روایت شده است که شخصی به حضور امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) از تنگی معیش خود حکایت کرد. امام فرمود: ‏لعک تکتب بقلم معهود فقال: لا. فقال لعلک تمشط بمشط مکسور فقال: لا...‏
فقر و تنگذستی تو شاید به این سبب است که با قلم گره دار می‏نویسی. عرضه داشت: خبر یا امیرالمؤمنین (علیه‏السلام).
فرمود: شاید با شانه شکسته موی خویش را می‏آرایی؟ گفت: نه.
فرمود: شاید از کسی که عمرش از تو بیشتر است جلوتر می‏روی (رعایت ادب بزرگتر نمی‏کنی و جلوتر از آنها راه می‏روی) گفت: نه.
فرمود: شاید بعد از طلوع فجر می‏خوابی؟ گفت: نه.
فرمود: شاید که در مورد پدر و مادر خود از دعای خیر دریغ می‏ورزی؟ عرضه داشت آری یا امیرالمؤمنین (علیه‏السلام).
پس آنگاه امام دستور فرمود، که برای رفع بلای تنگدستی، پدر و مادر خود را از دعا فراموش نکند و آنگاه فرمود: از رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم که فرمود: ترک دعای خیر برای پدر و مادر روزی آدمی را می‏برد و او را به تنگدستی مبتلا می‏سازد(1132)