● مقدمه:
گزارش میزان ارجاع به مجله های (JCR (Journal citiation Report هر سال توسط انستیتو اطلاعات علمی ISI ( Institute for scientific Information) واقع در شهر فیلادلفیای آمریکا منتشر می گردد. این گزارش حاوی اطلاعات ارزشمندی پیرامون مجله ها و رتبه بندی آنها می باشد.
فاکتور تأثیر (Impact Faktor)، برای نخستین بار در سال ۱۹۹۵ و توسط بنیانگذار ISI گارفیلد Garfield مطرح شد و به سرعت به صورت دستورالعملی جهت گزینش بهترین مجله ها به کار رفت. حقیقت این است که این فاکتور ابزار کاملی برای اندازه گیری کیفیت مقاله ها نمی باشد، بلکه چون روش بهتری وجود ندارد و در حال حاضر نسبت به دیگر معیارها برای ارزیابی علمی از مزایایی برخوردار است، لذا عموماً مورد استفاده قرار می گیرد.
JCR بیش از ۷۵۰۰ مجله معتبر را در حدود ۲۰۰ حوزه موضوعی از سال ۱۹۹۷ به بعد در بر می گیرد و با استفاده از آن می توان مجله ها را در حوزه های تخصصی، طبقه بندی و شاخص های رتبه بندی آنها را بررسی کرد. JCR در دو نسخه موجود است، نسخه علمی آن در بر گیرنده بیش از ۵۹۰۰ ژورنال علمی و نسخه علوم اجتماعی مشتمل بر ۱۷۰۰ ژورنال است. JCR از طریق Web of knowledge به شرط پرداخت وجه اشتراک قابل بررسی است.


● ضریب تاثیر (IF) چیست؟
فاکتور تاثیر به صورت میانگین، تعداد ارجاعات به یک مورد قابل استناد (نظیر مقاله پژوهشی، مقاله مروری، نامه، یاد داشت، چکیده و..) در یک مجله علمی در طول زمانی معین تعریف شده است. فاکتور تأثیر، تعداد ارجاعات به مقاله های منتظر شده در دو سال قبل مجله تقسیم بر تعداد مقاله های منتشر شده در دو سال مذکور است. در مواردی فاکتور تأثیر مجله بطور میانگین (که معدل فاکتور تأثیر طول دوران فهرست شدن آن مجله در ISI می باشد)، نیز مورد استفاده قرار می گیرد. این شاخص مهمترین و در عین حال کاربردی ترین شاخص ارزیابی مجله ها از نظر ISI است. این عامل همه ساله توسط ISI بر مبنای ارجاعات به هر یک از مجله های علمی آن محاسبه می شود و نتیجه در گزارش JCR منتشر می شود. این ضریب نه برای مقاله یا نویسنده بلکه برای مجله محاسبه می شود. محاسبه بر مبنای یک دوره سه ساله صورت می گیرد.


