این شکوه و جلال که در بارگاه امامان میبینی!
این دلهای مشتاق که شیفته زیارت اهلبیت رسول صلیاللهعلیهوآله مییابی!
این چشمان خسته و رمد دیده که با نگاه به ضریح علی بن موسی الرضا علیهالسلام بیاختیار به بارش مینشیند و نشاط و معنویت میآفریند.
این پاهای خسته که مسافتهای طولانی راه پیموده و چون به حریم حرم رضوی میرسد، خستگی از یاد میبرد و ساعتها با احترام و ادب در برابر امام میایستد و شاهد گفتگوهای بیریا و خالصانه زائران، با مهربانِ غریب نواز میشود.
هیچکدام بیدلیل نیست!