سال اقتصادمقاومتی ،اقدام وعمل مبارک

منطقه رهایی یا بوی خیمگاه کربلا

مقداری پیاده رفتیم. کم کم خورشید داشت غروب می‌کرد و با احتیاط به مکانی رسیدیم که اصطلاحا آنجا را منطقه رهائی می‌نامیدند. یعنی بعد از نیروهای خودی و نرسیده به خطوط مقدم دشمن، جائی که بسیار حساس بود و تپه‌های خاکی اطراف را استتارکرده بودند. همه آهسته حرف می‌زدند، مبادا صدا به گوش دشمن برسد. لحظاتی بسیار معنوی بود. همه به فکر چند ساعت آینده یعنی اعلام رمز عملیات و هجوم به دشمن بودند. پنجه‌های سرخ مرگ قابل رویت بود. هرکسی امشب را آخرین شب زندگی خود احساس می‌کرد. بچه‌ها از یکدیگر حلالیت می‌طلبیدند. فرماندهان از نیروها طلب رضایت می‌کردند و گاهی دو نوجوان بسیجی که هنوز موی پشت لب آنها نروئیده بود، با همان اسلحه و تجهیزات حمایل شده، دستهای کوچک و معصوم خود را به گردن یکدیگر انداخته و در حالی که اشک شوق ازگوشة چشمشان سرازیر بود، یکدیگر را در آغوش کشیده و از هم حلالیت می‌خواستند. هیچ کس از مرگ نمی‌ترسید. حالت معنوی زیبائی برهمه حاکم بود.

گاهی دعا می‌خواندند. گاهی شعری زمزمه می‌کردند. گاهی نماز می‌خواندند و دستهای خود را بطرف آسمان بلند می‌کردند و چنان سیم ارتباطی آنها به عالم بالا و چشمه فیض خداوند وصل می‌شد که هیچ چیز جز او را نمی‌دیدند و این جمله نیز در برخی دعاهای دست خوانده می‌شد.

الهم ارزقنی زیارة قبر الحسین فی الدنیا و شفاعته فی الآخره

انسان به یاد شب عاشورای حسینی و زمزمه اصحاب ابا عبدالله الحسین(علیه السلام) در صحرای عاشورا می‌افتاد. بوی خیمگاه کربلا استشمام می‌شد. آن شب (یدرک و لا یوصف است) و خدا را شکر و سپاس فراوان که این خس را به آن میقات فرا خواند. هر چند لیاقت سیرآب شدن از زمزم او را نیافتم. زیرا شها دت لیاقت می‌خواهد و گنهکاری چون من، کی تواند در زمرة آنان قرارگیرد.

علی‌ای‌حال ساعتی از غروب آفتاب گذشته بود. همه نماز‌ها را با جماعت یا انفرادی خواندند و سر بر سجده شکر گذاشتند و بدرگاهش نالیدند و آماده حرکت شدند. گردان ما که گردان جند الله بود، فرمانده بسیار خوب آن، آقای اکبر شاکری بود. همانطورکه نیرو‌های گردان با ستون یک به طرف خطوط مقدم در حرکت بودند، ایشان در کنار نیروها حرکت می‌کرد و به آنها روحیه می‌داد. مثلاً می‌گفت: بروید که پیروزید /توکل به خدا داشته باشید / خسته نباشید. این جملات آهسته ایشان با رعایت مسائل امنیتی و حفاظتی بسیار مؤثر و مغتنم بود و گاهی از اول ستون هر نفری به پشت سری خودش می‌گفت: دعا کنید یا صلوات بفرستید یا لا اله الا الله بگوئید و این پیام تا آخر صف می‌رسید و قرار بود هرکسی با دست خود لباس نفر جلوئی را رها نکند. زیرا در تاریکی شب ممکن بود، نیروهای گردان یکدیگر را گم کنند و یا کسی در بین صف خواب بیفتد و بقیه از عملیات عقب بمانند. گاهی عراقی‌ها منور می‌زدند و منطقه روشن می‌شد. همه مجبور بودیم روی زمین بخوابیم یا حد اقل بنشینم تا دشمن نتواند، شناسائی کند. منطقه عملیاتی منطقه والفجر مقدماتی بود.

در حال حرکت به طرف خط مقدم که ستون پیش می‌رفت. تپه‌ها رملی بودند. انسان پایش را جلو می‌گذاشت به خیال اینکه جلو هموار است. لکن گاهی دو سه متر پائین می‌افتاد. بعد معلوم می‌شد که زمین همکف تمام شده و از تپه سرازیر شده‌اند. چون رمل بود به کسی آسیبی نمی‌رسید. آن شب تقریباً تا صبح پیاده روی ادامه داشت و طوری نیروها خسته شده بودند که اگرستون یک دقیقه توقف می‌کرد، افراد همانطور ایستاده خوابشان می‌برد و اگر یک نفر در بین ستون خواب می‌ماند، بقیه جا می‌ماندند.