● چگونه یک مقاله ISI ارزیابی می شود؟
برای اینکه بتوانید یک مقاله بنویسید، لازم است در این زمینه اطلاعاتی داشته باشید. اگر این مقاله را برای مؤسسه اطلاعات علمی ISI می نویسید، احتمالاً برایتان مهم است که بدانید این مقاله ها چگونه ارزیابی می شود.
امروزه ارزیابی مقاله های علمی یکی از دغدغه های جوامع علمی می باشد. مؤسسه اطلاعات علمیISI برای ارزیابی تحت پوشش فهرست نویسی خود، سه شاخص در نظر گرفته است:
۱) فاکتور تأثیر گذار (IF): این شاخص مهمترین و در عین حال کاربردی ترین شاخص ارزیابی مجله ها از نظر ISI است.
۲) شاخص فوری(Immediately): تعداد ارجاعات به مقاله های منتشر شده مجله در سال مورد ارزیابی تقسیم بر تعداد مقاله های منتشر شده در همان سال مجله مذکور است. این شاخص در حقیقت شیب رشد منحنی ارجاعات را بیان می کند.
۳) شاخص نیمه عمر استناد(Cited Half-Life):نیمه عمر ارجاعات یا نیمه عمر استناد، تعداد سال هایی است که از سال ارزیابی باید به عقب برگشت تا شاهد پنجاه درصد کل ارجاعات به مجله در سال مورد ارزیابی باشیم. به عبارت دیگر، این شاخص مدت زمانی که نیمی از کل استنادات به آن مجله صورت پذیرفته باشد را نشان می دهد و در حقیقت سرعت کاهش میزان ارجاعات به مجله را بیان می کند. بدیهی است که وقتی مقاله های یک مجله ارزش خود را برای ارجاعات، زود از دست بدهند (مقاله ها سطحی باشند و خیلی زود بی ارزش شوند)، تنها به مقاله های جدید مجله ارجاع داده می شود. این موضوع باعث می شود که نیمه عمر ارجاعات به مجله کاهش یابد. بنابراین هر چه نیمه عمر ارجاعات به مجله بیشتر باشد، نشان می دهد که ارزش مقاله های مجله در طول زمان بیشتر حفظ شده است و هنوز مورد ارجاع قرار می گیرند. در مجموع هرچه نیمه عمرارجاعات به یک مجله بیشتر باشد، ارزش مجله بالاتر می رود.
در پایان هر سال، مجله های تحت پوشش فهرست نویسی ISI که در فهرست وبگاه علم (Web of Science=WOB) قرار گرفته اند، ارزیابی می شوند. معیارهای ارزیابی و سنجش همان شاخص های ارزیابی ISI (سه شاخص اشاره شده دربالا) می باشند. نتایج این ارزیابی نیز درگزارش های ارجاع مجله JCR هر سال جهت اطلاع عموم اعلام می شود.
در بین فاکتورهای بالا، فاکتور تأثیر، کاربردی ترین شاخص می باشد و امروزه به طور گسترده ای در درجه بندی و ارزیابی مجله های مورد استفاده قرار می گیرد. این فاکتور در حقیقت توانایی مجله و هیأت تحریریه آن را در جذب بهترین مقاله ها نشان می دهد.
بانک اطلاعات ISI، مرکزی برای فهرست نمودن و پوشش دادن جامع مهمترین مجله های علمی منتشره در دنیا به منظور تبادل اطلاعات میان پژوهشگران مختلف می باشد. پر واضح است که منظور از پوشش جامع، فهرست نمودن کل مجله های علمی منتشر شده در جهان نمی باشد. چرا که از طرفی مقرون به صرفه نیست و از طرف دیگر تمام مجله های نشر یافته در جهان از استانداردهای ISI پیروی نکرده اند و از غنای علمی لازم برخوردار نیستند. ارزیابی مجله های علمی ISI به طور مستمر و مداوم هر دو هفته صورت می گیرد. ارزیابی کنندگان ISI در حدود ۲۰۰۰ عنوان جدید را سالانه مورد ارزیابی قرار داده و تنها ۱۰ تا ۱۲ درصد از مجله های علمی ارزیابی شده، انتخاب می شوند. هر مجله علمی قبل از انتخاب شدن و فهرست شدن در ISI یکسری مراحل ارزیابی را پشت سر می گذارند.
از جمله عوامل مورد ارزیابی و رعایت استانداردهای بانک اطلاعاتیISI، کمیته علمی منتخب مجله، تنوع بین المللی مقاله های چاپ شده درآن، نشر به موقع مجله و جایگاه نشر آن می باشد. لازم به ذکر است که هیچ یک از این عوامل به تنهایی مورد بررسی و ارزیابی قرار نمی گیرد، بلکه با بررسی مجموع عوامل، یک امتیاز کلی داده خواهد شد. از جمله مواردی که در ارزیابی مجله مورد توجه قرار دارد این است که عنوان مقاله ها، چکیده و کلمات کلیدی باید به زبان انگلیسی باشد همچنین توصیه می شود که منابع نیز به زبان انگلیسی نوشته شوند. اگر چه اطلاعات علمی مهم به تمامی زبانها به چاپ می رسد، اما موارد ذکر شده باید به زبان انگلیسی باشد تا تحت داوری و ارزیابی ISI قرار گیرد زیرا ارزیابی کنندگان مجله های علمی در ISI نمی توانند عناوین ومنابع بکار رفته در مقاله ها را به زبان انگلیسی ترجمه کنند. داوری علمی و تخصصی مقاله های چاپ شده در مجله توسط داوران نام آشنای علمی از جمله عمده ترین موارد مورد توجه ارزیابی کنندگان می باشد که گویای اعتبار و غنای علمی مجله است.
سه پایگاه WOS ، EST و JCR از معتبرترین پایگاه های علم سنجی هستند که توسط مؤسسه اطلاعات علمی ISI تهیه و روز آمد سازی می شوند.
پایگاه Essential Science Indicators) ESI بر مبنای دوره های زمانی ۱۰ ساله، به ارائه آمار در قالب شاخص های تعیین شده تولید علم از جمله رتبه علمی کشورها بر اساس تعداد تولیدات علمی، تعدا کل استنادها و نسبت استناد به تولیدات علمی می پردازد.
در پایگاه Web of Science)WOS) امکان جستجو و استخراج اطلاعات در طول دوره های زمانی مختلف بر اساس شاخص های گوناگون علم سنجی وجود دارد.
پایگاه (JCR (Journal citation Reprts به ارائه گزارش استنادی نشریه ها می پردازد.
از طرفی تعداد نشریه هایی که هر کدام از این پایگاه ها نمایه می کنند نیز با دیگری متفاوت است.


