خدايا ، مرا راست و معتدل آفريدي ، و در كودكي پروراندي و به قدر كفايت روزيم دادي . خدايا من در كتابي كه تو نازل فرموده  و بشارتي كه به بندگانت داده اي يافته ام كه فرموده اي : ( اي بندگان من كه درباره خود زياده روي و ستم كرده ايد ، از رحمت خدا نوميد نشويد كه خداوند همه گناهان را مي آمرزد ) . و از من گناهاني سر زده كه خود مي داني و بلكه از من به آنها داناتري ، پس واي از بي آبرويي از گناهاني كه پرونده ات برايم شمرده است . پس اگر آن موارد اميدواري من به عفو و بخشش تو كه همه چيز را شامل است نبود خود را به دست هلاكت مي سپردم ، و اگر كسي مي توانست از پروردگار خود بگريزد من سزاوارترين كس بودم كه از تو بگريزم و تو آني كه هيچ چيز نهاني در زمين و آسمان بر تو نيست جز آنكه آن را حاضر خواهي آورد ، و همين بس كه تو جزا دهنده ، و همين بس كه تو حسابگري.... پس – اي خدا – به من رحم كن ، كه من فردي حقيرم ، و ارزشم ناچيز است ، و عذاب من به وزن ذره اي در ملك و سلطنتت نمي افزايد ، و اگر عذاب من در ملك و سلطنتت مي افزود از تو مي خواستم كه مرا بر عذاب خود صبر دهي ، و دوست داشتم كه آن فزوني در ملك تو ايجاد شود ، ولي – اي خدا – سلطنت تو بزرگتر و ملك و پادشاهيت پايدارتر از آن است كه طاعت فرمانبران چيزي بر آن بيفزايد ، يا نافرماني گنهكاران چيزي از آن بكاهد پس به من رحم كن اي مهربانترين مهربانان ، و از من در گذر اي شكوهمند
گرامي و كرم بخش ، و توبه مرا بپذير ، كه تويي توبه پذير و مهربان