وقتی علی (ع) خوار کردن مردم و ترک یاری او را، و متحد شدنشان با ابوبکر و اطاعت و تعظیمشان نسبت به او را دید، خانه‏نشینی اختیار کرد.
عمر به ابوبکر گفت: چه مانعی وجود دارد که سراغ علی نمی‏فرستی تا بیعت کند؟ چرا که همه جز او و این چهار نفر بیعت کرده‏اند.
ابوبکر در میان آن دو نرم‏خوتر و سازشکارتر و زرنگ‏تر و دوراندیش‏تر بود، و دیگری (عمر) تندخوتر و غلیظتر و خشن‏تر بود. ابوبکر گفت: چه کسی را سراغ او بفرستیم؟
عمر گفت: قنفذ را می‏فرستیم. او مردی تندخو و غلیظ و خشن و از آزادشدگان است.
ابوبکر، قنفذ را نزد امیرالمؤمنین (ع) فرستاد و عده‏ای کمک نیز به همراهش قرار داد. او آمد تا در خانه حضرت و اجازه ورود خواست، ولی حضرت به آنان اجازه نداد. اصحاب قنفذ به نزد ابوبکر و عمر برگشتند در حالی که آنان در مسجد نشسته بودند و مردم اطراف آن دو بودند و گفتند: به ما اجازه داده نشد.
عمر گفت: بروید، اگر به شما اجازه داد وارد شوید و گرنه بدون اجازه وارد شوید.
آنها آمدند و اجازه خواستند. حضرت زهرا (س) فرمود: به شما اجازه نمی‏دهم که وارد خانه من شوید. همراهان او برگشتند ولی خود قنفذ ملعون آنجا ماند. آنان (به ابوبکر و عمر) گفتند: فاطمه (س) چنین گفت، و ما از این که بدون اجازه وارد خانه‏اش شویم خودداری کردیم. عمر عصبانی شد و گفت: ما را با زنان چه کار است؟!
سپس به مردمی که اطرافش بودند دستور داد تا هیزم بیاوردند. آنان هیزم برداشتند و خود عمر نیز همراه آنان هیزم برداشت و آنها را اطراف خانه علی (ع) و فاطمه (س) و فرزندانشان قرار دادند. سپس عمر ندا کرد به طوری که علی (ع) و فاطمه (س) بشنوند و گفت: به خدا قسم ای علی (ع) باید خارج شوی و با خلیفه پیامبر بیعت کنی و گرنه خانه را با خودتان به آتش می‏کشم!
حضرت زهرا (س) فرمود: ای عمر، ما را با تو چه کار است؟
جواب داد: در را باز کن و گرنه خانه‏تان را به آتش می‏کشیم!
فرمود: ای عمر، از خدا نمی‏ترسی که به خانه من وارد می‏شوی؟ ولی عمر ابا کرد از این که برگردد.(131)