|
چشمه سلطان ولی کریز
| ||||||||||||||||||||||
|
|
باسمه تعالی
ضمن گرامیداشت یاد وخاطره
شهدای انقلاب اسلامی وهشت
سال دفاع مقدس، شهدای مدافع
حرم، اما م شهدا، یادگارا ن امام
خمینی (ره)،وعرض تبریکدهه مبارک فجربدینوسیله
سی وهشتمین
سالگردپیروزی
شکوهمندانقلاب
اسلامی به رهبری
بنیانگذارکبیرانقلاب حضرت امام
خمینی وهمچنین وروود امام به
میهن رابه عموم ملتشهیدپروروولایتمدارایران اسلامی
تبریک وتهنیت عرض می نماییم.
احمد اسماعیلی کریزی
http://barrudkariz.shblog.ir
http://barrud.rasekhoonblog.com
 احمداسماعيلي كريزي/"استان خراسان رضوي،
ادامه مطلب گزیده بیانات امام خمینی و آیت الله خامنه ای ویژه پیروزی انقلاب اسلامی
گزیده بیانات امام خمینی و آیت الله خامنه ای ویژه پیروزی انقلاب اسلامی
گزیده بیانات امام خمینی و آیت الله خامنه ای ویژه پیروزی انقلاب اسلامی
ادامه مطلب گزیده بیانات امام خمینی و آیت الله خامنه ای ویژه پیروزی انقلاب اسلامی
ادامه مطلب آمریکن اینترست فهرست قدرت‌های برتر جهان را اعلام کرد
سایه جنگ توهم بود/ایران هفتمین قدرت برتر جهان  یکی از مواردی که از آن برای توجیه برجام استفاده می‌شد توهم دور شدن سایه جنگ از سر ایران به واسطه این توافق بود این در حالی است که یک پایگاه آمریکایی در گزارشی ایران را هفتمین قدرت برتر دنیا خوانده است.
پایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی: پایگاه «امریکن اینترست» در گزارشی تحت عنوان «هشت قدرت بزرگ 2017» به قدرت‌های برتر جهان پرداخته و در این گزارش ایران را در شمار هشت قدرت برتر دنیا و در رده هفتم معرفی کرده و بالاتر از رژیم صهیونیستی (متحد نخست آمریکا) آورده شده است.
آمریکا، چین، ژاپن، در رده‌های اول تا سوم این لیست قرار گرفته‌اند و روسیه، و آلمان و هند رده چهارم تا ششم را تشکیل می‌دهند و ایران بعد از این کشورها در رده هفتم قدرت سال 2017 قرار دارد و بعد از آن به رژیم صهیونیستی اشاره شده است. در این گزارش در قسمت مربوط به ایران آمده است: «جنگ‌های نیابتی بین ایران و عربستان در سال 2016 بیشتر از هر موقع دیگری در جریان بود و همینطور که به پایان سال 2016 و ابتدای سال 2017 نزدیک شدیم ایران در این جدال بهتر عمل کرد و پیشی گرفت. با این که عربستان دارای نیروی نظامی و ارتش قدرتمندی است اما نتوانست با ایران در طول این 16ماه گذشته مقابله کند.» این گزارش ضمن اشاره به گسترش نفوذ ایران در خاورمیانه می‌افزاید: «تهران از انتخاب «میشل عون» در لبنان و رشد قابل ملاحظه حزب الله بهره‌مند شد و از سوی دیگر عربستان با چشیدن طعم شکست در لبنان تمام کمک‌های مالی خود را به بیروت قطع کرد.» این رسانه در ادامه آورده است: «در سوریه متحدین شیعی به بشار کمک کردند تا «حلب» را از داعش پس بگیرد. ایران همینطور برنده جدال عراق بود و توانست اوضاع را به نفع خودش در آنجا به کنترل در آورد.» امریکن اینترست در ادامه پیش‌بینی کرده است که سال 2017 ممکن است به دلیل کناره‌گیری «باراک اوباما» رئیسجمهور سابق آمریکا از قدرت و روی کار آمدن «دونالد ترامپ» رئیسجمهور کنونی آمریکا سال سختی برای تهران باشد. آنچه پلیس بد مذاکرات القا کرد! بعد از توافق برجام «دور شدن سایه جنگ» از سر ایران بارها از سوی دولتمردان و رسانه‌های حامی آنها مطرح شد و از این موضوع برای توجیه توافق برجام استفاده کردند. این در حالی بود که غربی‌ها و خاصه آمریکا در اجرای تعهداتشان بدعهدی می‌کردند و «دور شدن سایه جنگ» در چنین حالی می‌توانست به تنهایی توجیه خوبی برای برجام (حتی در شرایط بدعهدی طرف مقابل) باشد. نخستین‌بار آقای مجید انصاری، معاون پارلمانی رئیسجمهور در اردیبهشت ماه سال جاری و درمراسم تجلیل از معلمان نمونه شهرستان اسلامشهر و چهاردانگه بود که از دستاورد جدید برجام رونمایی کرد! وی در آن مراسم گفته بود: «در دیدار آقای روحانی با رئیس‌جمهوری فرانسه، ایشان به آقای دکتر روحانی گفتند تصمیم ما برای حمله به ایران قطعی بود ولی برای زمان آن تردید داشتیم و انتخابات ریاست جمهوری و توافق هسته‌ای سایه جنگ را از سر ایران برداشت.» در ادامه این روند رئیسجمهور هنگام سفر به همدان در شهریور ماه گفت: «امروز با حمایت شما مردم و تلاش دولتمردانی که از سوی شما انتخاب شده‌اند چهره واقعی ایران به دنیا معرفی شده و بعد از 22 ماه تلاش و مذاکره به نقطه‌ای رسیدیم که توانستیم سایه شوم جنگ را از سر مردم برداشته و امنیت واقعی را به این کشور بازگردانیم.» توهمی به نام سایه جنگ مجید انصاری معاون حقوقی رئیسجمهور بار دیگر در 29 آذر ماه سال جاری، در مراسم رونمایی از منشور حقوق شهروندی که با حضور حسن روحانی برگزار شد گفت: «مسئله هسته‌ای کشور را تا آستانه جنگ پیش برد اما دکتر روحانی با تدبیر خود و با انتخاب تیم شایسته از سوی رئیسجمهور نه تنها سایه جنگ برداشته شد، بلکه مردم ایران اولین ثمره استقرار یک رئیسجمهور حقوقدان را دیدند.» مسعود سلطانی فر، وزیر ورزش و جوانان دولت یازدهم نیز در این زمینه برجام را موفق دانسته بود چرا که از نظر وی «در برجام توانستیم با درایت، توانمندی و تیزهوشی و همگرایی ارزشمند، قدرت سیاسی و اجتماعی جمهوری اسلامی ایران را به رخ دنیا بکشیم و سایه جنگ از سر کشور برداشته شد.» اینها نمونه‌هایی اندکی از گفته‌های دولتمردان پیرامون دور شدن سایه جنگ از ایران به واسطه برجام است. اما جالب آن است که در غرب رسانه‌ها و دولتمردانشان به هیچ عنوان به چنین گزینه‌ای باور نداشتند و آن را تنها خرج گفتارها و سخنرانی‌های خود می‌کردند. سنای آمریکا: گزینه نظامی غیرممکن است یکم مرداد 1394، نشستی در کمیته روابط خارجی سنا با حضور «جان کری»، «ارنست مونیز» و «جک لوسناتور» برگزار شد. «باب کورکر»، رئیس‌کمیته روابط خارجی مجلس سنا در ابتدای این نشست به اقدام کنگره برای وضع برخی تحریم‌ها علیه ایران اشاره کرد و گفت کنگره هنگام وضع تحریم‌هایی که ایران را پای میز مذاکره کشاند، به قوه مجریه اختیار داد تحریم‌ها را تعلیق و یا کشورها و موسسات را از اجرای آنها معاف کند. «کورکر»، سپس از اظهارات مقامات دولت آمریکا که گفته‌اند گزینه جایگزین توافق هسته‌ای فعلی جنگ است، انتقاد کرد و گفت که گزینه سوم که توافق بهتر با ایران است، نیز وجود دارد. به روایت رجا، 21 اردیبهشت 1394، جلسه بررسی طرح جنجالی «کروکر – منندز» در مجلس سنای آمریکا برگزار شد. سناتور «تام اودال»، «باب منندز» و «جف مرکلی» در دفاع از این طرح در صحن سنای آمریکا سخنانی را مطرح کردند که حقایق بسیار مهمی درباره عصاره راهبرد آمریکا در قبال برنامه هسته‌ای ایران در آن وجود دارد. در مفصلترین بخش از این اظهارات، سناتور دموکرات جف مرکلی اثبات می‌کند که چرا گزینه مذاکره با ایران آن هم به شیوه کنونی، پر منفعتترین گزینه برای آمریکا خواهد بود. «مرکلی» سه راهکار اصلی پیش روی آمریکا برای تقابل با ایران هسته‌ای را 1) تشدید تحریم‌ها 2).