قوام و پایداری دنیا به وجود سه کس بسته است:

1) عالم و سخنوری که ربانی باشد و اهل عمل.

2) توانگر سخاوتمندی که بی‌منت بدهد.

3) فقیر صبوری که دین خود را به دنیا نفروشد.

هرگاه عالم سخنور به علمش عمل نکرد،‌ و توانگر از بخشیدن بخل ورزید، و فقیر دین به دنیا فروخت، آن هنگام هست که مردم هلاک و نابود شدند. آن زمان است که خداشناسان اهل معرفت می‌فهمند که زمان به عقب برگشته و

شگفتا چه مقصد بسیار دوری و چه زیارت کنندگان بیخبری و چه کار دشوار و مرگباری !

پنداشتند که جای مردگان خالی است ، آنها که سخت مایه ی عبرتند ، و از دور با یاد گذشتگان ، فخر

می فروشند. آیا به گوورهای پدران خویش مینازند؟ و یا به تعداد فراوانی که در کام مرگ فرو رفته اند؟

یا علی

منم آن بنده ی مخلص

که خداوند بزرگ

در روز ازلی عشق علی را به من آموخت

چه زیبا بود و هست

منم آن بنده ی مخلص که علی رهبر و سرمشق من است

کاربردهای واژه نفس

در آیات قرآن و روایت اهل بیت(ع) و همین طور در کتاب های عرفان و حکمت و اخلاق واژه نفس در معانی مختلفی به کار رفته است. گاهی از اصل روح انسان و گاهی از قلب و باطن آن و در مواردی هم از نوع خاصی از فعالیت های روح و همچنان از خواهش های نفسانی آدمی به عنوان نفس یاد شده است. علی(ع) در روایت های بسیاری چیستی نفس و اوصاف آن سخن به میان آورده اند. از جمله یک جا از آن به عنوان گوهر ارزشمندی در نهاد انسان یاد کرده می فرمایند: نفس گوهر گران بهایی است که هرکس آن را از گناه و آلودگی های معنوی در امان نگه دارد، او را به منزلت والا و کمال برتر می رساند؛ ولی هرکه آن را به حال خود رها سازد و به آن رسیدگی نکند، او را خوار و زمین گیر می سازد.

چهل حدیث

قالَ أَمیرُالمُؤْمِنینَ عَلِىُّ بْنُ أَبیطالب(علیه السلام) :

1- خیر پنهانى و كتمان گرفتارى
مِنْ كُنُوزِ الْجَنَّةِ الْبِرُّ وَ إِخْفاءُ الْعَمَلِ وَ الصَّبْرُ عَلَى الرَّزایا وَ كِتْمانُ الْمَصائِبِ.
از گنجهاى بهشت; نیكى كردن و پنهان نمودن كار[نیك] و صبر بر مصیبتها و نهان كردن گرفتاریها (یعنى عدم شكایت از آنها) است.

وَ قَالَ (ع) مَنْ بَالَغَ فِی الْخُصُومَةِ أَثِمَ-  وَ مَنْ قَصَّرَ فِیهَا ظُلِمَ-  وَ لَا یَسْتَطِیعُ أَنْ یَتَّقِیَ اللَّهَ مَنْ خَاصَمَ

و درود خدا بر او، فرمود:

 کسى که در دشمنى زیاده روى کند گناهکار، و آن کس که در دشمنى کوتاهى‏ کند ستمکار است، و هر کس که بى‏دلیل دشمنى کند نمى‏تواند با تقوا باشد.

می گویند باید از حضرت علی (ع) الگو بگیریم! اما چگونه؟!... من یک جوان هستم! یک جوان با خصوصیات خاص دوران جوانی! یک جوان با شور و نشاط خاص این دوران که به خنده و تفریح ,  به شور و احساست نیاز دارد و الگویی که مرا به شور آورد

با تمام این حرفها , باز همالگو برای تو و برای همه  , مولای متقیان است : و بخصوص جوانی شان

الگو گرفتن یک الگو