به گزارش پایگاه اینترنتی بسیج، آیت الله مهدی شاه آبادی، در سال 1309 در قم به دنیا آمد. دروس خارج فقه و اصول را از محضر آیات عظام: امام خمینی ، بروجردی، گلپایگانی و اراکی تحصیل کرد. در سن 27 سالگی در سال 1336 جهت تشکیل خانواده تصمیم به ازدواج گرفته و با خانواده آیت الله العظمی میرزای شیرازی وصلت کرد. فعالیت سیاسی وی پس از کودتای ننگین 28 مرداد 1332 شروع شد. چندین مرحله توسط مأموران طاغوت دستگیر شد که از این میان 5 بار اسیر زندان های مخوف رژیم گشته و 1 بار هم تبعید شد. اداره بیت امام هنگام استقبال از امام، نقش ویژه شهید بود که بسیار حساس و قابل توجه است. ابلاغ و اعلام فرمان امام مبنی بر لغو حکومت نظامی در 21 بهمن 1357 به مردم نقش دیگر شهید بود که به همراه شهید مطهری ، اقدام کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، آیت الله شاه آبادی در آغاز دوره اول مجلس شورای اسلامی به عنوان کاندیدای مشترک جامعه روحانیت مبارز و حزب جمهوری اسلامی و دیگر گروه‌های اسلامی بود که با رای بالای مردم تهران به نمایندگی مجلس شورای اسلامی انتخاب شد و در طی 4 سال خدمت در این سنگر ، اثرات عمیقی از خود به جای گذاشت. ایشان در کمیسیون قضایی، یک عضو صاحب نظر فعال بود و در دوره دوم کسب 5/1 برابر بیشتر رای به نمایندگی مجلس انتخاب شد و همین دلیل بر افزایش محبوبیت او در بین مردم بود.

نمایندگی امام در بنیاد مستضعفان از سال 1359 و همکاری با اوقاف و امور خیریه از فعالیت های قابل توجه جانبی دیگر آیت الله شاه آبادی بود. در طول مدت دفاع و جنگ تحمیلی در فرصت‌های به دست آمده در جمع رزمندگان اسلام و در کنار آنان در جبهه‌ها حضور می‌یافت. بالاخره در واپسین مرحله‌ای که آیت الله از مناطق جنگی جنوب بازدید می‌کرد، در منطقه عملیاتی جزیره مجنون در اثر انفجار و اصابت ترکش در ششم اردیبهشت ماه سال 63  در حالی که در جمع رزمندگان اسلام حضور داشت به شهادت رسید.

فرازهایی از سخنان این شهید والامقام در ادامه می‌آید:

* با قرآن مأنوس شوید. بگذارید بوی قرآن بگیرید. بوی قرآن گرفتن این طور نیست که فقط صوتت زیبا شود یا قرائتت قشنگ باشد. یعنی این که وقتی فرمایش خداوند را می‌خوانی بفهمی خدا چه می‌گوید و تو بر اساس آن خود را اصلاح کنی، یعنی قرآن در باطن تو یک ناصح شود و همیشه به تو تذکر بدهد که خلاف نکنی. انسان‌های جامعه اسلامی باید این گونه باشند.

* تا انسان در خود تلاشی ایجاد نکند، خودسازی ایجاد نمی‌شود. هر چند محیط مساعد خیلی مهم است اما این تلاش انسان است که باید در درونش یک تحول ایجاد کند و اشکالات خود را بسنجد و برطرف کند و راه را بیابد.

 * اگر عقیده و حرکات خود را به سمت خدا جهت‌گیری کنیم متوجه می‌شویم که لفظ خدا در همه لحظات، خصوصاً لحظاتی که دچار مشکل می‌شویم موجب تسکین و تقویت روحی ما می‌شود. خداوند باریتعالی در بسیاری موارد، عنایات خود را در دل‌های شکسته‌ای که دارای باطنی نورانی هستند، حتی اگر دارای کمترین معلومات دینی و تحصیلات علمی باشند، قرار داده که این عنایات خاصه را می‌توان با تهذیب نفس و تأمل عمیق در اسرار خلقت کسب کرد و محرم این وادی عظیم الهی گشت.