مذاکره و توافق دیپلماتیک 3)حمله نظامی عنوان می‌کند. او مستند به گزارش منابع امنیتی آمریکا از غیرقابل کنترل بودن واکنش به حمله نظامی سخن گفته و آن را غیر ممکن اعلام می‌کند و با وجود تهدیدهای نظامی آن روزهای آمریکا به صراحت اعلام می‌کند: «بنابراين اجازه دهيد از گزينه استفاده از زور کنار رويم.» آمریکایی که در عراق و افغانستان در باتلاق فرو رفته سال 1393، عدم توافق میان وزارت دفاع و کنگره که بودجه نظامی را به کمترین سطح رسانده بود حضور نظامی آمریکا را در خارج از این کشور سنگین و پرهزینه نشان می‌داد به طوری که آمریکا دیگر توانایی تأمین مالی تمام جنگ‌ها و ماجراجویی‌های خارجی جدیدی را ندارد. در آذرماه سال جاری، روزنامه انگلیسی تلگراف در یادداشتی با صحه گذاشتن بر انتقادهای دونالد ترامپ، رئیسجمهور منتخب آمریکا نوشته که وی نباید این توافق را «دور بیندازد.» ترامپ در کارزار انتخابات ریاست‌جمهوری توافق هسته‌ای ایران و گروه 1+5 را بدترین توافق به دست آمده با مذاکره خوانده بود. رفع سایه جنگ فریب اوباما در این یادداشت به قلم «امیلی لانداو» استدلال شده که دولت ترامپ بایستی در توافق هسته‌ای بازنگری کرده و برای بهبود اوضاع پیرامون آن تلاش کند. وی می‌نویسد: «کارهای زیادی هست که می‌توان برای تقویت این توافق انجام داد؛ هم از حیث ابعاد هسته‌ای و هم از حیث نگرش‌های دولت آمریکا در قبال ایران.» در بخش دیگر این یادداشت آمده است: «دولت اوباما یک توافق هسته‌ای مشکل‌دار با ایران امضا کرد و طی سال گذشته مواضع آمریکا در برابر ایران را تضعیف کرد.» تلگراف در ادامه می‌نویسد: «دولت آمریکا برای ایجاد بازارگرمی برای این توافق با معرفی آن به عنوان انتخابی بین جنگ و توافق عموم مردم را فریب داد و گفت که پذیرفتن این توافق می‌تواند به ایجاد روابط بهتر با ایران منجر شود، اگرچه هیچ نشانه‌ای مبنی بر واقعی بودن این انتظار وجود نداشت.» قدرت بازدارندگی از قول مذاکره کنندگان در آبان ماه 1395 آنچنان که مشرق گزارش داده است، محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه در جمع وابستگان نظامی و نمایندگان دفاعی و انتظامی کشور با تأکید بر توان بالای قدرت نظامی کشور گفت : «قدرت استراتژیک ایران را برجام ایجاد نکرد، آنها فکر می‌کردند با این همه قطعنامه شورای امنیت دیگر ایران نمی‌تواند قدرت استراتژیک خود را بازیابی و اعمال کند. اما به یک‌باره دیدند که همه محاسباتی که بر پایه پروژه ایران‌هراسی و تخلیه توان استراتژیک داشتند، به هم‌ریخته و مشاهده کردند که توان استراتژیک ایران هم قدرت سخت و هم قدرت نرم به قول رئالیست‌ها، یا به عبارت دقیق‌تر ابعاد مادی قدرت ایران و قدرت معنایی ایران، هر 2 اینها به ناگهان دوباره ظهور و بروز کرد.» در بخش‌های دیگر صحبت‌های ظریف آمده بود: «ادعا نمی‌کنم مذاکرات هسته‌ای برای ایران قدرت آفرید، چرا که قدرت ایران قبل از مذاکرات وجود داشت و همان طور که گفتم، موضوع هسته‌ای برای تخلیه قدرت ایران بود. واقعاً باید باور کنیم که آمریکا قدرقدرت نیست.» در هر صورت هرچه زمان بیشتری از آغاز اجرایی شدن برجام گذشت، از میزان هماهنگی سخنان دولتی‌ها درباره آمریکا و فواید برجام برای ایران کاسته شد و دولتی‌ها به واقعیت‌های بیشتری درباره ناکارآمدی برجام، دست یافتند؛ واقعیت‌هایی نظیر بدعهدی آمریکا و عدم امنیت کشورها در زیر چتر آنها،عدم قدرت برتر بودن آمریکا در جهان و درنهایت قدرت نظامی ایران و توان بازدارندگی در برابر قدرت‌های پوشالی از جمله آمریکا. همچنان که آقای عباس عراقچی عضو ارشد تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای در چهل و نهمین نشست اجلاس معاونان حقوقی دستگاه‌های اجرایی کشور گفته بود: « با اطمینان می‌گویم که اگر توانمندی دفاعی ما نبود آنها سعی می‌کردند به‌طریق نظامی این مسئله را حل کنند و ما این را مدیون تمامی نیروهای نظامی اعم از سپاه، بسیج، ارتش و توانمندی موشکی هستیم.» د کد مطلب: 363403
مرجع : کیهان
http://barrudkariz.shblog.ir
http://barrud.rasekhoonblog.com
احمداسماعيلي كريزي/"استان خراسان رضوي،
ادامه مطلب برخی اماکن بین راه مکه ومدینه :
1- وادی غدیر خم:
یکی از اماکن مهم وتاریخی بین راه مکه ومدینه ، وادی غدیر خم است. این وادی در نزديكي جحفه حدود 156 كيلومتري شمال غربي مکه واقع شده است ومسجدی در سه میلی جحفه بنام مسجد غدیر ساخته شده است و شهرك رابغ در 26 كيلومتري آن ميباشد.[1] مکانی که شاهد معرفی ونصب حضرت علی (ع) توسط پیامبر گرامی اسلام (ص ) درحضور جمع کثیری از حجاج که تعداد را تایکصد وبیست هزار نفر نقل کرده اند بعنوان ولی وجانشین خود بوده است،کویری که سرنوشت ولایت وامامت جامعه پس از پیامبر اسلام( ص) از طرف خداوند درآنجا تعیین شده است سرزمینی که صدای رسا وآرامش بخش پیامبر (ص) که برمنبری از جهاز شتر بالارفته بود ومی فرمود : من کنت مولاه فهذا علی (ع) مولاه ، هنوزدر گوش دل آزاد اندیشان جهان طنین انداز است،ولایت وامامتی که برای پیامبر(ص) از طرف خداوند، هم وزن تمامی رسالتش محاسبه گردیده و فرموده است، ای پیغمبر (ص) اگر اعلام نکنی وجا نشینت را معرفی ننمائی رسالت خودت را به پایان نرسانده ای وبرای مردم اگر تبعیت نکنند ، اعمال عبادی آنان اثر ی نخواهد داشت وبرای آنها عملی باقی نخواهدماند،در این باب گوش جان می سپاریم به دو روایت: که یکی از مولا امیر المؤمنین( ع)از رسول گرامی اسلام (ص)روایت شده ، که فرمودند : یا علی، اگربند ه ای خداوند را به اندازه عمری که حضرت نوح در بین قوم خودش بود عبادت کند ، وبه اندازه کوه احد طلا داشته باشد وآنهارا در راه خداوند انفاق کند ،وعمر، وی بقدری طولانی شود که بتواند هزار حج باپای پیاده انجام دهد ،بعد بین صفا ومروه مظلوم کشته شود ،لکن محب تو نبوده ولایت تورا قبول نداشته باشد ، هر گز بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد .وداخل بهشت نخواهد شد.[2] روایت بعدی ازامام سجاد (ع) نقل شده است که، فرمودند : همانا بهترین بقعه ها واماکن ،مابین رکن ومقام است ،واگر مردی به اندازه عمر حضرت نوح در بین قوم خودش عمر کند ،یعنی نهصد وپنجاه سال وروز هارا روزه بگیرد وشبهارا در این مکان تاصبح به نماز بایستد، وبعد خداند عزوجل را ملاقات کند در حالی که ولایت مارا نداشته باشد ، از این عبادتها هیج نفعی نخواهد برد.[3] 2- جحفه: منطقه جحفه،یکی از مواقیت احرام است ، مسافت آن تا مکه، حدود یک صدوپنجاه کیلومتراست، افرادی که از جده قصد ورود به مکه مکرمه رادارند بایدبه منطقه جحفه رفته وپس از احرام لبیک گویان وارد حرم امن الهی گردند وبرای کسانی که از مدینه منوره عازم مکه هستند وبنا به دلایلی در محاذات جحفه می خواهند تجدید احرام نمایند ، از كيلومتر 115 تا كيلومتر 105 از مدينه به مكه محاذات جحفه محسوب مي شود، سال 1363 اولین مرحله ای که توفیق احرام از منطقه جحفه را پیداکردم ، پس عبور از جاده های خاکی، مسجدی در وسط کویری خود نمائی می کرد ،کوچک ،قدیمی ساز ،صحن داخل واطراف خاکی، فاقد امکانات رفاهی و بهداشتی ، با نبود آب وسائر امکانات ، شاید در آن زمان مناسب ،باتعداد اندکی زائر،اما منطقه ای باصفا ، که بوی غدیر خم از آن برمشام اهل دل می رسید، وگرمای سوزان آن را لذت بخش می کرد،لکن در شرائط فعلی مسجد وسیع وآبرومندی ساخته شده است ،همراه باوسائل خنک کننده ، باورودی جداگانه برای مردان وزنان وسرویس های بهداشتی مجزا وآب فراوان برای دوش گرفتن وغسل احرام مجهز به جای پارک برای اتوبوس ها ودارا بودن جاده های آسفالته واتو بان های منتهی به مسجد . 3- قبر ميمونه زوجه رسول اكرم (ص) درمنطقه ای به نام، سرف واقع شده است و در دوفرسخي مكه است. 4- قبر حضرت آمنه (س) مادر گرامی پیامبر گرامی اسلام (ص) در قریه ای به نام، ابواء ،که در سيزده میلی جحفه قرار دارد. ابواء در 45 كيلومتري راه جحفه از سمت مدينه قرار دارد [4] [1] - پیشین 198 [2] - عَنْ عَلِيٍّ( ع )عَنِ النَّبِيِّ (ص) قَالَ يَا عَلِيُّ لَوْ أَنَّ عَبْداً عَبَدَ اللَّهَ مِثْلَ مَا قَامَ نُوحٌ فِي قَوْمِهِ وَ كَانَ لَهُ مِثْلُ أُحُدٍ ذَهَباً فَأَنْفَقَهُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ مُدَّ فِي عُمُرِهِ حَتَّى حَجَّ أَلْفَ عَامٍ عَلَى قَدَمَيْهِ ثُمَّ قُتِلَ بَيْنَ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةِ مَظْلُوماً ثُمَّ لَمْ يُوَالِكَ يَا عَلِيُّ لَمْ يَشَمَّ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ وَ لَمْ يَدْخُلْهَا . بحار الانوار: ج27 194 [3] - عن علی بن الحسین( ع)قال: ان افضل البقاع ما بین الرکن والمقام ولو ان رجلا عمر ماعمر نوح( ع) فی قومه الف سنه الا خمسین عاما یصوم النهار ویقوم اللیل فی ذالک المقام ثم لقی الله عزوجل بغیر ولایتنا لم ینفع بذالک شیئا.همان [4] - تاریخ آثار اسلامی مکه ومدینه ص 200: تاریخ اماکن مکه ومدینه(57): ازکتاب حرمین شریفین نوشته حجت الاسلام علی اسماعیلی کریزی http://barrudkariz.shblog.ir
http://barrud.rasekhoonblog.com
احمداسماعيلي كريزي/"استان خراسان رضوي،
ادامه مطلب ذهنیت این بود که امام وارد سالن می‌شوند و بازدیدی می‌کنند، از سالن خارج می‌شوند و به سمت مقصد مورد نظر حرکت می‌کنند. روزنامه همشهری: فریدون صدیقی روزنامه‌نگار و مدرس روزنامه‌نگاری از همکاران سال‌های اخیر ما در روزنامه همشهری است.
وی در سال‌های وقوع انقلاب در روزنامه کیهان خبرنگار جوانی بود که گزارش 2 رویداد مهم انقلاب را برای این روزنامه به تحریر در آورده است؛ یکی واقعه میدان شهدا (ژاله سابق) و دیگری بازگشت امام به وطن در 12بهمن سال 57.   
http://barrudkariz.shblog.ir
http://barrud.rasekhoonblog.com
احمداسماعیلی کریزی/"استان خراسان رضوی،
ادامه مطلب
دهه فجر،به روزهای ۱۲ تا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ گفته می‌شود که طی آن سید روح‌الله خمینی بعد از تبعید پانزده ساله در دوازدهم بهمن سال ۱۳۵۷ یه ایران وارد و در نهایت با اعلام بی‌طرفی ارتش شاهنشاهی، سلطنت پهلوی در بیست و دوم بهمن ماه منقرض شد.
هر ساله در طول دهه فجر مراسم و یادبودهای زیادی توسط طرفداران نظام جمهوری اسلامی ایران انجام می‌گیرد. همچنین در ایام دهه فجر سازمان‌ها، ادارات دولتی اقدام به برگزاری سمینارها و همایش‌ها می کنند. در ایام دهه ی فجر،جشنواره فجر که بزرگترین جشنواره دولتی فیلم، تئاتر و موسیقی ایران است معمولاً در طول دهه فجر برگزار می‌شود.
در روز ۱۲ بهمن زنگ مدارس به مناسبت سالگرد ورود هواپیمای آیت‌الله خمینی به ایران، در ساعت ۹ و ۳۳ دقیقه نواخته می‌شود. در روز ۲۲ بهمن، آخرین روز از دهه فجر نیز که به عنوان تعطیل رسمی در تقویم رسمی کشورمان ثبت شده است، راهپیمایی عظیمی در شهرهای مختلف برگزار می‌شود.
دهه فجر انقلاب اسلامی از نگاه مقام معظم رهبری دهه فجر انقلاب اسلامی -دهه فجر ، سرآغاز طلوع اسلام، خاستگاه ارزشهای اسلامی، مقطع رهایی ملت ایران و بخشی از تاریخ ماست که گذشته را از آینده جدا ساخته است. در دهه فجر اسلام تولدی دوباره یافت و این دهه در تاریخ ایران نقطه ای تعیین کننده و بی مانند بشمارمیرود. تا قبل از انقلاب اسلامی، در ایران نظام اسلامی وجودنداشت و رابطه پادشاهان با مردم رابطه ی «غالب و مغلوب» و« سلطان و رعیت » بود وپادشاهان احساس می‌کردند که فاتحینی هستند که بر مردم غلبه یافته اند و حضرت امام رضوان الله تعالی علیه این سلسله معیوب را قطع کردند و نقطه ی عطفی در تاریخ ایران بوجودآوردند و شمشیر اسلام مردم را علیه دشمنان اسلام، مردم و استعمارگران به کار گرفتند.
دهه فجر انقلاب از رشحات اسلام است و آئینه ای است که خورشید اسلام در او درخشید و این دهه فجر باید با عظمت هرچه تمامتر برگزارشود. این مراسم را با هیجانهای عاطفی صحیح باید با طراوت و تازه کرد. در مذهب ما، احساسات، گریه و شادی، حب و بغض و عشق و نفرت جایگاه والایی دارد. از این رو جشنهای دهه فجر می بایستی همچون مراسم و اعیاد مذهبی گرامی داشته شود و مردمی باشد. باید کلیه مساجد فعال شوند و مردم با حضور در مساجد خاطره ی فراموش نشدنی حضرت امام و پیروزی انقلاب اسلامی را جشن بگیرند.
دهه فجر انقلاب اسلامی عناوین ایام‌الله دهه فجر به این شرح است:
عکسهای به یادماندنی از دهه فجر و پیروزی انقلاب اسلامی
http://barrudkariz.shblog.ir
http://barrud.rasekhoonblog.com
احمداسماعیلی کریزی/"استان خراسان رضوی، ادامه مطلب
در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ حضرت امام
خمینی پس از نزدیک به ۱۵
سال دوری و تبعید از وطن، در
میان استقبال پرشور مردم قدم
به خاک ایران اسلامی گذاشت و
بزرگترین استقبال تاریخ در
تهران شکل گرفت. و پس از
گذشت ده روز در تاریخ بیست و
دوم بهمن ماه ، انقلاب
شکوهمند اسلامی ایران به
پیروزی رسید
ادامه مطلب آغاز دهه فجر انقلاب اسلامی
دهه فجر انقلاب اسلامی دهه فجر به روزهای 12 تا 22 بهمن 1357 گفته می شود که طی آن امام خمینی(ره) بعد از تبعید پانزده ساله در دوازدهم بهمن سال 1357 به ایران وارد و در نهایت سلطنت پهلوی در بیست و دوم بهمن ماه منقرض شد. دوازدهم بهمن که اولین روز شروع دهه فجر می باشد روزیست که بزرگترین استقبال تاریخ در تهران برگزار شد به طوری که طول جمعیت استقبال کننده از امام خمینی(ره) به 33 کیلومتر رسیده بود. در ساعت 9:50 دقیقه بامداد روز دوازدهم بهمن هواپیمای حامل امام خمینی(ره) در میان تدابیر شدید امنیتی در فرودگاه بین المللی مهر آباد بر زمین نشست. امام بعد از ورود به فرودگاه و ایراد سخنرانی طبق برنامه ای که از قبل تنظیم شده بود عازم بهشت زهرا شد. امام حدود ساعت 1 ظهر وارد قطعه 17 که مدفن شهدای انقلاب بود شدند و سخنرانی خود را ایراد نمودند. ساعت 9 صبح 14 بهمن روز شنبه در محل مدرسه شماره 2 علوی یک مصاحبه مطبوعاتی با حضور قریب به سیصد خبرنگار ایرانی و خارجی برگزار شد در روز 16 بهمن طی فرمانی مهدی بازرگان را به عنوان نخست وزیر موقت تعیین و معرفی کردند. روز 19 بهمن بیعت همافران با امام خمینی صورت گرفت روز 20 بهمن که مصادف با جمعه بود مردم در دانشگاه تهران تجمع کردند و ارتش شاهنشاهی به پادگان همافران حمله کرد که ده ها نفر کشته و زخمی بر جای گذاشت. روز 21 بهمن نبرد مسلحانه همه جانبه مردم و شکستن حکومت نظامی به فرمان امام طومار رژیم را درهم پیچید و مردم عملاً مقررات حکومت نظامی را باطل کردند و تا صبح در خیابان ها با ایجاد حریق و راه بندان های متعدد مانع حرکت قوای نظامی شدند و با تصرف نقاط حساس حکومتی در نهایت منجر به شکست حکومت شاهنشاهی شدند. بنابراین این ده روز سرآغاز طلوع اسلام، خاستگاه ارزشهای اسلامی، مقطع رهایی ملت ایران و بخش مهمی از تاریخ ایران شد که گذشته را از آینده جدا کرد و مردم هرساله سالگرد این نهضت را با برگزاری جشن و شادمانی گرامی می دارند. (1)
1. تاریخ انقلاب اسلامی، علی درازی.
__________________________________________________________________________________________ تهیه و تنظیم: احسان آذرکمند http://barrudkariz.shblog.ir
http://barrud.rasekhoonblog.com
احمداسماعیلی کریزی/"استان خراسان رضوی، http://irc.ir/old/occasion/index/default.special/id/879 ادامه مطلب
دانلود سرودها و آهنگ های انقلاب
اسلامی به مناسبت دهه فجر
http://barrudkariz.shblog.ir
http://barrud.rasekhoonblog.com
احمداسماعیلی کریزی/"استان خراسان رضوی،
ادامه مطلب
بازگشت امام خمینی به میهن و آغاز دهه فجر با گسترش قیام مردم و خروج شاه از ایران، شاپور بختیار به عنوان آخرین و تنها امید رژیم پهلوی و سردمداران غربی پشتیبان این رژیم، به عنوان نخست وزیر باقی مانده بود. در طرف مقابل تظاهرات مردم هر روز پر شورتر و مصمم‌تر می‌شد و شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بعنوان اصلی ترین خواسته مردم در نهضت انقلابی به رهبری امام خمینی مطرح می‌شد. امام خمینی که شرط ورود خود را به کشور، خروج شاه، اعلام کرده بودند، با فرار شاه در 26 دی 1357، تصمیم به بازگشت گرفتند. قرار بود این رجعت تاریخی در روز پنجشنبه پنجم بهمن 1357 انجام گیرد اما بختیار، با بستن فرودگاه ها مانع از انجام این امر شد. با انتشار خبر بسته شدن فرودگاهها، مردم خشمگین به خیابان ها ریخته و با تحصن و شعارهای کوبنده، دولت بختیار را تحت فشار شدیدی قرار دادند. در همین زمان رییس شورای سلطنت، سید جلال تهرانی، در پاریس ضمن استعفا خدمت امام، اعلام کرد که شورای سلطنت غیر قانونی است. سرانجام، تحصن‌ها و تظاهرات عظیم مردم بختیار را مجبور کرد، فرودگاه ها را باز کند. کارکنان اعتصابی تلویزیون اعلام کردند برای ضبط و پخش مستقیم مراسم آماده‌اند. فرودگاه مهرآباد آماده استقبال از پرواز انقلاب بود. روز 12 بهمن 1357، پرشکوه ترین استقبال تاریخی رقم خورد و هواپیمای ایرفرانس در حوالی ساعت 9 صبح در فرودگاه مهرآباد نشست و حضرت امام، با قلبی آرام و مطمئن پس از 15 سال هجرت، پا به خاک میهن اسلامی گذاشتند. صدها خبرنگار و عکاس و فیلمبردار به ثبت این رویداد تاریخی پرداختند. جمعیت استقبال کننده در طول 33 کیلومتر از فرودگاه امام تا بهشت زهرا که مقصد بعدی امام بود. بین 4 تا 8 میلیون نفر تخمین زده می‌شد. امام از فرودگاه مستقیما به بهشت زهرا رفتند و ضمن ادای احترام به شهدای انقلاب اسلامی، سخنرانی تاریخی خود را در آنجا ایراد کردند. در این سخنرانی امام نخست وزیری شاپور بختیار را غیر قانونی اعلام کرده و فرمودند: «من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم.» بدین ترتیب از ورود امام ده روز تاریخی که بعدها دهه فجر انقلاب اسلامی نام گرفت، سپری شد تا طومار رژیم پهلوی و 2500 سال استبداد شاهنشاهی برای همیشه در هم تنیده شود. گزارش تصویری:
منبع:مرکزاسنادانقلاب اسلامی
http://barrudkariz.shblog.ir
http://barrud.rasekhoonblog.com
احمداسماعیلی کریزی/"استان خراسان رضوی،
ادامه مطلب
روز 12 بهمن 1357، پرشکوه ترین استقبال تاریخی رقم خورد و هواپیمای ایرفرانس در حوالی ساعت 9 صبح در فرودگاه مهرآباد نشست و حضرت امام خمینی (ره) رهبر کبیر انقلاب اسلامی، با قلبی آرام و مطمئن پس از 15 سال هجرت، پا به خاک میهن اسلامی گذاشتند. پرداختند. جمعیت استقبال کننده در طول 33 کیلومتر از فرودگاه امام تا بهشت زهرا که مقصد بعدی امام بود. بین 4 تا 8 میلیون نفر تخمین زده می‌شد. حضرت امام خمینی (ره) از فرودگاه مستقیما به بهشت زهرا رفتند و ضمن ادای احترام به شهدای انقلاب اسلامی، سخنرانی تاریخی خود را در آنجا ایراد کردند.
http://barrudkariz.shblog.ir
http://barrud.rasekhoonblog.com
احمداسماعیلی کریزی/"استان خراسان رضوی،
ادامه مطلب
 بازگشت خمینی
بازگشت امام خمینی به میهن و آغاز دهه فجر
----------------------------- بازگشت امام خمینی به میهن با گسترش قیام مردم و خروج شاه از ایران، شاپور بختیار به عنوان آخرین و تنها امید رژیم پهلوی و سردمداران غربی پشتیبان این رژیم، به عنوان نخست وزیر باقی مانده بود. در طرف مقابل تظاهرات مردم هر روز پر شورتر و مصمم تر می شد و شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بعنوان اصلی ترین خواسته مردم در نهضت انقلابی به رهبری امام خمینی مطرح می شد.
امام خمینی که شرط ورود خود را به کشور، خروج شاه، اعلام کرده بودند، با فرار شاه در 26 دی 1357، تصمیم به بازگشت گرفتند. قرار بود این رجعت تاریخی در روز پنجشنبه پنجم بهمن 1357 انجام گیرد اما بختیار، با بستن فرودگاه ها مانع از انجام این امر شد. با انتشار خبر بسته شدن فرودگاهها، مردم خشمگین به خیابان ها ریخته و با تحصن و شعارهای کوبنده، دولت بختیار را تحت فشار شدیدی قرار دادند.
در همین زمان رئیس شورای سلطنت، سید جلال تهرانی، در پاریس ضمن استعفا خدمت امام، اعلام کرد که شورای سلطنت غیر قانونی است. سرانجام، تحصن ها و تظاهرات عظیم مردم بختیار را مجبور کرد، فرودگاه ها را باز کند. کارکنان اعتصابی تلویزیون اعلام کردند برای ضبط و پخش مستقیم مراسم آماده اند. فرودگاه مهرآباد آماده استقبال از پرواز انقلاب بود.
روز 12 بهمن 1357، پرشکوه ترین استقبال تاریخی رقم خورد و هواپیمای ایرفرانس در حوالی ساعت 9 صبح در فرودگاه مهرآباد نشست و حضرت امام، با قلبی آرام و مطمئن پس از 15 سال هجرت، پا به خاک میهن اسلامی گذاشتند. صدها خبرنگار و عکاس و فیلمبردار به ثبت این رویداد تاریخی پرداختند. جمعیت استقبال کننده در طول 33 کیلومتر از فرودگاه امام تا بهشت زهرا که مقصد بعدی امام بود. بین 4 تا 8 میلیون نفر تخمین زده می شد. امام از فرودگاه مستقیما به بهشت زهرا رفتند و ضمن ادای احترام به شهدای انقلاب اسلامی، سخنرانی تاریخی خود را در آنجا ایراد کردند.
در این سخنرانی امام نخست وزیری شاپور بختیار را غیر قانونی اعلام کرده و فرمودند: «من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می کنم.» بدین ترتیب از ورود امام ده روز تاریخی که بعدها دهه فجر انقلاب اسلامی نام گرفت، سپری شد تا طومار رژیم پهلوی و 2500 سال استبداد شاهنشاهی برای همیشه در هم تنیده شود.
