يكى از اصحاب امام صادق كه طبق معمول هميشه در محضر درس آن حضرت شركت مى كرد و در مجالس رفقا حاضر مى شد و با آنها رفت و آمد مى كرد، مدتى بود كه ديده نمى شد. يك روز امام صادق از اصحاب و دوستانش پرسيد:((راستى فلانى كجاست كه مدتى است ديده نمى شود؟)).
يا ابن رسول اللّه ! اخيرا خيلى تنگدست و فقير شده .
((پس چه مى كند؟)).
هيچ ، در خانه نشسته و يكسره به عبادت پرداخته است .
((پس زندگيش از كجا اداره مى شود؟)).
يكى از دوستانش عهده دار مخارج زندگى او شده .
((به خدا قسم ! اين دوستش به درجاتى از او عابدتر است ))(112).