بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
مهدی عباسی، سومین خلیفه بنی عباس بود، روزی در محضر امام موسی‏بن جعفر(ع) شسته بود، ابویوسف (که از دانشمندان مخالف اهلبیت نتوت بود) در آن مجلس حضور داشت، به مهدی رو کرد و گفت: اجازه می‏دهی سؤالهائی از موسی بن جعفر(ع) کنم که از پاسخ آنها درمانده شود؟
مهدی عباسی گفت: اجازه دادم.
ابویوسف به امام کاظم (ع) گفت: اجازه است سؤالی کنم؟ امام فرمود: سؤال کن، ابویوسف گفت: کسی که در مراسم حج، احرام بسته، آیا زیر سایه رفتن (در هنگام سیر) برای او جایز است؟، امام فرمود: جایز نیست.
او پرسید: آیا اگر محرم خیمه‏ای در زمین (به عنوان منزلگاه) نصب کند و زیر آن برود جایز است؟
امام فرمود: جایز است.
ابویوسف گفت: بین این دو سایه چه فرق است، که در اولی جایز نیست و در دومی جایز است؟!
امام کاظم(ع) به او فرمود: در مسأله زنی که عادت ماهیانه داشته، آیا نمازهای آن ایام عادت را باید قضا کند؟
ابویوسف گفت: نه.
امام فرمود: آیا روزه‏اش را که در آن ایام نگرفته باید قضا کند؟
ابویوسف گفت: آری.
امام کاظم (ع) فرمود: به من بگو، بین این دو چه فرقی است که در مورد اولی (نماز)قضا نیست و در مورد دوم (روزه) قضا دارد؟
ابویوسف گفت: دستور چنین آمده است.
امام کاظم(ع) فرمود: در مورد کسی که در احرام حجّ است، نیز دستور چنان آمده است که گفته شد (نباید مسائل شرعی را قیاس کرد). ابویوسف از این پاسخ، واسوخته شد، مهدی عباسی به او گفت: «می‏خواستی کاری(برای سرشکستگی امام) کنی ولی نتوانستی.»
ابویوسف گفت: رمانی بحجر دافع: «موسی بن جعفر(ع) با سنگ شکننده مرا ترور کرد.» یعنی در برابر پاسخ او، دمغ و رمانده شدم.