به گزارش سرویس "فضای مجازی " خبرگزاری فارس، دانشمندان در انگلیس در مطالعاتشان روی پوسته تخم مرغ موفق شدند پاسخ این معمای قدیمی را پیدا كنند.

آنها در مطالعاتشان دریافتند كه تخم مرغ بدون پروتئین موجود در تخمك مرغها تشكیل نمی شود زیرا این پروتئین از عناصر مهم در پوست تخم مرغ است.

از این رو دانشمندان نتیجه گرفتند كه مرغ اول بوجود آمده است اما اینكه مرغ خود از كجا بوجود آمده است همچنان یك معماست.

انقلاب جدید علم پزشکی؛ شناسایی و جداسازی سلول های باکیفیت

این یافته جدید علم پزشکی،یعنی شناسایی و جدا کردن نوع جدیدی از سلول ها در داخل بدن پستانداران، به نام سلول های بنیادی است که به دلیل داشتن پتانسیل های بالا در زمینه تقسیم شدن، تمایز به سلول های تخصصی بدن و نیز توانایی آنها در ترمیم بافتی بسیار مورد توجه دانشمندان قرار گرفته اند. به همین منظور بر آن شدیم تا اندکی به معرفی این سلول ها و ارائه اخرین اخبار در مورد آنها بپردازیم.

در طول تاریخ بشر، علم پزشکی با افکار و تصورات بزرگ و شجاعت پیشگامان عجین بوده است و همچنین میل به دستیابی به کیفیت بالای زندگی کسانی که از بیماری ها رنج می برند دغدغه همیشگی انسان است. دردهه های گذشته علم پزشکی دچار انقلاب و تحول بزرگی شده که حتی تحولات کشف پنی سیلین، داروهای بیهوشی یا اشعه ایکس را تحت الشعاع قرارداده.

دنیا به یکباره وارد یک دوره زمانی از پیوند مغز استخوان، قلب، کبد و کلیه یا کشف دی ان ای و ژنوم انسانی، روش های نوین نوزادان آزمایشگاهی، اصلاح نژادی حیوانات و درمان با سلول های بنیادی... و همچنین بسیار نزدیک به تولید انواع بافت ها و ارگان های انسان شده است.

سلول های بنیادی یا stem Cell این قابلیت را دارند که موجب به وجود آمدن یا رشد سلول های ویژه زیادی درون یک ارگانیسم شوند.

انواع خاصی از سلول های بنیادی همواره برای بازسازی خون سازی و سیستم ایمنی بدن، بعد ازیک دوره شیمی درمانی با دوز بالا، در مورد برخی از سرطان ها، مورد استفاده قرار می گیرند و همچنین استفاده از این سلول ها جهت دیگر بازیافت های سلولی به اثبات رسیده است. سلول های بنیادی با دیگر انواع سلول ها در بدن متفاوت هستند.

خصوصیات مشترک سلول های بنیادی را چنین می توان رده بندی کرد:

۱) قدرت تقسیم و نوسازی خود برای مدت طولانی

۲) عدم تخصصی بودن برای بافت خاصی

۳) قدرت تبدیل شدن به سلول های تخصصی

وسیع ترین کاربرد بالقوه این نوع درمان، تولید سلول ها و بافت هایی است که می توانند جهت درمان یا جایگزینی ارگانیسم های آسیب دیده به کار گرفته شوند. اگر دانشمندان بتوانند یاد بگیرند که چگونه تبدیل سلول های بنیادی به سلول های تکامل یافته را کنترل کنند ممکن است قادر به معالجه بسیاری از بیماری هایی شوند که درمان آنها در حال حاضر، نارسا و ناکافی است.

تحقیقات در زمینه سلول های بنیادی دو ویژگی مهم دارند که آنها را از انواع سلول های دیگر متمایز می سازد:

۱) توان نوسازی سلول های نامتمایزی هستند که توانایی تکثیر نامحدود خود را دارند و در حالت نامتمایز باقی بمانند.

