نماز عامل رهایی از مشكلات

  كسی كه نماز را عامل توجه به وجه الله و دست یابی به نورانیت اسمای الهی و متاله شدن خود قرار می‌دهد، از بسیاری از مشكلات رهایی می‌یابد. از این رو خداوند نماز را عامل رهایی از مشكلات می‌داند. (بقره، آیه 54) و از بشر می‌خواهد برای رهایی از مشكلاتی چون فقر (طه، آیه 213)، بخل (معارج، آیات 12 و 52)، حرص (معارج، آیات 91 تا 12)،حزن و اندوه (بقره، آیات 727)، خوف و ترس (بقره، آیه 727)، شقاوت و بدبختی (مریم، آیات 13 و 23)، غفلت (اعراف، آیه 620)، گناه (مائده، آیه 610)، گمراهی (مائده، آیه 21)، عذاب و رنج دنیوی و اخروی (اعلی، آیات 21تا 51؛بقره، آیات 54و 84 و 717) و شهوت رانی (مریم، آیه 95) به نماز متوسل شود تا از ظلمت و تاریكی برخاسته از این امور رهایی یابد و با بهره مندی از امدادات الهی و فرشتگان مامور الهی (آل عمران،آیه 93) از نورانیتی در دنیا و آخرت بهره مند شود كه برخاسته از تجلی اسمای الهی در ذات و وجود وی است. (فتح، آیه 92)

بدین ترتیب انسان با نماز در مقام خودسازی، آماده بهره مندی از تزكیه الهی و آراستگی ظاهر و باطن به نورانیت خداوندی و اسمای متجلی در ذات خود می‌شود. (اعراف، آیه 13و فتح،آیه 92)

بسیاری از مردم به نقش كمالی و بسیار مهم نماز در زمینه سازی برای دریافت تزكیه الهی توجهی ندارند و آن را تنها یك عمل صرف عبادی برمی شمارند و نسبت به انجام آن تساهل و تكاهل روا می‌دارند (نساء ، آیات 34 و 214؛ توبه، آیه 45؛ ماعون، آیه 4 و 5) و اینگونه بهترین موقعیت و ابزار استعانت را از دست می‌دهند. (بقره، آیه 54)

تاكید قرآن برنماز به عنوان اولین واجب عبادی دركنار تاكید بر عمود دین بودن و فارق ایمان و كفر، خود بهترین گواه بر اهمیت بسیار مهم و نقش سازنده نماز در بسترسازی جهت قرارگرفتن در ظل توجهات الهی در تزكیه شدن به امر خداوند و اراده و مشیت اوست. اگر كسی بخواهد تزكیه الهی را دریافت كند و از سوی خداوند پاكسازی شود لازم است به نماز توجه ویژه ای مبذول دارد و آن را در اوقات خاص خود انجام دهد؛ زیرا در آن شرایط همه چیز برای تاثیرگذاری نماز فراهم است و درهای آسمان درآن زمان به تمام و كمال باز بوده و فرشتگان برای تاثیرگذاری از دریچه نماز به یاری نمازگزار می‌آیند. بنابراین، شخص می‌بایست با حضور قلب و توجه كامل در اوقات پنج گانه به سوی خداوند متوجه شود تا در بهترین حالت در بهترین مكان و موقعیت از تابش انوار اسمای الهی برخود بهره مند شود و زمینه متأله شدن و تحقق اسمای الهی در ذات خود و تجلی آن در وجود را به دست آورد.