احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

امام رضاعليه السلام از شجره پاكى بود كه خداوند آن را گرامى داشته و در آن‏براى امّت محمّدصلى الله عليه وآله بركت قرار داده و فرموده است :
( ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِن بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ) (1)
"نسلى برخى از برخى و خداوند شنوا و داناست. "
خداوند يحيى بن زكريا را به واسطه حكمت بالغه خود و نيز براى‏گراميداشت زكريا به پيامبرى برگزيد و حكم نبوّت را در ايّام كودكى‏اش‏به وى ارزانى داشت. همچنين مريم صديقه را به هنگامى كه مادرش او رادر شكم خويش نذر خداوند كرد و براى خدا آزاد ساخت برگزيد و نيزعيسى پسر مريم را براى گراميداشت مادر صديقه‏اش به پيامبرى‏برانگيخت و عيسى در گاهواره لب به سخن گشود و گفت : من بنده خدايم‏و او مرا كتاب داد.

از اين روح پاك، خلق و خويى بزرگ به چشم مى‏خورد كه كتابهاى‏تاريخ شمه‏اى از آن را براى ما بازگو كرده‏اند. و مگر نه اين است كه بوى‏خوش نشانه گل و نور، نشانه خورشيد است ؟ و آيا ايمان چيزى جز عشق‏و نشانه عشق چيزى جز همين اخلاق نيكوست ؟ !
آن‏حضرت‏عليه السلام در قلّه فروتنى و خوش‏رفتارى با مردم بود. ابراهيم بن‏عبّاس در اين باره چنين مى‏گويد : هرگز نديدم كه امام رضا در گفتار خودبه كسى بى‏احترامى كند. هيچ‏گاه نشد سخن كسى را قطع كند و اجازه مى‏دادتا شخص خود از گفتار بازايستد و هرگز دست رد بر سينه كسى كه‏ مى‏توانست حاجتش را روا كند، نمى‏زد.
 

در فرهنگ اسلامی از لحظات عمر به عنوان فرصت هایی طلایی و نعمت های بی بدیل یاد شده است که در صورت هدر دادن آن دیگر قابل بازگشت نبوده و قابل جبران نیست.

عمر سرمایه با ارزشی است که برای ساختن دنیا و آخرت انسان باید بهترین بهره را از آن جست. مقاطعی از این سرمایه ارزشمند و خدادادی، مثل نوجوانی، جوانی و دوران تحصیل، بدلیل اینکه آمادگی و فراغت انسان برای بهره برداری مناسب و سودمند بیش از مواقع دیگر است، از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد. اهمیت دادن به وقت و ارزش قائل شدن برای آن در سیره پیشوایان همواره مورد تاکید فراوان قرار داشته است. پیامبرگرامی اسلام و ائمه بزرگوار (ع) هم بارها مردم را به غنیمت شمردن فرصت ها و اهمیت دادن به وقت و استفاده صحیح از آن توصیه کرده و گذر زمان را همچون گذر ابر توصیف نموده و ما را به بهره گیری صحیح از زمان سفارش نموده اند. (1)

چهار تن از امامان شيعه فرصت نشر اسلام را پيدا كردند. اين چهار تن‏عبارت بودند از امام على، امام باقر، امّا جعفر صادق و امام رضاعليهم السلام. اگر چه تمام ائمه در اين مهم كوششهايى بخرج داده‏اند، اما شرايط براى‏اين چهار تن بيش از ديگران آماده بود.
پيش از اين، در شرح زندگانى و سيماى امام باقر از علم ائمه و منابع‏متعدد آن سخن گفتيم و در اينجا نيازى به تكرار آن نمى‏بينيم و در اينجاتنها در باره افق‏هاو كرانه‏هاى علم و دانش امام رضا كه از احاديث آن‏حضرت به دست مى‏آيد، به بحث و گفتگو مى‏پردازيم.
يقطينى روايت كرده است :
 

مرحوم شيخ صدوق رضوان اللّه تعالى عليه ، به نقل از ريّان بن صَلت آورده است :
گفت : پس از آن كه مدّتى در خدمت مولايم ، حضرت علىّ بن موسى الرّضا عليهما السلام بودم ، روزى خواستم كه به قصد عراق مسافرت كنم

روزى حضرت علىّ بن موسى الرّضا عليهما السلام در جمع عدّه اى از دوستان و اصحاب خود فرمود: امام و پيشواى جامعه داراى علائم و نشانه هائى است ، كه برخى از آن عبارت است