● بهترین معیارهای ISIبرای نمایه کردن مجله ها چیست؟
در سایتISI چهار مورد به عنوان ملاک های اصلی نمایه شدن مجله آمده است که عبارتند از:
۱) زمان بندی نشر، تعریف شده باشد یعنی معلوم باشد که فصلنامه است، ماهنامه است یا... و در موعد معین هم آماده شود.
۲) فرآیند داوری برای مجله تعریف شده باشد.
۳) قواعد نشر بین المللی را رعایت کند. برای مثال، عنوان مجله گویای محتوای آن باشد.
۴) مقاله به هر زبانی که باشد مهم نیست ولی چند مورد در آن باید به زبان انگلیسی باشد که عبارتند از: اسامی نویسندگان، عنوان، چکیده و کلمات کلیدی و حتی الامکان منابع و مآخذ هم انگلیسی باشد. موارد فرعی هم وجود دارد که شامل این موارد است:
۱) مجله باید حوزه بین المللی داشته باشد و به یک حوزه جغرافیایی خاص تعلق نداشته باشد.
۲) در حوزه آن مجله، ترجیحاً مجله مشابه نباشد یا اگر هست آن مجله معیار برتری نسبت به آنها داشته باشد.
۳) افراد به وجود آورنده آن حتی الامکان افراد شناخته شده ای باشند.
۴) افراد به وجود آورنده، توزیع جغرافیایی مناسبی داشته باشند مثلاً همه ایرانی نباشند.
البته موارد فرعی، نمره اضافه دارد و در قبولی یا رد مجله از طرفISI نقش بازی نمی کند.


