آخر چرا این دل به تو وابسته و زنجیر نیست؟
آخر چرا وصل تو یار از بهر من تقدیر نیست؟
عمری به دنبال توام اما چرا ای آشنا
در خاطرم حتی زتو یك نقشه و تصویر نیست؟
كی بانگ بر می آوری از سوی كعبه ای امیر ؟
آخر مگر صد آرزو من را بر آن تكبیر نیست؟
گفتند دیده هرچه را بیند كند دل یاد آن
بی دیدنت جز یاد تو دل با كسی در گیر نیست
یك عمر دنبال توام گشتم به هر جا در پی ات
آب است اندر كوزه و گشتن فقط تفسیر نیست!
گفتند ماهی را هر ان از آب گیری تازه است
گر بعد عمری انتظار ائی به سویم دیر نیست
گرچه تمام عمر خود دنبال رویت سر كنم
گفتند آن پیری كه دل پر عشق دارد پیر نیست
گرچه فراغ روی تو گشته نصیب عاشقان
این است اجر فعل ما در فعل ما تغییر نیست؟
گفتند هرچه می رسد از دوست بر سویت نكوست
خود گفته ایم این حرف را خود كرده را تدبیر نیست

آنان که گل وصال تو می بویند

در سهله و جمکران تو را می جویند

در حال نیاز در مصلای نماز

یك روز صبح پنجشنبه، اولین كسی كه به میعادگاه می‌رسد مرحوم حجة‌ السلام و المسلمین آقای میرزا تقی تبریزی زرگری قدس‌سره بوده است. وقتی می‌بیند حال توجه خوبی دارد، با خود می‌گوید: اگر بمانم تا رفقا برسند، شاید نتوانم حال توجهم را حفظ كنم، لذا تنها به طرف مسجد حركت می‌كند آنقدر توجه و حالش خوب بوده است، كه جمعی از طلاب كه پس از زیارت مسجد جمكران به قم بر می‌گشتند، با او بر خورد می‌كنند ولی او متوجه نمی‌شود!

رفقای ایشان كه بعد به آسیاب می‌آیند، گمان می‌كنند آقای میرزا تقی نیامده است. از طلاب كه از مسجد جمكران مراجعت می‌كنند، می‌پرسند: شما آقای میرزا تقی را ندیدید؟ آنها می‌گویند چرا او با یك سید بزرگواری به طرف مسجد جمكران می‌رفت و آنها چنان گرم صحبت بودند كه به ما توجه نكردند!

رفقای ایشان به طرف مسجد جمكران می‌روند وقتی وارد مسجد می‌شوند، می‌بینند او در مقابل محراب افتاده و بیهوش است. او را به هوش می‌آورند و از او سوال می‌كنند: چرا بیهوش افتاده بودی؟! آن سیدی كه همراهت بود چه شد؟ می‌گوید: من وقتی به آسیاب رسیدم، دیدم حال خوشی دارم لذا تنها به راه افتادم و با حضرت بقیة‌الله ارواح‌العالمین‌لتراب مقدمه‌الفداه صحبت می‌كردم و مناجات می‌نمودم؛ تا به مقابل محراب رسیدم در حالی كه این اشعار را می‌‌خواندم و اشك می‌ریختم:

اللهم انا  نرغب الیک  فی دولة کرِیمة تعز بها الاسلام و اهله و تذل بها النفاق و اهله

 چرا هیشه پنج شنبه ها منتظر میمونیم

ای منتظرغمگین مباش قدری تحمل بیشتر

گردی به پا شد از افق گویا سواری میرسد  

کجاست منتظر تو چه انتظار عجیبی

*آقاسلام*

گفتم به مهدی بر من عاشق نظر کن

گفتا تو هم از معصیت صرف نظر کن

گفتم به نام نامیت هر دم بنازم

گفتا که از اعمال نیکت سرفرازم

گفتم که دیدار تو باشد آرزویم

گفتا که در کوی عمل کن جستجویم

گفتم بیا جانم پر از شهد صفا کن

گفتا به عهد بندگی با حق وفا کن

گفتم به مهدی بر من دلخسته رو کن

گفتا ز تقوا کسب عز و آبرو کن

گفتم دلم با نور ایمان منجلی کن

گفتا تمسک بر کتاب و هم عمل کن

گفتم ز حق دارم تمنای سکینه

گفتا بشوی از دل غبار حقد و کینه

گفتم رخت را از من واله مگردان

گفتا دلی را با ستم از خود مرنجان

گفتم به جان مادرت من را دعا کن                                   

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا صاحب الزمان 

سلام

مجتبی جوادی نیا

نشریه زائر