۲) پرتوانی: سلول های بنیادی قادر به ایجاد هر نوع سلولی در بدن هستند. آنها می توانند تحت تاثیر بعضی شرایط فیزیولوژیک یا آزمایشگاهی به سلول هایی با عملکردهای اختصاصی مانند سلول های عضلانی قلب یا سلول های تولیدکننده انسولین در پانکراس و... تبدیل شوند. دانشمندان در ابتدا با دو نوع از سلول های بنیادی که از حیوانات و انسان ها به دست آمده بودند، شامل سلول های بنیادی جنینی و سلول های بنیادی بالغین کار می کردند که این دو دسته سلولی عملکردها و ویژگی های مختلفی دارا هستند.

بیشتر از ۲۰ سال قبل ( در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی) دانشمندان توانستند سلول های بنیادی را از جنین ابتدایی موش جدا کنند و با مطالعه سال ها جزئیات بیولوژی سلول های بنیادی موش؛ در سال ۱۹۹۸ موفق به جدا کردن سلول های بنیادی جنینی از جنین انسان و رشد آنها در محیط آزمایشگاه شدند و این سلول ها را سلول های بنیادی جنینی انسان نامیدند. این سلول های همانطور که از نامشان مشخص است از جنین های چهار یا پنج روزه که از تخم های آزمایشگاهی بارور می شوند به دست می آیند و در محیط آزمایشگاهی در محیط کشت های اختصاصی رشد داده می شوند.

سلول های بنیادی بالغین، سلول های نامتمایزی هستند که در بین سلول های تمایز یافته بافت ها و ارگان های بدن انسان یافته می شوند و توانایی نوسازی و تمایز به انواع سلول های اختصاصی اصلی بافت یا ارگان را دارند. نقش های اولیه این سلول ها در یک ارگان زنده شامل حمایت کردن و تعمیر بافت هایی است که از آنها به دست می آیند.

دانشمندان سلول های بنیادی بالغین را در بافت های بیشتری نسبت به آنچه فکر می کردند به دست آوردند. این یافته ها

این موضوع مهم و مرموز همان چیزی است که به آن اعتماد به نفس می گویند.

از آنجا که اعتماد به نفس در تمام مراحل زندگی نقشی موثر ایفا می کند، خوب است به حضور و چگونگی پرورش آن در دوران کودکی نگاهی بیندازیم.

اعتماد به نفس کودک نقش زرهی را دارد در مقابل چالش های پیش روی او در همه عمر. کودکان و نوجوانانی که در مورد خودشان حس خوبی داشته باشند با مشکلات و مسائل مختلف راحت تر کنار می آیند و در برابر فشارهای منفی بهتر مقاومت می کنند.

آنها شادتر هستند و از زندگی شان نیز بیشتر لذت خواهند برد. این گروه از بچه ها واقع بین بوده و در مجموع خوش بین هستند. به همین دلایل از سلامت جسمی و روحی بیشتری برخوردارند. در مقابل، کودکانی که اعتماد به نفس کافی ندارند، در برخورد با چالش ها دچار اضطراب و سرخوردگی خواهند شد.

این گروه که حتی در مورد خودشان فکر مثبتی ندارند، برای پیدا کردن راه حل مسائل زندگی با مشکل مواجه خواهند شد. چنین افرادی در مواجهه با چالش های جدید اولین پاسخ شان این است «من نمی توانم !»

● اعتماد به نفس چیست؟

اعتماد به نفس مجموعه باورها و احساسات ما، در مورد خودمان است. این که ما چگونه شخصیت خود را تعریف می کنیم، انگیزه ها، نگرش و رفتار ما را تحت تاثیر قرار می دهد و بر سازگاری عاطفی ما نیز تاثیر دارد.

الگوی اعتماد به نفس خیلی زود در زندگی شکل می گیرد. پس از همان دوران کودکی باید به فکر باشیم. آموزش این مطلب که پس از بارها تلاش ناموفق باز هم باید سعی و تلاش کرد، به کودک می آموزد که او می تواند؛ فقط باید بیشتر تلاش کند. کودک باید درک کند که اگر شکست می خورد، باید دوباره تلاش کند و اگر باز هم شکست خورد بداند در نهایت موفق می شود. در چنین سیری آنها در مورد توانایی های خود تصور مثبتی پیدا می کنند.

روانشناسی حاضر بر این نکته تأکید دارد ریشه بسیاری از اختلالات شخصیتی افراد در جوامع گوناگون، در کودکی آنها نهفته است. بطوری که با بررسی دوران کودکی، تحلیل روش های تربیتی و شیوه برخورد پدر و مادر با کودک، در کنار عواملی دیگر مانند ژنتیک، سطح اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی والدین و... تشخیص بیماری و درمان نتیجه بخش تر خواهد بود.

نسل های پیشین، تنبیه یا محروم کردن کودک را یکی از روش های اثربخش در روند تربیتی کودک دانسته و شاید درصد زیادی از پدران و مادران جامعه امروز، خاطرات تلخ از این شیوه تربیتی منسوخ شده را هیچ گاه از یاد نبرند.
این در حالی است که باتوجه به کمرنگ شدن نقش تنبیه جسمی یا روانی کودک و آگاهی والدین از تبعات این روش تربیتی غلط، درصد زیادی از پدران و مادران در روند تربیتی با مشکلات متعددی روبه رو بوده و مطابق با آمارهای انجام گرفته، کمتر خانواده ای شیوه صحیح فرزندپروری را به کار برده یا برای کسب این مهارت تلاش می کند.

● تأدیب یا تنبیه

بسیاری از متخصصان، کمبود سطح آگاهی و شناخت والدین را از فرزندان عامل بی نتیجه ماندن اعمال روش های تربیتی مختلف در خانواده می دانند. برای نمونه پدر و مادری که یک روش تربیتی را برای فرزند خود در تمام سنین اعمال می کند یا به فاکتورهایی همچون جنسیت، شرایط روحی، فکری و جسمی فرزندان توجه نکرده و آنها را با یکدیگر مقایسه می کند، هیچ گاه در تربیت فرزندان خود موفق نخواهد بود.
در شیوه های صحیح تربیتی، کودکان از همان سال های اولیه زندگی با مفاهیمی همچون، قانون، انضباط، احترام و نوع دوستی آشنا شده و پس از شناخت قوانین روش های اجرای آن را می آموزند.
به عبارت دیگر، فرزندان در خانواده های موفق به جای تنبیه، تأدیب می شوند، بدین معنا که آنها از پدر و مادر می آموزند که در قبال اجرای قوانین، تعهد داشته و در صورت سهل انگاری مورد بازخواست قرار می گیرند.
از دیدگاه روانشناسی تأدیب، شامل مراحلی است که در طی آن، کودک می آموزد که چه رفتارهایی مطلوب بوده و به دنبال آن پاداش نهفته است و انجام چه رفتارهایی مورد قبول اطرافیان واقع نبوده و پذیرفتنی نیست. در فرآیند تأدیب کودک، فاکتورهای تشویقی یا خاموش سازی رفتار نقش کلیدی خواهد داشت.

● والدین و ناکامی ها

بیشتر پدران و مادرانی که نتیجه مثبتی از اعمال شیوه رفتاری شان با کودک به دست نیاورده اند، بی توجهی و سرکشی فرزند یا برخوردار نبودن کودک از استعداد کافی برای درک قوانین را از مهم ترین عوامل شکست معرفی می کنند. این در حالی است که همان طور که گفته شد، والدین مسئولیت خطیری در پرورش فرزندانی موفق دارند. آنها با بکارگیری اصول تربیتی مناسب به فرزند خود کمک می کنند تا باتوجه به تمام موانع، از ویژگی های مثبتی همچون متکی بودن به خود، احترام قائل شدن به خود و دیگران و وظیفه شناسی بهره مند شوند.
از دیدگاه روانشناسان پدر و مادران سه نوع روش تربیتی را در خانواده اعمال می کنند، که از آنها با عنوان والدین با تدبیر و مقتدر، پدر و مادران مستبد و والدین آسان گیر یاد می شود.
در خانواده هایی که پدر و مادر از روش های مقتدرانه استفاده می کنند، انتظارات و نتایجی که اعضای خانواده از اجرا یا سرپیچی از قوانین دریافت می کنند روشن بوده و پدر و مادر توجه و محبت خود را از فرزند دریغ نمی کنند.
در این دسته از خانواده ها، فرصت برای جبران خطا وجود داشته و برای حل مسائل مختلف، روش های گوناگونی وجود دارد. نقش پدر و مادر در حمایت از فرزند و کمک به جبران اشتباهات کلیدی است.
در خانواده های مستبد، انتظارات و نتایج اعمال مشخص است، اما نقش پدر و مادر و توجه آنها به کودک کمرنگ است.
در این خانواده ها، تنها دو رنگ سفید و سیاه وجود دارد و کودک فقط می داند که مرتکب خطا شده است، اما راه حل یا علت ارتکاب جرم مشخص نیست.
والدین سهل گیر توجه و محبت فراوانی به فرزند داشته، اما نقش قوانین و اجرای آن کمرنگ است و کودک مهارت تفاوت قائل شدن میان رفتارهای خوب و رفتارهای ناپسند را نمی آموزد.

در واقع نوجوانی آخرین دوره رویاپردازی لجوجانه انسان است. بعد از آن به مرور زمان ذهن ما به واقعیت های زندگی نزدیک تر می شود و تلاطم زندگی، آرزوها و آرمان های نوجوانی را به طور بنیادی تغییر می دهد.

اما همواره باید به یاد داشته باشیم که ملموس بودن به تنهایی ویژگی یک هدف خوب نیست؛ شاید لازم باشد که دوباره از بالا نگاهی به هدف هایمان بیندازیم تا مطمئن شویم از این طرف بام هم نیفتاده ایم. در این بین روان شناس ها راههای میان بر را پیشنهاد می کنند؛

روش اول عرض اندام در مقابل دیگران است.

کسانی که این شیوه را دارند، برای انتخاب هدف هایشان خیلی متکی به ارزیابی های دیگرانند؛ اینکه «نکند مردم فکر کنند من آدم نادانی هستم» یا «همیشه باید آدم جذابی به نظر بیایم» و... اینها می شود ملکه ذهن این آدم ها و هدف های کوچک و بزرگ زندگی شان را براساس همین ارزیابی ها می سازند.

کوشش برای داشتن یک مدرک تحصیلی یا ورزشی تنها به خاطر پرستیژ اجتماعی، تلاش برای چیدن یک سفره غذای عالی از ترس قضاوت منفی میهمان، تلاش برای داشتن یک ماشین مدل بالا برای به نظر رسیدن به خیابان و بسیاری دیگر از این موارد.

روان شناسان نام این هدف ها را هدف های «خودگرا» گذاشته اند؛ از آنجایی که هدف در نهایت بر اساس عرضه کردن خود جلوی دیگران انتخاب می شود. مطالعات نشان داده که جوان هایی که چنین اهدافی در زندگی دارند در مجموع چندان موفق نخواهند بود و در درازمدت با مشکل مواجه خواهند شد.

روش دوم راحت طلبی فردی نام گذاری شده است.

افراد راحت طلب و در عین حال نیمه باهوش این دسته، می خواهند با کمترین زحمت به نتیجه برسند. آنها در تمام جنبه های زندگی شان از تحصیل کردن گرفته تا خرید کردن می خواهند راه میان بر بروند.

اگر هدف این افراد پولدارشدن است، نوعی از پولدارشدن را می خواهند که کمترین زحمت را داشته باشد. آنها احتمالا بهترین طعمه های شرکت های تجارت هرمی هستند.

استرالیایی ها به این شیوه انتخاب هدف هدف های فرار از کار می گویند و مطالعات شان نشان داده که این شیوه هم در دراز مدت بی نتیجه است و حتی بهداشت روانی جوانان را هم درآینده به چالش خواهد کشید.