* تنها با وجود تحرکات خداگونه و الهی است که انسان می‌تواند به پله اشرف مخلوقاتی‌اش پا بگذارد.

* باید در کنار ارزش‌های معنوی و اخلاقی، به علم روز هم مجهز شویم و گرنه دنیا بی‌توجه از کنارمان خواهد گذشت.

* دشمن هر روز که صفوف فشرده شما را در این جماعت‌ها و جمعیت‌ها می‌نگرد، خشمگین‌تر می‌شود و هر روز مایوس‌تر می‌گردد. این یاس دشمن را تبدیل به نوید و امید نکنید.

* یکی از خطرات این است که وقتی صدای اذان را می‌شنوی بگویی حالا کو تا آخر وقت؟!

* زنان و دختران جامعه ما باید کاری کنند که جامعه در مقابل قداست، تقوا و پاکی آنها تواضع کند!

* کسی که تحّول‌خواه است، باید تحّمل رنج و فشار را هم داشته باشد!

* هرگاه تصمیم بگیری خودت را بسازی، تفکرت را بسازی و در این باره  مطالعه کنی از همه عبادت‌ها بالاتر است. «ساعه تفکر افضل من عبادته سبعین». یک لحظه تفکر بالاتر از هفتاد سال عبادت است.

* شهادت آیت‌الله بهشتی باعث شد زندگی نوینی در جامعه شکل بگیرد و یک حیات جدید در انقلاب به وجود آید. قرآن نیز صریحا تأکید دارد که «شهادت را مرگ مپندار» . جامعه ما نیز با همه وجودش دریافت می‌کند که حیاتش رهین این شهادت‌هاست. عجیب است که در اوج خطرها، یکی از این خون‌های پاک، همه خطر‌ها را کنترل کرد. آری نهضت حسینی را خون حسینی می‌تواند حفظ کند و از خطر نجات دهد.

* وقتی انسان در زندگی‌اش خدا را معیار امور قرار دهد نهایتاً به مرحله‌ای می‌رسد که شخصاً می‌تواند اعمالش را سنجش کند و به خود بگوید کاری که الآن انجام می‌دهم تا چه اندازه مورد رضای خدا است.

* با ازدواج و تشکیل خانواده، قدرت جامعه بیشتر می‌شود.

* ماه رمضان، مرکز مهمات سازی جامعه توحیدی است.

* باید از سرزمین وحی، افکار رسول‌الله(ص) را سوغات ببریم.

* اگر شهادت می‌تواند نظام توحیدیمان را حفظ کند، اگر شهادت می‌تواند دشمن را ذلیل کند، اگر شهادت می‌تواند تفکر و بینش اسلامی‌مان را به دنیا اعلام کند ما آماده این شهادتیم.

* ما نمی‌خواهیم در جنگ فیزیکی برنده باشیم. ما می‌خواهیم پیروز جنگ عقیدتی باشیم.

* جهاد یعنی برداشتن خارهای راهی که به خدا می‌رسد.

* انقلاب ما نشان می‌دهد که ما از تلاش‌های دشمن در هراس نیستیم، چرا که هر چه دشمن تلاش می‌کند جامعه ما هوشیارتر می‌شود.

* شهید انرژی لازم برای حرکت به سوی کمال را به کالبد جامعه اسلامی می‌دمد.

* خدایا ما عاشق شهادتیم و در مکتب شهادت پرورش یافته‌ایم، به حق مهدی‌ات هر چه زودتر این مقام بزرگ را در رکاب حضرت مهدی(عج) نصیب ما بفرما.

