عمریست نقش جان و تنم مشهدالرضاست
اوج تمام پر زدنم مشهد الرضاست
هر جا سوال شدکه دلت درکجا خوش است
بی اختیار بر دهنم مشهد الرضاست
مبعث، غدیر ، ماه صفر ، باز زائرم
یعنی تمام پنچ تنم مشهدالرضاست
اینجا مدینه ی دل ما کربلاست
یعنی حسین و حسنم مشهد الرضاست
من مانده ام نماز شکسته برای چیست
وقتی حقیقتا وطنم مشهد الرضاست
السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا علیه آلاف تحیة و الثناء
رای بـه تولای تـو کمال ایمان رضا!
مهر تو در جسم دین خوبتر از جان رضا!
زائـر قبـرت بَـرَد فخـر بـه بیتالحـرام
سائل کویت کند ناز به سلطان، رضا!
مـور اگــر خرمـن بـذل تــو را بنگـرد
دانه نمیگیرد از دست سلیمان رضا!
اگــر بخوانـی مــرا و گــر برانــی مـرا
نمیروم از درت، قسـم به قرآن رضا!
عـالـم امکـان بــود نگیــن انگشتـری
مـزار تـو خاتـم عالـم امکان رضـا!
دلم
هوای سرد زمستان مشهدالرضا میخواهد
نیمه های شب
کتاب ادعیه سبز
زمزمه صلوات خاصّه
و مزه کردن شوری اشک...
السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا ایها الامام الرئوف
اما هنوز تموم نشده است، هنوز هزاران کیلومتر آن طرفتر شهر مقدسی است که مردم آرام آرام با پای عاشقی، زیر باران در حال سینهزنی و اشک ریختن قدم پشت قدم بر میدارند تا 30 صفر المظفر خود را به قطعه از بهشت برسانند.
آخرین روز ماه غم بار صفر، وعده گاه شیعیان جهان است که در بارگاه ملکوتی ثامن الحجج(ع) گرد هم آیند تا با امام خود عهد ببندند که ماه های دیگر را نیز میهمان سفره معارف اهل بیت(ع) بمانند. در مطاف هر چیزی میتوانند این عهد را یاد آور شود، خواه نمایی از ارادت باشد یا رایحه ای از عطر خدمت
یا امام رئوف، تو صدای غریب خراسانی در هیاهوی بی سرانجام فریادها. تو آن نخل تناوری که شاخه های ابدیات را خزانی نیست. خیابان های نور، به گلدسته های به خورشید رسیده ات ختم میشوند. تو آرامش دل های زخمی و بی قراری هستی که طنین ناله هایشان، در جان ضریحت می پیچد
شهادتت ...
روز مرگ من است
صبری بده
شهادت امام مهربان
حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام
تسلیت باد