بیوگرافی سینا حجازی و پدرش صدرالدین حجازی … صدرالدین خواننده محبوب موسیقی پاپ تاجیکستان … زندگینامه صدرالدین عینی – بیوگرافی شعرا , بیوگرافی … در صدر پاپ تاجیک | جدید آنلاین صدرالدین حجازی – ویکی‌پدیا , دانشنامهٔ آزاد صدرالدین حجازی و همسرش و پسرش سینا حجازی + بیوگرافی عکسهای خانوادگی صدرالدین حجازی | بیوگرافی ها | … زندگینامه بیوگرافی صدرالدین | دانلود آهنگ | ترانه … بیوگرافی و عکس سینا حجازی و صدرالدین حجازی و … زندگینامه صدرالدین عینی – بیوگرافی شعرا , بیوگرافی … صدرالدین عینی (1954- 1878) نامورترین چهره و در واقع بنیان گذار ادبیات و فرهنگ تاجیکستان از کسانی میباشد که میان ادبیات پیش و بعد از انقلاب اکتبر پیوند ایجاد کرده است. به دلیل اهمیتش در تاریخ و فرهنگ تاجیک او را به نام «استاد» یا «پدر» ملت تاجیک میشناسند. «کسی که به ادبیات کهنه و نو فارسی و تاجیکی شناسایی دارد به خوبی می داند که در میان آنها فرق اساسی نیست. درست , اگر ما لهجه های محلی را در نظر بگیریم و به همان نگاه کرده زبانها را به گروه ها جدا بکنیم , نه این که در بین کشورمان و آسیای میانه , بلکه در بین خود اهالی تاجیکستان و ازبکستان هم خیلی لهجه های جداگانه می توان پیدا کرد. لیکن در جهان هیچ قومی نیست که جداگانگی جزئی لهجه های محلی را در نظر گرفته برای هر لهجه یک زبان جداگانه ساخته برآورده باشد. یک تاجیک یا یک ایرانی اثرهای سعدی , حاف1 نظامی و مانند آنها را چقدر فهمیده و دوست داشته خوانده همانقدر هم اثرهای رودکی , کمال خجندی , عصمت بخارایی , سیف اسفرنگی و مانند اینها را فهمیده و دوست داشته و می خواند. یک تاجیک برای فهمیدن بعضی لغتهای فارسی قدیم گرفته شده ی فردوسی به چه اندازه به دشواری افتد , یک ایرانی هم برای فهمیدن آنها همان قدر دشواری می کشد. (زنده یاد صدرالدین عینی)». صدرالدین عینی (1954- 1878) نامورترین چهره و در واقع بنیان گذار ادبیات و فرهنگ تاجیکستان از کسانی میباشد که میان ادبیات پیش و بعد از انقلاب اکتبر پیوند ایجاد کرده است. به دلیل اهمیتش در تاریخ و فرهنگ تاجیک او را به نام «استاد» یا «پدر» ملت تاجیک میشناسند. نامبرده نیمی از عمر را در عصر تحجر امیرسالاری بخارا پشت سرگذاشت و در نیمه دو زندگی خود برای رهایی از عقب ماندگی فرهنگی و اقتصادی تلاشهای بسیاری از خود نشان داد. عینی در ولایت بخارا دیده به جهان گشود. پدرش کشاورزی جزء بود که گاهی به صنعتگری نیز میپرداخت , در عین حال در ادبیات و نویسندگی هم چیره دست بود. صدرالدین در یازده سالگی پدر خود را از داد , و هنگام تحصیل در مدارس بخارا , زندگی سختی را پشت سرگذاشت. او خواندن و سرودن شعر را وجهه همت قرار داد و عینی تخلص خود برگزید. مطالعه نوادر الوقایع احمد دانش , در روحیه نامبرده تحولی شگرف پدید آورد و باورهای پیشین او را متلاشی کرد. با خواندن روزنامه حبل المتین و چهره نما نگرش او نسبت به حکومت و ارکان سیاسی آن زمان به کلی تغییر یافت. عینی بمانند بسیاری از روشنفکران آن روزگار به «تجددگرایان» پیوست و حمایت خود را از گسترش تعلیمات اعلام داشت. در سال 1916 امیر بخارا نامبرده را به سمت مدرس مدرسه «خیابان بخارا» برگزید و گمان میکرد با این کار میتواند او را از فعالیت فرهنگی و سیاسی باز دارد. عینی به بهانه کسالت مزاج از قبول این شغل سرباز زد و از بخارا بیرون رفت. در سال 1917 دستگیر شد و در محکمه امیر بدون محاکمه شکنجه شد و تا حد مرگ ضربات شلاق را تحمل کرد؛ تا این که به کمک سربازان روس , نجات یافت. در سال 1918 به سمرقند رفت و برای سقوط حکومت ارتجاعی امیر بخارا کوشید و در مسیر تاسیس دولتی دموکراتیک از هیچ کوششی فرو گذار نکرد. عینی در سال 1918 مرثیه ای در سوگ برادر مقتول خود سرود که از مهمترین اشعار تاجیک به شمار می آید , نامبرده در انتهای این مرثیه سقوط رژیم حاکم را پیشگویی کرده است. عینی در فاصله 1918 تا 1924 با مطبوعات همکاری داشت. در حدود سال 1920 اثر منثور خود , جلادان بخارا را نوشت که برای نخستین بار در سال 1922 در مجله