ابان بن عثمان گوید:
امام صادق (علیه السلام) فرمود: چون روز قیامت شود، خداوند تمامی اولین و آخرین را در سرزمین واحدی گرد آورد، سپس جارچی را فرمان دهد و او صدا زند: چشمانتان را فرو خوابانید و سرهای خود را به زیر اندازید تا فاطمه دخت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) از صراط عبور کند.
امام صادق (علیه السلام) فرمود: پس تمام آفریدگان چشمان خود را فرو خوابانند و فاطمه (سلام الله علیها) در حالی که بر مرکبی از مرکب‏های بهشتی سوار شده و هفتاد هزار فرشته وی را مشایعت می‏کنند، وارد صحنه محشر می‏شود. سپس در جایگاهی شریف از جایگاههای قیامت توقف کند و از مرکبش فرود آید و پیراهن خونین حسین بن علی (علیه السلام) را به دست گیرد و گوید: ای پروردگار من! این پیراهن فرزند من است و تو می‏دانی که با او چه‏ها شد!
از جانب خدای عزوجل ندا آید: ای فاطمه! من خرسندی تو را خواهانم. عرض می‏کند: ای پروردگار من! برای من از قاتلش انتقام بگیر.
خداوند به پاره‏ای از آتش فرمان می‏دهد تا از دوزخ بیرون آمده و تمام کشندگان حسین بن علی (علیه السلام) را مانند پرنده‏ای که دانه از روی زمین بر می‏چیند می‏رباید. سپس همه را بسوی آتش برده و آنان در آتش به انواع عذاب معذب شوند. آن گاه فاطمه (سلام الله علیها) بر مرکب خود سوار می‏شود، در حالی که فرشتگان مشایعت کننده با او هستند و فرزندان آن حضرت از جلو و دوستان فرزندانش از طرف راست و چپ وی می‏باشند، داخل بهشت می‏گردد(263).