هرچند شاید دیر شده باشه اما تقدیم میکنم به آقام  امام رضا(ع ):

آقای مهربونیا سلام

برای پرواز ملائک آسمان ها را جارو میزنم مبادا در حریمت ذره ای مه دیده شود . برای عاشقانت دعا میکنم شاید روزی برای دیدنت ره سپار کویت شوند.دیشب میان اشکهایم برایت از صداقت چشمانم سرودم از ترنم صدایی که مدام تو را میخواند در دل می گویم آوازم نیز بوی تو را گرفته است.لحظه دیدارت را به یاد خواهم سپرد وقتی از شوق نگاهت چشمانم لبریز اشک است و لبهایم هم آواز مرغانی که تو را صدا می زنند. آقا برای خوبیهایت هفت آسمان هم کم است تمام ستاره ها تو را نجوا میکنند .سحرگاهان از حریمت صدای ربنای ملائک می آید.کبوتران حرم اذن دخولت را می خوانند وصدای نقاره خانه ات, تمام کننده رازهای گفته شده است و شروع نیازی دیگر.حسودی می کنم به دیواره های حرمت که هر صبح گاه زائرانت بر آنها تکیه می زنند و با اشک وآه تو را می خوانند به کبوترانی که روزی خود را از حرمت می گیرند وتا   شب به عشق بازی تو مشغولند.مرا بخوان برای لحظه ای کوتاه نه , برای هیمشه مرا بخوان

و شیخ صدوق (ره) در امالی از ابراهیم بن ابی المحمود روایت كرده كه حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند همانا ماه محرم ماهی بود كه اهل جاهلیت قتال در آن ماه را حرام می‌دانستند و این امت جفا كار خونهای ما را در آن ماه حلال دانستند و هتك حرمت ما كردند و زنان و فرزندان ما را در آن ماه اسیر كردند و آتش در خیمه‌های ما افروختند و اموال ما را غارت كردند و حرمت حضرت رسالت (ص) را در حق ما رعایت نكردند، همانا مصیبت روز شهادت حسین علیه السلام دیده‌های ما را مجروح گردانیده است و اشك ما را جاری كرده و عزیز ما را ذلیل گردانیده است و زمین كربلا مورث كرب و بلاء ما گردید تا روز قیامت، پس بر مثل حسین باید بگریند گریه كنندگان، همانا گریه بر آن حضرت فرو می‌ریزد گناهان بزرگ را. پس حضرت فرمود كه پدرم چون ماه محرم داخل می‌شد تا عاشر محرم چون روز عاشورا می‌شد آن روز مصیبت و حزن و گریة او بود و می‌فرمود امروز روزی است كه حسین «ع» شهید شده است.