هر انــسانے عطــــــرے خاص دارد

گاهــے، برخــــے

عجیـب بـوے خـــــــدا می دهند...

چه غریبانه قدم میزنی؛ میان رفیق هایی که رفتند...

و حالا تو مانده ای

و نارفیق هایی که هریک سهمی در غربتت، در سپید کردن موهایت دارند...

جانم به فدایت...