احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

2. بررسي آثار سده هاي ميانه

1-2. گسترش مناقب نگاري و آغاز تاريخ نگاري فارسي درباره ي ائمه در سده ششم

8. انواع مواجهات امام رضا (عليه السلام) با صاحبان ديگر اديان

آن گونه كه در بخش منابع پي گيري آراء امام (عليه السلام) در رابطه با پيروان اديان ديگر بيان شد، متن باقي مانده از مناظرات آن حضرت با جاثليق، رأس الجالوت، هربذ و برخي از صاحبان فرق، از مهم ترين منابع در اين زمينه به شمار مي رود. وجود انبوهي شاخصه هاي ويژه در اين مناظرات، ناگزير التفاتي متفاوت را نيز طلب مي كند.

9. تربيت در دوره نوجواني و جواني

1-9. حق تكريم و احترام جوان و نوجوان

اصل كرامت و حرمت انسان و لزوم حفظ آن در لسان و عمل نبوي و علوي سخت مورد توجه بوده. در روايتي رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: كسي كه به برادر مسلمان خود احترام نهد خدا را احترام كرده است.(1) و نيز اميرالمؤمنين (عليه السلام) فرموده است: با مخاطب خود پسنديده و مؤدبانه سخن بگوييد تا او نيز محترمانه جوابتان را بگويد.(2)

مقدمه

دوران زندگاني امام رضا (عليه السلام) ( 148-203ق) - به خصوص برهه زماني امامت ايشان- را مي توان عصر ظهور و بروز اديان و فرقه ها نام نهاد.

مقدمه

نگاهي فراگير به قرون متقدم و ميانه اسلامي البته با رويكردي تحليلي- كتابشناسانه، دشواري هاي خاص خود را دارد. در اين ميان موضوع كتاب شناسي آثار مربوط به امام رضا (عليه السلام) و همچنين جايگاه ايشان در ادبيات مكتوب اين دوره از اين مقوله مستثني نيست.

4-3. همراهان سفر
در برخي روايات راوياني به نقل جرياناتي پرداخته اند كه در ضمن سفر امام رضا (عليه السلام) اتفاق افتاده است و آنان به جهت همراهي با ايشان ديده ها و شنيده هاي خود را نقل كرده اند. از جمله:

اهل بيت (عليهم السلام) به عنوان حافظان سنت نبوي كه در قالب احاديث آن حضرت (صلي الله عليه و آله و سلم) تبلور يافته، اهتمام ويژه اي به حفظ اصالت احاديث نبوي داشته اند و همواره كوشيده اند، آسيب هايي كه عمداً يا سهواً از سوي افراد يا نحله ها و جريان هاي مختلف با انگيزه هاي گوناگون بر احاديث نبوي عارض گرديده، معرفي كرده تا با زدودن آنها چهره تابناك سنت ناب نبوي از ميان احاديث آن حضرت نمايان شود.

مقدمه

موضوع تمامي رسالت هاي آسماني انبياء الهي، انسان و تربيت همه جانبه او براي نيل به كمالات بوده، تا بتواند در پرتو تزكيه (2) و تعليم، آيينه تمام نماي اسماء‌ و صفات الهي باشد و كوس خليفة اللهي را سر دهد. تربيت امري است كه در انسان امكان تحقق و ظهورش وجود دارد چه آن كه اگر او تربيت پذير نمي بود، ارسال رُسل و انزال كتب از يك سو و بهره مند كردن او از نعمت بزرگ عقل از سوي ديگر، لغو و عبث مي نمود در حالي كه برنامه تربيت انسان با تدبير حكيمانه حضرت حق عزوجل، تهيه و با تلاش انبيا و اولياء به اجرا درآمده است.