اخ که چقدر دلم میخواست جای این کوچولو بودم الان،اگه میفهمید به کجا داره دست میندازه هیچ وقت بر نمیگشت پشت سرش را نگاه کنه و همین جور به اون ضریح مقدس می چسبید
یا امام رضا انقدر دلتنگ حرمت هستم اقا که ارزو میکنم کاش جای این بچه بودم
السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا
خیره می شوم به گنبد تو ...
خیره می شوم به آسمان رویاها ...
از صحن گوهر شاد تا ضریحت فاصله ای دریاییست
این روزها چقدر دلتنگ مشهد شده ام آقا !
با دل خود بال گشوده ام سمت ضریح ...
و چه زیباست زیارت نامه خواندن از در کنج دلم !
حریم طوس مگر طور وادی سیناست
که روی ماه رضا جلوه گاه خداست
چه کعبه ساحت قدسش مطاف اهل یقین
رواق صحن نو و کهنه مروه است و صفاست
پیمبران به طواف و فرشتگان در سعی
یکی به بذکر نماز و یکی به عرض دعاست
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا علیه السلام
هر دلی آمد کنار تو از اینجا برنگشت
گرچه مجنون بود... اما سوی لیلا برنگشت
یک نفر میخواست با گنبد نظر بازی کند
جلد شد.. دیوانه شد.. دیوانه اما برنگشت
زائری که هیچ همراهی به جز اشکش نداشت
بعد از اینکه اشک ها را ریخت تنها برنگشت
در کنارت مثل یک ماهی درون آب بود
بی تو بودن را نفهمید آخرش تا برنگشت
صبح.. بیماری دخیل پنجره فولاد شد
تو شفا دادی.. ولی آخر سروپا برنگشت
دوستم را اولین باری که آوردم حرم
تا دم ِ برگشت با ما بود.. با ما برنگشت
راستی آقا همان آهو که ضامن بوده ایش
آخرش برگشت پیش مادرش یا برنگشت؟!
این باران نیست که تبعید مىشود؛ این زمین است که گاهى قسمتى از آن، از سرزمین باران فاصله مىگیرد. تحول، ارمغان شکوهمند دستهاى اوست.
هر چند گاهى چتر سیاهى، ناجوانمردانه، عقلى یا احساسى را از نفس کشیدن باز دارد، اما چه قسمت از مملکت حضرت باران در سیطره چتر است؟ مگر نه آنکه حکومت حضرتش، حکومت بر قلبهاست؟!
دلم نمیگیره وقتی کسی نیست
چون شما هستی ...
ناراحت نمیشم
وقتی کسی نمی خونه حرفامو...
از اولم این قرارم نبود
دوست داشتم شما منو ببینی
شما منو بخونی آقا !
شما اینقدر مهربونی
که میدونم میبینیم
که میدونم هستی
ولی من ...
مثل همیشه
منو ببخش آقا !
ببخش که نیستم
ببخش که حواسم پرته ....
عاشق رضا