منبع : کتاب خاطرات زیبا نوشته حجت الاسلام والمسلمین  علی اسماعیلی کریزی

شرکت در عملیات رزمی

من به عنوان دادستان سپاه به منطقه اعزام شده بودم و شهید سلیمان کیا به عنوان دادیار دادسرای پاسداران مستقر در منطقه جنوب، جانشین اینجانب بود. با هم تصمیم گرفتیم که به عنوان نیروی بسیجی در عملیات شرکت کنیم؛ لکن به هر یک از مسئولین که می‌گفتیم اجابت نمی‌شد و می‌فرمودند شما برای پشت جبهه لازم هستید. لکن دلمان نمی‌آمد شرکت نکنیم. نهایتاً رفتیم به گردان جندالله که آقای اکبر شاکری از پاسداران کاشمر فرمانده گردان بود و از ایشان خواهش کردیم ما را جزءگردان خودش شب عملیات به خط ببرد. وی موافقت کرد.

لباسهایمان را عوض کردیم و لباس پرافتخار بسیجی پوشیدیم. پوتین به پاکرده و اسلحه و کارت و پلاک وکلاه آهنی و سایر ملزومات انفرادی را گرفتیم و ما را به گروهان آقای نجفی معرفی کرد. فرمانده تیپ آ قای عباس شاملو بود. لکن اطلاع نداشت که من به عنوان بسیجی عادی لباس پوشیده و در جمع آنها سازماندهی شده‌ام. زیرا ممکن بود، مانع رفتنم به خط مقدم شود. لذا اینجانب و شهید سلیمان کیا که بچه کرج بود و در عملیات بعدی شهید شد، با هم حرکت کردیم. درحالی که کلاه آهنی به سر و پیشانی بند یا حسین و یا مهدی روی آن بسته بودیم و اسلحه کلاش بدوش، همراه تجهیزات انفرادی از قمقمه آب گرفته تا خشاب اضافی و جیره جنگی همراه داشتیم.

جالب اینجا بود که بسیاری از فرماندهان و مسئولین را روز حرکت به طرف خط مقدم دیدم. ولی هیچ کدام از آنها چون لباس و تیپ من تغییرکرده بود، مرا نشناختند. همه‌اش دلهره داشتم مبادا مرا بشناسند و از خط مقدم و درک شب عملیات محروم شوم. پس از سخنرانی فرماندهان و مسئولین در میدان صبحگاه بر اساس سازماندهی قبلی، به ماشینها سوار شدیم و تا جائی که امکان داشت جلو رفتیم. سرانجام ما را از ماشین پیاده کردند. زیرا دیگر ماشینها قادر به رفتن نبودند.

منبع کتاب خاطرات زیبا نوشته حجت الاسلام والمسلمین علی اسماعیلی کریزی

دیداری تازه از خوزستان

اواخر سال 61 در یک ماموریت چند ماهه از مشهد عازم خوزستان شدم. محل استقرار دادستانی سپاه منطقه (8) اهواز واقع در خیابان کیان پارس بود. لشکر 5 نصر در پادگان 92 زرهی اهواز مستقر بود و قرارگاه تاکتیکی بعد از سایت چهار و پنج استقرار داشت و فرمانده لشکر نصر در آ ن زمان سردار حمید‌ی نیا بود. یک روز که به محل قرارگاه رفته بودم، مرحوم آیت الله میرزا جواد آقای تهرانی را در محل قرارگاه زیارت کردم و یکی از نیرو‌های ستاد که فکر می‌کنم شهید فرودی بود، از ما دعوت کرد که برای یکی، دو شب دیگر در محل قرار تاکتیکی حضور داشته باشیم و به ما فهماند که عملیات بزودی انجام خواهد شد.

منبع : کتاب خاطرات زیبا نوشته حجت الاسلام والمسلمین علی اسماعیلی کریزی

به گزارش پایگاه اینترنتی بسیج، یکی از دسته بندی های معمول در روانشناسی برای سطوح ادراکی انسان، سطوح بینشی، گرایشی و رفتاری است. همچنین در علوم تربیتی با توجه به اهداف رفتاری، به برنامه ریزی برای ساخت و تغییر بینش ها و گرایش ها برای تأثیر در رفتارها پرداخته می شود. به همین نسبت برای برنامه ریزی های اجتماعی نیز، هدف اصلی رفتارها و اقدامات است و سیاست ها و برنامه ریزی ها برای این تغییر پرداخته می شوند.

بحث از اصلاحات اقتصادی در رفتار مصرف کننده، حرکت به سمت تولید ملی، جهاد اقتصادی و سیاست های اقتصاد مقاومتی از سال 1388 تا کنون شروع شده و هم اکنون در سال 1395، مقام معظم رهبری، مطالبه مردم را به سمت اقدام و عمل سوق داده اند. از مجموع این جهت گیری ها فهمیده می شود که حرکت به سمت اصلاح اقتصادی در همه ابعاد در طول 7سال رخ داده و اکنون باید منتظر همان عینیت هایی باشیم که در جریان پیشرفت اسلامی- ایرانی انتظار می رود.

همانطور که در یادداشت چرا «اقتصاد مقاومتی، نیست!»، گفته شد، برخی از رفتارهای مصرف کننده ها، برخی از ساختارهای اقتصادی و برخی از تصمیم های دولتمردان، هنوز به سمت اقتصاد مقاومتی نیامده، و از آنجایی که رفتار مصرف کننده و ساختارهای اقتصادی می تواند پیامد شکل گیری اقتصاد مقاومتی باشد، بنابراین وجود عزم هایی برای اقتصاد مقاومتی مهمترین پیش نیاز اقدام و عمل است. عزم به معنی تصمیم جدی انسان بر کاری که پیش از آن مورد تفکر قرار گرفته است[1]. در اقتصاد مقاومتی، عزم یعنی برنامه ریزی برای تقویت تولید داخل، تصمیم مردم برای مصرف کالای داخلی، اصلاح الگوی مصرف، کیفی سازی محصولات داخلی و ...؛ اما چه چیزی موجب شکل گرفتن عزم شده و چه چیزی عزم را برهم می زند؟

اگر عزم را نقطه اتصال گرایش ها به رفتارها بدانیم، به نظر می رسد عزت نفس همان احساسی است که هر انسان و جامعه ای را برای حرکت های پیشرونده و تلاش بیشتر، آماده می کند. البته در نظر گرفتن اهداف بلند و متعالی هم در این جهت مهم بوده و انسان را تهییج می کند اما اگر احساس عزت نفس نباشد، فرد و جامعه نمی تواند امیدی برای رسیدن به اهداف بلند داشته باشد و در مقابل آن، احساس حقارت مطرح می شود. احساس حقارت همیشه نسبت به دیگری تعریف می شود و عزت نفس یا غرور هم در بازیابی خویش نسبت به دیگری شکل می گیرد.

در علم روانشناسی، احساس حقارت[2] نه تنها بخشی از ذات و هستی انسان است، بلکه عامل تعیین کننده در تعریف هویت او قلمداد می‌شود. آدلِر پس از آزمایشات بسیار به این نکته پی برد که ۹۵% از مردم خود را در مقایسه با دیگران بی‌کفایت می‌بینند. او دریافت که نگاه انسان به خود و یا به عبارت دیگر ارزشیابی خویش در بیشتر موارد، حالتی منفی دارد. بنابراین احساس حقارت را به عنوان یکی از خصلت های بشری پذیرفت که به نظر می رسد، انسان ها در جریان تعلیم و تربیت به بازیابی استعدادهای خود رسیده و در دوران غرور جوانی با یک انقلاب درونی و در نظر گرفتن اهداف مهم و متعالی، می توانند به تلاش های بیشتر در جریان زندگی خود برسند.

وقتی احساس حقارت تبدیل به عقده گردید، علاوه بر اینکه امکان اصلاح و تبدیل آن به یک قدرت سازنده مشکل خواهد بود، بلکه به قدرت مخربی تبدیل خواهد شد که احتمال دارد شخص را به طرف جنایت و خیانت و خودکشی نیز سوق دهد. آدلر می‌گوید: احساس حقارت ممکن است هم اشخاص سالم و هم آنهایی که دچار عقده حقارت هستند را وادار به فعالیت کند، برای اشخاص سالم رسیدن به هدف، احساس برتری بوجود می‌آورد. ولی کسی که دچار عقده حقارت است، هرگز موفق نمی‌گردد و حتی با رسیدن به هدف‌هایش نمی‌تواند بر احساس ناتوانی و بی‌کفایتی خود مسلط شود.(دانشنامه رشد، تاریخ بازدید: 3/1/95) زیرا همیشه خود را ذیلی بر دیگری تعریف می کند.

اگر عقده حقارت در یک فرد شکل بگیرد، او هرچند اهداف متعالی برای خود تعریف کرده باشد اما هیچ گاه نمی تواند به تلاش بیشتری برای پیشی گرفتن از دیگران دست یابد.

اگر احساس حقارت در یک گروه، وجود داشته باشد، این گروه هیچ وقت نمی تواند جلو بیافتد.

اگر احساس حقارت در یک جامعه، شکل بگیرد، این جامعه محکوم به عقب افتادگی است. فرقی نمی کند که این جامعه رشد اقتصادی داشته باشد یا نداشته باشد، زیرا همیشه ذیلی بر کشورهای توسعه یافته قلمداد می شود. کشورهایی مثل ترکیه، مالزی، برزیل، هند و کره جنوبی همیشه ذیلی بر جریان توسعه غربی هستند زیرا در خط قطار غرب برای رسیدن به اهداف مشخص شده توسعه تمدنی حرکت می کنند.

در جریان توسعه، از آنجایی که ادبیات جهانی شدن، خط توسعه را برمبنای اروپا مداری و جلوداری آمریکا تعریف کرده بنابراین احساس حقارت در همه کشورهای جهان سومی و در حال توسعه وجود ذاتی خواهد داشت، زیرا الگوبرداری از ماده و صورت غرب، در نظریه پردازی و سیاست ورزی و برنامه ریزی های همه این کشورها و بلکه در گفتمان جوامع دیده شده و در برخی از گفتمان ها تبدیل به عقده حقارت شده است. این گفتمان را می توان از حرف های اندیشمندان آنها در مورد غربی شدن از موی سر تا ناخن پا[3]، یا از سیاست خارجی آنها در تنزل از همه اصول و ارزش هایشان برای خوش آمد غرب فهمید. احساس حقارت و دستیابی به عزت غیر از مسیر بندگی الله، موجب نفوذ تفکر باطلی در مومنین می شود که حزب اللهی ها را کنار زده و کافران را دوست خود می گیرند[4]. استدلال این می شود که اگر سودی هم به ما نرسد حداقل ضرر کافران را دفع کرده ایم[5].

نقطه اوج گفتمان غربی شدن برآمده از عقده حقارت در دوران پهلوی بر کشور ایران حاکم بود اما آنچه که برای کشوری همچون ایران نسبت به دیگر کشورهای در حال توسعه دارای اهمیت است، وجود انقلاب اسلامی به عنوان نقطه عطفی در جریان پیشرفت و توسعه تمدنی است. انقلاب اسلامی، نه تنها گفتمان غربی شدن را برهم زد بلکه گفتمان دیگری را در جریان توسعه تمدنی با توجه به عزت برگرفته از بندگی خدا[6] بوجود آورد که از آن به عنوان پیشرفت اسلامی- ایرانی یاد می شود. اقتصاد مقاومتی، فرمولی اقتصادی از ادبیات انقلاب اسلامی برای گذار از مراحل ساخت تمدن اسلامی است که جز با حفظ عزت نفس و روحیه انقلابی میسر نمی شود.

در جریان انقلاب اسلامی هم احساس حقارت ناشی از چشم داشتن به سرمایه ها و کالاهای تمدن غرب، می تواند چرخ های حرکت را کُند کند. احساس حقارت همچون موریانه، پایه های ساختمان جامعه انقلابی را می خورد. احساس حقارت، رشد علمی را کم می کند. احساس حقارت، بیکاری را زیاد می کند زیرا به جریان تولید و سرمایه گذاری داخل بی اعتماد است. احساس حقارت حتی جلوی شکفتن استعدادهای خودی را هم می گیرد زیرا همیشه ترس از خطر و اشتباه دارد، غافل از آنکه در اشتباهِ عقب ماندگیِ همیشگی فرو می رود. احساس حقارت، اجازه اقدام و عمل در مسیری غیر از اقتصاد تجربه شده غرب را نمی دهد. اقتصادی که طبقه سرمایه دار یک درصد و طبقه متوسط بیشتر را درست می کند. طبقه متوسطی که می خندند و سعی می کنند نفهمند که سرمایه هایشان به تاراج می رود. طبقه ای که همیشه بدهکار یک درصد خواهند بود و مهمترین دغدغه یشان سرگرمی هایشان است.

اقدام و عمل به عزت نفس که جوهره عزم است، نیاز دارد. عزت نفسی که به تازه کاران داخلی هم اجازه خطر و اشتباه می دهد. عزت نفسی که کالای ضعیف داخلی را بر مصرف کالای قدرتمند خارجی ترجیح می دهد. عزت نفسی که برای خودکفاشدن در مایحتاج اساسی مردم برنامه ریزی می کند. عزت نفسی که اجازه خام فروشی نفت را نمی دهد. عزت نفسی که همه دانش کشورش را برای پیشرفت به کار می گیرد. عزت نفسی که با کافران عهد شکن مماشات نمی کند...

[6] مَنْ کَانَ یرِیدُ الْعِزَّهَ فَلِلَّهِ الْعِزَّهُ جَمِیعًا إِلَیهِ یصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یمْکُرُونَ السَّیئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ أُولَئِکَ هُوَ یبُورُ«فاطر/10»

کسی که خواهان عزت است (باید از خدا بخواهد چرا که) تمام عزت برای خداست؛ سخنان پاکیزه به سوی او صعود می‌کند، و عمل صالح را بالا می‌برد؛ و آنها که نقشه‌های بد می‌کشند، عذاب سختی برای آنهاست و مکر (و تلاش افسادگرانه) آنان نابود می‌شود (و به جایی نمی‌رسد)!

سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّهِ عَمَّا یصِفُونَ«الصافات/180»

منزه است پروردگار تو، پروردگار عزت (و قدرت) از آنچه آنان توصیف می‌کنند.

به گزارش پایگاه اینترنتی بسیج، سیره و سبک زندگی معصومان،‌ که بر اساس تعالیم دینی به عنوان اسوه و الگو به جامعه اسلامی معرفی شده اند می تواند در ارائه مدل و سبک زندگی شایسته برای همه مسلمانان،‌کارگشا و موثر باشد. در این میان، سیره و سبک زندگی حضرت فاطمه،‌ یگانه دختر رسول خدا،‌ در عرصه شخصی و در عرصه خانواده،‌ که مبتنی بر تعالیم الهی و برگرفته از سنت رسول الله، می باشد؛‌ می تواند برای نسل امروز،‌ بویژه زنان و دختران جامعه اسلامی،‌ به عنوان الگوی معصوم و برتر،‌ معرفی گردد. هر چند این قلم و این نوشتار،‌ یارای وصف برترین زن عالم را ندارد،‌ لکن از باب احترام و ادب،‌ صحنه های از سبک زندگی فردی و سیره عبادی این بانوی گرامی را به مناسبت روز زن و ولادت ایشان، از منابع حدیثی اسلامی، به تصویر خواهد کشید،‌ بلکه تاسی به زندگی این بانوی معصوم و حوریه انسیه و بهجت قلب پیامبر خاتم،‌ چراغ راه زندگی باشد.

ولادت حضرت فاطمه

حضرت فاطمه زهرا در مکه‌ و در خانه برترین پدر و مادر،‌ چشم به جهان گشود. پیامبر مامور میشود به شکرانه این نعمت بزرگ در پیشگاه خداوند سبحان،‌سر تعظیم فرود آورد و نماز گذارد و قربانی نماید. (انا اعطیناک الکوثر،‌فصل لربک وانحر). نزول سوره کوثر و چنین تعابیر بلند مرتبه در حق فرزند دختر،‌ آن هم در عصر جاهلیت که نه تنها زن از کمترین حقوق انسانی برخوردار نبود،‌ بلکه تولد دختر،‌ مایه ننگ و سرافکندگی بود و دختران زنده به گور می شدند،‌ نشانگر جایگاه ارزشمند زن در مکتب اسلام است.

تربیت حضرت فاطمه در دامن وحی و والاترین مربی جهان آفرینش و عنایت الهی،‌ از او شخصیتی آفرید با جسمی صبور و قلبی به لطافت باران،‌ و در روزگار قحطی عاطفه برای فرزندان دختر،‌ اما پدر گرامی ایشان،‌در وصف فرزند دختر،‌چنین می فرمود:

بهترین فرزندان شما،‌ دختران اند[1]. و کسی که دختری داشته باشد و او را نیازارد و پسرانش را بر وی برتری ندهد،‌ بر بهشت وارد میشود.[2]

فاطمه،‌ آرامش بخش پیامبر

اینک ‌و بعد از رحلت مادر، نوبت فاطمه است که روشنایی بخش چراغ زندگی خاندان وحی باشد. دست های کوچک فاطمه،‌ شانه های پیامبر را نوازش می کند و پای مجروح پدر را که از آزار و اذیت های اهالی مکه،‌خونین می شد،‌ مداوا می کند. و آنگاه هم که نمی توانست از پیامبر،‌ در برابر طوفان حمله و اذیت های مشرکین مکه،‌ حفاظت نماید،‌ برای مظلومیت پیامبر،‌ می گریست.[3]

رفتار حضرت فاطمه با پدر،‌چنان مهربانانه و نوازشگرانه بود که پیامبر به او نشان "ام ابیها"،‌ داد. فاطمه در چشم پیامبر: آرامبخش و شادی قلب پیامبر (بهجه قلبی)،‌پاره تن (بضعه منی)‌نور چشم (نور عین)،‌ میوه دل و جان پیامبر (ثمره فوادی)، بود.

هر بار که بر پیامبر،‌ وارد می شد،‌ حضرت به او خوشامد می گفت‌ و هر دو دست اش را می بوسید و او را در جای خود،‌ می نشانید. از عایشه، در منابع حدیثی اهل سنت،‌چنین نقل شده است:‌

در حرف زدن کسی را شبیه تر از فاطمه به رسول خدا، ندیدم. هرگاه وارد می شد،‌پیامبر،‌ بر می خاست و به سویش می رفت،‌ او را می بوسید و به او خوشامد می گفت و دستانش را می گرفت و در جای خود،‌ می نشانید.

و اما این ارتباط عاطفی و محبت آمیز بین پدر و فرزند،‌دوسویه بود. و می تواند الگویی برای نسل جوان امروز،‌باشد. عایشه در ادامه، چنین، نقل می کند:

و هرگاه پیامبر بر فاطمه‌ وارد می شد،‌ ایشان نیز از جای بر می خاست و به سویش می رفت،‌ پیامبر را می بوسید و به او خوشامد می گفت و دستانش را می گرفت و در جای خود،‌ می نشانید.[4]

جنس چادر حضرت فاطمه گاهی از جنس پشم[5] و گاهی نیز از پارچه حریر (حله استبرق) بود. البته هدیه ای بود که همسر وی،‌ حضرت علی، به او بخشیده بود.[6] اما در خانه و در محیط منزل،‌ لباس رنگی می پوشید. (لبست ثیابا صبیغا).[7] و بر چشمانش سرمه می کشید.[8] از آنجا که پدر گرامی اش،‌حضرت محمد،‌ همواره از عطر و خوش بویی ستایش میکرد،‌ و می فرمود: بر محبوبیت آدمی،‌ می افزاید. حضرت فاطمه ‌نیز با تاسی از پدر،‌ در نخستین شب ازدواج،‌ در منزل ‌و هنگام نماز، ‌از عطر خوشبو،‌ استفاده می نمود.[9] اما چنان بود که بوی خوش عطر را از نامحرم ولو نابینا،‌ باشد،‌ مخفی می کرد و چنین می فرمود: "اگر او مرا نمی بیند،‌ من او را می بینم و او (شخص نابینا)،‌بوی مرا استشمام می کند".[10]

نقش نگین حضرت فاطمه

از پدر گرامی خویش،‌ رسول مکرم اسلام،‌ چنین نقل میفرمود: آن که نگین انگشترش، عقیق باشد، در خیر و نیکی است.[11] و خود نیز به تاسی از پدر،‌انگشتری عقیق از جنس نقره بر دست داشت.[12] که نقش نگین عقیق انگشتری حضرت فاطمه: "الله ولیّ عصمتی"،‌نقل شده است.[13]

رفتار فرزند حاکم اسلامی

به اقتضای زنانگی و استحباب مظاهر زینت برای زنان، حضرت فاطمه،‌ نیز ‌از این قاعده مستثنی نبود و دستبند،‌گوش‏واره و گردن‏بند‌، داشت اما وقتی وضعیت سخت اقتصادی عصر پیامبر و ندگی اصحاب صفه را مشاهده می نمود و از طرفی نیز به دلیل انتساب حضرت فاطمه به پیامبر،‌ به عنوان حاکم جامعه اسلامی،‌ ایجاب می نمود که فرزند حاکم اسلامی، ‌رفتار دیگری داشته باشد، بی درنگ زینت های ظاهری را در راه خدا می بخشید و به فقراء هدیه می نمود.[14]

این گونه رفتارها،‌می تواند الگو و سرمشق فرزندان حاکمان و مسوولین جامعه اسلامی باشد که تلاش کنند، سطح زندگی و رفاه خویش را با طبقه متوسط جامعه اسلامی،‌ همسو نمایند تا طعم زندگی فقراء جامعه را نیز درک کرده و همواره در جهت رفع مشکلات و کاستی های آنان، اقدام نمایند.

مهمان نوازی حضرت فاطمه

حضرت فاطمه و امیرالمومنین، آنچنان در مهمان نوازی و تکریم مهمان،‌ پیش قدم بودند که در شان و حق ایشان،‌ آیه ایثار، نازل گشت.[15] (یوثرون علی نفسهم ولو کان بهم خصاصه. سوره حشر،‌آیه 9). بوی‍ژه وقتی صله رحم، به مهمانی حضرت فاطمه،‌ دعوت می شدند،‌ حضرت ایشان،‌ به عنوان مدیر خانه و بانوی منزل، سعی میفرموند،‌ بهترین غذاها را از جمله گوشت‌،‌ در سفره مهمانی،‌ قرار دهند.[16]

غذاهای موردعلاقه حضرت فاطمه

غذاهای موردعلاقه حضرت فاطمه،‌ از جمله: ‌زیتون،‌ شیر،‌ مویز، گلابی،‌ خرما،‌کاسنی، حریره و گوشت،‌ نقل شده است. به فرموده امام صادق،‌ سبزی موردعلاقه رسول خدا،‌ امام علی و حضرت فاطمه، به ترتیب:‌ کاسنی،‌ ریحان و خرفه (الفرفخ و هی بقله فاطمه)،‌بوده است که به فرموده امام صادق،‌ و با کمال تاسف، به دلیل عناد بنی امیه با خاندان پیامبر (بغضا لنا و عدواه لفاطمه)،‌‌ به سبزی نادانان،‌ شهرت یافته بود.[17]

سیره عبادی حضرت فاطمه

عبادت و معنویت حضرت فاطمه،‌ چنان می نمود که خداوند متعال،‌ به وجود وی در مقابل فرشتگان الهی،‌ مباهات و افتخار میکرد (کانت الزهراء کثیره الخشیه من بارئها،‌بحیث یباهی بها الله امام الملائکه).[18] وقتی بر محراب نماز می ایستاد، همچون ستاره ای در آسمان برای ملائکه،‌می درخشید. در نیایش و دعا،‌ جمله معروف از زبان فرزند گرامی ایشان،‌ امام حسن مجتبی،‌ همچون مرواریدی میدرخشد که الجار ثم الدار.[19]

حضرت فاطمه و ساکن بهشت

حضرت فاطمه، به تلاوت قرآن، ‌عشق می ورزید و می فرمود: هر کس سوره های حدید،‌ واقعه و الرحمن را بخواند و در آن تدبر و اندیشه کند،‌ "ساکن فردوس"،‌خطاب میشود.[20] از همین انس حضرت فاطمه با قرآن بود که فضه، خادمه ایشان، تا بیست سال جز به قرآن،‌ تکلم نمی کرد. و هرگاه با وی گفتگو می شد،‌ جز به قرآن پاسخ نمی داد.[21]

