همیشه قیمتی ترین چیزها آنهایی نیستند که در دوردست
ها دنبالشان میگردیم
گاهی همه هستی در کنار ماست ، کم سویی چشمهاست که
ما را به بیراهه می اندازد . . .
.
.

تأثیر مثبت موسیقی روی روح و روان کودکان و سالمندان

 موسیقی می‌تواند میزان ضریب هوشی را در میان کودکان و بزرگسالان تا 7 درجه افزایش دهد.

دانشمندان با انجام تحقیقاتی ادعا کرده‌اند افرادی که میتوانند یک ساز موسیقی را بنوازند باهوشترند، زندگی اجتماعی بهتری دارند و در تحصیلات خود موفق‌ترند.

تحقیقات جدید نشان میدهد افرادی که به طور منظم یک ابزار موسیقی را مینوازند بعد از مدتی شکل و قدرت مغز خود را تغییر میدهند که این عامل در نهایت میتواند به بهبود مهارتها و

تواناییهای ادراکی آنها منجر شود. حتی نواختن موسیقی میتواند میزان ضریب هوشی را در میان کودکان و بزرگسالان تا 7 درجه افزایش دهد.

 اردشیر بابکان (موسس سلسله پادشاهان ساسانی,که از سال224 تا 241 میلادی پادشاهی

 نمود) از طبیب عرب پرسید:

 " روزی باید چه اندازه غذا خورد؟"

 طبیب عرب: به اندازه ی صد درهم( معادل وزن 48 جو ) کافی است.

 اردشیر: این اندازه , چه نیرویی به انسان می دهد؟

 طبیب عرب: این مقدار غذا, برای استواری و حرکت و حمل تو کافی است , ولی اگر بیش از این

 بخوری تو باید حمال آن باشی!

  خوردن برای زیستن و ذکر کردن است

                                           تو معتقد که زیستن از بهر خوردن است

 سعدی می گوید: شنیدم بازرگانی صد و پنجاه شتر بار داشت و چهل غلام خدمتکار( که شهر به شهر برای تجارت

 حرکت می کرد) یک شب در جزیره ی کیش واقع در خلیج فارس مرا به حجره خود دعوت کرد به حجره اش رفتم ,از

 آغاز شب تا صبح , آرامش نداشت مکرر پریشان گویی می کرد و می گفت:

 " فلان انبارم در ترکستان است و فلان کالایم در هندوستان است, و این قباله و سند فلان زمین می باشد و فلان چیز در

 گرو فلان جنس است, و فلان کس ضامن فلان وام است , در آن اندیشه ام که به اسکندریه بروم که هوای خوش دارد,

 ولی دریای مدیترانه توفانی است, ای سعدی! سفر دیگری در پیش دارم ,اگر آن را انجام دهم, باقیمانده عمر گوشه نشین

این یک داستان واقعی  است

اون شب وقتی به خونه رسیدم دیدم همسرم مشغول آماده کردن شام است. دستشو گرفتم و گفتم: باید راجع به یک موضوعی باهات صحبت کنم. اون هم آروم نشست و منتظر شنیدن حرف های من شد. دوباره سایه رنجش و غم رو توی چشماش دیدم. اصلا نمی دونستم چه طوری باید بهش بگم، انگار دهنم باز نمی شد. هرطور بود باید بهش می گفتم و راجع به چیزی که ذهنم رو مشغول کرده بود، باهاش صحبت می کردم. موضوع اصلی این بود که من می خواستم از اون جدا بشم. بالاخره هرطور که بود موضوع رو پیش کشیدم، از من پرسید چرا؟! اما وقتی از جواب دادن طفره رفتم

یکی از شاگردان شیخ رجبعلی خیّاط (نکوگویان) ، در توصیف او می گوید : مرحوم شیخ ، از کسانی بود که وجود او را خدا مسخر کرده بود. او غیر از خدا نمی توانست ببیند. او هر چه می دید ، از خدا می دید هر چه می گفت از خدا می گفت. اوّل و آخر کلامش خدا بود ؛ چون عاشق خدا بود. او عاشق خدا و اهل بیت (ع) بود. هر چه می گفت ، از آنها می گفت .مقدّس بودن ، غیر از عاشقی است .شیخ رجبعلی ، عاشق بود .هنر او محبت خدا و کار برای خدا بود. کسانی که در معنویات عاشق اند ، چشمهایشان نشان می دهد. چشمهای او چشمهای معمولی نبودند. گویا چیزی غیر از خدا نمی دید.