ایام الله دهه فجر به روایت تصویر 
ایام الله دهه فجر به روایت تصویر
ایام الله دهه فجر به روایت تصویر
ایام الله دهه فجر به روایت تصویر
ایام الله دهه فجر به روایت تصویر
ایام الله دهه فجر به روایت تصویر
ایام الله دهه فجر به روایت تصویر
http://barrudkariz.shblog.ir
http://barrud.rasekhoonblog.com
احمداسماعیلی کریزی/"استان خراسان رضوی،
ادامه مطلب ورود امام خمینی به میهن اسلامی 12 بهمن 1357
جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ اِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً
 با گسترش قیام مردم و خروج شاه از ایران، شاپور بختیار به عنوان تنها امید رژیم پهلوی، به عنوان نخست وزیر معرفی و باقی مانده بود. این ایام که مصادف با اربعین امام حسین« علیه السلام» و گسترش راهپیمایی ها و اعتراضات مردمی بود، امام« قدس سره» طی پیامی، نکات تازه ای را برای هوشیاری مردم یادآور می شوند. همزمان با سایر شهرها، در تهران نیز راهپیمایی ها ادامه می یابد و فریاد الله اکبر جمعیت میلیونی لرزه بر اندام آخرین بقایای طاغوت می اندازد. انسان های بپا خاسته و از جان گذشته با عزمی پولادین می روند تا سرنوشت مملکت خود را به دست بگیرند و همگی خواستار انحلال حکومت پهلوی و تشکیل حکومت اسلامی هستند و با شعار « استقلال، آزادی ، جمهوری اسلامی» خط مشی آینده را ترسیم می نمایند.  به دنبال گسترش قیام مردمی، امام قدس سره در پیامی عزم خود را مبنی بر بازگشت به ایران اعلام می دارد. بختیار که با حمایت امریکا و به عنوان یک چهره ی ملی قصد مهار انقلاب و خاموش کردن شعله های قیام را دارد، خود را در این امر ناتوان می یابد و می کوشد که با قانونی جلوه دادن دولت خود، قیام مردم را سرکوب نماید. مخالفت خود را با بازگشت امام قدس سره اعلام، و دستور بسته شدن فرودگاه های کشور را می دهد. در پی انتشار این دستور مردم خشمگین، به خیابان ها ریخته و با تحصن و شعارهای کوبنده دولت بختیار را مخاطب قرار می دهند. امام« قدس سره» در روز پنج شنبه پنجم بهمن که از بازگشت ایشان به ایران جلوگیری شد، ضمن مصاحبه ای فرمود:(1) « من از ایرانیانی که با من همراهی کرده اند متشکرم. من می خواستم فردا را در میان ملت باشم و هر رنجی که آنها می برند من هم با آنها باشم. لکن دولت خائن از این امر مانع شده و همه ی فرودگاه های ایران را بست. من پس از باز شدن فرودگاه ها، بلافاصله به ایران خواهم رفت به او خواهم فهماند که شما غاصب هستید و خائن به ملت ما، و ملت ما دیگر تحمل شما نوکرهای خارجی را نخواهد کرد. باری اینها باید بدانند که وقت آن که قلدری بکنند گذشت. من ملت ایران را به ادامه ی نضهت دعوت می کنم تا این قلدرها را بر جای خودشان بنشانند، لکن آرامش را از دست ندهند. من از همه ی ملت ایران تشکر می کنم و در اولین فرصت پیش مردمم به ایران خواهم رفت تا با آنها یا کشته شوم و یا حقوق ملت را بگیرم که به ملت برگردانم. خداوند همه ی شما را توفیق بدهد، ملت ایران باید بداند که این شخص که متکفل حکومت شده است، به ایل خودش خیانت می کند. آن ایلی که پشتوانه ی ایران بودند و رضاشاه آنها را از پای در آورد. این شخص به ایل خودش، به ملت خودش خیانت می کند. باید ایل بختیاری بداند که این اشخاص را که به آنها خیانت می کنند از جلو راه ملت بردارند. باید ارتش بداند که اینها خیانتکارند و به آنها کمک نکنند. باید همه ی ایران بدانند که توطئه ای در کار است. از این توطئه باید جلوگیری شود. این آخرین قدمی است که این خائنین بر می دارند و ما ان شاء الله این قدم را هم می شکنیم و پیش شما می آییم و آنها را به جای خودشان خواهیم نشاند.» از امام« قدس سره» سؤال شد: چه وقت تصور می کنید که خواهید توانست به ایران بروید؟ فرمود: « هر وقت که منع برداشته شود و فرودگاه ها باز شود من به ایران خواهم رفت و اگر بنا باشد خون من بریزد، در پیش رفقای خودم و همراه جوان های ایران بریزد. ما از این هیچ باکی نداریم و سرافرازی اسلام و ایران را می خواهیم.»  از ایشان سؤال شد: آیا توصیه می کنید که مردم با برداشتن سلاح فرودگاه را برای بازگشت شما باز کنند؟ امام خمینی پاسخ دادند: « عجالتاً بنا ندارم که امر به برداشتن سلاح بکنم. هر وقت صلاح دیدم این امر را می کنم و به آنها می فهمانم که چه باید بکنند.» از امام« قدس سره» سؤال شد: ممکن است به یک فرودگاه کشور نزدیک ایران بروید و از آنجا عازم ایران شوید؟ ایشان پاسخ دادند: « باید مطالعه شود.» پرسیده شد: با توجه به این که بازگشت شما ممکن است باعث خونریزی های بیشتر شود، آیا باز هم اصرار به بازگشت خواهید داشت؟ امام خمینی فرمودند: « من باید پیش برادرهایم باشم.» و در پاسخ به این پرسش که آیا این آغاز یک جهاد جدید است؟ فرمود: « ممکن است.» بختیار مدعی می شود که به امام قدس سره نزدیک شده و قرار ملاقات با ایشان دارد. امام بلافاصله ادعای وی را تکذیب و عموم را از فریبکاری های او بر حذر داشتند. در همین زمان رییس شورای سلطنت در پاریس ضمن استعفا اعلام کرد که شورای سلطنت غیر قانونی است.
تحصن در دانشگاه تهرانبازماندگان رژیم، بازگشت امام قدس سره را به مصلحت خود نمی دانستند، و مسأله مراجعت رهبر در رأس همه مسایل قرار گرفت و اولین خواست اجتماعات و تظاهرات عظیم گردید. مسجد دانشگاه تهران به مرکز ثقل این تقاضا تبدیل شد. تحصن علما و روحانیون و مدرسین حوزه ها در دانشگاه تهران مبارزه را شدیدتر کرد. سرانجام این تحصن و دیگر حوادث روزهای بعد، دولت غیر قانونی بختیار را مجبور به گشودن فرودگاه های کرد.
پر شکوه ترین استقبال تاریخ پس از فرار شاه، ملت منتظر بازگشت امام خمینی« قدس سره» بودند. برای مردم آمدن امام قدس سره پیروزی بزرگی بود و برای تشکیل حکومت اسلامی حضور ایشان را الزامی می دانستند. قبلاً دولت بختیار سعی داشت این بازگشت را با تأخیر مواجه کند تا دولت سوسیال دمکرات بختیار فرصت پیدا کند و بر اوضاع مسلط گردد و به همین علت امام« قدس سره» می خواست هر چه زودتر در تهران باشد. کارکنان اعتصابی رادیو تلویزیون اعلام کردند برای ضبط و پخش مستقیم مراسم آماده اند. فرودگاه مهرآباد آماده ی استقبال از پرواز انقلاب بود. سرانجام روزنامه های عصر 11 بهمن خبر دادند « امام فردا در تهران است». اما قطعی نبود. از دیگر شهرها هم هزاران نفر به تهران آمده بودند. روز بعد به ناگاه بلندگوها خبر دادند هواپیمای ایرفرانس حامل امام« قدس سره» به تهران نزدیک می شود. فرستنده تلویزیون آماده پخش مستقیم مراسم استقبال بود و لحظه ورود ایشان را به معرض نمایش گذاشت. که ناگهان با اشغال تلویزیون توسط گارد برنامه سیما قطع و سرود شاهنشاهی پخش شد که این امر خشم عمومی را برانگیخت.  امام قدس سره اولین سخنرانی خود را در فرودگاه مهرآباد با تشکر از ملت ایران ایراد کرد و در فرازهایی از آن فرمود:(2) « ما باید از همه طبقات ملت تشکر کنیم که این پیروزی تا اینجا به واسطه وحدت کلمه بوده است. وحدت کلمه مسلمین، همه، وحدت کلمه اقلیت های مذهبی با مسلمین، وحدت دانشگاه و مدرسه ی علمی، وحدت طبقه روحانی و جناح سیاسی. باید ما همه این رمز را بفهمیم که وحدت کلمه رمزی پیروزی است و این رمز پیروزی را از دست ندهیم و خدای نخواسته شیاطین بین صفوف شما تفرقه نیندازند. من از همه شما تشکر می کنم و از خدای تبارک و تعالی سلامت و عزت همه شما را طالب و از خدای تبارک و تعالی قطع دست اجانب و ایادی وابسته به آنها را خواهان هستم.» امام« قدس سره »از فرودگاه مستقیماً به بهشت زهرا رفتند. دریایی از انسان ها همه جا موج می زد و اتومبیل با کندی می توانست حرکت کند. ساعت ها طول کشید تا این فاصله 33 کیلومتر طی شد. اتومبیل حامی امام را ده ها موتور سوار حفاظت می کرد. بر سقف آن جوانان عضو کمیته استقبال قرار داشتند و از مردم درخواست می کردند که راه را باز نمایند. صدها خبرنگار و عکاس در جلو، با اتومبیل های دیگر عکس می گرفتند تا هر چه زودتر این حادثه تاریخی را مخابره نمایند. جمیعت استقبال کننده در طول 33 کیلومتر از فرودگاه مهرآباد تا بهشت زهرا را بین 4 تا 8 میلیون نفر یعنی، بیش از جمعیت آن زمان تهران تخمین زدند. ده ها هزار نفر از شهرهای مختلف کشور به تهران آمده بودند تا از تهرانی ها در این استقبال عقب نمانند. ورود اتومبیل حامل امام« قدس سره» به بهشت زهرا امکان پذیر نبود لذا از هلیکوپتر استفاده شد. امام« قدس سره» در بهشت زهرا و در جایی که هزاران شهید خفته بودند به فریاد آمد و فرمود: «من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می کنم، من تو دهن این دولت می زنم.»  فریاد الله اکبر به آسمان بلند شد... این فریاد میلیون ها مردمی بود که حق خود می دانستند که حکومت را خود برگزینند و اینک در مقام آن بودند تا با انقلاب قدرت سیاسی را به دست گیرند. ایشان در این سخنرانی، که یکی از پرجمیعت ترین اجتماعات تاریخ بود، غیرقانونی بودن رژیم سلطنت پهلوی را با استدلال مطرح کردند و مصایبی که مستقیماً ناشی از رژیم طاغوتی است بر شمردند و خطوط آینده انقلاب را ترسیم نمودند. روحش شاد وراهش پر رهرو باد پی نوشتها: 1-صحیفه ی نور ، جلد 4، ص 266-267، 5/11/1357. 2-صحیفه ی نور، جلد 4، ص 280، 12/11/1357.