* این به نفع ماست که دشمن ما را رها نکرده‌است، دشمن با همین درگیری‌اش تمام نیروهای معنوی ما را بسیج می‌کند و به اوج انسانیت می‌کشاند.

انتهای پیام/

به گزارش پایگاه اینترنتی بسیج، دبیرکل حزب‌الله لبنان اخیرا هدیه‌ای ارزشمند به رهبر حکیم انقلاب هدیه داده است. به گزارش «وطن امروز»، این هدیه ارزشمند، یک انگشتر نفیس است. اما حکایت این انگشتری نفیس چیست؟
براساس گزارشات، این انگشتر نفیس چندی قبل از سوی یکی از شیعیان نامدار و معتبر لبنانی به سیدحسن نصرالله هدیه شده است. آنچه این انگشتر را نفیس و ارزشمند کرده است، نگین آن است. براساس گزارشات، نگین این انگشتر که از جنس عقیق است، مهر ویژه جناب «عثمان بن سعید العَمروی» سلام‌الله‌علیه، نایب خاص حضرت بقیه..‌الله(عج) است. براساس محاسباتی که روی این عقیق صورت گرفته، قدمت آن به بین سال‌های 200 تا 250 هجری قمری، یعنی دوران حیات جناب عثمان بن سعید بازمی‌گردد. روی این عقیق ارزشمند نیز اینگونه حک شده است:
«عدتی لیوم الوعید، عثمان بن سعید»
سیدحسن نصرالله این انگشتر عقیق ارزشمند را به همراه یک نامه به دستخط خود برای رهبر حکیم انقلاب فرستاده‌ است.
عثمان بن سعید عمروی نخستین نایب امام عصر حضرت مهدی موعود(عج) بوده است. وی از شیعیان وفادار به اهل بیت علیهم‌السلام در سامرا بود. عثمان یکی از شیعیان مورد اعتماد برای ارتباط مردم با اهل بیت علیهم‌السلام بود. عثمان از 11 سالگی در محضر امام هادی(ع) بود و در پرتو عنایات امام تربیت شد و امین، وکیل و نماینده حضرت گردید. پس از شهادت امام هادی(ع)، عثمان وکیل برجسته امام حسن عسکری(ع) شد و در دوران آماده‌سازی شیعیان برای غیبت، مهم‌ترین فرد مورد اعتماد برای ارتباط شیعیان با امام حسن عسکری(ع) بود. براساس روایات، عثمان بن سعید از معدود افرادی بود که از سوی امام حسن عسکری(ع) در جریان ولادت امام عصر مهدی صاحب زمان(عج) قرار گرفت. با آغاز ولایت حضرت مهدی(عج) عثمان افتخار نیابت ایشان را پیدا کرد. عثمان بن سعید نخستین نایب خاص امام زمان(عج) در دوران غیبت صغری بود و در سایه تعلیمات امام حسن عسکری(ع) به عنوان محور ارتباط امام زمان(عج) و شیعیان ادای تکلیف کرد.  عثمان بن سعید عمروی به مدت 5 سال افتخار نیابت امام زمان را بر عهده داشت و در سال 265 هجری قمری رحلت کرد.
 

به گزارش پایگاه اینترنتی بسیج، در آستانه سالروز شکست آمریکا در تجاوز به خاک جمهوری اسلامی ایران و حمله به طبس، پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR بخش‌هایی از بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را درباره این واقعه منتشر کرد. این سخنان مربوط به 1369/02/12 است.

برای شنیدن فایل صوتی بیانات رهبر انقلاب درباره شکست آمریکا در طبس اینجا کلیک کنید.