تسبیح حضرت فاطمه

حضرت فاطمه، به امر و فرمان پدر،‌ همواره به تسبیح معروف به تسبیح حضرت فاطمه، بعد از هر نماز و قبل از خواب،‌ همت و ممارست، داشت.[22] این دعا و ذکر،‌ چنان قرب و منزلت دارد که به عنوان مصداق قرآنی الذکر الکثیر (سوره احزاب،‌آیه 41) می باشد[23] و ائمه و پیشوایان معصوم،‌ فرموده اند: ما، فرزندان خویش را به تسبیح حضرت فاطمه،‌ امر می کنیم همانطور که به نماز امر می کنیم.[24]

ختم قرآن قبل از خواب

علاوه بر تسبیح حضرت فاطمه، از یادگارهای ایشان به شیعیان، نقل حدیث سفارش پیامبر به حضرت فاطمه است که به دختر گرامی شان، فرمودند: دخترم، نخواب،‌جز اینکه چند عمل را به جای آوری ... از جمله:

با تلاوت سه مرتبه سوره توحید قبل از خواب،‌گویی اینکه ختم قرآن،‌ کرده اید و با گفتن تسبیحات اربعه،‌ گویی اینکه حج و عمره،‌ به جا آورده اید.[25]

حضرت فاطمه،‌ به سفارش پیامبر، در مابین الطلوعین،‌ بیدار بودند و معتقد بودند که روزی بندگان از فضل الهی در این ساعت (بین اذان صبح تا طلوع خورشید) تقسیم میشود و هرکسی در این ساعت، خواب باشد، از آن محروم می گردد.[26]

استجابت دعا در روز جمعه

حضرت فاطمه، به روز جمعه،‌اهمیت خاصی قائل بود. از فرزند گرامی ایشان، امام حسن مجتبی،‌ نقل شده است: گاهی می دیدم مادرم، شب جمعه را در رکوع و سجود برای خداوند متعال، تا صبح به عبادت می ایستاد.[27] و درباره یکی از زمان های استجابت دعا،‌می فرمود:

از پیامبر شنیدم: در روز جمعه،‌وقتی است که در آن زمان،‌ مسلمانی ازخداوند متعال،‌درخواستی را داشته باشد و خدواند آن را به اجابت نرساند. و آن زمان در روز جمعه،‌ هنگامی است که نیمی از آفتاب برای غروب کردن در افق،‌فرو برود. پس از آن بود که بانو،‌ از خدمتکارش میخواست هرگاه چنین لحظه ای فرا رسید، به وی اطلاع دهد تا وی به نیایش و دعا بپرازد.[28]

خانواده،‌کانون گرمی است که وجود فرزند به آن حلاوت و روشنی می بخشد. حضرت فاطمه چهار فرزند داشت. دو پسر (حسن و حسین) و دو دختر (زینب و ام کلثوم). در تربیت فرزند،‌از همان لحظات آغازین تولد فرزند،‌دقیق ترین دستورات اسلامی را به تاسی از گفتارهای پدر گرامی خویش،‌عمل می نمود. منابع اسلامی چنین نگاشته اند:

حضرت فاطمه،‌هرگاه صاحب فرزندی می شد، در گوش فرزند‌، ‌اذان و اقامه می گفت و به سنت و دستور موکد اسلام،‌در روز هفتم برای فرزند در راه خدا،‌عقیقه می نمود. آنگاه سر نوزاد را می تراشید و به وزن موهای سر نوزاد،‌ نقره یا طلا به فقراء می بخشید. و بخشی از گوشت قربانی عقیقه را به قابله ها ‌می بخشید و با مهمانی دادن، دیگران را در شادی خویش‌،‌سهیم می نمود.[29]

به فرمان پیامبر،‌برای جلوگیری از آسیب های دیگران و چشم زخم، فرزندان خویش را به دعای تعلیمی پیامبر، (اعوذ بکلمات الله التامه من شر کل الشیطان و هامّه و من کل عین لامّه)، تعویذ می نمود.[30] گاهی اتفاق می افتاد که اگر فرزند،‌ بیمار می گشت،‌ برای بهبودی، او را نزد پیامبر برده و از وی طلب دعا میکرد.[31] و اگر بیماری،‌ شدید می شد،‌ برای شفای فرزند،‌نذر می کردند.[32] و چنین شد که سوره دهر،‌در حق ایشان و  خاندان اهل بیت، نازل گردید.[33]

حضرت فاطمه در خانه، با بچه ها،‌بازی میکردند و گاهی از اشعار عبرت آموز،‌ برای تربیت فرزند نیز سود می جستند. گاهی نیز، فرزندان خویش، حسن و حسین خردسال را به مسجد پیامبر،‌می فرستادند تا از همان کودکی با معنویت پیامبر،‌انس بگیرند، به سخنرانی پیامبر،‌گوش فرا داده و آنگاه در بازگشت به خانه،‌برای مادر،‌ بازگو می کردند.[34]

حضرت فاطمه، هیچ امری را بر تربیت فرزند،‌مقدم نمی کرد و حتی در هنگام تزاحم امور منزل با نگهداری فرزند، امور منزل را وانهاده و به امر فرزند،‌همت می گماشتند.[35] این سیره و رفتار حضرت فاطمه،‌می تواند الگویی برای زنان امروز جامعه باشد که با اندک بهانه ای، امر خطیر و سرنوشت ساز تربیت فرزند را رها کرده و به امور دیگر،‌همت می گمارنند.

