نام مبارکش محمد معروف به تقی وجواد است ، پدر علی بن موسی الرضا (ع) و مادرش سبیکه (خیزران) است او در سال 195 هجری قمری درمدینه منوره متولد شده است،امام جواد (ع) هنگام شهادت پدر درآخر ماه صفر سال 203 هجری قمری حدودا 8 ساله بود ،که تصدی مقام امامت به ایشان انتقال يافت، در سال204 هجری قمری مأمون ، مرو ، را به سوی بغداد ترک کرد و آنجا را پایتخت خود قرار داد وی در همین سال امام جواد(ع) را از مدینه به بغداد فراخواند . و بین امام جواد (ع) و قاضی القضات بغداد، یحیی بن اکثم با حضور علما و فقها جلسات بحث و مناظره تشکیل می داد ،امام (ع) که در این زمان، نه، سال داشت ، با سربلندی از مناظرات بیرون می آمد. پس از آن زمینه ازدواج امام جواد(ع) با ام الفضل دخترش را فراهم کرد. بنظرمی رسد، هدف مأمون از این ازدواج،کنترل امام (ع) در درون منزل واستفاده از موقعیت اجتماعی وعلمی امام وبه نوعی تبرئه خود در شهادت علی بن موسی الرضا ع) است، که مردم وی را متهم به قتل می دانستند.در سال 205 هجری قمری امام جوادع) همراه همسرش ام الفضل از بغداد به مدینه بازگشت. ام الفضل بچه دار نمی شد،و امام (ع) در سال 211 هجری قمری با سمانه مغربیه ازدواج کرد و ثمره آن تولد تعدادی فرزند از جمله ،امام هادی (ع) وحکیمه خاتون بود، امام جوادع) به همراه ام الفضل در ایام حج از مدینه به مکه سفر کردند ،و امام هادی (ع) نیز ایشان راهمراهی می کرد پس از اتمام مراسم حج به مدینه برگشتند . دراین میان تعدادی به امام جواد (ع) حسد برده وجهت تثبیت موقعیت خود، به معتصم گفتند ،باتوجه به وضعیت خاص محمد بن علی الجواد ، ومناظرات وبحث های علمی وی ، کم کم مردم به آن حضرت توجه مي کنند و خلافت از خاندان تو به خانواده آل علی منتقل مي گردد ، معتصم عباسی تحت تأثیر قرار گرفته و از حضرت جواد (ع ) دعوت کرد، از مدينه به بغداد بيايد .امام( ع) در محرم سال 220 هجر قمری ، هنگام خروج از مدینه،فرزندش حضرت هادی( ع) را وصی خود قرار داد و به همراه همسرش ام الفضل وارد بغداد شد. معتصم ابتدا از امام ع) به خوبی پذیرائی کرد و لکن پس از کوتاه اورا تحت فشار قرارداد ورفت وآمده های وی را زیر نظر قرار داد، در نهایت با تحریک همسرش ام الفضل و با همدستی برادرش جعفر بن مأمون سمّی را در انگور رازقی تزریق کردند و برای ام الفضل فرستادند. ام الفضل نیز آنرا در میان کاسه ای گذاشت و جلو همسر جوانش امام جواد(ع) نهاد و از آن توصیف بسیار نمود. سرانجام امام جواد (ع) از آن انگور خورد و طولی نکشید آثار سم را در جگر خود احساس کرد و کم کم درد شدیدی بر او عارض شد. در همان حال، ام الفضل از کرده خویش پشیمان شد و به گریه افتاد. حضرت به او فرمود: چرا گریه می کنی؟ اکنون که مرا کشتی، گریه تو سودی ندارد. این را بدان که به خاطر این خیانتی که کردی، به چنان دردی مبتلا شوی که هرگز علاج ندارد و چنان به فقر و تنگدستی مبتلا گردی که جبران پذیر نباشد.بر اثر نفرین آن حضرت، دردی در ام الفضل پدیدار گردید و همه اموالش را در راه معالجه آن مصرف کرد و به فقر و بدبختی افتاد و به بدترین شکل مُرد سرانجام امام جواد (ع)،سال220 هجری قمری درسن 25سالگی به وسیله سم به شهادت رسید ، دوره امامتش 17سال بوده است. قبر مطهرش درکاظمين است ،ودرپتشت سر قبر منور جدش حضرت موسی بن جعفر (ع ) دفن گردیده است .
منبع : کتاب یاحسین کربلا ، نوشته حجت الاسلام علی اسماعیلی کریزی
برچسبها: