مناره يا منار در لغت يعني جاي نور و روشنايي و در اصطلاح بنايي است بلند كه از قديم بر فراز ايوان اصلي مسجدها ، زيارتگاهها و مدارس ديني متداول بوده و از آن براي پرتو افكني و اذان گويي استفاده مي شده است علاوه بر اين مناره يا گلدسته نمادي از مهم ترين عناصر معماري است كه جايگاه ويژه اي در فرهنگ معماري اسلامي و آداب و سنن اجتماعي ايران دارد بنابراين پيش از انكه مناره در كنار مسجدها جهت اذان گويي ايجاد شود به عنوان برجهاي راهنمايي بوده كه مسافرين را هدايت مي كرده و در مواردي ميل نشان راهنما به حساب مي آمده است