انقلاب به زبان ازبکی و سالها بعد یعنی در سال 1935 به تاجیکی منتشر شد. تاثیر داستانهای کهن مانند طوطی نامه و 4 درویش در نثر و شیوه محاوره این کتاب , که بشکل گفتگو میان جلادان امیر بخارا انجام یافته , آشکار است. عینی در مقالات خود دعاوی برخی از ترکان شوونیست را , که وجود تاجیکستان را به رسمیت نمی شناختند , مورد انتقاد قرار داده است. او در کتاب مهم خود نمونه ادبیات تاجیک (1926) اثبات میکند که تاجیکان صاحب فرهنگی غنی و ادبیاتی کهن هستند , لیکن هیچوقت به تعصبات تاجیکی گرفتار نیامد , و در عوض بر نظریه « دوستی میان اقوام تاجیک و اوزبک » پای می فشرد. عینی بعد از نوشتن کتاب آینه سرگذشت تاجیک کم بغل , که در آن از زندگی مردم ساده تاجیک و تحولات دهه 1920 سخن می راند , داستان غلامان(1934) را نوشت که در نویسندگی او مرحله ای کمالی به شمار می رود. عینی تقریبا استاد و راهنمای همه ادیبان تاجیک و بسیاری از ادبای اوزبک در دوران بعد از انقلاب بود , به طوری که او را نه تنها از خلال آثار خودش , که از طریق آثار دیگر ادیبان تاجیک و اوزبک نیز میتوان باز شناخت. همزمان با سالهای جنگ جهانی دوم , در مطبوعات قلم می زد و شعر می سرود؛ که از آن میان « قصیده جنگ و ضفر » و « مارش انتقام » او شهرت یافته است. عینی در کار زندگینامه نویسی هم اهتمام داشت. زندگینامه های مکتب کهنه (1936) و مختصر ترجمه حال خودم (1940) روزگاری کودکی و زندگی در روستاها را تصویر میکند کتاب پرحجم و پر آوازه یادداشتها (1950تا 1954) که آخرین فعالیت ادبی او به شمار میرود , برگیرنده نکته ها و گوشه هایی از مراحل مختلف زندگی او و زندگی اجتماعی تاجیکان در روزگار نویسنده و از زمره شاهکارهای نویسندگی تاجیکی است. این کتاب مهم و خطیر از آثار نویسندگان پیشین زبان فارسی مانند 4 مقاله عروضی , گلستان سعدی , بدایع الوقایع واصفی , و نوادر الوقایع احمد دانش تاثیر پذیرفته است. این اثر بحق گنجینه ای است از زبان و فرهنگ مردم تاجیک که در آن ضرب المثلها , حکایتها , تعبیرات و گفته های عامیانه جابجا درج گردیده و بر شیرینی زبان و حسن تاثیر آن افزوده است. تا کنون به چندین زبان و از آن جمله فرانسوی ترجمه شده است. از او چند داستان کوتاه , اشعار و حکایتها و تمثیلهای کوتاه در نشریات تاجیکی و ازبکی به چاپ رسیده است. عینی که از تاریخ و فرهنگ تاجیکی و دانشهای زمانه آگاه بود , خود را پیرو گورکی و علاقه مند به شیوه او معرفی می کرد , با این حال چندین ویژه نوشت درخصوص دانشمندان و ادیبان پیشین از قبیل فردوسی , ابوعلی سینا , رودکی , سعدی , امیر علیشیر نوایی , بیدل و واصفی از خود به یادگار گذاشت , مخصوصا سلسله مقالاتی درباب تاثیر بیدل و بیدل گرایی در ادبیات تاجیکی به رشته تحریر در آورد. او دوستدار بزرگ موسیقی و دلبسته گونه های سنتی آن بود و درباب این هنر چندین رساله آموزشی نوشت. در توصیف مناظر و چشم اندازها چهره و هیات و خلقیات قهرمانان آثار خود چیره دست بود , از این حیث کارهای نامبرده را به آثار بالزاک مانند کرده اند , که انگلس درخصوص آن می گفت:« از رهگذر آن آثار فرانسه را شناخنه است.» عینی تقریبا استاد و راهنمای همه ادیبان تاجیک و بسیاری از ادبای اوزبک در دوران بعد از انقلاب بود , به طوری که او را نه تنها از خلال آثار خودش , که از طریق آثار دیگر ادیبان تاجیک و اوزبک نیز میتوان باز شناخت. برای آشنایی با سبک نویسندگی عینی که نمونه نثر تاجیکی نیز هست , قطعه ای از کتاب یادداشتها را در اینجا می آوریم: آرزو می کردم که کاری شده همه یان غم و کلفتها- هر چند یک چند دقیقه هم باشد- از یادم برآید , من اندکی روی آسایش را ببینم و با خواهش این آرزو , بیت زیرین یک غزل بیدل را – که پدرم در اینگونه موارد بسیار می خواند- به یاد آوردم و با آواز پست حزین زمزمه کردن گرفتم:
زندگینامه صدرالدین عینی – بیوگرافی شعرا , بیوگرافی نویسندگان , بیوگرافی خواننده ها
بیوگرافی سینا حجازی و پدرش صدرالدین حجازی
نوشته شده در : پنج شنبه 22 تیر 1396 ساعت :12:23 PM | توسط : نظرات (0)
