مردم وادی یابس عده‏ای حدود دوازده هزار نفر جنگجو و سوار کار را بسیج کردند و با هم پیمان بستند که تا آخرین نفرشان با رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و علی (علیه‏السلام) بجنگند تا با این شکل رسم بت‏پرستی را مانند قبل از اسلام برقرار کنند. جبرئیل، پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم را از تصمیم آنها با خبر کرد و به آن حضرت گفت:: ابوبکر را با چه را هزار سوار کار آزموده از مهاجر و انصار به سوی آنان بفرست. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به منبر رفت و قضیه اخبار جبرئیل را به مردم گفت سپس فرمود: برای روز دوشنبه آماده حرکت شوند، در موقع حرکت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود تا ابتداء اسلام را بر دشمنان عرضه نکرده‏اند جنگ را شروع نکنند. اگر آنها اسلام را پذیرفتند که جنگ نکنند در غیر این صورت آنقدر بجنگند تا همه را کشته و مردان آنها را اسیر و اموالشان را به تصرف خود در آورند.
ابوبکر پس از مواجهه با دشمن با کوچکترین تهدید آنها، از جنگ منصرف شد و به مدینه برگشت. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به ابوبکر فرمود: با دستور من مخالفت کردی و آنچه را که به تو امر کرده بودم انجام ندادی بخدا قسم تو در این باره معصیت مرا مرتکب شدی خالقت امری و لم تفعل ما امرتک و کنت لی و الله عاصیاً فما امرتک پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مجدداً به منبر رفت و به مردم فرمود: من به ابوبکر امر کردم که با آن گروه در صورت نپذیرفتن اسلام بجنگند اما وقتی او با صد نفر از آنان برخورد کرد ترس در دلش راه یافت و فرمان مرا نادیده گرفت. اکنون جبرئیل از ناحیه خداوند به من فرمان می‏دهد که عمر را بجای ابوبکر بفرستم، پس ای عمر تو نیز با چهار هزار سرباز برو، مانند برادرت ابوبکر رفتار نکن. چرا که او خدا و مرا نافرمانی کرد، ماجرای عمر نیز مانند ابوبکر گذشت و از دیدن آن قوم گمراه نزدیک بود قلبش از جا کنده شود و از مقابل دشمن فرار کرد. جبرئیل خبر بازگشت عمر را به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم داد و پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم به منبر رفت و مردم را در جریان عمل خلاف عمر گذاشت و فرمود: عمر با این کار خدا را در عرش مخالفت کرد و با دستور من مخالفت کرد و به رأی خود عمل نمود خدا رأی و اندیشه‏ات را زشت دارد یا عمر عصیت الله فی عرشه و عصیتنی و خالفت قولی و عملت برایک الا قبح الله رایک سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: اکنون جبرئیل به من امر کرده که علی (علیه‏السلام) را با این گروه از مسلمین به سوی آنان بفرستم، علی (علیه‏السلام) حرکت کرد، و از راهی که غیر از دو گروه قبلی برگزیدند رفت، تا به نزدیکی وادی یابس رسیدند بطوری که دو سپاه همدیگر را می‏دیدند. آن حضرت به یارانش فرمان توقف داد. صد نفر از سپاه دشمن همانند دفعات قبل (در زمان ابوبکر و عمر) جلو آمدند و از نام و نشان لشکر مسلمین پرسیدند آن حضرت فرمود: من علی ابن ابیطالب پسر عموی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و برادر و فرستاده او به سوی شما هستم، شما را دعوت می‏کنم که شهادت به یگانگی خداوند و اینکه محمد صلی الله علیه و آله و سلم بنده و رسول اوست بدهید تا هر آنچه برای ماست برای شما هم باشد. آنها گفتند ما تو را می‏خواستیم و در جستجوی تو بودیم.
سخن تو را شنیدم آماده جنگ سختی باش و بدان که ما کشنده تو و یارانت هستیم... علی (علیه‏السلام) به آنها فرمود: وای بر شما مرا به واسطه جمعیت و تعداد خود تهدید کرده و می‏ترسانید... هر دو گروه به سپاه خود برگشتند چون تاریکی شب همه جا را فرا گرفت آن حضرت به لشکر خود دستور داد که به چهارپایان خود رسیدگی نمایند و اسبها را برای سواری آماده و زین بگذارند چون صبح طالع شد نماز صبح به سرعت خوانده شد سپس بر لشکر یابس حمله بردند و آنها هیچ نفهمیدند تا اینکه صدای پای اسبان را شنیدند و هنوز همه لشکریان علی، با سپاه دشمن درگیر نشده بودند که جنگجویان کشته و فرزندانشان اسیر شدند.
حضرت علی (علیه‏السلام) طبق دستور رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم عمل نمود و با اسرا و اموال آنها بسوی مدینه برگشت. جبرئیل نازل شد و خبر پیروزی علی (علیه‏السلام) و مسلمین را به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم داد. حضرت علی (علیه‏السلام) به محض دیدن رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از مرکب پایین آمد و رسول خدا نیز فرود آمد مسلمانان مدینه نیز همه با دین علی (علیه‏السلام) به تبعیت از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پیاده شدند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم میان دو چشمان علی (علیه‏السلام) را بوسید.
امام صادق (علیه‏السلام) فرمود: غنایمی که در این جهاد به دست آمد در هیچ یک از جهادها نصیب مسلمین نشد مگر در جنگ خیبر آن هم به دست امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) و کشتن مرحب یهودی.(191)