محمد زید رازی می گوید:" در دورانی كه مأمون ،حضرت رضا(ع)را ولی عهد خویش كرد ،روزی به خدمت آن حضرت بودم ، ناگهان مردی از خوارج كه خنجری مسموم در زیر لباس خود پنهان كرده بود وارد شد . بعدا معلوم گشت كه وی با یاران خود قرار گذاشته بود كه من به نزد این مرد كه می گوید من فرزند پیغمبرم و در عین حال ولایت عهدی مأمون را پذیرفته می روم؛ اگر دلیلی بر كار خود داشت فبها وگرنه مردم را از او آسوده می سازم. وی به حضرت گفت :سؤالی دارم .حضرت فرمود: من پاسخ تو را می دهم به یك شرط. وی گفت: آن شرط چه باشد؟ حضرت فرمود: این كه اگرپاسخ من تو را قانع كرد خنجری را كه زیر جامه داری شكسته و بیرون افكنی. وی از سخن حضرت مبهوت شد و خنجر را بیرون آورده و بینداخت. حضرت فرمودند: سؤالت را بپرس. وی گفت:تو كه این مرد را كافر می دانی، چگونه ولایت عهدیش را پذیرفتی ؟ حضرت فرمود :از نظر تو اینها كافرترند یا عزیز مصر ؟ اینها به ظاهر موّحد ویكتا پرستند، ولی عزیز مصر كافر مطلق بود و در عین حال یوسف پیغمبر و پیغمبر زاده به عزیز می گوید :اجعلنی علی خزائن الارض، مرا به سرپرستی بیت المال بگمار، درصورتی كه من به جبر واكراه ولایت عهدی این مرد را پذیرفته ام. كدام كار خلاف را مرتكب شده ام ؟! وی گفت: دگر انتقادی ندارم و گواهی می دهم كه تو فرزند پیغمبری و راست می گوئی".[بحار الانوار ج 46 ص55برگرفته ازتوشه تبلیغ قرائتی]