بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
ابن ابی الحدید معتزلی که از علمای معروف و برجسته اهل تسنن است می‏گوید: من از استادم (علی بن فارقی) مدرس مدرسه بغداد پرسیدم «آیا فاطمه (ع) از ادعای مالکیت «فدک» راست می‏گفت؟.
گفت: آری.
گفتم: «پس چرا خلیفه اول، فدک را به او نداد، در حالی که فاطمه (ع) نزد او را راستگو بود؟».
او لبخندی زد و کلام زیبا و لطیف و طنز گونه‏ای گفت، در حالی که او هرگز عادت به شوخی نداشت، گفت: «اگر ابوبکر، فدک را به مجرد ادعای فاطمه (ع) به او می‏داد، فردا به سراغش می‏آمد و ادعای خلافت برای همسرش می‏کرد! و وی را از مقامش کنار می‏زد و او هیچگونه عذر و دفاعی از خود نداشت، زیرا با دادن «فدک» پذیرفته بود که فاطمه (ع) هر چه را ادعا کند راست می‏گوید، و نیازی به بینه و گواه ندارد».
سپس ابن ابی الحدید می‏افزاید: «این یک واقعیت است، هر چند استاد، آن را به عنوان مزاح، مطرح کرد».
این اعتراف صریح از این دو دانشمند اهل تسنن حاکی است که داستان فدک، یک داستان سیاسی و آمیخته با خلافت بوده، نه داستان صرفاً اقتصادی.