مروری بر گزیده‌ای از بیانات رهبر انقلاب درباره واقعه‌ی طبس

اولین باری که دخالت نظامی در این مناطق انجام گرفت، سال 1359 بود که نیروهای امریکا به فرمان رئیس‌جمهور دمکرات، به قصد این‌که خود را به تهران برسانند، به طبس حمله‌ی نظامی کردند. البته از همان نیمه‌ی راه، جسدهای سیاه‌شده و جزغاله شده‌شان برگشت!عجیب است! کشور عزیز و ملت بزرگ و منطقه‌ی تاریخی ما، آزمایشگاه چه تجربه‌های بزرگی است. 69/08/28

رئیس جمهور آمریکا برای نجات این گروگانها [لانه جاسوسی] دست به حمله‌ی نظامیِ پنهانی و شبانه به ایران زد. جاسوسانشان را در اینجا بسیج کردند، مقدمات فراوانی فراهم کردند، آدم دیدند، جا دیدند، با هلیکوپتر و هواپیما حمله کردند، آمدند که طبس پیاده شوند و از آنجا بیایند و به خیال خودشان گروگان‌ها را خلاص کنند و ببرند؛ که آن ماجرای معروف طبس اتفاق افتاد، خدای متعال آبروی اینها را برد، هواپیماها و هلیکوپترهاشان آتش گرفت و مجبور شدند از همان طبس برگردند و بروند. 89/08/12

آنها دائم علیه جمهوری اسلامی و این ملت توطئه می‌کنند. البته سرشان هم دائم به سنگ می‌خورد؛ امّا ادب نمی‌شوند. یکی از رئیس جمهورهای امریکا، به داخل این کشور هلی‌کوپتر فرستاد و سر و کارش با توفان طبس، یعنی جنودِ غیبیِ الهی افتاد. اینها چه می‌گویند؟! می‌فهمند چه می‌کنند؟! می‌فهمند چرا؟! با کی مواجهند؟! این یاوه‌هایی که می‌گویند علیه کیست؟ جوابش با کیست؟ ملت ایران ملت بزرگ و نیرومندی است. ملت ایران ملت متّحد و بافرهنگی است. من تعجّب می‌کنم چرا اینها از گذشتگان خودشان و از این شانزده سال، عبرت نمی‌گیرند؟! دائم علیه جمهوری اسلامی و ملت و مسؤولین ایران یاوه‌گویی و دروغ‌پراکنی می‌کنند! سران و بزرگان آنها، دائم راجع به جزایر خلیج فارس، تسلیحات ایران، انرژی اتمی و سلاح شیمیایی دروغ پراکنی می‌کنند. اگر روزنامه‌ها بنویسند، آدم می‌گوید «خوب؛ روزنامه نگارند. برای نانشان مجبورند دروغ بگویند!» رؤسای مجلس و رئیس جمهورشان می‌گویند! انسان تعجّب می‌کند که چرا یک نظام، باید این قدر دچار انحطاط و نکبت معنوی شود، که به درون این مزبله دروغگویی بیفتد!74/01/03

به گزارش پایگاه اینترنتی بسیج، روز پنجم اردیبهشت 1359 نیروهای آمریکایی مشتمل بر چندین فروند هواپیما و بالگرد نظامی در عملیاتی موسوم به «دلتا» کوشش کردند تا آمریکایی‌های مستقر در لانه جاسوسی آن کشور در تهران را که از آبان سال 1358 به گروگان دانشجویان مسلمان پیرو خط امام درآمده بودند طی عملیاتی آزاد کنند. اما این عملیات در بدو ورود نظامیان آمریکایی به ایران در منطقه طبس در نتیجه طوفان شن به شکست انجامید و آمریکایی‌ها با به جا گذاردن اجساد تعدادی از نظامیان خود و همچنین بخشی از ادوات و هواپیما و بالگرد منهدم شده خود از ایران گریختند. این عملیات ناموفق موجب یک رسوایی بزرگ جهانی برای دولتمردان آمریکایی گردید.

مقاله حاضر گزارش انعکاس این شکست در اولین روز عملیات در کاخ سفید به نقل از «هامیلتون جردن» مشاور مطبوعاتی کاخ سفید در دوران زمامداری جیمی کارتر رئیس جمهور وقت آمریکا است. این مقاله در حقیقت بازتاب این عملیات ناموفق در همان اولین روز شروع یعنی 24 آوریل 1980 است که از کتاب خاطرات نامبرده تحت نام «بحران» استخراج گردیده است. باهم می‌خوانیم:
 

پنجشنبه 24 آوریل 1980

... در طول روز به زحمت توانستم هیجان خود را پنهان کنم. هر زمان که به ساعتم می‌نگریستم سعی می‌کردم فکر کنم که «بکویث» و گروه دلتا در آن لحظه چه می‌کردند. با یادآوری هشدارهای نظامیان، رئیس جمهور به حق روی مخفی ماندن عملیات پافشاری می‌کرد. در اوایل هفته در دفتر بیضی، رئیس جمهور به زبیگ(1)، جودی(1)، والتر(3) و من نصیحت کرده بود که برنامه‌های عادی خود را ادامه دهیم و هیچ کار غیر طبیعی که احتمالاً شک برمی‌انگیخت انجام ندهیم و به هیچکس چیزی نگوئیم. حتی به منشی‌های وفادارمان که از همه چیزهای مربوط به کارمان اطلاع دارند نیز چیزی در این رابطه نگوئیم.

من شروع به انجام کارهای عادی آن روز نمودم ولی النور(4) می‌دانست که چیزی در شرف وقوع بود. او چند بار از من پرسید «آیا حالتان خوب است؟ ناراحتی خاصی ندارید؟»

آن روز صبح به من اطلاع داده شد که گروه سیاست خارجی یک گردهمایی درباره کوشش‌های نجات خواهد داشت و کمی پیش از ساعت 12 رئیس جمهور از من خواست به دفتر بیضی بروم. او حتی گفت :«خبر نگران کننده‌ای دال بر اینکه چندین هلیکوپتر ما خراب شده، به دست من رسیده است»

- آیا از جزئیات چیزی می‌دانید؟

- «نه ولی هارولد ممکن است هنگام ناهار حرف بیشتری برای گفتن داشته باشد. دلیل اینکه من می‌خواستم شما را ببینم این نیست. موضوع این است که سای(5) می‌خواهد استعفا بدهد.»

مبهوت شده بودم. هلیکوپترها خراب شده بودند و سای می‌خواست استعفا بدهد. این قابل هضم نبود.

رئیس جمهور گفت :«نمی‌خواهم در این باره به کسی چیزی بگویید. فقط به ماندیل گفته ام. هیچ کس دیگر چیزی نمی‌داند فکر کنید که چه می‌توانیم بکنیم.»

او بلند شد و به طرف اتاق کابینه یعنی جایی که ماندیل، ونس، برژینسکی و جودی منتظر بودند رفتیم. ما نشستیم و شروع به خوردن ساندویچ کردیم. براون(6) گزارش داد که فقط شش هلیکوپتر به طرف کویر یک می‌رفتند. ما پرسشهایی داشتیم و هارولد به آرامی پاسخ می‌داد. اوگفت دستور داده شده بود که آنها به وسیله رادیو، خبری به ما ندهند. او اضافه کرد چون هیچ نشانه ای از آماده باش نظامی وجود نداشته، هلیکوپترها ممکن است به سادگی به دلیل مشکلات فنی خراب شده باشند و حمله می‌توانست با شش هلیکوپتر هم انجام شود.

با خود گفتم خرابی هلیکوپترها می‌تواند به معنی مرگ یا برهم خوردن برنامه و آسیب رسیدن به نیروی دلتا باشد. وقتی ناهارمان تمام شد من و ماندیل به دفتر او رفتیم و هریک سعی کردیم به دیگری اطمینان خاطر بدهیم. او درست به اندازه من از شنیدن خبر نگران شده بود.

