امام علي (ع ) تطبيق شده است.
__________________
۱. احتجاج ، ج 1، ص158
۲. سفینه البحار، ج 6 ، ص 85
ادامه مطلب