امیرالمؤمنین (ع) پس از شهادت محمد بن ابی بکر نامه‏ای به عبداللّه بن عباس می‏نویسد و در آن نامه شدت ناراحتی خود را از مردم کوفه مرقوم فرموده که از آن جمله می‏نویسد:
... اسئل اللّه أن یجعل لی منهم فرجاً و أن یریحنی منهم عاجلاً، فو اللّه لو لا طمعی عند لقاء عدوی فی الشهادة و توطینی نفسی عند ذلک لأحببت أن لا أبقی مع هؤلاء یوماً واحداً...
(از خدای یکتا می‏خواهم که برای من گشایشی از این مردم فراهم سازد و مرا هر چه زودتر از اینها راحت سازد و به خدا سوگند اگر نبود علاقه‏ای که من در هنگام دیدار با دشمن به شهادت دارم و خود را برای آن آماده کرده‏ام، دوست داشتم که یک روز هم با این مردم نمانم...)(83)