با مهربانترين مهربانان

وقت بخشيدن كه مي شود ...

با ذوق و شوق راه افتادم چون به تو خيلي مطمئنم، با خودم اميد آورده ام. مي دانم اگر زياد بخواهم، پيش آن همه اي كه تو داري، كم است. مي دانم اگر سهم بزرگي بخواهم، پيش آن همه‌اي كه مي‌تواني كم است. لطف تو، با خواستن كسي، كم نمي شود. وقت بخشيدن كه مي‌شود، دستت بالاي هر دستي است.

من اولين اميدواري نيستم كه پيش تو مي آيد و هديه‌اش مي دهي؛ با اينكه حقش اين بوده كه هيچش ندهي.  اولين نيازمندي نيستم كه كمك مي خواهد و بهش لطف مي كني؛ با اينكه حقش اين بوده كه نااميدش كني.

خدايا! دعاي ما هم جواب بده؛ صدايت كه مي كنم، نزديك باش؛ زاري كه مي كنم، دل‌رحم باش؛ حرف كه مي زنم، گوش كن.

صحيفه سجاديه، دعاي سيزدهم،ترجمه فاطمه شهيدي.