● جایگاه تولید علم ایران در سطح بین المللی
تحقیقات نشان می دهد که تولید علم در ایران، ویژه در سال های اخیر از رشد بسیار خوبی برخوردار بوده است. براساس آخرین آمار پایگاه Essential Science Indicator) ESI) طی دوره ۱۰ ساله اخیر، جمهوری اسلامی ایران در بین ۱۴۵ کشور که رتبه بندی بر روی آن ها صورت پذیرفته است، در رده چهلم جهان قرار می گیرد و این درحالی است که در دوره ۱۰ ساله پیشین که اول ژانویه ۱۹۹۷ تا ۳۰ آوریل ۲۰۰۷ را در بر می گیرد، جمهوری اسلامی ایران با ۲۶ هزار و ۴۹۵ عنوان تولید علمی، از این نظر در بین کشورهای جهان در رده چهل و یکم ودر بین کشورهای اسلامی، پس از ترکیه و مصر در رده سوم قرار می گرفت.
در دوره ۱۰ ساله اول (ژانویه ۱۹۹۷تا ۳۰ژوئن ۲۰۰۷)، کل تولیدات علمی ایران، ۸۵هزار و ۶۲۹بار مرود استناد قرار گرفته است که به این ترتیب نسبت تعداد استنادها به تولیدات علمی ایران، ۳/۱۱ بوده است. هر چند تعداد کل استنادها و همچنین نسبت استنادها به تولیدات علمی ایران نسبت به دهه منتهی به ۳۰آوریل ۲۰۰۷ افزایش یافته است، اما این نظر رتبه ایران نسبت به دوره قبل تغییری نداشته است. از طرفی، بر اساس آمار
پایگاه Web of Science)WOS)، جمهوری اسلامی ایران در دوره تقریبی ۹ ماهه اول سال ۲۰۰۷که از اول ژانویه لغایت ۲۵ سپتامبر سال ۲۰۰۷، برابر با ۱۱ دی ماه ۱۳۸۵ لغایت ۳ مهرماه ۱۳۸۶ را در برمی گیرد، دارای ۶۲۸۹عنوان تولید علمی نمایه شده بوده است. براساس این آمار نیز کشورمان از نظر تعداد تولیدات علمی، رتبه دوم را در بین کشورهای اسلامی به خود اختصاص می دهد و پس از ترکیه و قبل از مصر قرار می گیرد. این در حالی است که در همین دوره ۹ ماهه، ترکیه دارای ۱۳۴۰۲عنوان، مصر دارای ۲۷۹۰عنوان، پاکستان دارای ۱۴۴۳ عنوان و عربستان سعودی دارای ۱۳۱۱ عنوان تولید علمی نمایه در پایگاه WOS بوده اند.
تعداد نشریه های ایرانی نمایه شده در پایگاه JCR در سال ۲۰۰۶ نسبت به سال ۲۰۰۵ از سه عنوان به شش عنوان افزایش یافته است.
دکتر عبدالرضا نوروزی چاکلی، مدیر سابق گروه علم سنجی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور وعضو هیأت علمی گروه علوم کتابداری و اطلاع رسانی دانشگاه شاهد، علت این پیشرفت را اقدامات و تسهیلاتی که در سالهای اخیر جهت پژوهش در سطح کشور، برگشت بورسیه ها به کشور پس از فراغت از تحصیل، توسعه رشته های تحصیلات تکمیلی به ویژه دوره های دکتری، افزایش اعزام پژوهشگران به سفرهای کوتاه مدت جهت تحقیق و ارائه مقاله در کنفرانس های بین المللی و نیز راهیابی ۱۴ عنوان نشریه ایرانی به زبان انگلیسی در پایگاه های ISIکه ورود تعداد زیادی از مقاله های ایرانیان را به پایگاه های ISI در پی داشته و زمینه مورد استناد واقع شدن مقاله های ایرانیان را فراهم کرده اند، عنوان کرده است.


● نتیجه گیری
وجود مشکلاتی همچون تعامل کمتر پژوهشگران ایرانی در قیاس با پژوهشگران خارجی، عدم تمایل در انجام هرگونه کار گروهی و سرقت ایده ها -که در جامعه ما نسبت به جوامع دیگر شایع تر است- از جمله دلایلی عدم همکاری بین نویسندگان ایرانی در خلق آثار علمی است. در حال حاضر به خودی خود این تعامل در حال افزایش است زیرا اخیراً تعداد زیادی از مجله های معتبر خارجی مقاله های تک نویسنده ای را نمی پذیرند و رد می کنند و مقاله های چند نویسنده ای را ترجیح می دهند. زیرا اثری که با مشارکت چند متخصص به رشته تحریر در آمده، به احتمال زیاد معتبرتر از اثری است که توسط یک نویسنده تولید شده است. همچنین مقاله های تک نویسنده ای در مقایسه با مقاله های چند نویسنده ای کمتر مورد استناد واقع می شوند.
برگزاری کنگره ها و مجامع در سطح ملی و بین المللی نیز باعث ایجاد تعامل میان اندیشمندان می شود. این اعتماد در پژوهشگران باید به وجود بیاید که ایده های آنان محفوظ می ماند؛ از جمله این که نسبت به ثبت اختراعات اقدامات مؤثرتری انجام می شود و ایده های علمی و پروپوزال های پژوهشگران در فضایی امن تر و بانگاهی صددرصد علمی و به دور از هرگونه اعمال نظر شخصی مورد بررسی واقع شوند و نتیجه ارزیابی، سریع تر به اطلاع آنان برسد.
امروزه مهمترین روش ارزشیابی نشریه های علمی، علم سنجی است که معمولاً از طریق پایگاه های استنادی ISI و مجله همراه آنها JCR صورت می گیرد.این هم باید برای ارزشیابی مجله های فارسی نیز به وقوع بپیوندد. بعد از جنگ جهانی دوم، جهان با حجم انتشارات روبرو شد که ارزیابی انتشارات علمی را با مشکلاتی مواجه کرد و در پی آن راهکارهایی که برای حل مشکل پیشنهاد شد، روش های کمی بودند که یکی از موفق ترین آنها که برد جهانی پیدا کرده است روش علم سنجی است.
حوزه عمل علم سنجی، پایگاه های استنادی است. بنابراین نه تنها ایران بلکه همه کشورهایی که زبان علمی آنها غیر انگلیسی است به پایگاه های استنادی خود نیازمندند، زیرا نقص عمده پایگاه ISI تکیه فراوان آن به زبان انگلیسی است. در نتیجه کشورهایی زبان ملی و علمی آنها غیرانگلیسی است، تنها بخش انگلیسی انتشارات علمی آنها وارد پایگاه ها می شود و مورد ارزیابی قرار می گیرد. شاید به همین دلیل است که کشورهایی مثل چین، ژاپن، کره، مالزی، و... به تهیه نمایه های استنادی خود اقدام کرده اند.
به منظور ارزیابی کل انتشارات علمی ایرانیان و نیز تحکیم هرچه بیشتر استقلال علمی کشور، ایجاد پایگاه های نمایه های استنادی علوم، علوم اجتماعی، هنر و علوم انسانی درداخل الزامی است.

نگاهي به دشواري هاي بهره برداري از
بزرگ ترين آزمايشگاه فيزيک جهان

مهندسان سرن اميدوارند سامانه اخطار اوليه که در برخورددهنده بزرگ هادرون (LHC) نصب شده است، بتواند از وقوع حادثه هاي ناخواسته پيشگيري کند. سال گذشته وقوع يک حادثه باعث شده بود اين دستگاه در آستانه آغاز به کار خاموش شود. سپتامبر سال گذشته (شهريور) نشت هليم (که در نتيجه اتصال هاي معيوب بين مغناطيس ها به وجود آمد) شروع به کار اين دستگاه و انجام آزمايش هاي علمي را بيش از يک سال به تاخير انداخت. با اين همه مسوولان اين آزمايشگاه تصميم دارند اين برخورددهنده را در نيمه نوامبر سال جاري (آبان) يک بار ديگر روشن کنند.
اين آزمايشگاه بزرگ فيزيک درون يک تونل دايره يي 27 کيلومتري در مرز فرانسه و سوئيس و نزديکي ژنو قرار دارد. برخورددهنده بزرگ هادرون دو پرتو از ذرات را به سمت يکديگر مي فرستد تا با سرعت بسيار زياد و نزديک به سرعت نور با هم برخورد کنند. دانشمندان اميدوارند ذرات جديدي را در تکه ها و قطعه هاي حاصل از اين برخورد بيابند تا بتوانند به نگرش بنيادي و جديدي درباره ماهيت کيهان و چگونگي تشکيل آن دست يابند.
«حلقه» برخورددهنده هادرون از هشت بخش مجزا تشکيل شده است. شش بخش از اين هشت بخش در دماي 9/1 کلوين (271- درجه سانتيگراد) قرار دارد که دماي لازم براي انجام فعاليت هاي آنها است. هم اکنون دانشمندان مغناطيس هاي سه بخش را تنظيم مي کنند تا آن را براي تزريق پرتوهاي پروتون به حلقه آماده کنند. مسوولان مي گويند مي توان تا نيمه دوم اکتبر (مهر) پرتوهاي کم شدتي را به برخورددهنده هادرون تزريق کرد. اين آزمون پرتوها به جاي آنکه در کل «حلقه» انجام شود، فقط در چند بخش از برخورددهنده انجام مي شود.
اگر همه چيز طبق برنامه از پيش تعيين شده جلو برود، اولين برخورد پرتوها پيش از پايان سال جاري انجام خواهد شد.


vتعمير تجهيزات
19 سپتامبر 2008 که با بروز يک مشکل فني در يکي از مغناطيس ها، يک تن از هليم مايع به تونل برخورددهنده هادروني سرازير شد، عمليات پژوهشي اين آزمايشگاه بزرگ فيزيک متوقف شد. سازمان اروپايي پژوهش هاي هسته يي (سرن) پس از انجام تحقيقات دريافت علت روي دادن چنين پديده يي بروز نقص فني الکتريکي در يکي از بخش هاي اتصال دهنده دو مغناطيس «ابررسانا» بود. برخورددهنده هادروني 1200 مغناطيس ابررسانا از اين نوع دارد که به ذرات موجود در تونل شتاب مي دهد.
ابررسانايي خاصيتي است که برخي از مواد ويژه در دماهاي بسيار کم از خود بروز مي دهند. اين مواد ابررسانا مي توانند بدون هيچ گونه مقاومت الکتريکي يا کاهش توان، جريان الکتريکي را از خود عبور دهند. عيب برخورددهنده هادروني زماني پيش آمد که مغناطيس ها گرم شدند و خاصيت ابررسانايي آنها از بين رفت. اين بار مهندسان سيستم طراحي شده براي حفاظت سخت افزارها در برابر چنين رويدادهاي ناخواسته يي را ارتقا دادند. براي اين کار لازم بود صدها آشکارساز جديد را در بخش هاي مختلف اين دستگاه نصب کنند. انتظار مي رود اين سيستم ارتقايافته تشخيص وضعيت ابررساني، بتواند علاوه بر انجام وظايف ديگر، در نمايش وضعيت اتصال هاي بين مغناطيس ها نيز خوب عمل کند.
جيان لوئيجي آردويني معاون بخش سخت افزاري برخورددهنده هادرون مي گويد؛ «اين ارتقا باعث مي شود بتوانيم پيوسته از وضعيت اتصال ها باخبر باشيم. هر وقت عيبي در اين سيستم مشاهده شود به طور خودکار برق رساني به مغناطيس ها متوقف مي شود تا از آسيب ديدن دستگاه ها پيشگيري شود.» جيمز گليز مدير روابط عمومي سرن مي گويد چنين اقداماتي مي تواند از روي دادن حادثه هايي همانند حادثه سال 2008 پيشگيري کند. وي مي گويد؛ «ما سال گذشته نمي توانستيم روي دادن چنين پديده يي را مشاهده کنيم.» وي در ادامه مي افزايد؛ «با نصب اين سيستم اخطاردهنده پيشرفته، زمان خاموشي دستگاه از يک سال به زماني حدود چند هفته کاهش مي يابد... ما نسبت به 12ماه پيش در وضعيت بسيار بهتري قرار داريم.»
آردويني مي گويد هم اکنون اين سيستم ارتقايافته مراحل آزمون خود را در يکي از بخش هاي برخورددهنده هادرون طي مي کند. سرن تاکنون براي تعمير برخورددهنده بزرگ هادرون (و از جمله ارتقاي سيستم حفاظت از مغناطيس ها) حدود 40 ميليون فرانک سوئيس (24 ميليون پوند) هزينه کرده است.


vفعاليت با انرژي کم
انتظار مي رود در پايان سال که برخورددهنده فعاليت خود را از سر مي گيرد، دستگاه ها با نصف توان طراحي شده خود فعاليت کنند. طبق برنامه ها، برخورددهنده با انرژي حدود هفت تريليون الکترون ولت کار مي کند، اما در اولين دوره فعاليت که چند ماه ديگر آغاز مي شود، اين دستگاه پروتون ها را با انرژي حدود 5/3 ميليون الکترون ولت به هم مي کوبد.
دو موضوع اصلي باعث مي شود سرن نتواند در آينده يي نزديک به هدف اصلي خود که فعاليت با توان هفت تريليون الکترون ولت است، دست يابد.
اول آنکه مهندسان دريافتند اتصال الکتريکي بين مغناطيس هاي برخورددهنده در صدها و حتي هزاران مورد، اشکال وجود دارد. گليز مي گويد؛ «اين موضوع باعث مي شود براي عبور ايمن جريان محدوديت هايي ايجاد شود.» اما مسوولان تصميم گرفتند تعمير همه قسمت هاي معيوب اتصال را به تعويق بيندازند. در عوض به مهندسان توصيه شده است در نوامبر که برخورددهنده کارش را دوباره آغاز کرد، از توان «ايمن» (که حدود پنج تريليون الکترون ولت است) تجاوز نکنند. نکته دوم اينکه با انجام آزمايش، عيب هايي در تعدادي از خود مغناطيس ها پيدا شده است. مغناطيس هاي برخورددهنده از ابتدا يک فرآيند «مقدماتي» را طي مي کنند. در اين فرآيند جريان برق برقرار مي شود تا مغناطيس ها سرد شود. پس از چندين مرتبه تکرار اين فرآيند، مغناطيس ها آماده مي شوند تا در شدت جريان مورد نظر کار کنند. پيش از اينکه اين مغناطيس ها را به زيرزمين و درون تونل برخورد دهنده ببرند، آزمايش کردند، اما زماني که آنها را در زيرزمين و درون تونل به يکديگر متصل کردند، ديدند که برخي از اين مغناطيس ها درست کار نمي کنند. گليز مي گويد؛ «به همين دليل نمي توانيم در اولين مرحله از آزمايش ها شدت جريان لازم را براي دسترسي به توان هفت تريليون الکترون ولت برقرار کنيم.» مهندسان اميدوارند بتوانند بين نوامبر سال جاري که اين برخورددهنده کارش را شروع مي کند و نوامبر 2010 که اين آزمايشگاه طبق برنامه از پيش تعيين شده دوباره خاموش مي شود، به توان پنج تريليون الکترون ولت دست يابند. مهندسان در مرحله بعد تلاش مي کنند مغناطيس ها را آماده و اتصال هاي معيوب را دوباره تعمير کنند تا برخورددهنده بتواند به حد نهايي برنامه ريزي شده خود يعني هفت تريليون الکترون ولت دست يابد.

40سال پيش لن كلين راك و گروهش در دانشگاه UCLA، آزمايش برروي سيستمي را آغاز كردند كه بعدها به اينترنت امروزي تبديل شد؛ به همين مناسب در اين گزارش به مرور رويدادهاي تاثيرگذار در شكل‌گيري و توسعه اينترنت پرداخته شده است.

در دوم ماه سپتامبر سال 1969 دو رايانه در دانشگاه كاليفرنيا لس‌آنجلس در نخستين آزمايش شبكه نظامي آرپانت اطلاعات بدون معني را مبادله كردند. نخستين اتصال بين دو سايت - دانشگاه UCLA و موسسه پژوهشي استنفورد در منلوپارك كاليفرنيا - در 29 ماه اكتبر همين سال انجام گرفت اگرچه اين شبكه پس از دو حرف اول logon از كار افتاد. دانشگاه‌هاي سانتا باربارا و يوتاه بعدا به اين شبكه پيوستند.

اما در سال 1970 آرپانت صاحب نخستين Node ايست كوست در بالت، برانك و نيومن در كمبريج شد و سال 1972 ري تاملينسون با انتخاب نماد @ به‌عنوان راهي براي مشخص كردن آدرس ايميل متعلق به سيستم‌هاي ديگر، ايميل را به شبكه آورد و سال 1973 نيز آرپانت در انگليس و نروژ صاحب نخستين Nodeهاي بين‌المللي شد.

سال 1974 سالي بود كه وينت سرف و باب خوان تكنيك ارتباطي به نام TCP طراحي كردند كه با فراهم سازي امكان ارتباط بين شبكه هاي متعدد، اينترنت واقعي را به‌وجود آورد. اين مفهوم بعدا و پيش از به‌كارگيري رسمي در اول ژانويه 1983 به TCP/IP تقسيم شد.

تا اينكه در سال 1983 سيستم نام دامنه پيشنهاد شد. ايجاد پسوندهايي مانند com ،.gov. و edu. در اواخر اين سال اتفاق افتاد و در سال 1988 يكي از نخستين ورم‌هاي اينترنت به نام موريس هزاران رايانه را از كار انداخت.

