عظمت نماز

«وَ إِنَّها لَکَبیرَةٌ إِلاّ عَلَی الْخاشِعینَ». خدای تعالی می ‏فرماید: نماز، کار بزرگی است. گمان نکنید کار آسانی است. عظمت نماز به پیکره نماز نیست؛ به این نیست که اولش تکبیر و آخرش تسلیم و دارای افعال واقوال و اذکار و قیام و قعود است. این را بچه‏های شش ساله هم انجام می‏دهند. صلات، کبیر است، چون برای توحید و اخلاص در عبودیت است، وگرنه انسان صد سال هم که نماز بخواند، مشرک است. عروج بشر در مرتبه توحید عملی وتوحید اعتقادی به انقطاع از ماسوی‏اللّه و وابستگی به خدای تعالی است. بشردر این مرحله، منتهای عبودیت را طی کرده است و منتهای تکامل را پیدا کرده است. انبیا که در برابر این جهان پرآشوب، نهضت کردند، به خاطر این بود که این جهت را تکمیل کرده بودند و اتکایشان به خدای تعالی بود و غیر خدا را پرستش نکردند. چون آن مقام قرب ‏الهی را پیدا کرده بودند، احیا و اماته می‏کردند. شما هم اگر آن مقام را پیدا کنی، می‏توانی احیا و اماته کنی.

این وسیله ‏ای است برای عروج بشر، ولکن ما از آن استفاده نمی‏ کنیم. جهان آفرینش ـ به حسب ماده و آفرینش ـ که انبیا از آن استفاده می‏کردند، برای همه یکسان است. یعنی شما هم می‏توانی، آن طور که انبیا استفاده کردند،استفاده کنی؛ ولی همت شما ضعیف است. وقتی در مأکولات و مشروبات بی‏چاره باشی، در تشریفات بی‏چاره باشی، همان جا می‏مانی. توحید، عبودیت خدای تعالیو انقطاع از ماسوی‏اللّه است. اگر بشر به این مرحله برسد ـ که تکامل، رسیدن به این مرحله

است ـ از چیزهای دیگر صرف نظر می‏کند. اگر بشر با کلمه توحید آشنا شود تمام اختلافات شرق و غرب تعطیل می‏شود، اگر کلمه توحید در بین اجتماع پیادهشود، تمام خیانت‏ها تعطیل می‏شود. نماز، بزرگ است. خیلی مشکل است آدم به آن نمازی که خدا می‏خواهد موفق شود و آثار، مال همان نماز است.

آیة‏الله العظمی سید رضا بهاءالدینی