غدیر یکی از مهم‌ترین وقایع تاریخ اسلام است که در آن، پیامبر گرامی اسلام(ص) هنگام بازگشت از حجة الوداع در ۱۸ ذی‌الحجه سال دهم قمری در غدیر خم، امام علی(علیه السلام) را به فرمان خداوند متعال به عنوان جانشین خود معرفی کردند و حاضرانی که در آن واقعه حضور داشتند با امام علی(علیه السلام) بیعت کردند.
معرفی امام علی (علیه السلام) بنا به دستور خداوند متعال در آیه تبلیغ صورت گرفت و در این آیه به پیامبر اکرم(ص) دستور داده شده که آنچه خداوند بر او نازل کرده را ابلاغ کند و اگر این کار را نکند، رسالتش را انجام نداده است و پس از واقعه غدیر آیه اکمال نازل شد که در آن آمده است: امروز دین شما را کامل نمودم و نعمت خود را بر شما تمام کردم و دین اسلام را برای شما پسندیدم.
کلمه «خم» نام آن وادی میان مکه و مدینه است و به دلیل شباهت لفظی آن با خم در فارسی، سوژه‌ای برای تعبیرات ادبی خاص شده که نشانه‌ی سرمستی شیعه از این باده‌ی ولایت دارد و می توان به این بیت «باده بده ساقیا، ولی ز خمّ غدیر» اشاره کرد و منظور از این قطعه ادبی این است که از خم غدیر، می ولایت می‌نوشیم و در کوچه‌های امامت، همراه نبوت جاری می‌شویم و به یاد غدیر و ذی‌حجه هیجده آیه تلاوت می‌کنیم.
غدیر یک برکه نیست بلکه دریایی است مواج که کشتی نجات در ساحل آن پهلو گرفته است و از غدیر تا خدا فاصله‌ای زیادی وجود ندارد و غدیر، تجلی بزرگی علی (علیه السلام) و تجلی خداوند متعال است و غدیر به بهانه‌ای تبدیل شده تا غربت از قاب خسته‌ی شیعه کوچ کند و غدیر، مقدمه‌ی جوشش سبز در آخرالزمان محسوب می شود.