http://barrudkariz.shblog.ir
http://barrud.rasekhoonblog.com
احمداسماعیلی کریزی/"استان خراسان رضوی،
ادامه مطلب خاطرات حجت الاسلام ناطق نوری از ورود امام به میهن در ۱۲ بهمن ۵۷
 ●اختلاف بر سر نحوه‌ی استقبال از امام
در نوفل لوشاتو برنامه‌ریزی کرده بودند که اداره‌ی مراسم به دست مجاهدین خلق باشد و آنها تریبون‌دار باشند و مادر رضایی و پدر ناصر صادق و حنیف‌نژاد نیز به امام خیرمقدم بگویند و صحبت کنند. وقتی از این برنامه خبردار شدیم در تلفن خانه ی مدرسه‌ی رفاه، آقای مطهری و کروبی و انواری و معادیخواه و بنده جمع شدیم. همه عصبانی بودیم که اگر فردا اینها بهشت زهرا بیایند و تریبون دست اینها بیفتد چه می‌شود؟ آقای کروبی تلفن زد به احمد آقا در پاریس و با احمدآقا با عصبانیت صحبت کرد و نسبت به این کار اعتراض کرد و تلفن را با عصبانیت پرت کرد و قهر کرد. سپس آقای معادیخواه گوشی تلفن را برداشت و با حاج احمدآقا صحبت کرد. ایشان هم عصبانی شد و گوشی را زمین زد. توی این ها تنها کسی که عصبانی نمی‌شد، بنده بودم. گوشی را برداشتم و یک خرده صحبت کردم که اگر اینها بخواهند با آن سوابق و اعلان مواضع داخل زندانشان، اداره‌ی امور را بگیرند، دیگر نمی‌شود جلوی آنها را گرفت. در همین لحظه، آقای مطهری فرمود: « تلفن را به من بده» ایشان تلفن را گفت و با عصبانیت (علامت عصبانیت مرحوم مطهری حرکت زیاد سر ایشان بود) به حاج احمد آقا گفت: «آقای حاج احمد آقا این که من می‌گویم ضبط کن و ببر به آقا بده». احمد آقا گویا به ایشان گفته بود ما داریم حرکت می‌کنیم. امام هم راه افتاده و سوار ماشین شده است. مرحوم مطهری گفت:«من نمی‌دانم، این جمله‌ای را که من می‌گویم را به امام بگو». احمد آقا گفت: «چیست؟» گفت:« به امام بگو مطهری می‌گوید اگر فردا شما بیایید و تریبون بهشت زهرا دست مجاهدین خلق باشد، من دیگر با شما کاری نخواهم داشت.» تا این جملات را شهید مطهری گفت، حاج احمد آقا جا خورد و ایشان خطاب به مرحوم مطهری گفت: «آقا هرکاری شما کردید قبول است. فردا تریبون را خود شما اداره کنید». بعد از این ماجرا تمام بساط مجاهدین خلق را به هم ریختیم و تریبون ار از دست آنان گرفتیم و آقای بادامچیان و معادیخواه جزو گردانندگان تریبون شدند و آقای مرتضایی فر هم قرار شد شعار بدهد. من جزو برنامه ی آنجا نبودم و بعدا در آن جا قرار گرفتم. ● ورود امام توزیع کارت استقبال بیشتر دست بچه‌های نهضت آزادی بود که با روحانیت خوب نبودند. یک عدد کارت مثل همه‌ی مهمانان به من دادند. من هم صبح با ماشین پیکان آبی خود راه افتادم و جلوی بیمارستان امام خمینی آمدم که جای پارک ماشین در آنجا نبود. ماشین را در کوچه‌ای داخل آن خیابانی که منتهی به بیمارستان امام خمینی می‌شود، پارک کردم. با اتوبوس‌هایی که تدارک دیده شده بود، مثل همه‌ی مردم به فرودگاه رفتم. در سالن فرودگاه ، هر قسمتی را برای اصناف و گروه‌های مختلف در نظر گرفته بودند. درست مثل نمایشگاه اقلیت‌های مذهبی، خانم‌ها، کارمندان دولت، روحانیت، اصناف هر کدام یک قسمت فرودگاه بودند. وقتی هواپیمای حامل امام در فرودگاه نشست، مرحوم مطهری از طرف جامعه‌ی روحانیت به عنوان خیرمقدم به امام، داخل هواپیما رفت. از باند فرودگاه تا سالن، امام را با یک بنزی آوردند. در عکسهای مربوط به استقبال، آقای صباغیان دیده می‌شود. این آقایان همه جا را قبضه کرده بودند، لذا پریدم و تریبون را گرفتم و با بلندگو مردم را هدایت کردم تا امام بتواند صحبت کند و سپس گروه سرودی که توسط آقای اکبری (۱) آموزش دیده بودند در طبقه دوم سالن سرود خودشان را اجرا کردند. بعد از پایان مراسم، وقتی امام خواست تا سوار بلیزر شود، دید یکی از این آقایان، نمی‌دانم یزدی یا صباغیان، داخل ماشین نشسته است. امام خطاب به او فرمود که بفرمایید پایین. هوشیاری و دقت امام در مسایل، خیلی عجیب و غریب بود. آدم احساس می‌کرد که امام قبلا یک دوره در عالم، رهبری کرده بودند و این دومین باری است که رهبری می‌کند. امام به عنوان کسی که چندین سال در خارج کشور در تبعید بوده، حالا به عنوان فاتح وارد کشور شده بود و همه‌ی هم و غم ایشان این بود که چطور اوضاع را جمع و جور کند. این آقا به امام گفت: «ما باید مراسم را اداره کنیم». امام فرمود: «تشریف بیاورید پایین.» لذا امام جلوی بلیزر نشست و احمد آقا هم عقب و آقای رفیق‌دوست هم به عنوان راننده در کنار ایشان قرار گرفت تا عده‌ای نتوانند از قرار گرفتن کنار امام استفاده‌ی ابزاری و بهره‌برداری بکنند. امام که حرکت کردند، دیدم وضعیت غیرعادی است لذا من هم سوار ماشین جیپ توانیر که بی‌سیم هم د اشت شدم و به سمت ماشین امام حرکت کردم. فاصله‌ی ما با ماشین امام یک ماشین بود و آن هم ماشین فیلمبرداری تلویزیون بود. جمعیت در طول مسیر مانند اقیانوس موج می‌زد. برنامه این بود که امام بیاید جلوی دانشگاه آنجا سخنرانی کند و سپس ادامه‌ی مسیر بدهد. وقتی که نزدیک دانشگاه شدند، دیدند اصلا سخنرانی و برنامه‌های سابق عملی نیست؛ بنابراین برنامه بهم ریخت. ماشین در اثر هجوم جمعیت جلوی دانشگاه، توقف زیادی کرد و خیلی معطل شدیم. ● از بهشت زهرا تا بیمارستان امام خمینی (ره) به خیابان ولیعصر و امیریه که آمدیم. مردم تمام خیابان‌ها را آب و جارو کرده و گل چیده بودند تااین که به راه‌آهن رسیدیم. اطراف راه‌آهن را مرمد خیلی زیبا تزیین کرده بودند. واقعا اگر بگویم بعضی از جوانان از فرودگاه تا بهشت‌زهرا دستشان به دستگیره‌ی ماشین امام بود و فریاد می‌کشیدند، حقیقت دارد. نزدیکی بهشت زهرا از طریق بی‌سیم سؤال کردیم که جلو چه خبر است؟ خب ردادند که اوضاع خوب است بیایید جلو. معنای آن این بود که صف درست شده، ماشین می‌تواند عبور کند. انتظامات کمیته‌ی استقبال هفتاد هزار نیروی انتظاماتی در منزل مرحوم پوراستاد (۲) سازماندهی کرده بود. ماشین امام از در شرقی و رسمی وارد بهشت زهرا شد. کی خرده که جلو آمدیم ماشین تلویزیون میان جمعیت گیر کرد. از ماشین پایین پریدم، دیدم اصلا ماشین امام د رمیان جمعیت دیده نمی‌شود. این همه نیرو که کمیته‌ی استقبال سازماندهی کرده بودند، به کار نیامد. اصلا ماشینی در آن کار نبود. کوهی از آدم بود که هم دیگر را هل می‌دادند. امام داخل ماشین با دست تکان دادن به مردم اظهار محبت می‌کرد و به دنبال آن مردم بیشتر تحریک می‌شدند. آقای رفیق دوست می‌گفت که در آن هنگام امام می‌خواست از ماشین پیاده بشود. ولی من قفل مرکزی ماشین را زده بودم هر چه امام تلاش می‌کرد در ماشین را باز کند، نمی‌توانست . هجوم جمعیت باعث نگرانی من شده بود تا این که شما را روی کاپوت ماشین دیدم و پس از آن مقداری خیالم راحت شد. در نتیجه فشار جمعیت، ماشین امام خراب شده بود. استارت نمی‌خورد، جوش