گردهمایی مبارزات انتخاباتی ما طبق معمول قرار بود در ساعت 30/16 در اتاق معاهدات برگزار شود. ما تازه داشتیم بحث را شروع می‌کردیم که زنگ تلفن به صدا درآمد. فیل وایز(7) تلفن را جواب داد و رئیس جمهور را به پای تلفن فراخواند. من کارتر را نگاه می‌کردم و صورتش را می‌خواندم. او هیچ حرفی نزد ولی پس از آنکه تلفن را زمین گذاشت گفت :«شما همگی ادامه بدهید. من باید با عجله برای یک لحظه به دفتر بیضی بروم.» این را گفت و رفت.

ما به جلسه خود ادامه دادیم تا اینکه حدود ده دقیقه بعد تلفن دوباره به صدا درآمد. تلفنچی گفت :«رئیس جمهور می‌خواهد با شما صحبت کند آقای جوردن»

کارتر گفت :«می‌خواهم به اتفاق جودی و ماندیل بلافاصله به دفتر بیضی بیایید. سعی کنید شک به وجود نیاورید.

وقتی به دفتر بیضی رفتیم کار‌تر با حالتی پریشان در پشت میز دفتر کار خصوصی خود ایستاده بود و با برژینسکی صحبت می‌کرد. وقتی ما وارد شدیم، گفت: «خبر بدی برایتان دارم. باید ماموریت نجات را لغو کنیم!»

هر سه ما بهت‌زده شدیم و در آن لحظه هیچ یک نمی‌دانستیم چه باید بگوییم. کار‌تر ادامه داد: «دو هلی‌کوپتر به مقصد نرسیده و از شش هلی‌کوپتر باقیمانده یکی دچار نقص فنی شده است. با پنج هلی‌کوپتر هم نمی‌توان به موفقیت برنامه امیدوار بود.»

من گفتم: «نظر سرهنگ بکویث(8) چیست؟»

کار‌تر گفت: «من با بکویث و ژنرال جونز(9) و هارولد براون صحبت کردم. هر سه آن‌ها می‌گویند باید برنامه را لغو کنیم.»

در این موقع ونس و براون هم به جمع ما پیوستند. کار‌تر پشت میز خود نشست و چند ثانیه سکوت برقرار شد. هر کسی در درون خود به عاقبت کار می‌اندیشید و یارای سخن گفتن نداشت. این سکوت مرگبار را صدای زنگ تلفن شکست. کار‌تر گوشی را برداشت و گفت: «دیوید جونز چه خبر؟»

ما حرف‌های جونز را نمی‌شنیدیم، ولی حالت چهره کار‌تر و پریدگی رنگ او نشان می‌داد که خبرهای بدی می‌شنود. کار‌تر لحظه‌ای چشمانش را بست و در حالیکه به زحمت آب دهانش را قورت می‌داد، پرسید: «آیا کسی هم مرده است؟»... همه ما به دهان و چشمان او زل زده بودیم. چند ثانیه بعد کارترگفت: «می‌فهمم... می‌فهمم» و گوشی تلفن را گذاشت. هیچ کس سوالی نکرد تا اینکه خود کار‌تر پس از چند ثانیه سکوت گفت: «مصیبت تازه‌ای پیش آمده. یکی از هلی‌کوپتر‌ها به یک هواپیمای سی‌۱۳۰ خورده و آتش گرفته و احتمالا چند نفری هم کشته شده‌اند...»

هیچ کس حرفی نزد... و جای سخن گفتن هم نبود. فقط صدای ونس بود که سکوت را شکست و او هم به گفتن این چند کلمه اکتفا کرد که «آقای رییس‌جمهور، من خیلی خیلی متاسفم...»

از اتاق کوچک دفتر خصوصی رییس‌جمهوری به اتاق کابینه رفتیم و در انتظار خبرهای تازه نشستیم. فوری‌ترین مساله این بود که بقیه افراد گروه سالم از ایران خارج شوند و پس از آن می‌بایست درباره آنچه باید به ملت آمریکا و کشورهای دوست و متحدمان و رهبران کنگره و خانواده‌های گروگان‌ها گفته شود تصمیم بگیریم.

 

تصور اینکه گروهی از داوطلبان نجات گروگان‌ها، خود جان باخته و در یک بیابان دور در آن سوی دنیا به خاک هلاک افتاده‌اند چون کابوسی بر فکر و روح من سنگینی می‌کرد. از اتاق کابینه بیرون آمدم تا کمی در هوای آزاد قسمت جنوبی کاخ قدم بزنم و افکار خود را منظم کنم، ولی هوای خفه و مرطوب بیرون بیشتر ناراحتم کرد. با حال تهوع به داخل کاخ برگشتم و به دستشویی خصوصی رییس‌جمهوری رفتم.

وقتی که به اتاق کابینه برگشتم هنوز حال عادی نداشتم. رییس‌جمهوری از براون می‌پرسید خبر کشته شدن مامورین عملیات را چگونه به اطلاع خانواده‌های آن‌ها خواهد رسانید. براون گفت این وظیفه معمولا به عهده منشی‌هاست. کار‌تر گشت: «من شخصا می‌خواهم به خانواده‌های آن‌ها تلفن کنم.» ولی براون اجازه خواست خود این کار را بکند و رییس‌جمهوری در فرصت دیگری از آن‌ها دلجویی نماید.

سرانجام از ستاد مشترک خبر دادند که باقیمانده گروه عملیات دلتا از فضای ایران خارج شده‌اند. تصمیمات لازم درباره تماس با متحدین آمریکا و رهبران کنگره و خانواده‌های گروگان‌ها گرفته شد، ولی مهم‌ترین کار، یعنی چگونگی اعلام این خبر به ملت آمریکا باقی مانده بود. کار‌تر در میان شگفتی همه از دوست قدیمی خود ونس که از ابتدا مخالف این عملیات بود (و در آن جمع فقط خود رییس‌جمهوری، ماندیل و من می‌دانستیم که تصمیم به استعفا گرفته است) خواست که پیش‌نویس پیام او را به ملت آمریکا تهیه کند. کار‌تر سپس به جودی پاول گفت نسخه‌ای از نطق پرزیدنت کندی را پس از شکست حمله به خلیج خوک‌ها در کوبا بیاورد تا در تهیه پیام او پس از این شکست مورد استفاده قرار گیرد.

آن شب تا ساعت سه و نیم بعد از نیمه شب در کاخ سفید بودم و وقتی که خسته و کوفته به خانه خود باز می‌گشتم از راننده‌ام حرفی شنیدم که در آن حال برایم تکان دهنده بود. او که خبرهای مربوط به عملیات نجات و شکست آن را شنیده بود گفت: «آقای جردن. خیلی از این کار رییس‌جمهوری خوشم آمد. بالاخره او نشان داد که عرضه دست زدن به یک کار شجاعانه را دارد!» گفتم: «بلی. اگر این ماموریت با موفقیت انجام می‌شد او یک قهرمان ملی بود، ولی حالا که شکست خورده تیرهای تهمت از هر سو به طرف او‌‌ رها خواهد شد و دشمنان برچسب بی‌کفایتی و عدم پیش‌بینی و ناتوانی به او خواهند زد.»

پی نوشت:
1– زبیگنیو برژینسکی مشاور امنیت ملی رئیس جمهور آمریکا
2 - جودی پاول سخنگوی کاخ سفید
3 - والتر ماندیل معاون رئیس جمهور آمریکا
4 – النور کانورز منشی هامیلتون جردن نویسنده کتاب
5 – سایروس ونس وزیر امور خارجه آمریکا
6 – هارولد براون وزیر دفاع آمریکا
7 – فیل وایز دستیار شخصی رئیس جمهور آمریکا
8 – سرهنگ چارلز بکویت فرمانده نیروهای مداخله گرآمریکایی
9- ژنرال دیوید جونزرئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا