گناه ممنوع ...
ادامه مطلب
[ پنج شنبه 2 اردیبهشت 1395 ] [ 2:42 PM ] [ محمد معزی زاده ]
[ نظرات
(0) ]
«وي نبرد مسلحانة خود را تا نابودي و اضمحلال كامل
حكومت‌هاي جابر دنبال مي‌كند.» و البته «به وسيلة مبارزان و همچنين ترسي
كه خداوند در دل دشمنان ايجاد مي‌كند ياري مي‌شود.» در نتيجه «به هيچ
سرزميني روي نمي‌آورد مگر آنكه پرچم اسلام در آنجا به اهتزاز درآيد.»
حسين دوستي
انتظار، شعار پايداري و بيرق ايمان به طلوع خورشيد زندگي است. طلوعي كه با درخشش انوار ايزدي، پرده‌هاي تيرة ستم و نوميدي، از هم دريده شده، و جهاني آكنده از داد و دادگري و روزگار طلايي ارزش‌هاي جاويد بشري پديدار خواهد شد. بديهي است كه چنين انتظاري، شورآور، اميدبخش و تحرك آفرين باشد. منتظران ظهور مهدي(عج) با آرزوي برپايي عدالت در گستردة گيتي، در انتظاري هوشيارانه، با تهذيب نفس خود و با تزكية جامعه در فراهم آمدن قيام «مهدي موعود» تلاشي سترگ و با صلابت در پيش گرفته‌اند.منتظران مهدي، در انتظار ظهور «قائم» به «قيام انفسي» و «قيام آفاقي» مي‌پردازند و ابتدا بر اساس آنچه از بزرگان توشه گرفته‌اند، در انتظار «مصلح» سعي مي‌كنند خود، «صالح» باشند و لذا در تهذيب نفس خود، همتي وافر دارند تا خود را بر اساس احكام حيات‌بخش اسلام تربيت نمايند. در نتيجه وقتي در «قيام انفسي» خود به پيروزي رسيدند و خود را شايستة الزام ركاب پيشواي «قائم» خود ديدند، آن‌گاه در «قيام آفاقي» با به دوش كشيدن پرچم پايداري و بيداري، در خط حماسه‌ها به راه افتاده؛ سلاح بر كف گرفته، هر لحظه گوش به نداي آن منادي آسماني مي‌مانند تا ظهور دولت يار را نويد دهد. آنان با دل‌هايي استوار، با انديشه‌هايي روشن و عقلي كامل و با چهره‌هايي نوراني، هماره چشم در راهند و هر صبح و شام، تعجيل در ظهورش را از خداوند درخواست مي‌كنند
ادامه مطلب
ضرورت آماده‌باش دائمي منتظران مهدي (ع)
حسين دوستي
انتظار، شعار پايداري و بيرق ايمان به طلوع خورشيد زندگي است. طلوعي كه با درخشش انوار ايزدي، پرده‌هاي تيرة ستم و نوميدي، از هم دريده شده، و جهاني آكنده از داد و دادگري و روزگار طلايي ارزش‌هاي جاويد بشري پديدار خواهد شد. بديهي است كه چنين انتظاري، شورآور، اميدبخش و تحرك آفرين باشد. منتظران ظهور مهدي(عج) با آرزوي برپايي عدالت در گستردة گيتي، در انتظاري هوشيارانه، با تهذيب نفس خود و با تزكية جامعه در فراهم آمدن قيام «مهدي موعود» تلاشي سترگ و با صلابت در پيش گرفته‌اند.منتظران مهدي، در انتظار ظهور «قائم» به «قيام انفسي» و «قيام آفاقي» مي‌پردازند و ابتدا بر اساس آنچه از بزرگان توشه گرفته‌اند، در انتظار «مصلح» سعي مي‌كنند خود، «صالح» باشند و لذا در تهذيب نفس خود، همتي وافر دارند تا خود را بر اساس احكام حيات‌بخش اسلام تربيت نمايند. در نتيجه وقتي در «قيام انفسي» خود به پيروزي رسيدند و خود را شايستة الزام ركاب پيشواي «قائم» خود ديدند، آن‌گاه در «قيام آفاقي» با به دوش كشيدن پرچم پايداري و بيداري، در خط حماسه‌ها به راه افتاده؛ سلاح بر كف گرفته، هر لحظه گوش به نداي آن منادي آسماني مي‌مانند تا ظهور دولت يار را نويد دهد. آنان با دل‌هايي استوار، با انديشه‌هايي روشن و عقلي كامل و با چهره‌هايي نوراني، هماره چشم در راهند و هر صبح و شام، تعجيل در ظهورش را از خداوند درخواست مي‌كنند
ادامه مطلب