آورده بود. این ماشین شده بود یک تکه آهن قراضه و نمی‌شد ماشین را هل داد. اصلا یک سناریوی عجیبی بود . یک وقت دیدیم یک هلیکوپتر آمد و نزدیک ما نشست. چون در کمیته‌ی استقبال بحث آماده کردن هلیکوپتر مطرح بود لذا من منتظر بودم که هلیکوپتر بیاید و در واقع هلی کوپتر جزو برنامه بود . فاصله‌ی ماشین امام تا هلیکوپتر حدود ۱۰۰ متر بود. شاید یکساعت و نیم طول کشید تا با هل دادن، ماشین حامل امام به نزدیک هلیکوپتر رسید. علت آن هم این بود که به پشت سری‌ها داد می‌زدیم که به جلو هل بدهند جلویی‌ها هم به عقب هل می‌دادند. در نتیجه ماشین جای اولش بود. آقای محمدرضا طالقانی (۳) از کشتی‌گیران خوب در این موقع آن جا بود. او خیلی کمک کرد تا از این مخمصه نجات پیدا کردیم. نکته‌ی جالب این بود که من روی بلیزر بودم و پروانه‌ی هلیکوپتر هم کار می‌کرد. هیچ حواسم نبود که ممکن است هلیکوپتر سرم را ببرد. به هرحال ماشین امام به نحوی در کنار هلیکوپتر، در سمت راننده بغل هلیکوپتر واقع شد. آقای رفیق دوست در را که باز کرد در اثر ضربه‌ای که خورد بی‌هوش شد. او را بردند و بنده تا مدتی آقای رفیق دوست را ندیدم. امام هم طرف شاگرد نشسته بود و نمی شد که پیاده بشود لذا پریدم داخل هلیکوپتر، دست امام را گرفتم و از پشت فرمان همین طوری امام را کشیدم به داخل هلیکوپتر و گفتم: «ببخشید آقا چاره‌ای دیگر نیست». احمد آقا هم پرید داخل هلیکوپتر. از خصوصیات ایشان این بود که در هیچ شرایطی امام را تنها نمی‌گذاشت آقای محمدرضا طالقانی هم سوار شد. جمعیت هم ریختند که سوار شوند که نگذاشتیم. خلبان هم سرگرد سیدین از نیروی هوایی بود. نه ما او را می‌شناختیم نه او ما را می‌شناخت. به این دلیل که هلیکوپتر جزو برنامه بوده است مطمئن بودیم. هلیکوپتر می‌خواست بپرد، امام مردم به آن آویزان شده بودند. وضعیت خیلی خطرناک بود خلبان گفت: «ممکن است هلیکوپتر منفجر بشود، نمی توانم بپرم. امام مگر می‌شود بگویی مردم آویزان نشوید.» گفتم: «آقا ببین هر کاری که خودت می‌خواهی بکن ما که بلد نیستیم». خلاصه با زحمت هلیکوپتر پرید. امام و احمد آقا و آقای محمد طالقانی و بنده داخل هلیکوپتر بودیم.بعد از این که آمدیم روی آسمان، نمی‌دانستیم چه کار کنیم و برنامه‌ای هم نداشتیم. خلبان یک دوری بالای قطعه‌ی ۱۷ جایگاه سخنرانی زد و گفت: «خیلی شلوغ است، نمی‌شود بنیشینیم. می‌شود به مدرسه‌ی رفاه برویم.» گفتم: «آقا امام اصلا از فرانسه به خاطر شهدای ۱۷ شهریور این جا را انتخاب کرده، حالا تو می‌گویی نمی‌توانم بنشینم برویم رفاه! چاره‌ای دیگر نیست باید بنشینی». چند بار دور زد و مردم هم نگاه می‌کردند و نمی‌أانستند که چه کسی داخل هلیکوپتر است. سرانجام هلیکوپتر در محوطه‌ای باز نشست. به امام عرض کردم: « شما پیاده نشوید.» خودم پیاده شدم؛ در حالیکه نه عمامه داشتم و نه عبا. نیروهای انتظامات ریختند و گفتند که آقای ناطق جریان چیست؟ گفتم:« یک جو غیرت می‌خواهم غیرت به خرج بدهید. دست‌هایتان را به هم بدهید تا به شما بگویم که جریان چیست.» در همین لحظه در هلیکوپتر باز شد. یک دفعه مردم حضرت امام را دیدند و ریختند که شلوغ کنند، لذا از مسیری که تعیین شده بود امام را نبردم. از زیر یک داربستی رفتیم و به جایی رسیدیم که باید خم می‌شدیم لذا به امام عرض کردم:« آقا خم شوید باید از زیر برویم چاره‌ای نداریم.» موقع ورود امام (ره) به جایگاه، مشکل خاصی نداشتیم، امام در جایگاه قرار گرفت، مرحوم شهید مطهری یک سخنرانی کوتاهی کرد. امانی، پسر شهید امانی، به عنوان فرزند شهید، برنامه‌ای اجرا کرد و حضرت امام سخنرانی تاریخی خود را شروع کرد. من هم بدون عمامه و عبا تلاش می‌کردم تا مردم ساکت شوند. حتی احمد آقا گفت:«بدون عمامه و عبا بغل دست امام هستی بد است». گفتم:«مرد حسابی در این کشمکش از کجا عمامه و عبا پیدا کنم.» آقایان مرحوم شهید صدوقی، مرحوم شهید مفتح، شهید دانش منفرد و آقای معادیخواه و بادامچیان و حمیدزاده و انواری در جایگاه حضور داشتند. سخنرانی امام که تمام شد به آقایان گفتم: «یک دالان درست کنید تا به طرف هلیکوپتر برویم.» هنوز به هلیکوپتر نرسیده بودیم که هلیکوپتر بلند شد، این جا نه راه پیش داشتیم و نه راه پس. در اثر کثرت جمعیت به جایگاه هم نمی‌توانستیم برگردیم. به قول معروف جنگ مغلوبه شد، هر کس زورش بیشتر بود دیگری را پرت می‌کرد. آقایان مفتح و انواری حالشان بد شد و افتادند. من و حاج احمد آقا ماندیم. پهلوانان زیادی آن جا بودند، هر کدامشان عبای امام را می‌گرفتند و به سمت خودشان می‌کشیدند. عمامه‌ی امام ا زسرش افتاد. یک عکس قشنگی از امام از این جا گرفته شد که چشم‌های امام به طرف آسمان است و بنده می‌فهمم که امام دیگر تسلیم حق و تن به قضای الهی داده بود. آقای رفیق دوست می‌گفت که در طی مسیر فرودگاه تا بهشت زهرا د راثر ازدحام جمعیت خیلی نگران امام شدم. امام فرمود: «نگران نباش هیچ حادثه‌ای رخ نمی‌دهد». در این لحاظت حساس از بس که مردم را هل می‌دادم مچ‌های دستم ا زکار افتاد و یقین حاصل کردم که امام زیر پای جمعیت از دنیا می‌رود و مأیوسانه فریاد می‌کشیدم:« رها کنید، امام را کشتید». کار از دست همه خارج شده بود. یک وقت دیدم امام به جایگاه برگشت. هنوز برایم مبهم است که در این شلوغی چطور شد که ایشان به جایگاه بازگشت. واقعا عنایت خدا و دست غیب ایشان را از داخل جمعیت برداشت و در جایگاه گذاشت! خودم را به جایگاه رساندم. دیدم امام نشسته و در اثر خستگی عبایش را روی سرش کشیده و بی‌حال سرش را به طرف پایین برده شاید ۲۰ دقیقه امام دراین حالت بود، حالا ماندیم چه کار کنیم. یک آمبولانس مربوط به شرکت نفت ری آن جا بود. گفتیم: «آمبولانس را بیاورید دم جایگاه» عقب آمبولانس سمت جایگاه واقع شد. احمد آقا دست امام را گرفت و سوار آمبولانس شدند. باز هم عبای امام گیر کرد عبا را کشیدم و فگتم: «آقا عبا نمی‌خواهید». عبای امام را زیر بغلم گرفتم و خیلی سریع بغل راننده نشستم و گفتم: «برو» گفت: «کجا؟» گفتم: « از بهشت زهرا بیرون برو.» کمک ماشین را زد و از پستی و بلندی سنگ‌های قبر ماشین حرکت کرد و آژیر می‌کشید و از بلندگوی آمبولانس می‌گفتم: «بروید کنار حال یکی ا زعلما به هم خورده ، باید او را به بیمارستان برسانیم». اگر می‌فهمیدند امام داخل آمبولانس است، آمبولانس را تکه تکه می‌کردند. از بهشت زهرا که بیرون آمدیم بدنه‌ی ماشین از بس که به این نرده و سنگ‌ها خورده بود له شده بود. یک مقداری که به سمت تهران آمدیم، هلیکوپتر از بالا آمبولانس را دیده بود و در یک فرعی که واقعا گل بود نشست، ماهم با آمبولانس خودمان را به هلی کوپتر رساندیم. مجددا جمعیت به ما هجوم آورد؛ ولی با زحمت توانستیم امام را سوار هلی کوپتر کنیم. درحین حرکت می‌گفتیم، کجا برویم؟ و احمد آقا گفت:«برویم جماران». چون جماران نزدیک کوه بود و درخت زیاد داشت، هلی کوپتر نمی‌توانست بنشیند. خلبان برگشت با یک شوقی گفت: «آقا برویم نیروی هوایی». گفتم «می‌خواهی ما را داخل لانه‌ی زنبور ببری». گفت:«پس کجا برویم؟» یک دفعه به ذهنم زد، صبح که آمدم ماشین را نزدیک بیمارستان امام خمینی پارک کردم و حالا از آسمان پایین بیایم و در زمین تصمیم بگیریم که کجا برویم. به خلبان گفتم:« جناب سرگرد می‌توانی بیمارستان هزار تخت خوابی بروی؟» گفت: «هر جا بگویی پایین می‌روم.» گفتم:«پس برویم بیمارستان» خلبان گفت:«اتفاقا این بیمارستان به اسم خود آقاست» (۴) ● فرود در بیمارستان امام خمینی هلیکوپتر در محوطه‌ی بیمارستان نشست. در اثر صدای تق تق هلیکوپتر تمام پزشک‌ها و پرستارها بیرون دویدند تا ببینند چه اتفاقی افتاده است. تصور می‌کردند درگیری و کشتاری شده و عده‌ای را آورده‌اند. وقتی پیاده شدم پزشکان می‌پرسیدند: « چه اتفاقی افتاده است؟» من سریعا درخواست آمبولانس کردم. یکی از پزشکان گفت: « این جا بیمارستان است آمبولانس برای چه می‌خواهی؟ « گفتم : «خیر نمی‌شود بیمار ما این جا باشد، باید او را را ببریم.» آقایان رفتند یک برانکارد آوردند من آن را پرت کردم و گفتم: «ما آمبولانس می‌خواهیم، شما برانکارد می‌آورید؟ پزشکی به نام دکتر صدیقی گفت:« آقا من یک ماشین پژو دارم، بیاوریم ؟« گفتم:« بیاور.» ایشان ماشین را آورد نزدیک هلیکوپتر در هلی کوپتر را که باز کردیم. تا پرستارها و پزشکان امام را دیدند همه فریاد کشیدند و با هجوم آنها بساط ما به هم ریخت. خانمی دست امام را گرفته بود و می‌کشید و گریه می‌کرد. با زحمت خانم را جدا کردیم. امام و احمد آقا و آقای محمد طالقانی سوار شدند و ماشین حرکت کرد. من خودم را روی سقف پرت کردم و ماشین تند می‌رفت. گفتم:« آقا این قدر تند نروید.» احمد آقا که فکر می‌کرد جا مانده‌ام، گفت: «تو هستی؟!» گفتم: «پس چه؟ من که رها نمی‌کنم.» راننده ماشین را نگه داشت و سوار شدم. پس از مدتی رسیدیم به بن‌بستی که صحب ماشینم را پارک کرده بودم. از آقای دکتر عذرخواهی و تشکر کردیم. امام را سوار ماشین پیکانم کردم. دیگر خودم راننده بودم و احمد آقا هم پهلوی من نشست. سه نفری در خیابان‌های تهران راه افتادیم. همه جا خلوت بود، چون همه در بهشت زهرا دنبال امام بودند؛ اما امام داخل پیکان در خیابان‌های خلوت تهران بود. احمد آقا گفت:«برویم جماران». امام فرمود: «خیر» عرض کردم: «آقا برویم منزل ما». فرمود: «خیر» سؤال کردیم:«پس کجا برویم؟» امام فرمود: «منزل آقای کشاورز» من قبلا یک منبری برای این خانواده رفته بودم و معروف بود که این ها را فامیل‌های امام هستند. آدرس منزل ایشان را نیز نداشتیم. فقط احمد آقا می‌دانست که در جاده قدیم شمیران و خیابان اندیشه زندگی می‌کند. به جاده قدیم شمیران جلوی سینمای صحرا آمدیم. ماشین را کنار زدم. امام هم داخل ماشین بودند. احمد آقا دنبال آدرس منزل کشاورز رفت. بالاخره پرسان پرسان جلوی منزل آقای کشاورز در خیابان اندیشه آمدیم. احمد آقا گفت: « همین خانه است». در منزل را زدیم، پیرزنی در را باز کرد، پیرزن اصلا داشت که سکته می‌کرد و باورش نمی‌شد خواب می‌بیند یا بیدار است و قصه چیست؟ وارد منزل شدیم. امام داخل آشپزخانه رفت و جویای احوال تمام فامیل‌ها بود. از شدت خستگی زیر چشم‌های امام کبود شده بود. ما نمازظهر و عصر را با امام به جماعت خواندیم. یک غذای ساده‌ای این پیرزن آورد. در موقع غذا خوردن امام برگشت به احمد آقا گفت: «این آقای ناطق فامیل ماست.» احمد آقا گفت: «چه فامیلی؟» امام گفت: «ایشان داماد آقای رسولی است.» (۵) حواسش خیلی جمع بود که پس از چند سال تبعید می‌دانست چه کسی با کی ازدواج کرده است. پس از صرف غذا امام فرمودند: «یک عبایی برای من پیدا کنید.» لذا من رفتم جماران منزل آقای امام جمارانی و سه عبا گرفتم؛ یکی برای خودم، یکی برای احمد آقا و یکی هم برای امام آوردم. جالب این جاست که همه‌ی اقایان علما و اعضای کمیته‌ی استقبال امام را گم کرده بودند و خیلی نگران بودند که امام را با هلیکوپتر کجا برده‌اند. نگران بود که رژیم آقا را برده باشد. هیمن نهضت آزادی‌ها از طریق دولت پیگیری کرده بودند. ساواک جواب داده بودند که بیمارستان هزار تخت خوابی و سوار شدن ایشان بر یک پژوی نقره‌ای را خبر داریم ، اما بعد رد آنها را گم کرده‌ایم. این خیلی عجیب است که ساواک هم رد ما را گم کرده بود، لذا احمد آقا به کمیته‌ی استقبال تلفن زد و گفت:«حسین آقا را بگویید بیاید تلفن را بردارد.» حسین آقا نیز آمده بود و احمد اقا از خوف این که ممکن است تلفن در کنترل ساواک باشد، به حسین آقا گفت: «ما منزل کسی هستیم که در بهشت زهرا بغل دست تو ایستاده بود.» احمد آقا آقای کشاورز را در بهشت زهرا بغل دست حسین آقا دیده بود. سه ربعی نگذشته بود که آقای پسندیده هم آمد. من هم در اثر خستگی و فشارهای زیاد نزدیک غروب به منزل رفتم . شب ، مرحوم عراقی و دیگر آقایان هم آمده بودند و امام را از منزل آقای کشاورز به مدرسه ی رفاه بردند. فراموش نمی‌کنم مرحوم حاج احمد آقا بعد از فوت امام به من گفت: «آقای ناطق، شما هم در زمان ورود امام همراه ایشان بودید و در میان ازدحام جمعیت عمامه از سرتان افتاد، هم در فوت و دفن امام حضور داشتید و در این ا هم عمامه از سرتان افتاد.»
پاورقی
۱ـ ایشان الان در ستاد نمازجمعه‌ی تهران مشغول فعالیت است. ۲ـ مرحوم حاج اکبر پوراستاد از فداییان اسلام بودکه در سال‌های اخیر به رحمت خدا رفت . (راوی) ۳ـ محمدرضا طالقانی در سال ۱۳۳۱ در خانواده‌ای مذهبی در تهران به دنیا آمد. وی از همان دوران کودکی به کشتی روی آورد و در دوران جوانی در مسابقات دای و بین‌المللی مقام قهرمانی آورد. وی هم زمان با اوج‌گیری مبارزات اسلامی مردم ایران مسابقات بین‌المللی جام آریامهر را در تهران به هم ریخت. سپس تحت تعقیب و مراقبت ساواک قرار گرفت و چندین روز به زندان افتاد. ایشان از همان لحظات اول ورود حضرت امام (ره) به ایران به عنوان محافظ امام (ره) معروف شد. وی هم اکنون رییس فدراسیون کشتی جمهوری اسلامی است. آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی ، خاطرات محمدرضا طالقانی، جلسه‌ی اول ۴ـ در آستانه‌ی پیروزی انقلاب بیمارستان هزار تخت‌خوابی به بیمارستان امام خمینی تغییر نام یافت. ۵ـ به دلیل این که پدر آقای رسولی محلاتی سابقه‌ی دوستی دیرینه با حضرت امام داشند؛ لذا ایشان را فامیل می‌دانستند (راوی)
منبع : مرکز اسناد انقلاب اسلامی
http://barrudkariz.shblog.ir
http://barrud.rasekhoonblog.com
احمداسماعیلی کریزی/"استان خراسان رضوی،
ادامه مطلب
|
درباره وبلاگ
| ||||||||||||||||||||
