مقدمه
پيشوايان معصوم شيعه هر کدام به نوبه خود سرچشمه کمالات و منبع فضايل و صفات عالي انساني محسوب ميشوند. نه تنها شيعه بلکه افراد و گروههاي مختلفي که با آن بزرگان در ارتباط بودهاند به اين نکته اذعان دارند. حتي مخالفين و معاندين آنان گاهي در لابلاي سخنان خويش اين حقيقت را ابراز کردهاند. يکي از کارگزاران حکومتي مامون به نام رجاء بن ضحاک - که مامور آوردن امام هشتمعليه السلام از مدينه به خراسان بود - ميگويد: هنگامي که امام رضاعليه السلام را به دستور مامون از مدينه به خراسان آوردم، مامون از رفتار و حالات و خصوصيات وي از من سؤالاتي کرد و من آنچه را که در طول سفر و در اوقات شبانه روز از علي بن موسي الرضاعليه السلام ديده بودم به خليفه گزارش دادم. مامون به من گفت: «يابن ابي الضحاک! هذا خير اهل الارض و اعلمهم و اعبدهم فلا تخبر احدا بما شاهدته منه; اي پسر ضحاک! اين شخص بهترين، داناترين و عابدترين فرد روي زمين است، آنچه را که از فضائل و مناقب و صفات والاي او ديدهاي نزد کسي فاش نکن [تا اينکه فضائل او توسط من منتشر شود.]» (1)
