واژه «غدیر» در لغت به چند معنا آمده است؛ مانند «آبگیر» و «جای جمع شدن آب باران».غدیر خُمّ در میان راه دو شهر بزرگ دنیای اسلام، مکه و مدینه، در محلی به نام «جُحفه» وجود دارد که در زمان رسول گرامی اسلام(ص) کاروانیان حج در آنجا از هم جدا میشدند و به طرف دیار خود میرفتند. پيامبر اسلام(ص) به دستور خداوند، در روز 18 ذی الحجه و در بازگشت از آخرین حج خویش که به «حجة الوداع» مشهور است در منطقه غدیر خم پس از خطبه ای بلند، على بن ابیطالب(ع) را امام، وصی و جانشین خود به مردم معرّفى نمود و یک به یک ائمه پس ایشان را از امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و 9 فرزند گرامی اباعبدالله الحسین(ع) را تا به امام زمان(عج) نام بردند.
پیامبر(ص)در روز غدیر بعد از خطبه یك ساعته ای كه ایراد فرمود، جمله معروف «هر كه من مولای او هستم، علی مولای اوست» را سه بار تكرار كرد تا در گوش مسلمانان و تاریخ بماند. پس از آن كه علی(ع) را به جانشینی خود تعیین كرد، در همان روز، این عید را اعلام نمود و مراسمش را به پا داشت، در خیمه اش نشست و با خوشحالی از تبریك گویندگان استقبال كرد و به آنها فرمود: «به من تبریك بگویید... به من تبریك بگویید، زیرا خداوند مرا به نبوت و اهل بیتم را به امامت اختصاص داده است.»
امیرالمؤمنین(ع) و دیگر ائمه اطهار(ع) نیز این روز را گرامی داشته و برای آن اعمال و فضائلی ذکر کرده اند که در پی می اید:
ادامه مطلب