اصبغ بن نباته می‏گوید: امیرالمؤمنین علی (علیه‏السلام) در سجودش به خداوند باری تعالی عرض می‏کرد:
(‏انا جیک یا سیدی کما یناجی العبد الذلیل مولاه و اطلب الیک طلب من یعلم انک تعطی و لا ینقص مما عندک شی و استغفرک استغفار من یعلم انه لا یغفر الذنوب الا انت و اتوکل علیک، توکل من یعلم انک علی کل شی قدیر؛ یعنی: ای آقایم با تو راز و نیاز می‏کنم، بنده‏ای ذلیل با مولای خود راز خود خود می‏گوید، و از تو می‏خواهد مثل کسی که می‏داند تو عطا می‏کنی و از آنچه نزد تو است کم نیاید، و از تو آمرزش می‏جویم، مانند کسی جز تو گناه را نیامرزد و به تو توکل دارم مانند کسی که می‏داند تو بر همه چیز توانایی)(1180)