جشن به خاطر نماز

مردم گروه گروه به طرف منزل سید بن طاووس می‏رفتند، کوچه شلوغ بود. شاگردان سید نمی‏دانستند که جشن به چه مناسبتی برگزار می‏شود. هر کدام در ذهن خود گمانی می‏زد، اما از آن مطمئن نبود. یکی می‏گفت لابد عید است و ما نمی‏دانیم. آن دیگری مناسبتی دیگر حدس می‏زد. اما همگی سید را خوب می‏شناختند و می‏دانستند حتما آن جشن مناسبتی دارد.
منزل سید پر بود از جمعیت. ذکر صلوات و قرائت شعر در مدح ائمه فضای خانه را پر کرده بود و در این میان تنها سید بود که می‏دانست آن جشن برای چیست.
سکوت سید طاقت شاگردان را طاق کرده بود. سرانجام یکی از آنها پرسید: اگر مناسبت جشن را بدانیم، بیشتر خوشحال خواهیم شد.
تبسم شیرینی بر چهره سید نقش بست و گفت: امروز یکی از بهترین روزهای عمر من است. چندین سال پیش در چنین روزی من به سن تکلیف رسیدم و لیاقت آن را پیدا کردم که مورد خطاب خداوند رحمان باشم و به ادای تکلیف الهی بپردازم. از این جهت من هر سال این روز را جشن می‏گیرم. (1)

1) نماز، سرود ایمان / ص 33