حضرت فاطمه و عدم تحمیل خواسته ها بر همسر

یکی از عوامل قوام‌،‌ دوام و گرمی کانون خانواده‌، قانع بودن زن نسبت به وضعیت مالی و اقتصادی همسر و عدم تحمیل خواسته ها بیش از توان همسر است. پیامبر اکرم،‌این اصل اخلاقی را به دختر خویش،‌ تعلیم داده بود. از این رو،‌ درخواستی از علی علیه السلام،‌ نمیکرد که بیش از توان او باشد و یا او را وادار به تکلف نماید. شاه بیت کلام حضرت فاطمه در زندگی مشترک و نگاه اقتصادی به کانوان خانواده،‌چنین بود:

یا علی،‌ من از خدا حیا می کنم که آنچه در توان شما،‌ نیست بر شما تحمیل کنم.[36]

حضرت فاطمه و کار در خارج از خانه

با تشکیل خانواده وزندگی مشترک،‌ طبیعی است که کارها بین زن و مرد،‌تقسیم میشود. زندگی حضرت فاطمه و امام علی،‌نیز از این قاعده،‌ مستثنی نبود. به فرمان پیامبر،‌ امور داخل منزل به حضرت فاطمه و امور خارج از منزل به امام علی،‌ سپرده شد. حضرت فاطمه به قدری از همنشینی بی مورد با نامحرمان،‌ بیزار بود که وقتی این نوع تقسیم کار را از پیامبر،‌ شنید،‌ خوشحالی خویش را چنین ابراز نمود:

هیچ کس جز خداوند، میزان سرور و شادی ام را از اینکه رسول خدا مرا از هم دوشی و معاشرت با نامحرمان،‌ معاف کرد،‌ نمی داند.[37]

آشکار است وجود مبارک پیامبر،‌با توجه به شرایط مرد و زن و تفاوت های طبیعی روحی و جسمی،‌ این گونه وظایف زندگی مشترک را بین مرد و زن،‌تقسیم کرد.

اصالت دادن به فعالیت در خانه همراه با رشد معنوی و علمی بانوان و زنان جامعه اسلامی، سنت فرخنده ای است که با ساختار روحی و جسمی زن و مرد نیز سازگار است. اما غرب با توجه به نگاه مادی گرایانه،‌ حضور زن در محیط پرعاطفه و با محبت خانواده را سبک شمرده و همدوشی با مردان را یک ارزش تلقی می کند. گاه یک زن ساعت ها در محیط خارج از خانه ‌و با تقسیم محبت با دیگران و با جسمی خسته و روحی درهم شکسته،‌ به محیط خانه وارد میشود. پیامدهای ناگوار تماس ها و سرکار داشتن غیرضروروی زنان با نامحرمان که گوشه ای از آن را هر روز در صفحه حوادث روزنامه ها،‌ نقش می بندد،‌ را با چشمان خود می بینیم لکن شگفت آن است که باز نیز تجربه میشود.

آشکار است طرح این موارد،‌به معنای در خانه نشستن و عدم رشد و بالندگی زنان در عرصه های گوناگون علمی،‌ نیست،‌ بلکه هدف،‌ تفاوت نهادن میان اصل و فرع وظیفه یک زن برای حفظ کانون خانواده به عنوان بهشتی کوچک برای تجدید قوای همسران و حراست از زیرساخت جامعه و پرورش و تربیت فرزندان شایسته می باشد.[38]

عناوین مرتبط

سیری در آسمان فاطمه(س) + اینفوگرافی

شباهت های شب قدر و حضرت فاطمه

به گزارش پایگاه اینترنتی بسیج، «هیلاری کلینتون»، وزیر خارجه اسبق آمریکا و از نامزدهای کسب کاندیداتوری حزب دموکرات برای ریاست جمهوری این کشور در در انتخابات سال ۲۰۱۶، در مصاحبه‌ای در سال 2008 گفته آمریکا در صورت حمله ایران به اسرائیل، ایران را «به کلی محو خواهد کرد.»

عقیق:مرقد مبارک حضرت مراد انصاری (رض) یکی از صحابه پیامبر اکرم(ص) که در نزدیکی شهر سنندج قرار دارد مورد تعرض عده‌ای ناشناس قرار گرفته است که طی آن ضمن سوراخ کردن آرامگاه این اولیای الهی و سوزاندن چندین قرآن، صندوق امامزاده نیز به سرقت رفته است.

منبع:فرهنگ