كوانتوم كامپيوتر سرويس كه بعدها به AOL شهرت يافت در سال 1989 سرويس امريكا آنلاين را براي رايانه‌هاي مكينتاش و Apple II معرفي كرد و 1990 تيم برنز لي World Wide Web را خلق كرد كه راهي براي كنترل از راه دور رايانه‌ها در مركز پژوهش هسته‌اي سازمان اروپا -سرن- بود.

در سال 1993 مارك آندرسن و همكارانش در دانشگاه ايلينويز موزائيك را ايجاد كردند كه نخستين مرورگر وب براي تركيب كردن تصاوير گرافيكي و متن در يك صفحه واحد بود و با اين نرم‌افزار كه استفاده از آن راحت بود وب به سوي جهان باز شد.

سال 1994 نيز آندرسن و سايرين در گروه موزائيك شركتي را براي طراحي نخستين مرورگر تجاري كه نت اسكيپ نام گرفت تشكيل داده و توجه مايكروسافت و ساير طراحان را براي بهره‌برداري از توان تجاري وب برانگيختند. دو وكيل آمريكايي نيز هرزنامه را كه تبليغ خدمات حقوقي آن‌ها بود به جهان معرفي كردند.

اما سال 1995 آمازون درهاي مجازي خود را گشود و تصويب قانوني در آمريكا كه هرزه‌نگاري آنلاين را محدود مي‌كرد.

1998 سالي بود كه گوگل از پروژه‌اي كه در خوابگاه استنفورد آغاز شده بود، تشكيل شد. دولت آمريكا نظارت سياست‌هاي نام دامنه را به سازمان تخصيص نام‌ها و ارقام اينترنتي -آيكان- واگذار كرد. وزارت دادگستري و 20 ايالت آمريكا از مايكروسافت شكايت و اين شركت را متهم به سوءاستفاده از موقعيت برتر در بازار براي محدود كردن رقابت نت اسكيپ و مرورگرهاي ديگر كردند.

در سال 1999 نپستر اشتراك‌گذاري فايل را معروف كرد و جمعيت اينترنتي جهان از مرز 250 ميليون نفر گذشت. سال 2000 هم سالي بود كه رونق اقتصادي dot-com دهه 90 با تنزل شركت‌هاي فن‌آوري دچار فروپاشي شد و Amazon.com ، eBay و سايت‌هاي ديگر در يكي از نخستين استفاده گسترده از حمله داس كه با روان كردن ترافيك غيرواقعي مشاهده سايت را غيرممكن مي‌كند، از كار افتادند.

سال 2002 جمعيت اينترنتي جهان از مرز 500 ميليون نفر گذشت و در 2004 مارك زوكربرگ فيس بوك را در دانشگاه هاروارد پايه‌گذاري كرد و 2005 سايت اشتراك گذاري ويديوي يوتيوب راه‌اندازي شد تا جمعيت اينترنتي جهان در سال 2006 از مرز يك ميليارد نفر عبور كند.

2007 هم سالي بود كه اپل آيفون را معرفي كرد كه دسترسي بي‌سيم به اينترنت را به ميليون‌ها نفر معرفي كرد و در سال 2008 جمعيت اينترنتي جهان از مرز 1.5 ميليارد نفر و جمعيت اينترنتي چين از مرز 250 ميليون نفر گذشت و آمريكا را به عنوان دارنده بيشترين كاربران اينترنت پشت سرگذاشت. همچنين طراح نت اسكيپ به عمر اين مرورگر خاتمه داد با اين حال فايرفاكس كه از اين مرورگر ريشه گرفته همچنان قدرتمند است. شركت‌هاي هواپيمايي بزرگ به‌كارگيري خدمات اينترنت در هنگام پرواز را شدت بخشيدند.

سرانجام سياتل پست اينتليجنسر در سال 2009 نخستين روزنامه بزرگ تمام اينترنتي شد و گوگل طراحي سيستم عامل رايانه‌يي رايگان مبتني بر اينترنت را اعلام كرد و دنياي فن‌آوري همچنان در اين عرصه هرروز شاهد خلق ابداعات و اتفاقات جديدتر است.