راوی: آیت الله حائری تهرانی
چند سال قبل من گرفتار بیماری قلبی شدم، متخصصین قلب نظرشان این بود که باید عمل قلب باز صورت گیرد، آن زمان در ایران عمل قلب باز راحت انجام نمی شد، زیرا وسایل انجام این عمل و تخصصش کم بود. پس ناگزیر باید برای چنین معالجه ی سختی به خارج می رفتم و این سفر نیاز فراوانی به هزینه داشت.
متحیر مانده بودم که چه کنم؟ با خود گفتم به مشهد می روم از حضرت رضا علیه السلام تقاضای شفا می کنم. به مشهد آمدم و مانند دیگر مریض ها پشت پنجره پولاد متوسل شدم و التجا و التماس کردم. یک شب تا به صبح بیدار ماندم در سجده ی نماز صبح بشارت سلامتی خود را شنیدم و در خود احساس سبکی و راحتی کردم و این توسلات را مادام که در مشهد بودم، برقرار داشتم. بعد از مراجعه به تهران پیش دکتر معالج رفتم، بعد از معاینه دکتر شگفت زده شد. گفت: هیچ آثار بیماری در شما دیده نمی شود، از آن تاریخ تاکنون عارضه ی قلبی به سراغ من نیامده است، عنایت حضرت رضا عیه السلام این طور است.
منبع: کتاب ذره و آفتاب، معاونت تبلیغات و ارتباطات اسلامی آستان قدس رضوی
