ای که مرآت خدایی مددی حضرت سلطان
معدن جود و سخائی مددی حضرت سلطان
هر گدائی که به سویش بنمایی تو نگاهی
رسد آخر به نوایی مددی حضرت سلطان
تحت آن قُبهٔ زردت که بُوَد عرش الهی
گریه دارد چه صفائی مددی حضرت سلطان
بیخود از خود شده دل هر دمی آید به حریمت
کی شود کربُبَلائی مددی حضرت سلطان
زیر ایوانِ طلایت چو نجف غرق غرورم
شهریار دو سرائی مددی حضرت سلطان
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا